Η Εκκλησία μιλά περί σωφροσύνη προ του γάμου και μέσα στο γάμο. Εάν δεν έχεις σωφροσύνη, να μάθεις να βλέπεις τον άλλον ως άνθρωπο, ήδη κατέστρεψες το γάμο σου από τώρα. Διότι ο γάμος δεν είναι σεξουαλικές σχέσεις. Ο γάμος είναι κάτι ευρύτερο, κάτι το πολύ πιο πλατύ, και στηρίζεται και οικοδομείται πάνω σε αυτήν τη σώφρονα σχέση των δύο ανθρώπων. (Περίπου 8.000 λέξεις)
Λεπτομέρειες
Τίτλος: 1089 Η σωφροσύνη
Σειρά: Ομιλίες Στο Πανεπιστήμιο Κύπρου (Λευκωσία)
Ομιλητής: Μητροπολίτης Λεμεσού Αθανάσιος
Αρχείο: 1089_H_SOFROSYNH.mp3
Ηχογραφήθηκε: Δευτέρα, 22 Ιανουαρίου 2001
Διάρκεια: 63’57”
Επιλογές λήψης
Απευθείας: Αρχείο
Podcast: iTunes Spotify
Κείμενο
00:00:00
[Προσευχή]
00:00:49
Να πούμε για τις απορίες που βλέπω εδώ που είναι αρκετές για να μη θεωρηθεί ότι τις περιφρονούμε.
00:01:01
Μία λέει τα εξής. «Θα ήθελα να αναφερθώ στη χθεσινή…», ναι, τότε χθεσινή, «… αναφορά σας στις σχέσεις δύο ανθρώπων και να σας αναφέρω ότι είμαι μία νεαρή κοπέλα από αυτές που τρέχουν σαν το άλογο και ο σύζυγος τους όπως τη χελώνα».
00:01:21
[ακροατήριο γελά]
00:01:29
Επειδή είχαμε πει κάτι τέτοιο θυμάστε [ασαφής].
00:01:40
«Ο σύζυγος δεν είναι από…» δεν… θα σου πω έτσι με λίγα λόγια διότι είναι λίγο μεγάλη, η κοπέλα τέλος πάντων είναι από μια Χριστιανική οικογένεια, αλλά ο σύζυγος δεν είναι από Χριστιανική οικογένεια και… επίσης η κοπέλα αυτή λέει είμαι άτομο δραστήριο, κάμνει πολλά πράγματα, θέλει να ναι καθαρό το σπίτι, να μαγειρεύει, να φτιάχνει γλυκά, « … να μαγειρεύω να φτιάχνω γλυκά και τις περισσότερες φορές τα μοιράζω στον οικογενειακό μου κύκλο». Τουλάχιστον να τα έτρωγε μόνη της,
[ακροατήριο γελά]
« … να προσκαλώ κάποιους φίλους, να φροντίζω τον κήπο, και τρέχω και σε διάφορες εκκλησίες και ομιλίες και τα λοιπά».
00:02:25
«Τέλος πάντων μέσα στα χρόνια που είμαι παντρεμένη έχω καταλάβει ότι δεν είναι δυνατόν δύο άτομα όσο και να έχουν μεταξύ τους ως άνθρωποι, ως χαρακτήρες δεν μπορούν να είναι το ίδιο. Το σημαντικότερο όμως είναι ότι κατά τη γνωριμία δύο ανθρώπων δεν μπορείς να καταλάβεις τον χαρακτήρα του άλλου μέσα σε χρονικό διάστημα ολίγων μηνών. Σας γράφω τα πιο πάνω γιατί από τα λεγόμενά σας έβγαινε το μήνυμα ότι πρέπει να κάνεις μια καλή επιλογή για να μπορέσεις να ταιριάσεις με κάποιον άλλο άτομο σωματικά και πνευματικά».
00:03:07
«Θέλω να αναφέρω ότι προσπαθώ να φέρω το σύζυγό μου στην Εκκλησία, αλλά μέχρι σημείο που να μην τσακωνόμαστε. Ευτυχώς είναι καλός χαρακτήρας και μπορώ να πω ότι έχομε κάποια κοινά…» ναι. Δηλαδή η ερώτησης είναι, όταν ένα ζευγάρι δεν έχει τόσα κοινά μεταξύ τους, τι πρέπει να κάμει. Τη στιγμή που το… τότε που… τέλος πάντων είναι να πάρουν την απόφαση, ο χρόνος δεν ήταν ικανός να δείξει το κατά πόσο μπορούσαν αυτοί οι δύο άνθρωποι να συνάψουν γάμο.
00:03:46
Καταρχάς είχαμε πει παιδιά νομίζω ότι όταν… όταν ενδιαφέρεσαι να παντρευτείς, εντάξει, κοιτάζεις ας πούμε να υπάρχει μια συμφωνία. Δηλαδή… να υπάρχουν κοινά σημεία με τον άλλο άνθρωπο, και να υπάρχει μια έλξης η οποία να είναι και σωματική και πνευματική. Όχι μόνο σωματική, και όχι μόνο πνευματική, αλλά να υπάρχει μια έλξης καθολική. Δηλαδή ο άλλος άνθρωπος ολόκληρος, όπως είναι, και σωματικά και ψυχικά, να αισθάνεσαι ότι μπορείς να ζήσεις με αυτό τον άνθρωπο, να είναι ο σύζυγός σου, να είναι ξέρω ‘γω ο σύντροφός της ζωής σου.
00:04:29
Βέβαια δεν σημαίνει αυτό ότι ο άλλος άνθρωπος πλέον θα απορροφηθεί από σένα ας πούμε και δεν θα υπάρχει πλέον. Διότι είχαμε… είπαμε πολλές φορές ότι η αγάπη δεν αφομοιώνει τον άλλον άνθρωπο, δεν τον εξατμίζει τον άλλο άνθρωπο, δεν τον καταβροχθίζει η αγάπη, ίσα-ίσα που δίνει στον άλλον άνθρωπο τη δυνατότητα να μπορεί να υπάρξει. Δηλαδή του δίνει τη δυνατότητα να υπάρξει ως άνθρωπος, να λειτουργήσει ως άνθρωπος, να διαφυλάξει την ιδιαιτερότητά του. Και αυτή είναι η αξία της αγάπης, να δέχεσαι τον άλλον άνθρωπο, με τις ιδιαιτερότητές του, να τον αγαπάς, να τον καλύπτεις, να μην αισθάνεσαι δηλαδή ότι έχει ας πούμε πράγματα τα οποία είναι… ξένα προς εσένα.
00:05:22
Και τα στοιχεία του χαρακτήρα του τα οποία δεν είναι όμοια με τα δικά σου, εάν κανείς τα δει με αγάπη, αυτά συνθέτουν τον άνθρωπο. Δηλαδή αυτό είναι και το ανδρόγυνο όπως είπαμε έτσι; Το ανδρόγυνο, δηλαδή ούτε άνδρας ούτε γυνή, ούτε άνδρας ούτε γυναίκα, αλλά είναι ένα… είναι ένα πλέον… μια καινούργια υπόστασης, η οποία είναι το ανδρόγυνο, το οποίο συμπληρώνει το ένα το άλλο. Ο άντρας με δικά του χαρακτηριστικά, η γυναίκα με τα δικά της χαρακτηριστικά. Και όταν παύσει ο άνθρωπος να θέλει να κάμει τον άλλον όπως είναι ο ίδιος, τότε μπορεί πραγματικά να ζήσει μαζί του πολύ άνετα.
00:06:03
Δηλαδή… εντάξει, εσύ τρέχεις πολύ, ο άλλος τρέχει λιγότερο. Ε όταν σταματήσεις να επιμένεις να τρέχει ο άλλος άνθρωπος, για να μην του… να μην τον βγάλεις δηλαδή που τη ζωή του ας πούμε. Πώς θα τρέξει αφού τόση ταχύτητα τρέχει ο άλλος άνθρωπος; Και είναι μες το χαρακτήρα αυτά. Μη νομίζετε ότι είναι όλοι οι άνθρωποι το ίδιο. Υπάρχουν άνθρωποι βραδυκίνητοι, έτσι είναι ο χαρακτήρας τους. Αφού είναι βραδυκίνητοι άνθρωποι, δεν μπορούμε να τους καταπιέζομε συνέχεια. Είναι σαν μια μηχανή την οποία… που πατάς συνέχεια ξέρω ‘γω τη βενζίνη. Μα άμα πατάς συνέχεια τη βενζίνη θα την κρεπάρεις κάποια ώρα θα την… θα την κάψεις, δεν μπορεί να γίνει αυτό το πράγμα.
00:06:44
Το μυστικό της αγάπης και η επιτυχία της συζυγίας είναι η αποδοχή του ανθρώπου μέσα σε απόλυτη αγάπη. Χωρίς να ζητήσεις εσύ να αφομοιώσεις τον άλλον άνθρωπο.
00:06:57
Εδώ βλέπετε παλαιότερα, στα πρώτα χρόνια, πρώτους αιώνες της Εκκλησίας, που οι Χριστιανοί ήταν παντρεμένοι με ειδωλολάτρες. Ήταν με ειδωλολάτρες παντρεμένοι, δεν ήταν Χριστιανοί ας πούμε. Και ο Απόστολος Παύλος λέει ότι αν ο σύζυγός σου είναι άπιστος, ειδωλολάτρης, να μην το χωρίζεσαι. Δεν σημαίνει ότι επειδή είναι ειδωλολάτρης να τον χωριστείς.
00:07:22
Να τον υπομείνεις, να τον δεχτείς όπως είναι. Να κοιτάξεις να χτίσεις τη σχέση σου με τα δεδομένα τα οποία έχεις. Και να αγωνιστείς μέσα από αυτά τα δεδομένα γιατί πρέπει να καταλάβεις ότι ο γάμος είναι εστία και είναι ένα στάδιο το οποίο οδηγεί στη σωτηρίας σου. Δεν είναι ευδαιμονιστικό στοιχείον ο γάμος, δεν κάτι το οποίο… δεν παντρεύεσαι για να ζήσεις ευτυχισμένος. Αλλά παντρεύεσαι για να αγωνιστείς μέσα από το γάμο να επιτύχεις στον αιώνιο γάμο σου με τον Χριστό, τη Σωτηρία, την αιώνια ζωή, τη βασιλεία του Θεού.
