Ο Χριστός είπε, με την υπομονή σας θα κερδίσετε τις ψυχές σας. Σε οτιδήποτε μας συμβαίνει. Αύριο το παιδί σου να ‘ρθει σου πει, παίρνω ναρκωτικά. Τι κάμνεις; Αρχίζεις να τραβάς τα μαλλιά σου και να διώχνεις το παιδί σου και να λες οτιδήποτε άλλο; Όχι. Αντιμετωπίζεις το γεγονός με μεγαλοψυχία, με υπομονή, και πάντοτε υπάρχει λύσης, πάντοτε υπάρχει λύσης για αυτή τη δυσκολία που σου φαίνεται εσένα βουνό. (Περίπου 7.000 λέξεις)
Λεπτομέρειες
Τίτλος: 1081 Υπομονή και ταπείνωση μέσα στο γάμο
Σειρά: Ομιλίες Στο Πανεπιστήμιο Κύπρου (Λευκωσία)
Ομιλητής: Μητροπολίτης Λεμεσού Αθανάσιος
Αρχείο: 1081_YPOMONH_KAI_TAPEINOSH_MESA_STO_GAMO.mp3
Ηχογραφήθηκε: Δευτέρα, 22 Μαΐου 2000
Διάρκεια: 47’04”
Επιλογές λήψης
Απευθείας: Αρχείο
Podcast: iTunes Spotify
Κείμενο
00:00:00
[Προσευχή]
00:00:30
Συγνώμη που άργησα αλλά… δεν μπορούσα.
00:00:38
[παύση]
00:00:58
Σήμερα παιδιά είναι η τελευταία ομιλία που έχομε για φέτος, για αυτή την περίοδο δηλαδή, γιατί από ότι ξέρω αρχίζουν οι εξετάσεις. Έτσι δεν είναι; Αρχίσανε; Ωραία, καλή επιτυχία και του χρόνου αν είμαστε καλά και ζούμε…
00:01:19
Ναι φαίνεται ότι αραιώσατε κιόλας, διαβάζετε. Μακάρι να διαβάζουν οι άνθρωποι και να… να είναι απασχολημένοι.
00:01:29
Γι’ αυτό επειδή είναι η τελευταία ομιλία, νομίζω να απαντήσομε μερικές απορίες μήπως και δεν ζήσομε μέχρι του χρόνου και έχομε κενά.
00:01:38
Λοιπόν έχομε δυο… δυο απορίες, είναι περί γάμου, που ίσως συνδέονται περίπου. Η μια λέει το εξής. «Πώς μπορεί ένας γάμος να λειτουργήσει με βάση το πρότυπο που δείχνουν οι άγιοι πατέρες όταν σήμερα η γυναίκα εξαιτίας των οικονομικών δυσκολιών εργάζεται συνήθως μέχρι αργά και δεν μπορεί να σταθεί ούτε ως σύζυγος δίπλα στον άντρα της ούτε ως μάνα στα παιδιά της. Πιστεύεις ότι ο Θεός θα εγκατέλειπε ένα φτωχό ζευγάρι που θα αποφάσιζε ώστε η σύζυγος να μην εργάζεται για να μπορέσει να μείνει κοντά στα παιδιά της και να προσπαθήσει να τα κάνει πολίτες της βασιλείας του;» Την άλλη θα τη δούμε μετά.
00:02:34
Βέβαια… ένας γάμος παιδιά για να λειτουργήσει σωστά, με βάση τα πρότυπα που έχουν οι άγιοι, δεν είναι μόνο κριτήριο αν δουλεύει η γυναίκα ή όχι. Δεν είναι δηλαδή το μόνο πράμα το οποίο ρυθμίζει τον γάμο να να είναι σωστός γάμος ή όχι.
00:02:54
Τώρα βέβαια… είναι ένα πράμα αυτό το ότι εργάζεται η γυναίκα σήμερα, είναι κοινό πλέον. Ελάχιστες κοπέλες και μητέρες δεν εργάζονται, είτε λόγω των οικονομικών αναγκών που έχει η εποχή μας, είτε και λόγω της νοοτροπίας που έχει η εποχή μας. Τι λέει, όλη μέρα θα μείνομε σπίτι; Θα πάμε να εργαστούμε. Δηλαδή έχει κοπέλες που δεν έχουν ανάγκη οικονομική. Αλλά αισθάνεται ότι δεν είναι καλό να μένει σπίτι όλη μέρα.
