Μια ομιλία από τον Δρ Νίκο Νικολαΐδη περί τη Δευτέρα του Χριστού Παρουσία. (Περίπου 5.800 λέξεις)
Λεπτομέρειες
Τίτλος: 1090 H Δευτέρα Παρουσία
Σειρά: Ομιλίες Στο Πανεπιστήμιο Κύπρου (Λευκωσία)
Ομιλητής: Δρ. Νίκος Νικολαϊδης
Αρχείο: 1090_H_DEYTERA_PAROYSIA.mp3
Ηχογραφήθηκε: Δευτέρα, 19 Φεβρουαρίου 2001
Διάρκεια: 49’49”
Επιλογές λήψης
Απευθείας: Αρχείο
Podcast: iTunes Spotify
Κείμενο
00:00:00
[Προσευχή]
00:00:00
[Προσευχή]
00:00:27
Να πω ότι μόλις τώρα τηλεφώνησε ο γέροντας. Είχε καθυστέρηση το αεροπλάνο και μόλις ήρθε στο αεροδρόμιο. Κανονικά θα ερχόταν, έτσι τουλάχιστον μας ειδοποίησε εχθές, και τώρα με παρακάλεσε να τον… αναπληρώσω. Αντιλαμβάνομαι την… σχετικήν απογοήτευσή σας.
[ακροατήριο γελά]
Για δυο λόγους. Και γιατί δεν είναι ο ίδιος αλλά γιατί εγώ προσωπικά δεν μπορώ να ανταποκριθώ.
00:01:08
Το θέμα που απόψε σκέφτηκα να σας απασχολήσω είναι επίκαιρο και σχετίζεται με το γεγονός το οποίο χθες η Εκκλησία μας, Κυριακή, τρίτη Κυριακή του Τριωδίου, μας προβάλει και αναφέρεται στο γεγονός της Δευτέρας του Χριστού Παρουσίας.
00:01:39
Το θέμα αυτό είναι πάντοτε επίκαιρο, για δυο λόγους. Ο πρώτος λόγος είναι ότι, είτε το θέλομε είτε όχι, είτε το πιστεύομε ή όχι, κάποια στιγμή, άγνωστο πότε, θα επισυμβεί. Δηλαδή θα έρθει η συντέλεια του κόσμου και θα παρουσιαστούμε λέει η Αγία Γραφή όλοι μας ενώπιον του δικαιοκρίτου Κυρίου.
00:02:17
Και το δεύτερο, που το καθιστά ακόμα πιο επίκαιρο, είναι ότι μπορεί στις μέρες μας να μη συμβεί αυτό το γεγονός, μπορεί να βραδύνει ακόμη, αλλά είναι βέβαιον έναν άλλο εξίσου σημαντικό γεγονός, το οποίο συνδέεται άμεσα, και λειτουργεί άμεσα με το γεγονός της Δευτέρας Παρουσίας, και αυτό είναι το γεγονός του θανάτου.
00:02:48
Η Αγία Γραφή λέει ότι, ουκ «[49] … ἄνθρωπος, ὃς ζήσεται, καὶ οὐκ ὄψεται θάνατον». Και αυτό αποδεικνύει η καθημερινότητα και η καθημερινή πρακτική. Ότι δηλαδή δεν υπήρξε μέχρι σήμερα άνθρωπος, οποιοσδήποτε και αν ήταν αυτός, όσον διάσημος ή και άσημος καν να ήταν, αν ήταν βασιλιάς ή στρατιώτης, πλούσιος ή φτωχός, σοφός και άσοφος, ο οποίος να μην εγνώρισε θάνατο.
00:03:27
Και όσον παιδιά και να προκόψει η επιστήμη, και όσο κι αν η επιστήμη τώρα της γενετικής, με κλωνοποιήσεις και αντικαταστάσεις μελών του σώματος και όργανα του σώματος προχωρήσει και προοδεύσει, λέγουν οι Πατέρες της Εκκλησίας δύο πράγματα δεν μπορεί να υπερβεί ο άνθρωπος, η ανθρώπινη δύναμη. Το ένα είναι δεν μπορεί να υπερβεί το νόμο της φθοράς, και το άλλο είναι ότι δεν μπορεί να υπερβεί ο άνθρωπος τον νόμο του θανάτου.
00:04:07
Όσον και αν προκόψομε, όσο και αν γίνει μακροβιότερη η ζωή μας, στο τέλος ο άνθρωπος υπόκειται στην καταλυτική δύναμη που λέγεται φθορά, και η οποία φθορά έχει σαν αποτέλεσμά της, και σαν απόδειξή της, τον θάνατον, και εννοώ τον βιολογικό θάνατο.
00:04:32
Λέγει ο Άγιος Κύριλλος, Αλεξάνδρειας, [ασαφής] η ανθρώπινη φύση, έχει αρρωστήσει από τον Αδάμ η φύση του ανθρώπου, και αυτός είναι ο νόμος της φθοράς, «καὶ ἁμαρτωλοὶ κατεστάθησαν οἱ πολλοὶ», και επομένως εφόσον ο άνθρωπος υφίσταται αυτήν την επήρειαν της κληρονομικής νόσου, η οποία λέγεται φθορά, στο τέλος καταλήγει στο θάνατο.
00:05:03
Στην Παλαιά Διαθήκη αναφέρεται ότι κάποιοι από τους Πατριάρχες και από τις σημαίνουσες προσωπικότητες της Παλαιάς Διαθήκης, έζησαν πάρα πολλά χρόνια. 900 τόσα χρόνια, 950 τόσα χρόνια, μπορεί βέβαια χρόνια της εποχής εκείνης αλλά εν πάση περιπτώσει ήταν μακροβιότεροι ημών, των σημερινών ανθρώπων.
00:05:27
Έτσι μπορεί να παραταθεί το όριο της ηλικίας, αλλά εν πάση περιπτώσει, «ενεδύθημεν τη φθορά και συνεζεύχθημεν τω θανάτω» λέει ο Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός. Επομένως το θέμα το οποίο χθες η Εκκλησία μας προβάλλει, είναι πάντοτε επίκαιρον, είναι διαχρονικόν, και αν θέλετε είναι καθολικόν και οικουμενικόν. Η φθορά και ο θάνατος είναι δύο γεγονότα τα οποία παρακολουθούν τη ζωή του ανθρώπου, του οποιουδήποτε ανθρώπου, είτε λέγεται αυτός μικρός είτε έλεγε μεγάλος.
00:06:08
Έχει αποδειχθεί επιστημονικά ότι όταν γεννηθεί ο άνθρωπος, από τη στιγμή της γεννήσεως του, αποθνήσκουν γύρω στις τρεις με τέσσερις χιλιάδες εγκεφαλικά κύτταρα, τα οποία και ποτέ δεν αναπληρώνονται. Άρα από τη στιγμή που ο άνθρωπος πλάθεται στα μητρικά σπλάχνα, τον κυνηγά η δύναμη της φθοράς και τον απειλεί αν θέλετε η εξοντωτική δύναμη του θανάτου.