00:08:02
Και αυτό καμιά φορά που γίνεται μέσα στο… μέσα στο… γάμο, που ένας εκ των δύο είναι της Εκκλησίας και άλλος δεν είναι, βέβαια ευχής έργον να είχαν και οι δύο τα ίδια ας πούμε ενδιαφέροντα. Αλλά όταν ο άλλος άνθρωπος δεν είναι της Εκκλησίας, ας το πω έτσι, δεν είναι της Εκκλησίας, όπως λέγεται η έκφραση – δεν είναι σωστή έκφραση αλλά ας το πούμε ότι… έτσι όπως την καταλαβαίνομε – δεν σημαίνει ότι εμείς πρέπει σώνει και καλά να κάνομε τους ιεραποστόλους μέχρι να τον πείσομε τον άλλο πάει στην Εκκλησία.
00:08:40
Πρώτα από όλα να φροντίσομε εμείς να είμαστε σωστοί άνθρωποι της Εκκλησίας, να δείξομε του άλλου ότι με το να είμαστε της Εκκλησίας σημαίνει ότι είμαστε πιο καλοί, πιο κοινωνικοί, πιο υπομονετικοί, έχομε πιο πολύ αγάπη, τον κατανοούμε περισσότερο, και σιγά-σιγά όταν είμαστε αυτοί οι άνθρωποι, θα έρθει από μόνος του.
00:09:02
Με να τον φάμε από τη γλώσσα να πάει Εκκλησία, και μετά να ‘μαστε ιδιότροποι, να ‘μαστε παράξενοι, να ζηλεύομε, να έχομε απατήσεις, να έχομε μούτρα, να κάνομε ιδιοτροπίες, νομίζω ότι δεν καλή εικόνα αυτή της Εκκλησίας. Είναι δηλαδή… ό,τι χειρότερο ας πούμε.
00:09:21
Ενώ ο άνθρωπος μπορεί να καταλάβει από μόνος του όταν σε δει ότι είσαι ενάρετος άνθρωπος, έχεις αρετή μέσα σου, έχεις υπομονή, έχεις αγάπη, έχεις πραότητα, έχεις ανεκτικότητα, και όλα αυτά τα καταλαβαίνει ότι τα έχεις διότι πηγαίνεις στην Εκκλησία, διότι εξομολογείσαι, διότι προσεύχεσαι, και όλα αυτά πηγάζουν από εκείνη την αιτία, τότε και τα παιδιά σου και ο άντρας σου και οπωσδήποτε κάποια στιγμή θα μπουν στην Εκκλησία. Γίνονται αυτά τα πράγματα από μόνα τους πολλές φορές, είναι αυτό που λέει ο Χριστός, ότι «[5] … τὸ φῶς ἐν τῇ σκοτίᾳ φαίνει». Το φως φαίνει… φέγγει μες το σκοτάδι, δεν κρύβεται το φως, ό,τι και να κάμεις δεν κρύβεται.
00:10:02
Ενώ εάν επιμένεις με ένα τρόπο έτσι… πιεστικόν να πείσεις τα παιδιά σου, τον άντρα σου, να πάει στην Εκκλησία, τότε συνήθως γίνονται αντιδράσεις. Εάν δε καμιά φορά και η ζωή μας είναι λίγο απρόσεκτη, τότε θα πιάνουν τις αδυναμίες μας να λένε, ορίστε, εσύ πας Εκκλησία και φωνάζεις, εσύ πας Εκκλησία και κατηγοράς, εσύ ξέρω ‘γω νηστεύεις και βασικά μένεις ανάστατος μες το σπίτι. Και εν μέρει έχουν και δίκιο βέβαια. Εντάξει, δεν μπορεί να κρίνομε πάντα… να κρινόμεθα πάντοτε απ’ αυτή την άποψη γιατί είμαστε και άνθρωποι. Εντάξει πάμε Εκκλησία, αλλά δεν είμαστε άγγελοι, είμαστε άνθρωποι. Φυσικόν είναι και εμείς έχομε τις δυσκολίες μας, τις αδυναμίες μας, τα ελαττώματά μας, δεν μπορεί ο άλλος συνέχεια να μας κρίνει με αυτό το κριτήριο. Πας Εκκλησία άρα τέλος πάντων δεν πρέπει να κάμεις οτιδήποτε. Δεν πρέπει θεωρητικά, αλλά πρακτικά έχομε τις αδυναμίες μας.
00:10:57
[απευθύνεται στο κοινό]
00:11:50
Κάτι που είναι σχετικό με αυτά που λέμε, αφορά την άλλη ερώτηση. Λέει, «έχω ένα συνάδελφο που δηλώνει άθεος. Μετά από πολλά χρόνια έρευνας, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι δεν υπάρχει Θεός. Γιατί αυτό είναι τόσο δύσκολο… γιατί είναι τόσο δύσκολο να βρεις τον Θεό αφού μας αγαπά τόσο πολύ, γιατί δεν μας βοηθά να τον βρούμε λίγο πιο εύκολα; Και εγώ είμαι στην Εκκλησία από τα παιδικά μου χρόνια και αγωνίζομαι πιο συνειδητά τα τελευταία εφτά χρόνια περίπου. Αλλά και εγώ δεν γνωρίζω τον Θεό, δεν βίωσα έτσι ποτέ την εμπειρία ότι ζει Κύριος. Γιατί είναι τόσο δύσκολο να γνωρίσεις τον Θεόν ή τουλάχιστον να βιώσεις την ύπαρξή του;»
00:12:31
[παύση]
00:12:39
Είναι ένα μυστήριο παιδιά ξέρετε το πώς ο άνθρωπος ανακαλύπτει τον Θεό στη ζωή του, ένα μεγάλο μυστήριο. Μπορεί να έχεις τον Θεό μέσα στα χέρια σου, να είναι δίπλα σου ο Θεός, να ‘ναι μέσα σου, να ‘ναι τελείως πλησίον σου, και όμως να μην πάρεις ποτέ είδηση ότι υπάρχει Θεός. Και μπορεί να λέεις ότι δεν βρήκα τον Θεό, και δεν έχω γνωρίσει τον Θεό, και όμως αυτό το οποίο λέεις να είσαι μέσα στο δρόμο του Θεού.
00:13:13
Και το ερώτημα βέβαια είναι εύλογο. Γιατί πολλές φορές ο Θεός, τρόπο τινά δεν αποκαλύπτει τον εαυτόν του σε ανθρώπους οι οποίοι ψάχνουν να τον βρουν; Και αυτό το ερώτημα το αντιμετωπίζομε και εμείς πολλές φορές, διότι… λόγω και της ιδιότητάς μου να πούμε, όπου βρεθούμε είμαστε αντικείμενο… για τον Θεό, για τους παπάδες, για τους δεσποτάδες, για την Εκκλησία, για… ξέρω ‘γω για την περιουσία για το… οτιδήποτε. Προκαλούμε ας πούμε… είμαστε μία πρόκλησης για τους ανθρώπους. Όπου πάεις… έτσι να σου πουν τίποτα άλλο, θα αρχίσουν αμέσως… διάφορα, μην τα λέμε τώρα, αρχίσομε κουτσομπολιά, ξέρετε τι κυκλοφορεί στην Κύπρο σήμερα.
00:13:57
Και λέει κανείς…λένε μερικοί ότι όπως λέει το παιδί αυτό που λέει εδώ ότι, εγώ έκαμα έρευνα, ψάχνω τον Θεό, κατέληξε ότι δεν υπάρχει Θεός. Και γενάτε το ερώτημα μες τον άνθρωπο γιατί ο Θεός δεν αποκαλύπτει τον εαυτόν του σε ορισμένους ανθρώπους; Και μπορεί μερικοί… σε μερικούς ανθρώπους να κάνει κάνεις μεγάλες προσπάθειες, πολύ μεγάλες προσπάθειες.
00:14:20
Μου έτυχε και μένα ας πούμε και στο Άγιον Όρος που ήμουν πολλές φορές που ερχόντουσαν παιδιά τα οποία είχαν έτσι μια διάθεση να γνωρίσουν τον Θεό, έβγαζε η γλώσσα μας μαλλιά, τους μιλούσαμε από πρωί μέχρι νύχτα, δεν έγινε τίποτα. Τους παίρνω στους πιο μεγάλους αγίους… πάλι δεν γινόταν τίποτα. Και άλλοι ξέρω ‘γω που ήρθαν ας πούμε έτσι, κατά τύχη, αυτοί ας πούμε ανακάλυπταν τον Θεό. Γιατί συμβαίνει;
00:14:50
Ξεκινούμε από την… από τη βάση ότι ο Θεός δεν αδικεί κανέναν άνθρωπο. Δεν αδικεί κανένα άνθρωπο ποτέ ο Θεός, και μετά ο Θεός αποκαλύπτει τον εαυτό του όταν ξέρει ο Θεός ότι αυτός ο άνθρωπος θα τον δεχτεί. Δεν αποκαλύπτει τον εαυτόν του σε άνθρωπο που ξέρει ότι δεν πρόκειται να τον δεχτεί, από αγάπη, από αγάπη για να μη γίνει πιο ένοχος μετά ο άνθρωπος ο οποίος εγνώρισε τον Θεό και τον απέρριψε, δεν τον εδέχτηκε.
00:15:27
Ή ακόμα μπορεί ο άνθρωπος αυτός σε κάποια στάδια της ζωής του αργότερα να δεχθεί τον Θεό αλλά τώρα δεν μπορεί να τον δεχτεί. Και έχομε παραδείγματα τέτοια, και από τη ζωή των Αγίων, και τη ζωή των Αποστόλων. Ο Απόστολος Παύλος παραδείγματος χάρη, εζούσε την εποχή του Χριστού. Θα ήταν πολύ εύκολο να γνώριζε τον Χριστό, αλλά ο Χριστός δεν «εφρόντισε» να τον γνωρίσει ο Απόστολος Παύλος.