00:03:29
Δεν το θεωρεί ας πούμε σωστό, πλήττει, αισθάνεται φυλακισμένη, αισθάνεται ότι είναι άχρηστη, αισθάνεται ότι ξέρω ‘γω δεν προσφέρει ή δεν έχει ας πούμε τη θέση που έπρεπε να έχει, και για αυτόν τον λόγο νομίζει ότι πρέπει να εργάζεται.
00:03:45
Καλά, είναι γεγονός ότι αυτό έχει ας πούμε… φαίνεται ότι έχει μερικά μειονεκτήματα με την έννοια ότι το σπίτι είναι άδειο. Δηλαδή λείπει από το σπίτι η μητέρα, λείπει από το σπίτι ο πατέρας, και το παιδί μένει μόνο του όταν έρχεται σπίτι, αν έρθει στο σπίτι τελικά ή υφίσταται εκείνα τα… το πιάνει ο ένας και το δίνει στον άλλο, όπως το ποδόσφαιρο. Η μπάλα… ακούσατε καμιά φορά που μεταδίδουν εκείνοι… την παίρνει ο ένας τη δίνει στον άλλο, την παίρνει ο άλλος τη δίνει στον άλλο…
00:04:22
Είναι… άμα ακούεις ποδόσφαιρο ξεκαρδίζεσαι στα γέλια. Πώς προλαβαίνει εκείνος που τα λέει εκείνα όλα τα πράματα; Την πιάνει ο ένας τη δίνει στον άλλο, την πάει στον άλλο στον άλλο μέχρι που να πάει ας πούμε να… στο τέρμα.
00:04:34
Έτσι είναι και το μωρό. Το πιάνει ξέρω ‘γω μισή ώρα η θεία το παίρνει στην άλλη θεία το παίρνει στην άλλη γιαγιά το παίρνει στη… από ‘δω από ‘κει μέχρι που τη νύχτα να καταλήξει τελικά σπίτι του.
[ακροατήριο γελά]
[ασαφής] καμιά φορά το χάνουν και ψάχνουν να βρουν που είναι το μωρό, ποιος το κρατά απ’ όλους.
[ακροατήριο γελά]
00:04:51
Τέλος πάντων. Τώρα το υπουργείο έκαμε και κάτι ολοήμερα σχολεία, τα έχει όλη μέρα στο σχολείο, να μη βγαίνουν καθόλου από ‘κει μέσα. Από το πρωί μέχρι τη νύχτα. Ναι.
00:05:04
Αφού μου ‘λεγε μια δασκάλα ότι ένα μωρό της έλεγε μάμα, της δασκάλας. Σ’ ένα ολοήμερο σχολείο, το μωρό την μπέρδευε και αντί να της πει κυρία της έλεγε μάμα. Ε βέβαια, αφού είναι όλη μέρα ας πούμε από το πρωί μέχρι τη νύχτα εκεί μέσα το μωρό, σου λέει τούτη η μαμά μου φαίνεται.
[ακροατήριο γελά]
00:05:25
Δυστυχώς… τι να πούμε τώρα, να μην είμαστε και αναχρονιστικοί δηλαδή και… καθυστερημένοι. Είναι ένα δεδομένο αυτό της εποχής, που πλέον διστάζει κανείς να αμφισβητήσει ας πούμε να ‘ναι σωστό ή όχι. Είναι δεδομένο. Πλην όμως έστω και αν είναι έτσι ή καμιά φορά αν είναι ανάγκη, δεν μπορούν να τα βγάλουν πέρα οι άνθρωποι, και είναι ανάγκη να αργάζονται, δεν είναι όμως κριτήριο επιτυχίας του γάμου μόνον αυτό. Όπως και πολλά άλλα πράγματα παιδιά, πρέπει να ξέρετε ότι μες το γάμο, όπως και σε όλη τη ζωή μας, δηλαδή ξεκινάμε όλοι μας ο καθένας με τις δικές του προοπτικές.