00:06:37
Επομένως ο θάνατος είναι κοινή μοίρα όλων των ανθρώπων. Στην Αγία Γραφή όμως παιδιά λέει μέσα «[13] ὅτι ὁ Θεὸς θάνατον οὐκ ἐποίησεν …». Δηλαδή ο εφευρέτης και ο δημιουργός και ο πρόξενος του θανάτου δεν είναι ο Θεός. Δεν θα αναφερθώ και να ερμηνεύσω το προπατορικό αμάρτημα, δεν είναι του παρόντος μέσα στο θέμα, αλλά εν πάση περιπτώσει ο Θεός προειδοποίησε τον Αδάμ και την Εύα ότι «[17] … ᾗ δ᾿ ἂν ἡμέρᾳ φάγητε ἀπ᾿ αὐτοῦ, θανάτῳ ἀποθανεῖσθε».
00:07:12
Και αναφέρεται στο 2o και στο 3o κεφάλαιο της Γενέσεως ότι ο Θεός όταν εδημιούργησε τον παράδεισο, και όταν φύτεψε μέσα στον παράδεισο τα διάφορα δέντρα, μεταξύ των πολλών δέντρων του παραδείσου, εφύτευσε και δύο δέντρα. Το ένα είναι το δέντρο της γνώσεως, «τοῦ εἰδέναι … καλὸν καὶ πονηρόν» σημειώνει η Παλαιά Διαθήκη, και το άλλο είναι το δέντρο της ζωής. Μπορούσαν λοιπόν οι πρωτόπλαστοι να χρησιμοποιούν από τους καρπούς όλων των ξύλων των δέντρων εν το Παράδεισο, από δε του δέντρου «τοῦ γινώσκειν καλὸν καὶ πονηρόν» δεν μπορούσαν να κάμουν χρήση. Και ερμηνεύει θαυμάσια ο Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός, τι είναι το δέντρον της ζωής και τι είναι το δέντρο της γνώσεως, του καλού και του κακού;
00:08:09
Και λέει ότι το δέντρο της ζωής, αναφέρεται αντιγονικά και μεταφορικά το κείμενο της Παλαιάς Διαθήκης, είναι η διακράτηση και η στενή εξάρτηση και ο σύνδεσμος του ανθρώπου με τον Θεόν, ενώ το δέντρο του «τοῦ εἰδέναι» λέει χαρακτηριστικά ο Άγιος, είναι ο άνθρωπος να δώσει εμπιστοσύνη στη δική του δύναμιν και να αξιοποιήσει κατά τρόπον όχι σωστό τα χαρίσματα που του έδωσε ο Θεός με το κατ εικόνα.
00:08:45
Δηλαδή, λέει ο Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός ότι, επειδή ο άνθρωπος εδημιουργήθη εκ του μη όντος, έπρεπε για να μπορέσει να ζήσει και να υπάρξει, να διατηρήσει στενές σχέσεις με το Ων, πού είναι ο Θεός. Ο άνθρωπος όπως έκαμε κάτι άλλο. Έστρεψε τον αυτόν του, και την κτίσιν ολόκληρη, προς τον εαυτόν του, προς τον κτιστόν εαυτόν του, ο οποίος εδημιουργήθη εκ του μη όντος λέει ο Άγιος.
00:09:16
Συνέδεσε τον εαυτόν του ο άνθρωπος μαζί με τον κτιστόν εαυτόν του, και έτσι είχε σαν αποτέλεσμα αυτή η σύνδεση να στρέψει και τον εαυτό του και όλη την κτίσιν προς το μη Ων, προς το κτιστόν. Και λέει χαρακτηριστικά ο Άγιος, το αμάρτημα των πρωτοπλάστων δεν είναι ηθικό αμάρτημα. Δηλαδή δεν είναι η παράβαση μιας εντολής του Θεού, αλλά είναι οντολογικόν αμάρτημα. Είναι δηλαδή αμάρτημα το οποίο κατέστρεφε και απειλούσε άμεσα αυτήν τούτη την ύπαρξή του. Δεν είναι του παρόντος, εν πάση περιπτώσει.
00:09:53
Σημειώνει όμως παιδιά αλλού πάλι η Παλαιά Διαθήκη ότι, τελικά ο θάνατος ενώ ήρθε σαν συνέπεια της υπερβολικής αυτοεκτίμησης του ανθρώπου και της απόρριψης του Θεού, τελικά ο θάνατος δεν ήρθε σαν τιμωρία στον άνθρωπο, αλλά ήρθε σαν ευεργεσία. Επ’ ευεργεσία δέδοται τοις ανθρώποις ο θάνατος σημειώνει η Παλαιά Διαθήκη. Για ποιον σκοπόν; «ἵνα μή εἶ τό κακόν ἀθάνατον». Δηλαδή αν δεν γνωρίζαμε θάνατο, το κακό θα διαιωνιζόταν στους αιώνες, και θα έμενε το κακό μέσα στον παράδεισο. Έτσι λοιπόν με τον θάνατό μας καταλύεται και καταριέται, καταργείται το κράτος της αμαρτίας που έχουμε πάνω μας, ώστε με την Ανάσταση μας, στη Δευτέρα Παρουσία, ο μεν… το μεν κακόν θα φύγει από τον άνθρωπο, από την ανθρώπινη φύση, και τότε θα έχομε ένα καινούργιο σώμα, απαλλαγμένο από οποιοδήποτε ίχνος φθοράς ή θανάτου.
00:11:01
Το θέμα λοιπόν σήμερα είναι για τη Δευτέρα του Χριστού Παρουσίαν και το συνέδεσα μαζί με τον θάνατον γιατί; Η ώρα που αποθνήσκει ο άνθρωπος, ουσιαστικά για τον καθένα από μας, εκείνη η ώρα είναι ο ερχομός της Δευτέρας Παρουσίας του Κυρίου. Γιατί λέει αλλού η Αγία Γραφή ότι, «[27] … ἀπόκειται τοῖς ἀνθρώποις ἅπαξ ἀποθανεῖν …». Μια φορά θα πεθάνει ο καθένας από μας, «… μετὰ δὲ τοῦτο κρίσις» σημειώνει πάλι Η Αγία Γραφή. Και όταν λέει μετά από τον θάνατό μας επέρχεται η κρίσις, λέγουν οι Πατέρες της Εκκλησίας, σε πρώτον στάδιον έρχεται η μερική κρίσις των ανθρώπων.
00:11:43
Και σε δεύτερο στάδιο, θα έρθει η Δευτέρα Παρουσία οπότε θα είναι η οριστική και τελεσίδικη κρίση. Να μιλήσουμε λοιπόν με λίγα λόγια για το δεύτερον αυτό γεγονός του ερχομού της Δευτέρας Παρουσίας του Χριστού.
00:11:59
Να σας πω ότι και η Παλαιά Διαθήκη, αλλά και η Καινή Διαθήκη, είναι γεμάτες, και σε πάρα πολλές περιπτώσεις, αναφέρονται σε αυτήν τη Δευτέραν Παρουσίαν του Χριστού. Και στον Προφήτη Ησαΐα, και τους Ψαλμούς, και στον Δανιήλ, και σε πάρα πολλές άλλες περιπτώσεις μνημονεύεται το γεγονός της Δευτέρας Παρουσίας του Κυρίου.
00:12:23
Εκεί βέβαια που το γεγονός αυτό παρουσιάζει έξαρση θα λέγαμε, είναι ότι κάμνει αναφορά ο ίδιος ο Χριστός για τον ερχομό του. Και η καλύτερη βέβαια αναφορά του Χριστού γίνεται στη χθεσινή Ευαγγελική περικοπή που ακούσαμε που είναι στο 25ο κεφάλαιο του Ματθαίου στίχος 13 και εξής.