00:16:00
Τον άφησε, εσταυρώθηκε ο Χριστός, ανεστήθη, ανελήφθη, μετά ο Παύλος εδίωκε την Εκκλησία, ήταν στο λιθοβολισμό του πρωτομάρτυρα Στέφανου, ήταν παρών ο Παύλος, και ήταν αυτός ο οποίος εφύλαγε τα ρούχα των στρατιωτών για να μπορούν πιο εύκολα να λιθοβολούν τον Στέφανο. Και είδε τον πρωτομάρτυρα Στέφανο. Και τον είδε πώς αντιμετώπισε τον λιθοβολισμό. Και τον είδε ότι ας πούμε… επροσηύχετο όταν τον λιθοβολούσαν οι άλλοι, τον είδε την ώρα που απέθνησκε.
00:16:34
Και όχι μόνο αυτό, αλλά και ο ίδιος ο Παύλος, εδίωκε τους Αγίους της Εκκλησίας. Εδίωκε τους Χριστιανούς, τους συνελάμβανε, τους έπαιρνε δεμένους εις το κριτήριο. Και έβλεπε τους Χριστιανούς. Και όμως αυτός που είχε… είχε τέτοια αποστολή μέσα στην Εκκλησία, που ήταν σκεύος εκλογής του Θεού, που ήταν δηλαδή… ο Παύλος ο οποίος υπερέβηκε όλους τους άλλους Αποστόλους, οι οποίοι γνώρισαν τον Χριστό, αυτόν τον άφησε ο Θεός να κάνει όλα αυτά τα κακουργήματα και τα εγκλήματα εις βάρος των Χριστιανών και της Εκκλησίας, και δεν τον… δεν τον επρόλαβε, να πει ας πούμε… πριν να κάνει όλα αυτά τα κακά. Ήταν ανάγκη να τον αφήσει να κάμει τα κακά όλα αυτά;
00:17:18
Κι όμως, τον άφησε εκεί μέχρι που ήρθε η ώρα που θα μπορούσε να δεχθεί τον Χριστό, και τότε επειδή η καρδιά του ήταν καλή, και είχε καλή διάθεση ο Παύλος, και αυτά που έκαμνε έστω και τα… τις κακίες εκείνες τα έκαμνε διότι επίστευε ότι με αυτόν τον τρόπο υπερασπιζόταν την πατρική ευσέβεια, τον Θεό των Πατέρων του, τον Θεόν ας πούμε της Παλαιάς Διαθήκης. Και επειδή είχε καλή διάθεση και καλή καρδιά, αγαθή καρδία, ο Θεός επαινέθηκε κάποια στιγμή, παρέβλεψε τις άφρονες ενέργειές του, και είδε την αναζήτηση της καρδιάς του και του έδειξε τον εαυτό του και έτσι έγινε Απόστολος και Χριστιανός και τα λοιπά.
00:18:03
Πολλοί άνθρωποι, εμείς προσπαθούμε να τους μιλούμε για τον Θεό. Δεν δέχονται. Δεν το δέχονται τώρα, δεν ξέρομε όμως αργότερα. Δεν μπορούμε να ξέρομε εμείς κάθε άνθρωπος ποια θα είναι η ώρα του που θα πλησιάσει τον Θεό. Τώρα λέει είναι άθεος, αργότερα δεν ξέρει κανείς. Εγώ θυμάμαι μια φορά, στο πανεπιστήμιο όταν ήμουν φοιτητής, επειδή τελείωσα ως μοναχός στο πανεπιστήμιο, βγαίνοντας μια φορά ας πούμε στο πανεπιστήμιο, πώς έπεσα δεν θυμάμαι ας πούμε, και έπεσα σ’ ένα πηγάδι, σ’ ένα πηγάδι από φοιτητές δηλαδή όχι κανένα λάκκο να [ασαφής].
[ακροατήριο γελά]
Ήταν παιδιά εκεί που μιλούσαν.
00:18:47
Μόλις με είδαν και μένα, έτσι ήμουν και νεαρός τότε ας πούμε, φοιτητής όπως εκείνοι, στην ηλικία τους, άρχισε ένας να φωνάζει ας πούμε… οι παπάδες, οι καλόγεροι, το Άγιον Όρος, οι δεσποτάδες, ξέρω ‘γω διάφορα, ήταν και δυο τρις άλλοι… ήμουν και ‘γω νέος τότε, είχα και λίγη όρεξη παραπάνω από την τωρινή, μου ‘ρθε όρεξη και μένα να κάνω ας πούμε ιεραποστολή. Στάθηκα και εγώ εκεί, τι έχεις με τους παπάδες, τους δεσποτάδες, τους καλογήρους, τους μονάχους; Και άρχισε εκεί μια συζήτησης.
00:19:15
Δεν άργησε και πολύ, μαζεύτηκαν κάπου καμιά τριανταριά άνθρωποι γύρω μας ας πούμε, οπόταν άντε… ένα έλεγα εγώ δέκα έλεγε εκείνος, δέκα έλεγα εγώ εκατό έλεγε εκείνος, μία κουβέντα του άλλου κόσμου. Κάναμε δυο τρις ώρες… δεν θυμάμαι πόσο. Ήταν ένας από αυτούς ο οποίος ήταν… ήταν ας πούμε είχε μια γλώσσα φαρμάκι. Εκείνες τις γλώσσες τις ωραίες τις… ξέρετε, τις ελλαδίτικες που… εμείς είμαστε και Κυπραίοι [ασαφής] δεν μπορούμε να μιλούμε τόσο γρήγορα.
[ακροατήριο γελά]
Οι Ελλαδίτες έχουν… έχουν ευφράδεια. Έχουνε ευφράδεια, πράγματι έχουν πιο μεγάλη ευφράδεια από μας, και έχουν και μυαλό ίσως πιο έτσι… ακονισμένο. Εμείς είμαστε λίγο έτσι… ανατολίτες να πούμε, ανατολίτες. Του άργιλε, του καφενέ.
[ακροατήριο γελά]
00:20:07
Τέλος πάντων, ‘ντάξει. Του έλεγα και ‘γω αλλά μου έλεγε και εκείνος. Λέγαμε λέγαμε λέγαμε κάμποσα. Στο τέλος διαλύσαμε. Μετά από 3-4 χρόνια, εκεί στο λιμάνι του Αγίου Όρους, στη Δάφνη όσοι έχουν πάει, βλέπω έναν μοναχό έρχεται και μου φύλησε το χέρι μου. Και… τι κάνεις πάτερ; Λέω, καλά. Λέει μου, με θυμάσαι; Τον κοίταζα, μοναχός τώρα ας πούμε, νεαρός. Λέω… κάπου σε… κάπου σε θυμάμαι αλλά από που είσαι; Από το τάδε μοναστήρι. Πώς σε λένε ξέρω ‘γω… Τώρα πώς σε λένε; Σιλουανό. Παλιά, το κοσμικό του όνομα; Ήταν Σάββας. Σάββας;
[ακροατήριο γελά]
Τι εσπούδασες Σαβά; Τέλος πάντων δεν θα σας πω τη σπουδήν του, σπούδασε μια σπουδή… θετικών επιστημών. Και από που είσαι; Λέει, από Θεσσαλονίκη. Λέω κάτι θυμάμαι ρε παιδί μου αλλά… Λέει, θυμάσαι μια φορά που τσακωθήκαμε, σκοτωθήκαμε, έξω από το… από ένα σχολείο από την… πόρτα του Πολυτεχνείου; Ναι. Εγώ είμαι εκείνος. Εσύ είσαι; Βρε πώς κατέληξες στο Άγιο Όρος, έγινες μοναχός; Και όμως, εκείνο το παιδί, που απέρριπτε τα πάντα τότε, μετά έφτασε το άλλο σημείο. Δηλαδή…
00:21:31
… δεν ξέρομε παιδία εμείς τον άλλο άνθρωπο. Σήμερα λέει είναι άθεος. Βέβαια το να λέει ότι είναι άθεος σημαίνει ότι προβληματίστηκε περί του Θεού. Είναι κάτι καλό. Είναι καλύτερα να λες ότι είμαι άθεος και να το λες, παρά να είσαι αδιάφορος. Ο αδιάφορος είναι νεκρός. Ο άθεος είναι ζωντανός νεκρός. Δηλαδή είναι και εκείνος νεκρός αφού δεν έχει τον Θεό μέσα του, αλλά έχει μια ζωντάνια που πολεμά και λέει ας πούμε ότι εγώ είμαι άθεος.
00:22:02
Όταν έχεις να κάνεις με έναν ζωντανό νεκρό, τότε είναι προτιμότερο, παρά με έναν αδιάφορο [που] σου λέει, δεν βαριέσαι καημένε. Και αν έχει και αν δεν έχει τι με ενδιαφέρει εμένα; Πες πως έχει, ή πες πως δεν έχει. Αυτό είναι χειρότερο. Ο αδιάφορος άνθρωπος είναι… δεν είναι… είναι νεκρός πράγματι, δεν μπορείς να τον πιάσεις.
00:22:22
Για αυτό δεν μπορούμε ποτέ μας να προδικάσομε την πορεία ενός ανθρώπου. Εμείς βλέπομε το σήμερα, το αύριο το ξέρει ο Θεός. Γι’ αυτό όταν έχομε να κάνομε με περιπτώσεις ανθρώπων οι οποίοι… έχομε ένα διάλογο μαζί τους, και ψάχνουν να βρουν τον Θεό, βέβαια πρέπει να ξέρομε πολύ καλά πώς τους μιλούμε, πώς τους απαντούμε περί του Θεού έτσι; Και δεύτερον, να μάθομε να προσευχόμαστε για αυτούς τους ανθρώπους. Η προσευχή μας έχει μεγάλη δύναμη διότι η προσευχή που κάμνομε για άλλους ανθρώπους είναι τρόπον τινά το δικαίωμα που λαμβάνει ο Θεός από την ελευθερία του ανθρώπου να ενεργήσει στην ψυχή του άλλου. Και όταν προσευχόμαστε για τους άλλους τους ωφελούμε καμιά φορά πιο πολύ από τα λόγια μας.