00:06:13
Λοιπόν, ξεκινούμε και έχομε μέσα στο νου μας ένα όραμα της ζωής μας. Ό,τι και να γίνει ο άνθρωπος, πρέπει να έχει ένα όραμα. Είτε μπαίνει μέσα στο γάμο, έχει ένα όραμα μιας ευτυχισμένης οικογένειας, ξέρω ‘γω με τα παιδάκια του, με… τώρα τα αναγκαία ας πούμε τα οποία χρειάζονται, μια καλή σύζυγο, ένα ευτυχισμένο σπίτι, μια ατμόσφαιρα καλή, ειρηνική, ωραία…
00:06:39
Είναι φυσικό, πρέπει ο άνθρωπος να έχει ένα όραμα, δεν είναι κακό αυτό. Δεν είναι κάτι που δεν… που δεν είναι πνευματικό. Είναι μέσα στη φύση μας. Ο άνθρωπος πρέπει να έχει ένα όραμα, και ιδίως ο νέος άνθρωπος, και το κακό και το αφύσικο είναι να βλέπεις νέους ανθρώπους που να μην έχουν οράματα, που να μην τους ενδιαφέρει ας πούμε. Σου λέει, όπως πάνε ας πούμε, όπως έρθουν, δεν με ενδιαφέρει. Τον ρωτάς, ξέρω ‘γω, μεγάλο παιδί ας πούμε, τι δουλειά θα κάνεις γιε μου; Δεν ξέρω. Ψάχνει να βρει πανεπιστήμιο να μπει ας πούμε γιατί δεν ξέρει τι θα κάμει. Αυτό σημαίνει ότι δεν έχει οράματα αυτό το παιδί δηλαδή και δεν είναι ξεκαθαρισμένα μέσα του τα πράγματα.
00:07:19
Άρα όπου μπούμε ο καθένας, έχομε τα οράματά μας. Και ‘γω όταν πήγα στο Άγιον Όρος να γίνω μοναχός είχα οράματα εκεί να γίνω… ερημίτης ας πούμε. Και από ερημίτης κατέληξα στο κέντρο της Λεμεσού…
[ακροατήριο γελά]
έχω μάθει όλα τα ξενοδοχεία της πόλης, όλα τα… αυτά τα όλα ας πούμε.
00:07:43
Άσε που έχω γίνει και πανεπιστήμιο κακιάς διότι εξομολογώ χιλιάδες ανθρώπους οπότε δεν έχει αμαρτία που δεν την ξέρω. Τα ξέρω όλα ας πούμε… αμφιβάλω αν εσείς ξέρετε όσα ξέρω ‘γω.
[ακροατήριο γελά]
00:07:58
Που εφαντάστηκα καμιά φορά στη ζωή μου – όταν ήμουν στο Άγιον Όρος δηλαδή πραγματικά όταν θέλαμε να πούμε κανένα αστείο να γελάσομε λέγαμε για τους δεσποτάδες, λέγαμε ξέρω ‘γω για τους ιεροκήρυκες ας πούμε. Και γελούσαμε, ήταν αστείο πράγμα αυτό. Ποτέ μου δεν φαντάστηκα, ούτε να διανοηθώ στον ύπνο μου το είδα καμιά φορά. Να κάμνω ομιλίες ή ξέρω ‘γω να γίνω επίσκοπος ή να ‘μαι μες την πόλη, μες την Κύπρο. Είχα ξεχάσει και αν υπήρχε Κύπρος ας πούμε.
00:08:25
Και όμως ο Θεός τα έφερε διαφορετικά τα πράγματα. Ε τότε θα μου πεις, τι κάμνομε; Θα πω τώρα, εντάξει, χάλασαν τα οράματά μου και τώρα ας πούμε… παραδίδομε ας πούμε στο να εξαφανιστώ; Ή ένας άνθρωπος μπαίνει μες το γάμο, και έχει εκείνα όλα τα ευγενή οράματα του γάμου, αλλά βλέπει ότι δεν μπορεί να τα επιτύχει. Μπαίνει στο γάμο και δεν έχει παιδιά ας πούμε. Μπορεί να ονειρευόταν 12 μωρά ας πούμε, 15 μωρά, και δεν έχει ούτε ένα, δεν έρχεται παιδάκι. Τι σημαίνει; Ότι απέτυχε ο γάμος του, απέτυχε ο σκοπός της ζωής του γιατί δεν έχει μωρό;
00:09:01
Ή ξέρω ‘γω μπαίνει μες το γάμο και θέλει να είναι η γυναίκα του σπίτι του, να ‘ναι ήσυχα, να βρίσκουν χρόνο να μιλούν, να κουβεντιάζουν, να κάμουν περίπατο, και βλέπει ότι περνάνε οι μέρες και οι μήνες και τα χρόνια και είναι γεμάτοι δουλειές, δεν μπορούν να αδειάσουν, είναι κουρασμένοι, δεν είναι τα πράγματα όπως τα ονειρευόταν. Δεν σημαίνει παιδιά ότι αν δεν έχουν τα πράγματα όπως τα θέλομε αποτυγχάνει η ζωή μας.