00:12:48
Βέβαια όταν θα πάτε σπίτι σας ή κάποια φορά που θα ευκαιρήσετε, παρακαλώ πάρα πολύ και συνιστώ να διαβάσετε το 24ον κεφάλαιο του Ματθαίου που εκεί μέσα λέει ότι ο Χριστός ενώ καθόταν στο Όρος των Ελαιών, ήρθαν οι μαθητές του και του είπαν να τους πει πότε θα γίνει η Δευτέρα Παρουσία, πότε θα γίνει το γεγονός αυτό.
00:13:12
Και ο Κύριος τους λέει ότι, θα γίνει μεν το γεγονός αυτό, αλλά δεν είναι στη δικαιοδοσία σας να μάθετε, δεν γνωρίζει κανείς πότε θα γίνει, ούτε και οι άγγελοι ακόμα γνωρίζουν, «[36] … εἰ μὴ ὁ πατὴρ μου μόνος». Και όταν λέει ότι το γνωρίζει ο Πατήρ δεν σημαίνει ότι αφίσταται ο Υιός αυτής της γνώσεως τη Δευτέρας Παρουσίας. Εδώ θέλει να πει λένε οι Πατέρες ότι μόνον ο Θεός γνωρίζει αυτό το πράγμα. Ακόμα και ο Υιός ως άνθρωπος, ερμηνεύουν οι Πατέρες, δεν το γνωρίζει αυτό το γεγονός. Βέβαια αυτό είναι σχηματικόν. Ασφαλώς, επειδή ήταν θεάνθρωπος ο Κύριος, είχε γνώση και ως άνθρωπος του γεγονότος τούτου. Θέλει να πει ότι, η ώρα και η στιγμή και ο καιρός που θα επισυμβεί η Δευτέρα Παρουσία, παραμένει άγνωστη στους ανθρώπους. Ουδείς γνωρίζει αυτό το γεγονός πότε θα γίνει. Το βέβαιον λέγουν οι Πατέρες είναι ότι θα γίνει.
00:14:14
Μέσα βέβαια στην Αγία Γραφή δεν μας άφησε, όπως λέει ο Ιερός Χρυσόστομος, εντελώς… άμοιρους γνώσεως του πότε θα γίνει αυτό το γεγονός, για αυτό οι Πατέρες επισημαίνουν μερικά γεγονότα χαρακτηρίστηκα της Δευτέρας του Κυρίου Παρουσίας.
00:14:37
Ο ίδιος ο Χριστός στο 24ο κεφάλαιο του Ματθαίου, λέει ότι θα προηγηθεί του ερχομού του Χριστού – έχω σημειώσει αρκετά πράγματα εδώ, που λέει ότι – «[5] πολλοὶ γὰρ ἐλεύσονται ἐπὶ τῷ ὀνόματί μου λέγοντες, ἐγώ εἰμι ὁ Χριστός, καὶ πολλοὺς πλανήσουσι. [6] μελλήσετε δὲ ἀκούειν πολέμους καὶ ἀκοὰς πολέμων· ὁρᾶτε, μὴ θροεῖσθε…», μη φοβάστε, «… δεῖ γὰρ πάντα γενέσθαι, ἀλλ’ οὔπω ἐστὶ τὸ τέλος». Θα υπάρξουν δηλαδή πολεμικές συγκρούσεις και λοιπά. Και ακόμα, «[7] ἐγερθήσεται γὰρ ἔθνος ἐπὶ ἔθνος καὶ βασιλεία ἐπὶ βασιλείαν, καὶ ἔσονται λιμοὶ καὶ λοιμοὶ…». Λιμός είναι πίνα, λοιμός είναι οι επιδημίες. «… καὶ σεισμοὶ κατὰ τόπους· [8] πάντα δὲ ταῦτα ἀρχὴ ὠδίνων» λέει ο Χριστός. Και ακόμα, «[9] Tότε παραδώσουσιν ὑμᾶς εἰς θλίψιν, καὶ ἀποκτενοῦσιν ὑμᾶς· καὶ ἔσεσθε μισούμενοι ὑπὸ πάντων τῶν ἐθνῶν διὰ τὸ ὄνομά μου». Αναφέρεται στις θλίψεις που θα υποστούν οι οπαδοί του Χριστού, οι μαθητές του Χριστού.
00:15:50
«[10] Καὶ τότε σκανδαλισθήσονται πολλοί, καὶ ἀλλήλους παραδώσουσιν, καὶ μισήσουσιν ἀλλήλους». Και ακόμη, «[11] Καὶ πολλοὶ ψευδοπροφῆται ἐγερθήσονται, καὶ πλανήσουσιν πολλούς. [12] Καὶ διὰ τὸ πληθυνθῆναι τὴν ἀνομίαν, ψυγήσεται ἡ ἀγάπη τῶν πολλῶν».
00:16:07
Το ένα είναι αυτό, ότι θα υπάρξουν πάρα πολλές κοινωνικές και φυσικές αναταραχές στον κόσμο. Το άλλο που θα συμβεί, λέει ο Χριστός είναι ότι θα κηρυχθεί το Ευαγγέλιο πάση τη χτίση. Δηλαδή θα ακούσει και ο τελευταίος άνθρωπος για το γεγονός του ερχομού του Χριστού στον κόσμο. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει κατά ανάγκη ότι αυτοί που θα ακούσουν τελικά θα γίνουν και μαθητές του Χριστού.
00:16:38
Το τρίτο γεγονός το οποίο θα γίνει, και το σημειώνει και ο Απόστολος Παύλος αλλά και ο Προφήτης Ησαΐας, είναι ότι πριν από το τέλος του κόσμου θα πιστέψουν και οι Εβραίοι. Λέγει στην Προς Ρωμαίους επιστολή, στο 11ο κεφάλαιο, «[25] … πώρωσις ἀπὸ μέρους τῷ Ἰσραὴλ γέγονεν … ». Είναι λάθος να νομίζουμε και να πιστεύουμε ότι όλοι οι Εβραίοι απέρριψαν τον Χριστόν. Ένα μεγάλο μέρος των Εβραίων επίστεψε στον Χριστό, ένα σημαντικό μέρος. Βέβαια αρκετοί άλλοι δεν επίστεψαν. Σήμερα, εν πάση περιπτώσει, το έθνος των Εβραίων δεν πιστεύει και απορρίπτει τον Χριστόν, και φτάνει μέχρι του σημείου να λέει ότι αν κάποιος γίνει Χριστιανός, αυτόματα δεν μπορεί να λέγεται και Εβραίος. Δηλαδή η θρησκευτική του ιδιότητα δεν του επιτρέπει να έχει και εθνική ταυτότητα Εβραϊκή.
00:17:36
Λέει όμως το εξής εδώ ο Απόστολος. Αυτό το πράγμα θα συμβεί «[25] … ἄχρι οὗ τὸ πλήρωμα τῶν ἐθνῶν εἰσέλθῃ». Δηλαδή θα υπάρχει ένα χρονοδιάγραμμα μέχρι που ο Θεός θα αναμένει την επιστροφήν των εθνών, των μη Εβραίων. «[26] … καθὼς γέγραπται …», στον προφήτη Ησαϊα, «… Ἥξει ἐκ Σιὼν ὁ ῥυόμενος, καὶ ἀποστρέψει ἀσεβείας ἀπὸ Ἰακώβ». Θα έρθει κάποτε ο Χριστός, θα επισκεφτεί τους Εβραίους, και έτσι λέει θα αποστρέψει, δηλαδή θα απομακρύνει τους απογόνους εκείνων που εσκότωσαν τον Χριστό από την ασέβεια την οποία διέπραξαν, με το να σταυρώσουν τον Χριστόν.