00:23:12
Επίσης, εάν εμείς ζούμε σωστά αυτό το οποίο πιστεύομε είναι κάτι πολύ βασικό για να καταλάβει και ο άλλος άνθρωπος ότι αυτό το οποίο λέμε είναι αληθινό και ότι είναι γνήσιο, γνήσια τα λόγια μας. Εάν δεν τα πιστεύομε, δεν ζούμε πραγματικά, τότε τα λόγια μας δεν έχουν βαρύτητα, είναι κούφια λόγια.
00:23:34
Τώρα εάν πούμε ότι εμείς έχομε τόσα χρόνια στην Εκκλησία, και δεν βρήκαμε τον Θεό, καταρχάς κανένας που είναι στην Εκκλησία δεν είναι άμοιρος της Χάριτος του Θεού. Κάθε άνθρωπος, κάθε άνθρωπος, ο οποίος έστω λίγο ή πολύ επικαλείται το όνομα του Θεού, πάει στην Εκκλησία, λέει μια προσευχή, κάτι κάμνει, και αυτό το λίγο που κάμνει είναι και αυτό έργο του Θεού. Δεν μπορεί να το κάμνει ο άνθρωπος χωρίς Θεό. Πώς λέει ο Χριστός, «[3] … οὐδεὶς δύναται εἰπεῖν Κύριον Ἰησοῦν εἰ μὴ ἐν Πνεύματι ἁγίῳ». Δεν μπορείς δηλαδή να επικαλεστείς το όνομα του Θεού χωρίς να σε κινήσει το Πνεύμα το Άγιον του Θεού.
00:24:19
Και ε… κανένας δεν έρχεται προς τον Πατέρα «[44] … ἐὰν μὴ ὁ πατὴρ μου … ἑλκύσῃ αὐτόν …» λέει ο Χριστός στο Ευαγγέλιο. Δηλαδή υπάρχει μια έλξης. Και εμείς όλοι που είμαστε σήμερα εδώ, έστω και από περιέργεια, έστω και από… από οτιδήποτε, μπορούμε να πούμε ότι… έχομε μίαν… ενέργεια του Θεού μέσα μας, έστω και ελάχιστη, που είναι σαν μια αχτίδα φωτός, μια αχτίδα. Μπορεί να μην μπαίνει ολόκληρος ο ήλιος μες στην καρδιά μας, αλλά μπαίνει μια δέσμη, μια αχτίδα φωτός, που δεν ξέρεις τι θα γίνει, πώς θα αργήσει.
00:24:57
Ο Θεός κάμνει θαύματα. Το μέγα θαύμα παιδιά της Εκκλησίας δεν είναι ούτε οι νεκροί να αναστηθούν, ούτε οι άρρωστοι να θεραπευτούν. Το μέγα θαύμα της Εκκλησίας είναι ο άνθρωπος ο οποίος ανίσταται, αυτό το οποίο βλέπομε καθημερινά μπροστά μας. Ότι ο Χριστός είναι παρών μες την Εκκλησία και ζωογονεί τον άνθρωπο. Το ότι εμείς είμαστε εδώ σήμερα, αυτό είναι θαύμα, είναι το μέγα θαύμα της Εκκλησίας. Διότι η Εκκλησία, ευτυχώς ή δυστυχώς, ανθρώπινος, είναι όλο… όλο αρνητικά πράγματα. Πέστε μου εσείς ένα θετικό λόγο, εξωτερικά, που σας ελκύει στην Εκκλησία. Τι σας ελκύει στην Εκκλησία; Οι καλοσύνες μας; Η αγάπη μας, η ομόνοιά μας, ή ξέρω ‘γω… η καλή μας εικόνα; Άλλο τίποτε. Από εικόνα έχομε φτάσει στο κατώτατο όριο. Η οργάνωση της Εκκλησίας; Είμαστε πρότυπο αποδιοργάνωσης. Η καλή ας πούμε και χρηστή διοίκησης; Τι να πούμε, τίποτα δεν έχομε, απολύτως τίποτα. Εξωτερικά πράγματα δεν έχομε να προβάλομε τίποτα. Αν είμαστε ένας οργανισμός ανθρώπινος, μια εταιρεία, θα μας είχαν κλείσει προ καιρού, με κάτι ταινίες που βάζει ο δήμος, προσοχή ξέρω ‘γω… κάτι σαν κάτι ετοιμόρροπα που έχω εκεί στη γειτονιά μου εγώ, που βάλανε κορδέλες γύρω γύρω λέει, μη… επικίνδυνη… ετοιμόρροπος ας πούμε οικοδομή, μην πλησιάζει κανένας.
00:26:29
Εξωτερικά η Εκκλησία εάν δεν είχε τη ζώσα Χάρη του Θεού, πράγματι – άσε που δεν θα υπήρχε μέχρι σήμερα – θα έχει κλείσει από τους πρώτους χρόνους ας πούμε. Αλλά… αλλά δεν έχει τίποτα το εξωτερικόν το οποίον να προβάλλει κανείς να πει κοίταξε η Εκκλησία είναι πρότυπο ας πούμε… οργάνωσης, πρότυπον οτιδήποτε. Δεν είναι τίποτα πρότυπο. Δεν έχει τίποτα απολύτως να προβάλει. Αλλά έχει ένα πράγμα, το οποίο είναι αυτό το οποίο έχει αξία. Έχει τον Θεό. Έχει την ενέργεια του Θεού η οποία ενεργεί ανεξάρτητα από τα δικά μας. Τα δικά μας είναι χαμένα είναι ας πούμε αξιολύπητα, είμαστε αξιολύπητοι. Ένας οργανισμός αξιοθρήνητος, αξιολύπητος, σε τέτοιο κατάντημα που είναι να τραβάς τα μαλλιά σου, πράγματι σαν τις ετοιμόρροπες οικοδομές.’
00:27:23
Και όμως, αυτό το πράγμα μπαίνει εις τον αιώνα, πορεύεται, ζει, υπάρχει, στέκει, αντέχει ας πούμε… αντέχει στην κρίση των καιρών, αντέχει στην κρίση των απαιτήσεων των καιρών. Γιατί αυτό αυτό το πράγμα, αυτή η Εκκλησία, προσφέρει όχι ανθρώπινα μοντέλα, και όχι ανθρώπινες αρετές, αλλά προσφέρει τον Θεόν, την παρουσία του Ιησού Χριστού. Αυτό το πιο μεγάλο από όλα. Και το πιο φοβερό είναι ότι όσο πιο πολύ εξωτερικά φαίνεται διάτρητη, τόσο πιο πολύ ενεργεί η Χάρης μέσα της.
00:28:02
Είναι το μέγα θαύμα της Εκκλησίας παιδιά. Πράγματι το μέγα θαύμα της Εκκλησίας. Το οποίον λειτουργεί, ενεργεί, δεν μπορεί κανένας απολύτως να το καταστρέψει. Κανείς απολύτως να το καταστρέψει.
00:28:21
[διακοπή ηχογράφησης]
00:28:27
Και να πάμε και λίγο εις τον γάμο.
00:28:36
Είμαστε στις πρώτες αιτήσεις του διακόνου, που μιλήσαμε προηγουμένως για την αίτηση να ευλογηθεί ο γάμος αυτός όπως ο γάμος της Γαλιλαίας, της Κανά της Γαλιλαίας. Και λέει πιο κάτω ο διάκονος, «Ὑπὲρ τοῦ παρασχεθῆναι αὐτοῖς σωφροσύνην, καὶ καρπὸν κοιλίας πρὸς τὸ συµφέρον». Να παρακαλέσομε τον Κύριον να παράσχει στους ανθρώπους αυτούς που παντρεύονται τώρα, σωφροσύνην και καρπόν κοιλιάς για το συμφέρον τους.
00:29:15
Δηλαδή παντρεύονται δύο άνθρωποι, και η Εκκλησία και εμείς, προσευχόμαστε οι άνθρωποι αυτοί να έχουν σωφροσύνην, και καρπόν κοιλιάς. Είναι συνδεδεμένα. Εννοεί εδώ τη σωφροσύνη βέβαια σε όλες τις φάσεις της ζωής τους, αλλά και τη σωφροσύνη ακόμα στις μεταξύ τους σχέσεις, και τις συζυγικές σχέσεις.
00:29:43
Πρέπει να ξέρετε παιδιά ότι η Εκκλησία δεν έχει κόμπλεξ με τούτα πράγματα. Εμείς που έχομε κόμπλεξ. Η Εκκλησία μιλά και για το κρεβάτι των νεονύμφων, και των παντρεμένων, και για τις μεταξύ τους σχέσεις, και για τον καρπό της κοιλιάς τους, για τα παιδιά τους, και την… για όλα αυτά τα πράγματα μιλάει. Και όπως είπαμε κι άλλες φορές μιλάει με έναν τρόπον ιερόν, και έναν τρόπον δηλαδή σώφρονα τρόπο, σοβαρόν, που πραγματικά βοήθεια τον άνθρωπο, και του δίδει την αίσθηση της ιερότητος των μεταξύ τους σχέσεων.
00:30:20
Και βλέπετε ότι πάνε αυτοί οι άνθρωποι να παντρευτούν, να συνάψουν σχέσεις, και βέβαια… ίσως σήμερα, σε μερικούς, δεν ξέρομε το ποσοστό, αλλά σε ένα μεγάλο ποσοστό, ο γάμος δεν θα είναι η πρώτη σεξουαλική τους επαφή και σχέσης. Αλλά οι άνθρωποι αυτοί ίσως παλαιότερα τέλος πάντων, σε διάφορες καταστάσεις, να είχαν προχωρήσει σε «ολοκληρωμένες σχέσεις».