00:09:24
Ο άνθρωπος, ο πνευματικός άνθρωπος ιδίως, πρέπει να μάθει να επιπλέει, μέσα από όλες τις καταστάσεις που έχει. Εντάξει, έτσι είναι τώρα τα πράγματα, να ανταποκριθούμε εις τη σημερινή κατάσταση. Σήμερα είμαι εδώ, έχω αυτό το διακόνημα, έχω αυτήν την ευθύνη, ο Θεός με έβαλε εδώ, με τα δεδομένα που έχω. Πια είναι τα δεδομένα μου; Αυτά είναι τα δεδομένα. Αυτή είναι η γυναίκα μου, αυτό είναι το παιδί μου, αυτό το σπίτι μου, αυτές είναι οι δουλειές μου, αυτά είναι τα δεδομένα που έχω. Δεν ωφελεί να κάθομαι να ονειροπολώ ότι αν ήταν άλλως πως τα πράγματα και αν είχα άλλη γυναίκα και αν είχα άλλη δουλειά και αν είχα λεφτά και αν είχα το ένα και αν είχα το άλλο τι θα γινόταν.
00:10:04
Εκείνα τέλειωσαν, δεν υπάρχουν τώρα, δεν τα έχω. Κοιτάζω λοιπόν, τι έχω στα χέρια μου; Έχω πέντε πράγματα. Με αυτά τα πέντε πράγματα που έχω να δω πώς μπορώ να ανταποκριθώ, να ανταποκριθώ και ενώπιον του Θεού στην πνευματικήν μου ζωή, αλλά και να κοιτάξω να αναπαυθώ ας πούμε με τα δεδομένα αυτά τα οποία έχω στη ζωή μου. Όπως συμβαίνει και στην ηλικία μας.
00:10:27
Έτσι, δεν είμαστε πάντα νέοι, γινόμαστε και γεροί, καμιά φορά. Γέρασες, πρέπει να αποδεχτείς τη γήρα, την ηλικία σου. Και να κοιτάξεις με τα δεδομένα της ηλικίας σου που έχεις να ρυθμίσεις τη ζωή σου. Δεν μπορείς να κάθεσαι τώρα να ονειρεύεσαι και να γίνεσαι γελοίος ας πούμε θέλοντας να φανείς νέος. Διότι θέλοντας να φανείς νέος, μη ον νέος, γίνεσαι μετά και σου μπαίνει μια μανία ας πούμε και δεν… καταλαβαίνετε, να μην πούμε τώρα και πράματα ας πούμε τι γίνονται. Αρχίζουν οι βαφές, και ξέρω ‘γω τα μπογιατίσματα και τα πράματα και οι ιστορίες. Κάμε έναν γερο νέο, δεν γίνεται. Είναι… άλλο πράμα αυτό.
00:11:11
Πρέπει να αποδεχόμαστε τα γεγονότα. Ο άνθρωπος του Θεού αποδέχεται τα γεγονότα ως έχουν και ακριβώς έχει τη δύναμη, με τη Χάρη του Θεού, να μεταβάλλει τα γεγονότα μέσα του, σε πνευματική εργασία. Έτσι, παντρεύεσαι και αντί να βρεις μια γυναίκα που ξέρω ‘γω είναι άγγελος ας πούμε, είναι σατανάς. Είναι δύσκολη, είναι στρυφνή, η στρυφνός ο άντρας. Ωραία, τι να κάνομε; Δεν ήταν αυτό το οποίο ήθελες, αλλά αυτή τη στιγμή αυτό είναι. Τι γίνεται; Ή αρρωστά η σύζυγός σου. Αποκτά μια ασθένεια ανίατη, που δυσκολεύουν τα πράγματα στην οικογένεια. Είναι πολύ δύσκολα ας πούμε, δεν γίνονται τα πράγματα όπως τα θέλεις. Έχεις δυσκολίες πανταχόθεν. Δεν σημαίνει ότι καταστράφηκε η ζωή σου ή ότι άλλαξε ο σκοπός του γάμου σου. Όχι. Θα πάρεις αυτά τα οποία έχεις, και θα εργαστείς με αυτά τα οποία έχεις τώρα μπροστά σου. Αυτό το λένε και οι Πατέρες παιδιά ας πούμε…
00:12:12
αν διαβάσετε τα Γεροντικά θα δούμε ότι οι Πατέρες ήταν άνθρωποι οι οποίοι εδέχοντο τα γεγονότα ως έχουν. Έλεγε ας πούμε στο Γεροντικό, πήγε έκατσε σ’ ένα… μια καλύβα και ήταν το νερό ξέρω ‘γω δέκα μίλια απ’ αυτόν. Και του είπε ο λογισμός του, μα καλά, πιάσε το καλύβι σου – σάμπως τι είχε ας πούμε. Ένα μπογαλάκι πράματα – και κάτσε δίπλα από το νερό. Είναι ανάγκη να πηγαίνεις δέκα μίλια και να έρχεσαι; Για ένα μπετόνι νερό; Και όταν πήγε να το κάμει ο Θεός δεν το δεχόταν. Γιατί; Για να δείξει ας πούμε ότι μην αλλάζεις τα πράματα. Δεν σημαίνει ότι με το να αλλάξεις τα πράματα πάντα όλα θα παν καλύτερα.