00:18:21
Και τελικά λέγε ο Απόστολος Παύλος «[26] καὶ οὕτως πᾶς Ἰσραὴλ σωθήσεται». Θα έρθει κάποια στιγμή που και οι Εβραίοι θα αποδεχτούν και θα αναγνωρίσουν ότι ο Χριστός πράγματι ήρθε, και να σας πω ότι σήμερα υπάρχουν ιδιαίτερα στα Ιεροσόλυμα και στο Τελ Αβίβ πάρα πολλές σχολές Ραβινικές που εξακολουθούν να πιστεύουν ότι ο Χριστός δεν ήρθε. Και πρόσφατα σε μια δίκη που έκαμα τελευταία στην Ιερουσαλήμ, ήταν μια εικονική πλασματική δίκη που είπαν ότι, παρεσήρθησαν οι πρόγονοί μας οι Εβραίοι, και η πλάνη του Χριστού ήταν πέπλα… ή μάλλον η δίκη ήταν πεπλανημένη, και αποκατέστησαν το πρόσωπο του Κυρίου. Καταδίκασαν έναν αθώον αλλά όχι τον Χριστόν τον Μεσσία. Εξακολουθούν όμως μέχρι σήμερα να αναμένουν τον Μεσσία, και μάλιστα με ένα θρησκευτικό φανατισμό – ιδιαίτερα στα Ιεροσόλυμα εάν πάτε θα δείτε ότι έχουν μία δική τους συνοικία, εκείνοι θα λέγαμε οι φανατισμένοι κάπως Εβραίοι, φορούν ένα ειδικό φόρεμα, ένα παλτό μεγάλο με… μ’ ένα καπέλο στο κεφάλι και μαλλιά που κρέμονται στα αυτιά τους δεξιά και αριστερά – και όταν πήγα τελευταίος, πριν δυο-τρεις μήνες εις το Ισραήλ, ήταν η γιορτή της σκηνοπηγίας. Ενώ περνούσες έξω από σπίτια που είναι μεγάλα σπίτια και πολυτελείας, στην αυλή των σπιτιών τους είχαν φτιάξει σκηνές, και έμεναν εκεί μέσα. Η εορτή της σκηνοπηγίας τους θυμίζει την περίοδο κατά την οποία αυτή εμένα μέσα σε σκηνές κατά τη διάρκεια της πορείας τους μέσα στην έρημο.
00:20:02
Την Παρασκευή… το Σάββατο μάλλον δεν κάνουν τίποτε απολύτως, μέχρι και που το φως δεν το ανάβουν το Σάββατο, ούτε και μαγειρεύουν, ούτε και κινούνται με αυτοκίνητο. Και εξακολουθούν ακόμη να πιστεύουν ότι ο Χριστός θα έρθει. Είναι και αυτό ένα σημείο της Δευτέρας Παρουσίας του Κυρίου.
00:20:21
Ένα άλλο σημείο είναι ότι θα έρθει ξανά στον κόσμον ο Προφήτης Ηλίας λέγουν μερικοί από τους Πατέρες, και ο Προφήτης Ενώχ. Γιατί αυτοί οι δύο προφήτες και άγιοι της Παλαιάς Διαθήκης δεν εγνώρισαν τον φυσικόν σωματικόν θάνατον που συνήθως γνωρίζουν οι άνθρωποι, αλλά ενώ εζούσαν, ανελήφθησαν στους ουρανούς, χωρίς να γνωρίσουν σωματικό θάνατο. Και κάποτε ερώτησαν τον Χριστό ότι, ο Ηλίας θα έρθει; Και τους είπε ο Χριστός, είπεν αυτοίς ο Ιησούς «[11] … Ἠλίας μὲν ἔρχεται πρῶτον, καὶ ἀποκαταστήσει πάντα». Που αφήνει εδώ να εννοηθεί ότι παραμονές της Δευτέρας Παρουσίας του Κυρίου, ενδέχεται, ερμηνεύουν οι Πατέρες, να εμφανιστεί στον κόσμο τόσον ο Προφήτης Ηλίας όσον και ο Προφήτης Ενώχ οι οποίοι θα κηρύξουν μετάνοια και επιστροφή στον Χριστόν στους ανθρώπους τους οποίους, όπως λέγουν κάποιοι Πατέρες, θα συλλάβει και θα εκτελέσει, θα σκοτώσει, ο αντίχριστος.
00:21:28
Και ένα από τα τελευταία σημάδια του ερχομού του Χριστού στον κόσμο είναι η παρουσία του αντιχρίστου. Είναι μεγάλο το κεφάλαιο που λέγεται αντίχριστος, αναφέρεται σε αρκετές περιπτώσεις μέσα στην Καινή και στην Παλαιά Διαθήκη, αναφέρω κάτι από την Προς Θεσσαλονικής επιστολή που λέει ότι, προσέχετε λέει ο Απόστολος Παύλος, «[3] μή τις ὑμᾶς ἐξαπατήσῃ κατὰ μηδένα τρόπον· ὅτι …», δηλαδή για τη Δευτέρα Παρουσία, «… ἐὰν μὴ ἔλθῃ ἡ ἀποστασία πρῶτον, καὶ ἀποκαλυφθῇ ὁ ἄνθρωπος τῆς ἁμαρτίας, ὁ υἱὸς τῆς ἀπωλείας», θα προηγηθεί του ερχομού του Χριστού το γεγονός της αποστασίας, και θα έρθει ο άνθρωπος της αμαρτίας, ο υιός της απώλειας.
00:22:18
Μιλάει για συγκεκριμένο πρόσωπο, το οποίο θα εμφανιστεί στον κόσμο. Είναι «[4] ὁ ἀντικείμενος …» όπως το χαρακτηρίζει ο Απόστολος Παύλος, και ο «… ὑπεραιρόμενος ἐπὶ πάντα λεγόμενον θεὸν ἢ σέβασμα». Δηλαδή η παρουσία του ανθρώπου τούτου θα είναι πράγματι άνθρωπος. Δεν θα είναι ενσαρκωμένος διάβολος. Θα γεννηθεί από γυναίκα. Αυτός λοιπόν, αυτό το πρόσωπο του αντίχριστου που θα έχει εξαιρετικές ικανότητες, αυτός λοιπόν θα προηγηθεί του ερχομού του Χριστού, και αυτός θα είναι αντικείμενο στα αντίκειται προς τον Χριστόν, θα είναι ο «… ὑπεραιρόμενος ἐπὶ πάντα λεγόμενον θεὸν ἢ σέβασμα …», θα χλευάσει όλες τις θρησκείες, μαζί και τη Χριστιανική, και αυτός «… εἰς τὸν ναὸν τοῦ θεοῦ ὡς θεὸν καθίσαι, ἀποδεικνύντα ἑαυτὸν ὅτι ἐστὶν θεός». Δηλαδή τελικά οι άνθρωποι θα παρασυρθούν, η [ασαφής] πλειοψηφία, και θα αναγνωρίσει και θα απονείμει στον αντίχριστο ότι αυτός είναι θεός. Είναι κάποια σημάδια τα οποία λέγουν οι Πατέρες θα προηγηθούν του ερχομού του Χριστού στον κόσμο.