00:30:59
Παλαιότερα όμως και για τους ανθρώπους που μιλάει εδώ η Εκκλησία που εννοείται ότι αυτοί οι άνθρωποι προχωρούν στο γάμο, αυτή η… αυτό το μυστήριο, ήταν και το μυστήριο το οποίο τρόπο τινά τους ευλογούσε και τους άνοιγε τον δρόμο για αυτήν τη σχέση της συζυγίας. Που στα μάτια των νέων ανθρώπων – το ξέρετε και εσείς, το ζείτε – προβάλλει σαν κάτι το φανταστικό, ιδιαίτερα στην εποχή μας που έχει τόση διαφήμιση πλέον οι ερωτικές σχέσεις, οι σεξουαλικές σχέσεις έχουν τόση διαφήμιση και προβάλλονται με τέτοιον τρόπον επιστημονικόν που ελκύει ας πούμε τον άλλον άνθρωπο μες τις τηλεοράσεις και… όχι τα ράδια… τα… τα σινεμά και ξέρω ‘γω τα… τα κομπιούτερ κι όλα αυτά τα πράγματα τα σύγχρονα, που ακόμα και μικρά παιδιά βλέπουν εικόνες τέτοιες ελκυστικές, βερνικωμένες ας πούμε εικόνες, που νομίζουν ότι αυτό το πράγμα, αυτή η πράξης, αυτή η σχέσης, είναι το αποκορύφωμα της ζωής τους.
00:32:13
Κι όμως, μιλάει η Εκκλησία περί σωφροσύνης. Και για όλους τους ανθρώπους που παντρεύονται μιλά για σωφροσύνη. Και προ του γάμου σωφροσύνη, και μέσα στο γάμο η σωφροσύνη. Για να δείξει ότι όταν παντρεύεσαι πρέπει να έχεις το νου σου – ξέρετε τι σημαίνει σωφροσύνη. Σώφρον άνθρωπος, αυτός που έχει το νουν του ας πούμε, που είναι σώφρον. Πώς λέγεται, πώς να το πούμε διαφορετικά;
Ακροατήριο: [ασαφής]
Μ. Αθανάσιος: Σώας τας φρένας, αλλά στη δημοτική πώς λέγεται ας πούμε, ο σώφρον;
Ακροατήριο: [ασαφής]
Μ. Αθανάσιος: Νούσιμος.
[ακροατήριο γελά]
Στην Κυπριακή.
00:32:53
Σώφρον. Διότι ακριβώς ο άνθρωπος μέσα στο γάμο – μπορεί έξω από το γάμο να μην το καταλαβαίνει και να μην το κάμνει, αλλά μέσα στο γάμο, εάν δεν έχει σωφροσύνη, να μάθει να βλέπει τον άλλον άνθρωπο ως άνθρωπο, ήδη κατέστρεψε το γάμο του από τώρα. Διότι ο άνθρωπος δεν είναι σεξουαλικές σχέσεις. Αυτό είναι ένα τμήμα του γάμου, ένα σημείο του γάμου. Ο γάμος είναι κάτι ευρύτερο, και κάτι το πολύ πιο πλατύ, και στηρίζεται ο γάμος και οικοδομείται ο γάμος πάνω σε αυτήν τη σώφρονα σχέση των δύο ανθρώπων.
00:33:38
Που μαθαίνεις να βλέπεις τον άλλον άνθρωπο πλέον όχι σαν γυναίκα ή σαν άνδρα, αλλά τον βλέπεις ότι είναι το άλλο πρόσωπο, ο σύζυγος σου, ο σύντροφός σου, το άλλο πρόσωπο το οποίον πρέπει να το αποδεχθείς ως πρόσωπο και όχι ως φύλο. Πρέπει μέσα στον γάμο, πάση θυσία, να υπερβείς το φύλο, τη φυλετική αυτή διάκριση. Να υπερβείς το φύλο του άλλου ανθρώπου. Να καταλάβεις ότι ο άλλος άνθρωπος δεν είναι γυναίκα. Όπως λένε μερικοί, είναι η γυναίκα μου ας πούμε. Εντάξει το λέμε έτσι αυτό, αλλά δεν είναι ωραία έκφρασης. Δεν είναι η γυναίκα μου είναι ο άντρας μου. Είναι ο σύζυγός μου, είναι ο σύζυγός μου.
00:34:22
Πρέπει να υπερβαίνομε αυτό το πράγμα, δεν βλέπεις το σύζυγό σου σαν τη γυναίκα σου ας πούμε. Έχω μια γυναίκα ας πούμε. Καλά αυτή η γυναίκα δεν έχει πρόσωπο; Δεν έχει όνομα; Το όνομά της είναι γυναίκα; Δεν λέγεται Μαρία, Ελένη, ξέρω ‘γω… οτιδήποτε; Δεν μπορεί να είναι ανώνυμη. Δηλαδή δεν μπορεί να… να παρουσιάσει τον άλλον άνθρωπο ότι καλησπέρα σας από δω η γυναίκα μου. Ε πέσε από δω η Μαρία, η σύζυγός μου, πες το όνομα της πρώτα.
00:34:50
Ο Θεός βλέπετε μόλις έκαμε τον άνθρωπο του έδωσε όνομα. Ο Αδάμ, η Εύα, έδωσε ονόματα, και όταν βαπτιζόμαστε δίνομε ονόματα στους ανθρώπους. Και οι άνθρωποι του Θεού έχουν όνομα, και στη βασιλεία του Θεού θα έχομε όνομα καινόν, το καινούργιο όνομα, το… το όνομα της εν Χριστό αναγέννησής μας. Ο διάβολος κάμει τον άνθρωπο ανώνυμο, δεν έχει όνομα ο άλλος. Βλέπετε όταν τον ρώτησε ο Χριστός τον δαιμονισμένο, «[30] … Τί σοί ἐστιν ὄνομα;» Ποιο είναι το όνομα σου; Λέει, Λεγεών, το όνομά μου ότι είμαστε πολλοί. Δεν είχε όνομα, είχε έναν αριθμό, είμαστε μια λεγεώνα ας πούμε, ξέρω ‘γω δυο χιλιάδες, δέκα χιλιάδες δαίμονες.
00:35:36
Είναι κακόν να είμαστε ανώνυμοι, όπως είμαστε… είναι κακό να είμαστε και… με παραμορφωμένο όνομα. Είναι κακό αυτό, και πρέπει να καταλάβετε παιδιά ότι… να καταλάβομε αυτές τις λεπτομέρειες, να τις… να τις έχομε, να τις κρατούμε, να… να είμαστε προσεκτικοί άνθρωποι. Και στο όνομά μας ακόμα, έχει σημασία το όνομά μας. Κάτι ονόματα που δεν λένε τίποτα. Δεν λένε τίποτα ας πούμε, δεν έχει νόημα, είναι ανόητα ονόματα, δηλαδή δεν έχουν νόημα. Μη πω παραδείγματα και θίξομε και πρόσωπα και πράγματα αλλά… έχει… κάθε όνομα έχει και μια… μια σημασία ας πούμε. Αναστάσιος ξέρω ‘γω, Αθανάσιος, Βασίλειος, έχει ένα… δεν μπορείς ας πούμε, Λάκης ας πούμε.
[ακροατήριο γελά]
Τι σημαίνει Λάκης; Τι σημαίνει Λάκης; Σου θυμίζει λάκα, σου θυμίζει ξέρω ‘γω…
[ακροατήριο γελά]
Κόκος, Τάκης.
00:36:48
Ακροατήριο: Γέροντα, στο Άγιον Όρος [ασαφής ερώτηση]
Μ. Αθανάσιος: Ε βρε Μάριε τώρα και ‘συ βρήκες μια…
[ακροατήριο γελά]
Καλά, και ‘κει κακό ας πούμε. Δηλαδή το όνομα του ανθρώπου είναι σημαντικόν, είναι σημαντικόν, σημαίνει τον άλλο άνθρωπο. Είναι σημαντικό.
00:37:08
Και βασικότερα είναι σημαντικό να μάθομε να… να προβάλλομε τον άλλο άνθρωπο με το όνομά του. Βλέπετε, στην Εκκλησία, λέμε, στέφεται ο δούλος του Θεού, το όνομα Ανδρέας, τη δούλη του Θεού Μαρία. Δεν λέμε στέφεται ο δούλος του Θεού τη δούλη του Θεού, και δεν βαριέσαι το όνομα. Λέμε τα ονόματα τους. Έχει σημασία το όνομα του άλλου ανθρώπου. Είναι δηλωτικό της υποστάσεώς του. Και για τον ίδιο τον Χριστό, δεν είπε ο άγγελος της Παναγίας, θα γεννήσεις έναν υιό και βγάλ’ τον ό,τι θέλεις, δεν πειράζει μάνα μου ας πούμε.
[ακροατήριο γελά]
Κάμεις και ‘συ ένα μωρό; Βγάλ’ το τη γιαγιά σου, τον παππού σου, τη μάνα σου ας πούμε. «[31] … τέξῃ υἱόν, καὶ καλέσεις τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἰησοῦν» της λέει. Θα γεννήσεις παιδί και θα το ονομάσεις Ιησούν. Και γιατί Ιησούν; «[21] … αὐτὸς γὰρ σώσει τὸν λαὸν αὐτοῦ ἀπὸ τῶν ἁμαρτιῶν αὐτῶν». Που σημαίνει Σωτήρ. Μετά πάει ο άγγελος στο Ζαχαρία. Θα γεννήσεις υιόν του λέει και θα τον ονομάσεις Ιωάννην, δε θα τον ονομάσεις άλλο όνομα. Ιωάννης το όνομα του παιδίου.
Και παντού βλέπομε στη Γραφή, στην Αποκάλυψη, παντού, ο Θεός δίνει όνομα στον άνθρωπο. Δίνει όνομα, δεν τον αφήνει ανώνυμο τον άνθρωπο. Είναι σημαντικό αυτό, είναι σοβαρότατο.
00:38:29
Και εσείς αύριο που θα παντρευτείτε να συστήνεται τις συζύγου σας με τα ονόματά τους. Να μην… από δω η σύζυγός μου. Το όνομά της γιε ίντα που [ασαφής]; Είναι αρκετό ότι είναι η σύζυγο σου ας πούμε; Είναι η Γεωργία η… ξέρω ‘γω η Κωνσταντίνα η… τέλος πάντων δεν θυμάμαι άλλα ονόματα, η Μαρία αυτά, η Ελένη. Να έχει το όνομα.