00:12:48
Διηγούνται ένα διήγημα εκεί στον Ευεργετινό, κάποιος αββάς ήθελε να περάσει απέναντι. Ήταν στον Νείλο, στην Αίγυπτο, και χάλασε το δημόσιο το πλοίο και θα αργούσε να το φτιάξουν. Βρέθηκαν μερικές βαρκούλες μικρές και του είπαν, κοίταξε αφού βρήκαμε ευκαιρία πάμε απέναντι με τη βάρκα. Λέει, όχι, εγώ «οὖκ ἀναβαίνω εἰ μὴ εἷς τὸ δημόσιον πορϑμεῖον᾽». Εγώ δεν ανεβαίνω πουθενά παρά μόνο στο δημόσιο πλοίο. Και του λέει, αββά μα τι κάμνεις τώρα ας πούμε; Αφού βρήκαμε ευκαιρία. Όχι δεν θέλω να είμαι ανυπόμονος. Θα κάμω υπομονή. Αποδέχομαι το γεγονός, δεν σημαίνει ότι γίνεσαι παθητικός δέχτης των γεγονότων. Όχι, έχει διαφορά. Δεν είναι μοιρολάτρες οι άγιοι, αλλά αντιμετωπίζουν με γενναιότητα τα γεγονότα και τα μεταβάλλουν σε πνευματική εργασία.
00:13:36
Δηλαδή, είπε τώρα χάλασε το πλοίο, ασ’ το χαλασμένο εκεί, θα μάθω να κάμω υπομονή. Δεν έπαθε ούτε αγχώθηκε, ούτε νευρίασε, ούτε ξέρω ‘γω είπε, Παναγία μου έχασα την ημέρα μου όλη, τι θα κάμω τώρα. Τίποτα. Εντάξει, όπως είναι. Έτσι όπως έχουν τα πράγματα. Και μετέβαλε μέσα του τη δυσκολία αυτήν σε πνευματικήν εργασία.
00:13:57
Το ίδιο συμβαίνει και στην οικογένεια. Ας τα πράγματα όπως είναι, μην… παιδιά πρέπει να μάθομε να μη μαχόμαστε τόσο πολύ με τα εξωτερικά πράγματα. Είναι ματαιοπονία πολλές φορές να νομίζομε ότι διορθώνοντας τις εξωτερικές συνθήκες, θα διορθωθούμε και εμείς οι ίδιοι. Δεν είναι έτσι. Εμείς όταν διορθωθούμε τότε τα πράγματα που είναι γύρω μας, τα έξωθεν πράγματα, μεταβάλλονται μέσα μας από μόνα τους σε πνευματική εργασία.