00:23:30
Τώρα, το ότι θα έλθει το είπαμε, το πότε θα έλθει είναι άγνωστο αλλά θα προηγηθούν κάποια πράγματα. Και τώρα πώς θα έλθει. Με ποιον τρόπο θα έλθει. Το χθεσινό Ευαγγέλιο λέει ότι, όταν έρθει ο Υιός του ανθρώπου εν τη δόξη αυτού. Λέγουν οι Πατέρες της Εκκλησίας, ερμηνεύοντας τα ιερά κείμενα ότι, ο Χριστός θα έλθει με τη θεανθρώπινή του μορφή. Δηλαδή θα δούμε τον Χριστόν όπως τον έβλεπαν τα χρόνια που εζούσε πάνω στον κόσμο και συναναστρεφόταν με τους ανθρώπους και με την ανθρώπινή του φύση. Άλλωστε είναι η πίστη της Εκκλησία μας ότι, ο Χριστός την ημέρα της αναλήψεως επήρε μαζί του και την ανθρώπινή του φύση.
00:24:19
Λέγουν οι άγιοι Πατέρες ότι, τη στιγμή της συλλήψεως του Χριστού στα πανάχραντα σπλάχνα της Υπεραγίας Θεοτόκου, εκεί η Θεία φύση του Χριστού, δια Πνεύματος Αγίου, παρέλαβε από τα αίματα της Παναγιάς τα άχραντα και αμόλυντα αίματά της, και έπλασε αυτός δι’ εαυτόν ανθρώπινή φύση. Δηλαδή ο ίδιος ο Χριστός δια Πνεύματος Αγίου έπλασε την ανθρώπινή του φυσική, με την οποία ανανεώθηκε. Για να μας δείξει ότι ο άνθρωπος Χριστός δεν είναι δημιούργημα οποιασδήποτε συνευρέσεως της Υπεραγίας Θεοτόκου με κάποιον άνθρωπο εκείνη τη στιγμή του Ευαγγελισμού. Και λέει ότι, ενώθηκε με την ανθρώπινη φύση, κατά τρόπον ακαριαίον, και στο διηνεκές.
00:25:12
Δηλαδή προσέλαβεν ανθρώπινη φύση, την ένωσε με τον εαυτόν του ο Χριστός, ως Υιός και Λόγος του Θεού, κατά τρόπον ακαριαίον, δηλαδή αυτόματο, σε κλάσματα δευτερολέπτου. Και αυτή η ένωσις παραμένει… παραμένει αδιαίρετη εις το διηνεκές. Για πάντα δηλαδή ο Χριστός παραμένει ενωμένος με την ανθρώπινη φύση. Και αυτή τη στιγμή που εμείς μιλούμε, στα δεξιά του Θεού και Πατρός, κάθεται ο Χριστός ως Υιός και Λόγος του Θεού, με την ανθρώπινή του φύση. Και είναι αυτή η ανθρωπίνη φύση που προσεδρεύει, ή μάλλον που συνηγορεί, για τις δικές μας αμαρτίες. Και με αυτήν την ανθρώπινη φύση θα τον δούμε στη Δευτέρα Παρουσία. Άλλωστε,
00:25:59
μνημονεύεται στις Πράξεις των Αποστόλων ότι, την ημέρα της αναλήψεως, όταν ο Χριστός ανελήφθη στους ουρανούς, και εκοίταζαν οι μαθητές τον Χριστόν αναλαμβανόμενο, και «εἱστήκεισαν ἐνεοί», εκοίταζαν άναυδοι, σε κάποια στιγμή παρουσιάστηκαν άγγελοι και τους είπαν, «[11] … Ἄνδρες Γαλιλαῖοι, τί ἑστήκατε ἐμβλέποντες εἰς τὸν οὐρανόν; Οὗτος ὁ Ἰησοῦς, ὁ ἀναληφθεὶς ἀφ’ ὑμῶν εἰς τὸν οὐρανόν, οὕτως ἐλεύσεται ὃν τρόπον ἐθεάσασθε αὐτὸν». Δηλαδή όπως τον είδαν να ανεβαίνει έτσι θα δούμε και εμείς τον Χριστόν να έρχεται.
00:26:36
[διακοπή ηχογράφησης]
00:26:42
Ο Απόστολος Παύλος σε ένα περίφημο κείμενόν του, στην Α’ Προς Θεσσαλονικείς επιστολή – αυτό το κομμάτι διαβάσετε την ώρα της νεκρωσίμου της κηδείας, εκεί που ψάχνετε η νεκρώσιμη ακολουθία, η εξόδιος καλύτερα ακολουθία, ενός δικού μας κεκοιμημένου, η Εκκλησία μας όρισε να αναγιγνώσκεται ένα θαυμάσιον κείμενον από την Β’ Προς Θεσσαλονικείς επιστολή. Και λέει χαρακτηριστικά ο Απόστολος Παύλος.
00:27:16
Έγραψε αυτή την επιστολή ο Παύλος από την Κόρινθο. Έτσι απλώς εισαγωγικά να πω, ο Παύλος έφυγε από τη Θεσσαλονίκη διωκόμενος, να μην τον σκοτώσουν, και κατέβηκε με κάποιους συνοδεία στην Αθήνα. Και τελικά τον άφησαν μόνο του στην Αθήνα, και από την Αθήνα επήγε εις την Κόρινθο. Έδωσε όμως μήνυμα να έρθει να τον συναντήσει ο Τιμόθεος στην Κόρινθο. Και λέει… γράφει στους Κορινθίους ότι, πηγαίνοντας προς την Κόρινθο τους λέει, «[3] … ἐν φόβῳ καὶ ἐν τρόμῳ πολλῷ ἐγενόμην πρὸς ὑμᾶς».
00:27:54
Απογοητεύτηκε από την Αθήνα ο Παύλος γιατί δεν είχε απήχηση το κήρυγμά του, και τελικά μπαίνοντας στην Κόρινθο και εκεί ένιωσε κάποια συστολή, και μια δειλία. Γιατί τότε η Κόρινθος ήταν η πρωτεύουσα της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας για την Ελλάδα, ήταν όμως και η πρωτεύουσα της αμαρτίας. Γιατί έλεγαν τότε, «ου παντός πλειν ες Κόρινθον». Έπρεπε να κρατείς πολλά χρήματα για να πάεις εις την Κόρινθο, και άμα ήθελαν κάποιον να τον βρίσουν του έλεγαν ότι «κορινθιάζει».
00:28:24
Εκεί λοιπόν στην Κόρινθο ευρισκόμενος ο Απόστολος Παύλος περίπου ενάμιση χρόνον, ήρθε ο Τιμόθεος. Και του είπε, τι νέα έχουμε από τη Θεσσαλονίκη και από τη Βόρεια Ελλάδα, όπου εκήρυξε το Ευαγγέλιο. Και του έφερε άσχημα μαντάτα ο Τιμόθεος. Του είπε ότι, όταν έφυγες έγινε διωγμός, έγινε μια στάση εναντίον των Χριστιανών και εσκότωσαν κάποιους Χριστιανούς. Και του λέει, ξέρεις οι δικοί τους είναι απαρηγόρητοι, έχουν στεναχωρηθεί πάρα πολύ. Και παίρνοντας λοιπόν αφορμή ο Απόστολος Παύλος, μεταξύ των άλλων, θέλει να παρηγορήσει τους Χριστιανούς της Θεσσαλονίκης, και τους λέει τα εξής. «[13] Οὐ θέλομεν δὲ ὑμᾶς ἀγνοεῖν, ἀδελφοί, περὶ τῶν κεκοιμημένων …» – είναι στο 4ο κεφάλαιο στοίχος 13. Δεν θέλω να στενοχωριέστε του λέει και να ξεχνάτε « … περὶ τῶν κεκοιμημένων, ἵνα μὴ λυπῆσθε, καθὼς καὶ οἱ λοιποὶ οἱ μὴ ἔχοντες ἐλπίδα».