00:38:49
Γιατί από τη στιγμή που δέχεσαι τον άλλο άνθρωπο ως ύπαρξη, ως πρόσωπο, ως όνομα, ως υπόσταση, τότε πλέον βλέπεις τον άλλον άνθρωπο όπως είναι, όπως είναι. Είναι σημαντικό. Και το μωρό ακόμα, να μαθαίνει το όνομα του, να ακούει το όνομα του, τα λέει το όνομα του. Είναι… είναι κάτι που είναι πολύ σημαντικό στη διαμόρφωση της προσωπικότητας εκείνου του μωρού. Και ακόμα να μάθει και το νόημα του ονόματός του ώστε να ηχεί μέσα του αυτό το όνομα. Να ηχεί δηλαδή σαν κάτι πολύ σημαντικό, το οποίο είναι ένα στοιχείο της προσωπικότητάς του. Έτσι όταν… όταν βλέπεις τον άλλο άνθρωπο, τότε μπορείς να έχεις σωφροσύνη. Διότι πλέον ο άλλος άνθρωπος για σένα δεν είναι φύλο, δεν είναι το φύλο του άλλου ανθρώπου, αλλά το πρόσωπόν του, η ύπαρξής του.
00:39:47
Και… οι σχέσεις αυτές οι οποίες είναι εφήμερες και είναι ξέρω ‘γω… αυτές βλέπετε παιδιά ότι δεν… δεν ενδιαφέρει… δεν τον ενδιαφέρει ας πούμε το άλλο πρόσωπο. Δηλαδή… όταν πρωτοέγινα πνευματικός – να σας πω κάτι έτσι κάτι που έκανε εντύπωση. Όταν πρωτοέγινα πνευματικός και ερχόντουσαν άνθρωποι να εξομολογηθούν, έλεγαν ας πούμε διαφορά οι άνθρωποι ότι είχα ξέρω ‘γω σαρκικές σχέσεις με μια κοπέλα ξέρω ‘γω… καμιά φορά και με κοινές κοπέλες. αυτά. Εγώ ρωτούσα, καλά, δηλαδή επήγες ας πούμε με μια κοπέλα. Ερώτησες αυτή την κοπέλα πώς τη λένε, το όνομά της; Μα δεν με ενδιέφερε το όνομά της. Ερώτησες αυτή την κοπέλα ας πούμε, τι κάμνεις, είσαι καλά; Πώς βρέθηκες μες σε τούτο το σπίτι δα μέσα δα; Σε τούτο κτίριο ξέρω ‘γω τούτο το δωμάτιο τι πράματα είναι ας πούμε. Από που είσαι, πώς σε λένε; Κανένα ενδιαφέρον, καμία… εσύ είπες το όνομά σου γιε μου; Δεν έχει σημασία αυτό το πράμα. Σημασία έχει η πράξης. Διότι η πράξης αυτή είναι… είναι ακέφαλος, είναι ανώνυμος, είναι απρόσωπος, είναι μία… μία λειτουργία ας πούμε τελείως σαρκική χωρίς καμιάν άλλη ας πούμε προσέγγιση. Μα για αυτό τον λόγο η πορνεία είναι αμαρτία είναι διαστροφή της φύσης του ανθρώπου. Γιατί ουσιαστικά κόβει τον άνθρωπο. Δεν τον αφήνει να κοινωνήσει ας πούμε με τον άλλο άνθρωπο.
00:41:25
Και θυμάμαι ένα παιδί το οποίον μπήκε εις την Εκκλησία διότι ήταν πραγματικά καλής πάστας άνθρωπος, ο οποίος… πώς εγνώρισε τον Θεό; Όταν μπήκε σε έναν οίκο ανοχής. Πήγε σ’ έναν οίκο ανοχής, και μπήκε στο δωμάτιο της κοπέλας εκείνης, και μόλις την είδε έβαλε τα κλάματα το παιδί ας πούμε, συγκινήθηκε. Λέει, δεν μπορώ να σε βλέπω έτσι ας πούμε. Πώς να σε βλέπω σ’ αυτό το χάλι, πώς σε λένε ας πούμε; Ποια είσαι; Πώς βρέθηκες εδώ; Δηλαδή… πώς μπορείς να πας με αυτόν τον τρόπο με έναν άνθρωπο; Τι είναι εκείνος ο άλλος άνθρωπος; Τι είναι, δεν είναι άνθρωπος;
00:42:03
Και σκεφτείτε ακόμα το έτι χειρότερο. Να βλέπεις νέα παιδιά και [ασαφής φράση] νόμιζα, ενόμιζα ότι σ’ αυτά τα παλιόκεντρα τα νυχτερινά που χορεύουν οι κοπέλες ας πούμε χωρίς ρούχα και αυτά, νόμιζαν ότι πάνε κάτι γέροι. Δηλαδή έτσι νόμιζα ας πούμε ότι πάνε κάτι γέροι 60 χρονών. Αλλά ακούω ότι πάνε και νέοι άνθρωποι. Και λέω, καλά, νέος άνθρωπος πας εκεί βλέπεις μια κοπέλα κάμνει αυτά τα πράματα, δεν σκέφτεσαι ότι έχεις ευθύνη και γι’ αυτό το πρόσωπο; Πώς ανέχεσαι παιδί μου; Μορφωμένοι άνθρωποι, μορφωμένα παιδιά ας πούμε, να ανεχθείς να βλέπεις μια κοπέλα να βγάλει τα ρούχα της και να χορεύει μπροστά σου ας πούμε.
00:42:44
Καλά δεν καταλαβαίνεις τι γίνεται, δεν καταλαβαίνεις τι σου γίνεται; Και αυτό έτι χειρότερο να το κάμεις τη νύχτα του γάμο σου, την προηγούμενη νύχτα. Εκείνο είναι το εξωφρενικό το… το εκνευριστικό δηλαδή. Που αυτός ο άνθρωπος είναι για να παντρευτεί; Ή να πάει να του δώσουν ένα ξύλο γερό και να τον πετάξει έξω από την πόρτα.
[ακροατήριο γελά]
00:43:03
Αυτός ο άνθρωπος ο οποίος κάμνει αυτό το πράγμα και πάει πριν από το γάμο του σε τέτοια κέντρα, με συγχωρείτε να πω ότι μια βαριά κουβέντα και συγνώμη που θα την πω, αυτός είναι ζώο. Δεν ξέρω αν προσβάλλω και τα ζώα, αλλά…
[ακροατήριο γελά]
είναι ζώον. Πώς θα το πούμε δηλαδή. Πώς θα το χαρακτηρίσω διαφορετικά αυτό τον άνθρωπο ο οποίος πάει να χτίσει τον γάμο του μέσα σε ένα παλιόκεντρο τέτοιο τη νύχτα ας πούμε. Εξευτέλισε τα πάντα, τα πάντα, εκμηδένισε τα πάντα. Δεν άφησε τίποτα όρθιο αυτός ο άνθρωπος. Τα εξευτέλισε όλα. Τα ξεχρέωσε πριν καν τα γευτεί, πριν καν τα πιάσει. Μα όπως ανέχεσαι ρε παιδί μου ας πούμε; Δεν ντρέπεσαι τον εαυτό σου; Είναι φοβερό πράγμα δηλαδή αυτή… αυτή η αφροσύνη πού μπορεί να καταλήξει. Και αυτή η εποχή μας δηλαδή που οδηγεί τον άνθρωπο.
00:44:03
Να σας πω κάτι που είπα και στη Λεμεσό, θα σας το πω και σας γιατί θέλω να να το πω.
[ακροατήριο γελά]
Για να καταλάβετε δηλαδή πώς πάνε τα πράγματα, και για να καταλάβομε… που οδηγούμαστε δηλαδή, πώς υφιστάμεθα μία… μία τρομερή ας πούμε έτσι… αλλοτρίωση του εαυτού μας.
00:44:30
Επήγα σε μια χριστουγεννιάτικη γιορτή, φυσικά στη Λεμεσό. Αφού είμαστε… πώς να πούμε, της εθιμοτυπίας άνθρωποι, άντε, μας καλέσανε, να πάω. Εστείλα μου 10 προσκλήσεις. Ήρθαν 10 φορές, μα πρέπει να έρθετε οπωσδήποτε… Εντάξει γιε μου, να ‘ρθω. Δεν ήξερα ‘γω τι… ε Χριστουγεννιάτικη γιορτή σου λέει ας πούμε, ήταν και ένας οργανισμός σοβαρός.
00:44:57
Επήγα εκεί, μαζεύτηκαν κάμποσοι… κάμποσοι άνθρωποι με τα παιδιά τους, ήταν για τα μωρά περισσότερο λέει, και πήγαν και φέραν’ κάτι μωρά τα καημένα από ένα ίδρυμα με διανοητική καθυστέρηση, τα βάλαν’ και εκείνα εκεί, τέλος πάντων να μαζευτεί κόσμος. Φέραν’ και δύο ηθοποιούς, παρίσταναν τέλος πάντων κάποιους έτσι… κωμικά πράγματα τέλος πάντων, άντε για τα μωρά καλά ήταν. Για μας ήταν λίγο έτσι… ανίερα ας πούμε, αλλά για τα μωρά… γελούσαν τα μωρά.
00:45:31
Μετά το… η έκπληξη ας πούμε της γιορτής ήταν… φέραν’ ένα κοριτσάκι, δεν ξέρω τώρα… αυτό το κοριτσάκι είναι διάσιμο άραγε δεν μπορώ να καταλάβω. Αλλά φαίνεται ότι είναι γνωστό παιδί, ένα κοριτσάκι 11 χρόνων. Ρώτησα, πόσο χρονών, μου είπαν 11. Και ήταν… τραγουδούσε αυτό το παιδάκι. Του ‘δωσαν και ένα μικρόφωνο και άρχισε να παίζει μια μουσική και τραγουδούσε.