00:29:25
Λέει, εμείς οι Χριστιανοί, δεν πρέπει να μοιάζομε με τους άλλους που όταν χάσουν ένα δικόν τους, έχασαν τα πάντα, δεν έχουν καμία ελπίδα. Για τους κεκοιμημένους, και το τονίζει αυτό το πράγμα, δεν λέει για τους πεθαμένους, δεν μοιάζουμε με τους άλλους οι οποίοι είναι απέλπιδες. Γιατί; «[14] Εἰ γὰρ πιστεύομεν ὅτι Ἰησοῦς ἀπέθανεν καὶ ἀνέστη, οὕτως καὶ ὁ θεὸς τοὺς κοιμηθέντας διὰ τοῦ Ἰησοῦ ἄξει σὺν αὐτῷ». Γιατί λοιπόν δεν απελπιζόμαστε; Γιατί τους λέει ότι κάποια φορά, κάποια στιγμή, εφόσον πιστεύουμε ότι ο Χριστός απέθανε και ενίκησε τον θάνατον, να ξέρετε ότι «ὁ θεὸς τοὺς κοιμηθέντας διὰ τοῦ Ἰησοῦ ἄξει σὺν αὐτῷ». Θα τους αναστήσει όλους ο Χριστός. Προμήνυμα τους λέει της δικής μας αναστάσεως, είναι η ανάσταση του Χριστού. Εφόσον ο Χριστός ενίκησε τον θάνατον, «θανάτω θάνατον πατήσας», έτσι λοιπόν και οι δικοί μας δεν θα μείνουν στα μηνύματα.
00:30:29
Και προχωρεί,
Λέει μία μεγάλη αλήθεια εδώ ο Απόστολος Παύλος. Όταν θα γίνει λέει η Δευτέρα Παρουσία του Χριστού, εμείς που ζούμε τώρα εδώ, θα μας προλάβουν οι κεκοιμημένοι, οι πεθαμένοι όπως το λέμε. Σας το λέω λέει αυτό το πράγμα ο Απόστολος Παύλος ότι, μην απελπίζεστε γιατί κάποιοι δικοί μας έχουν κοιμηθεί. Αυτοί είναι πιο ζωντανοί από μας. Όσο και αν φαίνεται παράξενο. Και σας το λέω λέει αυτό εν λόγω Κυρίου.
00:31:11
Είναι πολύ σημαντική αυτή η φράση του Αποστόλου Παύλου όταν λέει, σας το λέω αυτό και δεν είναι λόγια δικά μου, είναι λόγος του Χριστού. Να ανοίξω μια παρένθεση εδώ και να πω παιδιά ότι ο Απόστολος Παύλος δεν διετέλεσε μαθητής του Χριστού, δεν υπήρξε μεταξύ των 12 ούτε των εβδομήκοντα. Κάποτε τον κατηγόρησαν οι εχθροί του, ότι δεν είναι μαθητής και Απόστολος, γιατί δεν ανήκει στους 12 ή στους 70, ή δεν είδε καν τον Χριστό. Και τότε στη Β’ Προς Κορινθίους επιστολή γράφει θαυμάσια πράγματα, και τους λέει, «[1] Οὐκ εἰμὶ ἀπόστολος; [..] Οὐχὶ Ἰησοῦν χριστὸν τὸν κύριον ἡμῶν ἑώρακα;» Ακούσετε και πιστέψετε ότι εγώ δεν είμαι απόστολος; Και εγώ δεν είδα τον Χριστόν; Και λέει, «[1] … ἐλεύσομαι γὰρ εἰς ὀπτασίας καὶ ἀποκαλύψεις κυρίου».
00:31:59
Ο Απόστολος Παύλος τρία χρόνια, όταν εδέχθη την επίσκεψη με το όραμα της Δαμασκού και μεταστράφηκε, έγινε από διώκτης Απόστολος του Χριστού, έμεινε τρία ολόκληρα χρόνια στην έρημο της Αραβίας, και εκεί εδέχετο αποκαλύψεις από τον ίδιο τον Ιησού Χριστό. Όταν λοιπόν τα οποία έμαθε για τον Χριστόν και το Ευαγγέλιο, λέει ότι εγώ δεν τα εδιδάχτηκα από κανέναν. «[16] … οὐ προσανεθέμην σαρκὶ καὶ αἵματι». Κανένας δεν έγινε δάσκαλος μου, αλλά όλα είναι δια αποκαλύψεως Ιησού Χριστού.
00:32:35
Και εδώ λοιπόν λέει ότι, αυτά που σας λέω, σας τα λέω εν λόγω Κυρίου. Ποια είναι αυτά; Ότι στην παρουσία του Κυρίου, «[15] … ἡμεῖς οἱ ζῶντες … οὐ μὴ φθάσωμεν τοὺς κοιμηθέντας». Δηλαδή θα μας προλάβουν οι πεθαμένοι. Που θα μας προλάβουν; Θα ακούσουν γρηγορότερα, και θα ανταποκριθούν γρηγορότερα οι κεκοιμημένοι, από ό,τι εμείς οι ζωντανοί. Όσοι θα ζουν τότε, θα ακούσουν δεύτεροι τη φωνή της Αναστάσεως και του ερχομού του Κυρίου.
00:33:07
Και λέει λοιπόν παρακάτω,
Θα έρθει από τους ουρανούς λέει ο Χριστός, και προτού έρθει ο Χριστός, λέει και σε άλλη περίπτωση πάλι η Αγία Γραφή, θα ακουστεί μια φωνή αρχαγγελική. Βέβαια οι Πατέρες της Εκκλησίας ερμηνεύουν και λένε ότι δεν θα είναι φωνή ανθρώπου. Κάποιοι λένε θα είναι ένας ήχος όπως ο ήχος της σάλπιγγας.
00:33:44
Ο ιερός Χρυσόστομος λέει ότι, όταν έχει κάποιος τη σάλπιγγα μπροστά του και της φυσά, αυτό το φύσημα παράγει μέσα από το… από το σχήμα της σάλπιγγας τη φωνή που ακούγεται. Και λέει ότι, αυτό θα είναι τρόπο τινά όπως το φύσημα που έδωσε ο Θεός και ο άνθρωπος από πηλός έγινε ψυχή ζώσα, κάτι ανάλογο θα συμβεί. Εν πάση περιπτώσει, θα είναι μια φωνή όχι ανθρώπινη, θα είναι φωνή αρχαγγελική, μάλλον του Αρχαγγέλου Μιχαήλ λέγουν οι Πατέρες της Εκκλησίας, την οποία φωνή πρώτα θα ενωτιστούν οι νεκροί.
00:34:24
Λέει ο ιερός Χρυσόστομος, εμείς δεν θα ακούσουμε, και θα μας φανεί πολύ παράξενο. Γιατί όπως θα είμαστε στις δουλειές μας, στα γραφεία μας, στο σπίτι μας, στο χωράφι μας και λοιπά, θα ταξιδεύομε, θα βλέπουμε λέει μέσα από την γη να ξεφυτρώνουν άνθρωποι, μέσα από τη θάλασσα άνθρωποι, μέσα από τα βουνά άνθρωποι. Και προς στιγμή θα τα χάσουμε, θα λέμε, μα τι θα συμβεί; Πρώτοι θα ακούσουν τη φωνή της Αναστάσεως οι νεκροί, εμείς στη συνέχεια, «[17] … ἡμεῖς οἱ ζῶντες, οἱ περιλειπόμενοι, ἅμα σὺν αὐτοῖς ἁρπαγησόμεθα ἐν νεφέλαις εἰς ἀπάντησιν τοῦ κυρίου εἰς ἀέρα». Το δεύτερο στάδιο θα είναι η δική μας σειρά. Όσοι θα ζουν πάνω στον κόσμο, θα ακούσουμε δεύτεροι τη φωνή της Αναστάσεως.
00:35:12
Θα αρχίσουν λοιπόν να ανεβαίνουν μέσα από τη γην με καινούργια σώματα, καινούργιες υπάρξεις. Το ίδιο το σώμα που έχει ο άνθρωπος τώρα θα είναι ακριβώς το δικό μας το σώμα, όχι άλλο σώμα. Όχι ξανά φτιαγμένο άλλο σώμα. Θα είναι ένα σώμα το ίδιο αλλά απαλλαγμένον από το βάρος της ύλης, αποπνευματοποιημένο λέγουν οι Πατέρας, και από το βάρος της αμαρτίας. Και θα ανεβαίνουν προς τα πάνω, θα το βλέπουν να πηγαίνει προς τα πάνω. Και στη συνέχεια όπως θα κοιτάζουμε, τότε εμείς «[15] … ἅμα σὺν αὐτοῖς ἁρπαγησόμεθα ἐν νεφέλαις εἰς ἀπάντησιν τοῦ κυρίου εἰς ἀέρα …». Θα αρχίσουμε και εμείς τότε… θα υποστούμε και εμείς μία αλλαγή, όσοι θα ζουν λέει ο Απόστολος Παύλος, θα γίνει η ίδια η αλλαγή που έχουν υποστεί και οι πεθαμένοι, οι κεκοιμημένοι οι δικοί μας, και ενώ αυτοί θα προχωρούν πρώτοι, στη συνέχεια και εμείς θα αρχίσομε να ανεβαίνουμε έξω από την έλξη της γης. «[17] … ἐν νεφέλαις … εἰς ἀέρα», μεταξύ Ουρανού και γης, σε κάποιον χώρο, προφανώς πνευματικό χώρο.
00:36:22
Και τότε λέει πάλι η Αγία Γραφή, θα ηχήσει η τελευταία, η εσχάτη σάλπιγγα. Η οποία βέβαια δεν θα έχει σχέση με τους ζωντανούς, ούτε τους κεκοιμημένους. Θα είναι μια διαφορετικής μορφής σάλπιγγα. Θα προαναγγέλλει τον ερχομό του Υιού του Ανθρώπου. Ο Υιός του Ανθρώπου εν τη δόξη αυτού θα παρουσιαστεί όχι ως άσημος και απλός ραβίνος της Παλαιστίνης που γεννήθηκε σε κάποιο σπηλαίο από μία άσημη για την εποχή εκείνη μητέρα, αλλά θα είναι ο παμβασιλεύς Κύριος των Δυνάμεων, ο βασιλεύς των βασιλευόντων, και ο Κύριος των κυριευόντων, μετά δυνάμεως και δόξης πολύς. Θα περιστοιχίζεται από αγγέλους και αρχαγγέλους, και όπως εμείς θα ανεβαίνουμε, αυτός θα κατεβαίνει, «[17] … εἰς ἀπάντησιν τοῦ κυρίου εἰς ἀέρα».
00:37:18
Αυτό το γεγονός θα συμβεί την πρώτη στιγμή της Δευτέρας Παρουσίας του Κυρίου. Και εκείνη τη στιγμή, όπως σημειώνει ο ίδιος ο Χριστός, «[32] … συναχθήσεται ἔμπροσθεν αὐτοῦ πάντα τὰ ἔθνη». Από του Αδάμ μέχρι τον τελευταίου ανθρώπου, του τελευταίου κεκοιμημένου, του τελευταίου θα έλεγε κανείς ζωντανού ανθρώπου, ενώπιον του Χριστού.
00:37:42
Και ακούσαμε χθες στο Ευαγγέλιο πιο είναι το κριτήριο, για να μη σας κουράζω και ταλαιπωρώ. Πάντοτε μου έκανε εντύπωση, και έλεγα, μα είναι τόσο απλό πράγμα – λέει ο Χριστός, «[35] Ἐπείνασα γάρ, καὶ ἐδώκατέ μοι φαγεῖν· ἐδίψησα, καὶ ἐποτίσατέ με· ξένος ἤμην, καὶ συνηγάγετέ με· [36] γυμνός …», και λοιπά και λοιπά, «ἐν φυλακῇ». Και θα αποκριθούν να του πουν οι μεν, «[37] … Κύριε, πότε σὲ εἴδομεν πεινῶντα, … Ἢ διψῶντα … ;» Και θα τους πει, «[40] … ἐφ’ ὅσον ἐποιήσατε … ἐμοὶ ἐποιήσατε», το υπενθυμίζω, και θα του πουν και οι άλλοι, Κύριε πότε σε είδαμε, και θα τους πει «[45] … ἐφ’ ὅσον οὐκ ἐποιήσατε … οὐδὲ ἐμοὶ ἐποιήσατε».
00:38:18
Δηλαδή το κριτήριο θα είναι, λέγουν οι Πατέρες, η εν την πράξη αγάπη. Εάν ο άνθρωπος είδεν στο πρόσωπον του συνανθρώπου του τον αδερφό του. Και όχι μόνο είδεν στο πρόσωπο του συνανθρώπου του τον αδερφό μου αλλά εάν είδεν στο πρόσωπο του συνανθρώπου του τον ίδιον τον Χριστό.
00:38:38
Μερικοί λέγουν, λέει ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος, άρα εγώ να δίνω ψωμί στον νηστικό, να φιλοξενώ το ξένο, να δίνω νερό στο διψασμένο, να πάω στο νοσοκομείο να δω κάποιους αρρώστους, να πάω στη φυλακή και εξόφλησα. Έτσι λοιπόν αποκτώ το εισιτήριο για να πάω στον παράδεισο. Και λέει ο Χρυσόστομος, μη σε απατά αυτό το πράγμα. Προτού κάμεις αυτή τη σκέψη, λέει κάμε κάτι άλλο. Να δεις με ειλικρίνεια τον εαυτό σου. Στάσου λέει προς εαυτόν, κάμε έτσι μιαν αυτοκριτική και αυτογνωσία, και πες ότι εγώ αυτή τη στιγμή στο πρόσωπο του οποιουδήποτε συνανθρώπου μου, είτε αυτός είναι γνωστός, είναι συγγενής, είναι φίλος, είναι άγνωστος, είναι εχθρός, τον μισώ και τον φθονώ, να προσπαθήσεις να δεις τον άλλον ως τον αδελφό σου ή τον άλλον ως τον ίδιον τον Θεό σου. Λέει ο Άγιος Μακάριος, είδες τον αδελφό σου, απέναντί σου; Είδες Κύριον τον Θεόν σου.