00:45:59
Τι να σας πω ρε παιδιά δηλαδή, τι να σας πω… Τραγωδία, τραγωδία. Δηλαδή έγκλημα, έγκλημα, με όλη της σημασίας της λέξεως. Ένας βιασμός της φύσης αυτού του μωρού. Το είδες αμέσως. Μόλις [ασαφής] ξέρω ‘γω στο χώρο, η ενδυμασία του ας πούμε, πώς ήταν ντυμένο το μωρό εκείνο. Το ύφος του. Έβλεπες το ύφος του κάτι τραγουδίστριες 200 χρόνων ξέρω ‘γω, με εκείνο το ύφος το σκληρό το ύφος ας πούμε, που είναι γυναίκες ας πούμε ξέρω ‘γω πού… τέλος πάντων… δεν λέω για τις τραγουδιστές, και καλές κοπέλες, πολύ καλές ας πούμε, λέω έτσι κάτι εικόνες που φαίνονται μερικές φορές. Και άρχισε να παίζει το… ραδιόφωνο τι ήταν, μαγνητόφωνο, και έβλεπες εκείνο το κοριτσάκι να αρχίζει να τραγουδά και να κάμνει τέτοιες κινήσεις, τέτοιες κινήσεις, που πραγματικά ντρεπόμουν εγώ που το έβλεπα, ντρεπόμουν ας πούμε. Λέω Κύριε ελέησον, μα τι κάμνει τούτο μωρό; Καλά, εντάξει το μωρό μιμείται αυτά που έβλεπε, αυτοί όλοι οι άνθρωποι να χαίρονται και να χειροκροτούν εκείνο το μωρό το οποίο διαστρέφει τη φύση του.
00:47:11
Και τότε, τότε, πραγματικά εκείνη την ημέρα κατάλαβα τι είναι αυτοί οι χοροί που χορεύουν τώρα. Κατάλαβα δηλαδή ποια είναι η φιλοσοφία. Μα δεν θα μπορούσε να ήταν διαφορετική. Αφού είναι είναι οι πράξεις των ανθρώπων σήμερα είναι αισθησιακές. Κινούνται όλα γύρω από τη σεξουαλικότητα. Και ο χορός εκείνος ήταν καθαρά σεξουαλικός χορός. Δεν ξέρω υπάρχει αν υπάρχει αυτός ο όρος, αλλά μόνο έτσι μπορεί να το χαρακτηρίσει κανείς. Οι κινήσεις, όλη… όλη η στάσης του παιδιού εκείνου, όλες οι κινήσεις του, ήταν καθαρά αισθησιακές, σαρκικές, σεξουαλικές. Δεν έχω δει χώρους εγώ, τελευταίους χώρους σύγχρονους να πούμε, έχω… δεν είχα δει καμιά φορά, αλλά είδα εκείνο το μωρό και κατάλαβα… κατάλαβα τη φιλοσοφία των χορών… των σημερινών χορών.
00:48:04
Εδιάβαζα ας πούμε για αυτά τα πράγματα αλλά άλλο να τα διαβάζεις και άλλο να τα βλέπεις. Και λες, αυτό το παιδάκι τώρα, εκείνο το μωράκι ας πούμε, το οποίο ήρθε βαμμένο το καημένο. Βρε 11 χρονών μωρό, βάφεσαι βρε παιδί μου; Σαν να πιάσεις ένα… ένα τριαντάφυλλο ας πούμε και το κάνεις με ένα σπρέι απ’ εκείνα τα σπρέι που πετούν, και το κοκκινίζει. Πιάνει [ασαφής φράση] ας πούμε και το κάμνεις από πάνω μέχρι κάτω…
[ακροατήριο γελά]
Βρε καταστρέφεις το μωρό εκείνο. Μα το έκαμες άχρηστο παιδί μου, το αχρήστεψες. Ένα μωρό κοριτσάκι 11 χρόνων, που είναι πανέμορφο, με την παρουσία του ας πούμε, το διέστρεψες, το αχρήστεψες, με αυτόν τον τρόπο; Σαν να μου προσφέρεις εκείνα τα γαρύφαλλα του… του θερμοκηπίου που βρωμούν ας πούμε. Το βλέπεις είναι γαρύφαλλο και πιάνεις να το μυρίσεις και λες άμα ας πούμε, ούτε ξέρω ‘γω… [ασαφής] να ήταν που λένε…
[ακροατήριο γελά]
Αυτά τα… δηλαδή άγρια χόρτα ας πούμε.
00:49:04
Τι πράγμα είναι αυτό; Τι διαστροφή της φύσεως είναι αυτή; Δεν μπορείς να καταλάβεις ότι κάθε πράγμα, κάθε ηλικία, κάθε χώρος, κάθε φύλο, έχει τα δικά του γνωρίσματα, έχει τα δικά του γνωρίσματα. Μετά… ερώτησα, είναι και η μάμα του μωρού εδώ; Λέει μου, ναι. Λέω… που είναι η μητέρα του; Νόμιζαν ότι ήθελα να της πω συγχαρητήρια. Λέει, να… αυτό, πανιερώτατε εδώ η μαμά του. Λέω, δικό σου μάνα μου το μωρό; Λέει, καλό; Λέω, να το χαίρεσαι να το χαίρεσαι.
00:49:35
Ήθελα να της πω, καλά, είσαι η μητέρα ας πούμε, τι γνώμη έχεις για το μωρό σου; Δηλαδή η καρδιά σου, η μητρική σου καρδιά, δεν σου λέει τίποτα αυτό το πράγμα που ‘κανε το μωρό; Έβγαλες το μωρό σου εκεί να… να κάμνει αυτά τα πράγματα ας πούμε. Και δεν διερωτήθηκες αυτό το μωρό αύριο τι θα γίνει; Του εμβάλεις μες του μωρού σου αυτά όλα τα σπέρματα, τα φιλήδονα σπέρματα, τα άχρηστα πράγματα; Τη στιγμή που έρχεται σήμερα η επιστήμη και λέει ότι από τότε που είναι έμβρυο το μωρό έχομε ολόκληρη παιδαγωγία του εμβρύου ας πούμε, και πριν να γίνει έμβρυο ακόμα αρχίσει η διαμόρφωση της… της προσωπικότητάς του μωρού πριν καν συλληφθεί μες την κοιλιά της μάνας του.
00:50:19
Δηλαδή καταλαβαίνετε παιδιά ότι ζούμε σε μιαν εποχή που έχομε επιδράσεις και έχομε έτσι μια καταιγίδα, μια πλημμύρα πραγμάτων τα οποία αλλοτριώνουν την προσωπικότητα του ανθρώπου. Και θέλουν σώνει και καλά να μας αποβάλουν ας πούμε την ύπαρξή μας, την προσωπικότητά μας, το όνομά μας, το φύλο μας, τον εαυτό μας, τα πάντα. Κι αυτά τα υποβάλουν, τα ισοπεδώνουν, να τα κάμουν κιμά ας πούμε.
00:50:52
Και η σωφροσύνη είναι η βάσης πάνω στην οποία μπορεί να σταθεί ο οιοσδήποτε άνθρωπος. Γι’ αυτό, και προ του γάμου χρειάζεται σωφροσύνη, να προσέχομε να μη βλέπω με τον άλλον άνθρωπο σαν φύλο αλλά ως πρόσωπο, γι’ αυτό και δεν… και τα ερωτήματα ας πούμε ξέρω ‘γω, οι προγαμιαίες σχέσεις επιτρέπονται ή όχι; Είναι αμαρτία ή όχι; Μα είναι ερωτήματα τούτα ας πούμε; Σαν να λες του άλλου να σε σκοτώσει είναι αμαρτία ή όχι; Μα δεν ερωτούμε με αυτόν τον τρόπο ας πούμε. Δηλαδή… καλά, και αν σου πω δεν είναι αμαρτία τι θα κάμεις; Δηλαδή… αν σου πω όχι δεν είναι αμαρτία, θα τρέξεις σαν το λιμασμένο να πας να κάμεις τούτα πράματα ας πούμε, σαν τον πεινασμένο;
00:51:34
Μα δεν χρειαζόταν να σου το πει ο Θεός παιδί μου τούτο πράγμα, δεν χρειαζόταν. Η ανθρωπίνη υπόστασής μας, μας διδάσκει από μόνη της. Δηλαδή πρέπει να το πει ο Θεός μου τούτο πράγμα; Ότι πρέπει να σέβομαι τον άνθρωπο, ότι δεν πρέπει να… να… αισθάνομαι ας πούμε ευχάριστα όταν ο άλλος βγάζει τα ρούχα του μπροστά μου; Δηλαδή χαίρομαι και ευφραίνομαι και αισθάνομαι ξέρω ‘γω τρισευτυχισμένος γιατί βλέπω μια κοπέλα 20 χρόνων να χορεύει γυμνή ας πούμε μπροστά μου και εγώ ευφραίνομαι; Μα είσαι αναίσθητος. Είναι αναισθησία αυτό το πράγμα, είναι διαστροφή. Είσαι… είσαι σε μία κτηνώδη κατάσταση. Πρέπει να το καταλάβεις, ότι είσαι αξιοθρήνητος διότι δεν εκατάλαβες τι συμβαίνει εκεί πέρα.
00:52:20
Και είναι φοβερό να βλέπεις νέους ανθρώπους να πηγαίνουν σε τέτοιους χώρους. Εντάξει παλιότερα οι άνθρωποι ίσως… ήταν λιγότερο μορφωμένοι αλλά πάν’ και μορφωμένοι τώρα. Πάνε και μορφωμένα παιδιά. Μορφωμένα παιδιά πάνε σε τέτοιους χώρους και λες, καλά, απορώ δηλαδή, τούτη η μόρφωση όλη [ασαφής φράση], έτσι η γιαγιά μου η καημένη [ασαφής] του σχολείου ακόμα. Δηλαδή στο σχολείο τι μαθαίνομε τελικά;
00:52:45
Δηλαδή είναι… η μόρφωσης που ανήκει πλέον; Μόνο στον εγκέφαλο να μάθεις δηλαδή ξέρω ‘γω να κάμνεις μαθηματικές πράξεις; Δεν αγγίζει στο είναι του ανθρώπου; Η μόρφωσης δεν είναι όντως… δεν λαμβάνεις μορφή;
00:53:01
Και… ξέρετε παιδιά, δηλαδή πράγματι, το λέω πολλές φορές, δεν ξέρω… αν είναι από κόμπλεξ που το λέω, αλλά… γιατί οι παλιοί άνθρωποι ήταν πολύ συνετοί άνθρωποι; Βλέπεις… έβλεπες τις παλιές τις γιαγιάδες, αν ήταν ένα κοριτσάκι μικρός ας πούμε, εγώ θυμάμαι μια σκηνή. Ένα κοριτσάκι σπίτι μας μια φορά ήρθε χωρίς τα ρούχα του. Μόνο με το εσώρουχό του, μικρό δηλαδή, δυο χρόνων ας πούμε, μη νομίζετε κανένα μεγάλο, και πήγε η μητέρα του ξέρω ‘γω να του φορέσει κάτι άλλο ρούχα εκεί και η γιαγιά μου εθύμωσε ας πούμε. Δεν είναι καλά έτσι ας πούμε κόρη μου, να ντύνεις το μωρό σου μπροστά στους άλλους. Παρ’ το μωρό σου δίπλα.