00:39:49
Φτάνεις σε αυτό το σημείο; Τότε λέει εκείνη τη στιγμή θα δεις ότι, ενώ με τον άλλο συναναστρέφεσαι, μπορεί να είσαι στο ίδιο σπίτι ακόμα, να είστε εξ αίματος συγγενείς, αδέρφια, πατέρας, μητέρα, και λοιπά, μπορεί να είναι ο ή η σύζυγός σου, μπορεί να είσαι το ίδιο γραφείο, μπορεί να είσαι στο ίδιο θρανίο και λοιπά, ενώ λέει [ασαφής] κάθε μέρα και συναναστρέφεστε, εντούτοις ενώ τοπικά είστε πολύ κοντά, καρδιακά και αδελφικά έχετε τεράστια απόσταση. Γιατί; Τι υψώνεται μεταξύ σας; Υψώνεται έναν τείχος μεγάλον. Και ποιο είναι αυτό; Το άτομο μας, ο ατομισμός μας. Και αυτό είναι ο εγωισμός μας.
00:40:33
Και ερμηνεύουν οι Πατέρες, το λέω έτσι αδερφικά σε όλους μας, γιατί όλοι πάσχομε από αυτή τη νόσο του εγωισμού, γιατί πρώτα κοιτάζομε τον εαυτόν μας, όταν ο άνθρωπος λειτουργεί για το άτομόν του, και για τον εαυτόν του, σε τελική ανάλυση λέγει Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, επαναλαμβάνεις εν την πράξη ποιον; Το προπατορικό αμάρτημα. Γιατί ο Αδάμ και η Εύα αγάπησαν τον εαυτόν τους, και επέρριψαν τον Θεόν τους.
00:41:03
Αναφέρεται στο Γεροντικόν, ότι κάποτε ο Άγιος Μακάριος ο Αιγύπτιος περπατούσε μες στην έρημο, και κρατούσε το ραβδί του και προχωρούσε. Σε κάποια στιγμή κάπου σκόνταψε μέσα στην άμμο της ερήμου, ψάχνει με το ραβδί και βρίσκει το κρανίο ενός ανθρώπου. Και άκουσε μία φωνή μου το έλεγε, χτύπησε με το ραβδί πάνω και του λέει, γιατί με χτυπάς; Δεν μου φτάνει η κόλαση μου; Και τότε ο άγιος γεμάτος απορία του είπε, και ποια είναι η κόλασή σου; Λέει, εγώ είμαι στην κόλαση. Λέει να μάθω και εγώ ποια είναι η κόλασή σου; Να σου πω του λέει πια είναι η κόλασή μου. Είμαι δεμένος με κάποιον άλλον, η πλάτη μου με την πλάτη του, και δεν μπορώ να δω το πρόσωπό του. Και του λέει αυτή είναι η κόλασή σου; Του λέει, ναι, γιατί εγώ έζησα στον κόσμο αγαπώντας και νοιάζοντας μόνο για τον εαυτό μου, για το άτομό μου. Δεν είδα τον άλλον, απέναντί μου, σαν αδελφό μου. Δεν εφέρθηκα σαν πρόσωπον, εφέρθηκα σαν άτομο. Και επειδή λοιπόν υπήρξα άτομο, με τιμωρεί τώρα ο Θεός και είμαστε δεμένοι ένας με την πλάτη του άλλου. Αυτό λοιπόν το οποίον θέλει να τονίσει ο Χριστός στην περικοπή που ακούσαμε χθες είναι, δεν είναι εύκολο πράγμα ο άνθρωπος από άτομον να γίνει πρόσωπον.
00:42:28
Και όταν ο άνθρωπος λέει ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς γίνει πρόσωπον τι σημαίνει; Πρόσωπο σημαίνει να γίνει κατ’ εικόνα του Τριαδικού Θεού που ο Θεός μας είναι πρόσωπο. Και η Αγία Τριάδα τι είναι; Ποια είναι η πεμπτουσία της ζωής της Αγίας Τριάδος; Ένα είναι το γεγονός. Έχουμε τρία πρόσωπα τα οποία κοινωνούν μεταξύ τους, εν ισοτιμία, και [ασαφής]. Έτσι λοιπόν ο άνθρωπος που θέλει να γίνει κατ εικόνα του Θεού, πρέπει να γίνει… να παύσει να είναι άτομον και να είναι πρόσωπον. Αυτό είναι το κριτήριο. Αλλά για να φτάσουμε στο σημείο τούτον, χρειάζεται πάλι και αγώνας πολύς.
00:43:12
Ο Άγιος Σεραφείμ του Σάρωφ, στη δύση της ζωής του, εκατάφερε να λέει τον άλλον, χαρά μου. Και όταν ήμασταν φοιτητές και τελειώνω, επήγαμε να δούμε κάποιον πάτερ Αβιμέλεχ, στα Καρούλια. Η νεανική περιέργεια καμιά φορά δεν έχει όρια, τον βρήκαμε σε μία σπηλιά τον γέροντα, είμαστε κάπου 15-16 φοιτητές, εμπήκαμε μέσα στο κελί του, μόλις μας είδε, ένας… αδύνατος… ξερακιαμένος γέροντας. Άρχισε να κλαίει, μας αγκάλιασε και μας φυλούσε. Και καθίσαμε εκεί [και] έκλαιγε γιατί δεν είχε να μας κεράσει τίποτε. Λέει, παιδιά μου ήρθατε [αλλά] δεν έχω τίποτε να σας δώσω. Είχα κάτι λουκούμια αλλά δεν τα βρίσκω. Δηλαδή στεναχωρήθηκε γιατί δεν μας έδωσε… λέει, να σου δώσω ένα ποτήρι νερό, έχω νερό. Είχε και μία στάμνα. Λέμε, γέροντα δεν θέλομε τίποτε.
00:44:10
Και του είπαμε, πόσα χρόνια έχει που είστε στο Άγιον Όρος; Πήγαμε το 1965, ήμουν τότε δευτεροετής φοιτητής, τριτοετής φοιτητής, [ασαφής φράση]. Και λέει, είμαι από το 1890 στο Άγιον Όρος. Ήταν τότε περίπου 90 και ετών. Και λέει, τον παρακαλώ να με πάρει, και δεν με παίρνει. Λέω, πάρε με Θεέ μου. Ξέρω γιατί δεν με παίρνει. Γιατί λέει, καρπός – θυμάμαι χαρακτηριστικά παιδιά – καρπός κουκούτσι. Ακόμα δεν έχω καρπό πάνω μου. Ο καρπός μου είναι όπως την ελιά που δεν έχει σάρκωμα, είναι κουκούτσι.
00:44:53
Και εκεί κουβεντιάζοντας με τον γέροντα, του λέμε, αύριο θα πάμε στη Λαύρα – τότε το Άγιον Όρος δεν είχε… σήμερα κάπως έχει… έχει ανέσεις το Άγιον Όρος. Λέει, δεν είναι πολύ μακριά η Λαύρα. Εγώ πηγαίνω κάθε Κυριακή και λειτουργούμαι και κοινωνώ. Εφύγαμε από τα Καρούλια – όσοι δεν ξέρετε, για να πάμε στη Λαύρα, είμαστε τότε νέοι, 9 ώρες δρόμο με τα πόδια. Και είπα τότε, αυτή είναι η πάλη την οποία κάμουν οι άνθρωποι αυτοί για να παύσουν να είναι άτομα και να γίνονται πρόσωπα. Ευχαριστώ που με ακούσατε, να ευχηθώ σε όλους καλή Σαρακοστή.
00:45:30
[ανακοινώσεις, προσευχή, απόλυσης]
Sofia Orthi 