00:53:44
Είχαν άλλη αίσθηση οι άνθρωποι. Σου λέει, κοίταξε ας πούμε, να σέβεσαι το σώμα του άλλου ανθρώπου ρε παιδί μου ας πούμε. Μπορεί να ‘ναι μωρό μπορεί να ‘ναι νεκρός μπορεί να ‘ναι οτιδήποτε, να μάθεις να σέβεσαι τον άλλον άνθρωπο. Να καταλάβεις ότι είναι ιερό το σώμα του άλλου ανθρώπου. Είναι… έχει μια ιερότητα, είναι… είναι… έχει μια άλλη αίσθηση ας πούμε, δεν είναι κάτι που μπορείς να το χρησιμοποιείς ούτε να το προβάλεις. Υπάρχουν πράγματα τα οποία δεν προβάλλονται. Γιατί είναι τόσο… όχι γιατί είναι αισχρά, δεν είναι αισχρά, ούτε έχομε μέλη αισχρά στο σώμα μας, αλλά γιατί είναι τόσο τίμια, είναι τόσο… τόσο ας πούμε… τόσον σωστά και τόσον άγια πράγματα.
00:54:24
Δεν μπορείς ας πούμε να προβάλλεις με αυτόν τον τρόπο τις σχέσεις των ανθρώπων, δεν γίνονται… δεν γίνονται ταινίες ας πούμε οι σεξουαλικές σχέσεις. Δεν γίνονται ταινίες. Από τη στιγμή που έγιναν ταινίες διαλύθηκαν τα πάντα. Διότι αυτή η πράξης η οποία έχει μια ιερότητα λόγω της… αυτό που λέει πιο κάτω, «σωφροσύνην, καὶ καρπὸν κοιλίας». Εμείς προήρθαμε όλοι από αυτή την πράξη, έτσι; Και οι γονείς μας και οι πάντες. Καλά δηλαδή, ότι βλέπομε στο βίντεο δεν σιχαινόμαστε τον εαυτό μας; Δηλαδή σου εξευτελίζουν την ύπαρξή σου από τη στιγμή που συνελήφθηκες. Ε μετά όταν θα μεγαλώσεις πώς θα τιμήσεις τον εαυτό σου και την ύπαρξή σου και τη γέννησή σου; Σου λέει τι είναι τούτο πράγμα ας πούμε; Έτσι, είναι μία… μία φιλήδονος αισχρότητα και τίποτε άλλο.
00:55:16
Ενώ η Εκκλησία, και πιο κάτω θα δούμε, αλλά και ‘δω, μιλά και λέει τον άνθρωπο σαν καρπό κοιλιάς, σαν κάτι το ωραίον. Όπως λέμε για την Παναγία, «ευλογημένος ο καρπός της κοιλίας σου». Ο άνθρωπος δεν είναι αποτέλεσμα μιας φιλήδονης πράξης, αλλά είναι ένας καρπός μιας αγάπης. Είναι καρπός, είναι κάτι το οποίο έρχεται με μίαν καλλιέργεια, με μία ας πούμε… με έναν αγώνα. Όπως ένας καρπός ενός δέντρου είναι πολύτιμος, είναι κάτι το προσδοκώμενο, κάτι που καλλιεργείται, δεν είναι οτιδήποτε άλλο, δεν είναι ένα περίπτωμα, αλλά είναι ένας καρπός ο οποίος έχει νόημα, έχει υπάρξει. Και ο άνθρωπος είναι ένας καρπός αυτής της σχέσης, της σωφροσύνης, της αγάπης, της ένωσης των δύο ανθρώπων μέσα στο πνεύμα αυτό το ιερό πνεύμα το οποίο πηγάζει από την υπέρβαση των σαρκικών πραγμάτων.
00:56:13
Γι’ αυτό παιδιά πιστεύω ότι μπορείτε να παντρευτεί σωστά όταν καταλάβετε σωστά το γάμο. Για αυτό ο Απόστολος Παύλος λέει ότι «[32] το μυστήριο τούτο είναι μέγα», και είναι μέγα πράγμα ο γάμος, είναι μεγάλη υπόθεση ο γάμος. Είναι και μεγάλη ευλογία, είναι και μεγάλη επιστήμη, είναι και μέγα πράγμα. Είναι μέγα πράγμα διότι είναι αυτή η όλη ας πούμε ένωσης του ανθρώπου με τον άλλον άνθρωπο, μέσα στο πνεύμα του Θεού. Και είναι μεγάλη επιστήμη, είναι μεγάλη υπόθεσης ο γάμος.
00:56:46
Και σήμερα καταρρέει ο γάμος και μαζί με τον γάμο καταρρέον όλοι, και τα παιδιά μας, και η οικογένεια, και η κοινωνία, και οι πάντες, γιατί δεν μάθαμε αυτή την τέχνη. Γιατί εβάλαμε μία βόμβα μέσα στα θεμέλια του γάμου και το τινάξαμε στον αέρα. Και αυτή η βόμβα είναι η φιληδονία, είναι να δεις τον άλλο άνθρωπο φιλήδονα. Από τη στιγμή που τον βλέπεις φιλήδονα ήδη τον κατέστρεψες. Τον κατέστρεψες, και είναι απλό το πράγμα. Διότι κάποια στιγμή θα το συνηθίσεις, δεν θα σου κάνει πλέον αίσθηση. Το συνήθισες. Αφού το συνήθισες άλλαξε το. Πόσο καιρό; Σου λέει, μα δεν αισθάνομαι τίποτα ας πούμε. Πόση ώρα κοιμούμαι μαζί με αυτόν τον άνθρωπο; Να πάω με άλλο, να πάω με άλλη. Τι σημαίνει αυτό το πράγμα; Έτσι είναι, είναι η φιλοσοφία. Η φιλοσοφία που οτιδήποτε ωραίο πράγμα και αν είναι, όταν το συνηθίσεις θέλεις άλλαγμα. Αλλαγή σου λέει ας πούμε. Αλλαγή είναι κάτι το οποίο είναι μέσα στη φύση του ανθρώπου. Πάντα θα είμαστε στο ίδιο παρονομαστή; Πόσο καιρό; Βαρεθήκαμε.
00:57:51
[παύση]
00:57:54
Είναι λοιπόν καρπός κοιλίας προς το συμφέρον. Και το συμφέρον είναι όχι το υλικόν βέβαια αλλά το συμφέρον των ανθρώπων αυτών. Για να μάθουν οι άνθρωποι να δίνουν και να ξεπερνούν ακόμα και τη μεταξύ τους σχέση. Και να προσφέρονται εις τα παιδιά τους, να υπερβούν τον εαυτόν τους.
00:58:18
Κάποτε είδα μια σκηνή που… ήταν πολύ σημαντική. Ήρθε ένας πατέρας, καλουψής, ο οποίος είχε κάτι χέρια… ήρθα να κάμει χειραψία και κόντεψε να μου [ασαφής] τα χέρια μου. Ήταν έτσι… κάτι χέρια σαν τανάλιες ας πούμε. Σου λέει για σου ας πούμε και… το χέρι σου έτσι ύστερα, πάεις να το ξεκολλήσεις.
[ακροατήριο γελά]
Άμα ενθουσιαστεί λίγο και πάει να στο σφίξη ας πούμε… κάτι χέρια δυνατά και κάτι σκληρά χέρια έτσι… γερά χέρια, και βλέπεις τον… ηλιοκαμένος [ασαφής] μες τους καύσωνες ας πούμε της Κύπρου, να δουλεύουν μες τα σίδερα μες τα αυτά, έφερε το παιδάκι του κατασκήνωση, πήγε η κόρη του, μπαμπά θέλω 15 λίρες να… πάρω εκείνο, θέλω ξέρω ‘γω 20 λίρες να πάρω το άλλο. Τέλος πάντων της έδωσε καμιά 70ια λίρες για το ένα το άλλο ας πούμε. Του λέω, πόσο μισθό πιάνεις; Πόσες λίρες την ημέρα δεν θυμάμαι.
00:59:12
Και έβλεπες τον άνθρωπο να προσφέρει το μισθό του, που τον έβγαλε με τον κόπο του ας πούμε, με το να λιώνει μες τον ήλιο, και το έδινε στο παιδί του με τα χαράς. Λέω, αυτό είναι το μυστικό ας πούμε. Αυτή η υπέρβασης, ότι σκοτώνομαι εγώ, θυσιάζομαι ας πούμε, για να προσφέρω μετά χαράς στο παιδί μου αυτές τις λίρες εκείνη την ώρα, ή οτιδήποτε άλλο. Δηλαδή είναι υπέρβασης του εαυτού μας, υπέρβασης της ατομικότητάς του. Να το προσφέρει στον άλλο, στο παιδί του, να χαρεί και να χαίρεται διότι έχει ας πούμε χρήματα να δώσει στο παιδί του.
00:59:49
Ενώ μπορούσε να πει κοίταξε ας πούμε, εγώ σκοτώνομαι, να της δώσω αυτής 70 λίρες να φάει μες την κατασκήνωση; Ας φάει λιγότερα, ή ξέρω ‘γω… ας κάνει μια οικονομία. Αλλά τον έβλεπες τον πατέρα να χαίρεται προσφέροντας στον άλλον άνθρωπο. Αυτή είναι η υπέρβασης που έχει σημασία και έχει ας πούμε και το μυστικό της επιτυχίας μέσα στο γάμο και της συνάφειας των δύο ανθρώπων αλλά και της τεκνογονίας για την οποία θα πούμε την επόμενη φορά.
01:00:18
[ανακοινώσεις, προσευχή και απόλυση]
Sofia Orthi 