00:14:27
Εάν διαβάσετε τους βίους των αγίων θα δείτε συνεχώς ότι οι άγιοι ενώ μπορούσαν να αποφύγουν πολλά δυσάρεστα πράγματα, παρέμειναν εκεί και αγωνίζονταν μετά γεναιότητος. Λέει εκεί κάπου ας πούμε ένα διήγημα, πολλά τέτοια αλλά ένα απλό. Κάποιος αββάς ήταν να πεθάνει, και έλαμπε το πρόσωπό του, είχε… έφτασε σε κατάσταση πνευματική. Οπότε του λένε, μα τι έκαμες εσύ ας πούμε; Δεν έκαμε και καμία εργασία πνευματική μεγάλη ώστε να φτάσει σε τέτοια μέτρα. Τι έκαμες λέει εσύ και έφτασες σε αυτά τα μέτρα, είσαι χαρούμενος και ειρηνικός τώρα που θα πεθάνεις; Λέει τίποτα δεν έκαμα απλώς όταν ήρθα στο μοναστήρι ο αββάς, ο γέροντας, με έβαλε μέσα στο ίδιο δωμάτιο με το βόδι, μες το δωμάτιο που ήταν και το βόδι. Και 30 χρόνια συγκατοικούσα με ένα βόδι.
00:15:16
Λοιπόν, κάθε μέρα αυτός έμπλεκε ο καημένος τα ζεμπίλια του, το βόδι κλαπ κλαπ τα έτρωγε. Διότι ξέρετε, είναι… χόρτα εκείνα, τα βόδια τα τρώνε τούτα πράματα. Τριάντα χρόνια λοιπόν, μες το ίδιο δωμάτιο με μιαν αγελάδα, με ένα βόδι, του έτρωγε τα κοφίνια του, του τα χαλούσε, και ουδέποτε λέει οργίστηκα ούτε εναντίον του βοδιού ούτε και του γέροντα που το ‘βαλε ας πούμε εκεί μέσα. Και εθεώρησε αυτό… εθεωρήθηκε πνευματική εργασία. Μπορούσε να πει ότι, να πάει στον γέροντα και να πει, συγνώμη γέροντα ας πούμε, μα μέσα σ’ ένα δωμάτιο με ένα βόδι; Τέλος πάντων ένα χρόνο, δύο χρόνια. Κάποτε δεν πρέπει να… πάει και το βόδι σπίτι του;
[ακροατήριο γελά]
Ή τέλος πάντων άλλαξε μου ένα κελί καλέ, χάθηκαν τα κελιά; Πάρε με σ’ ένα άλλο δωμάτιο.
00:16:00
Πάρε με σ’ ένα άλλο δωμάτιο να μην έχω μιαν αγελάδα μέσα στο δωμάτιο μου. Και έμεινε εκεί, με εκείνο το βόδι 30 χρόνια. Και δεν… υπέμεινε το βόδι. Ήταν πολύ απλό, ήταν δηλαδή κοντά στο νου δηλαδή. Να το κάμει, να το ζητήσει. Ήταν πολύ απλό να το ζητήσει. Δεν το έκαμε. Το άφησε ως είχε.
00:16:20
Δηλαδή για να μας δείξουν ότι, μπορεί ο άνθρωπος να αξιοποιήσει όλες τις περιστάσεις που έχει, εάν ο άνθρωπος ο ίδιος μάθει να εργάζεται πνευματικά στον εαυτό του. Οπόταν και σε τέτοιες δυσκολίες, δουλεύει η γυναίκα μας μια δουλειά ξέρω ‘γω που έχει βάρδιες, δεν έρχεται σπίτι, ή ξέρω ‘γω είναι αεροπόρος να πούμε. Πάει και έρχεται μετά από μια βδομάδα, ή έχομε μία ασθένεια. Παντρευόμαστε έναν άνθρωπο και αύριο αυτός ο άνθρωπος μένει ανάπηρος, μένει παράλυτος, παθαίνει μιαν αρρώστια. Δεν έχομε παιδιά, δεν πάνε οι δουλειές μας καλά, χίλια δυο πράματα. Έχομε μια πεθερά ας πούμε που μας τρώει από τη γλώσσα, και μες το σπίτι μας, τι κάμνομε;
00:17:02
Εάν αρχίσομε να κόβομε και να πετάμε, και δουλεύομε την ανθρώπινη λογική, νομίζοντας ότι έτσι απαλλασσόμαστε, κατά κανόνα παιδιά δεν απαλλασσόμαστε, έρχονται άλλα χειρότερα ύστερα. Πρέπει να μάθομε να εργαζόμαστε με αυτά που έχομε μπροστά μας, με ειρήνη, με υπομονή.
00:17:24
Και ακόμα ξέρετε κάτι, σας το είπα και άλλες φορές, ένας άνθρωπος πνευματικός άνθρωπος που εξομολογείτο χρόνια πολλά και τα λοιπά, ήρθε να μου πει,
– ξέρεις, η νύφη μου, εσυνελήφθη ας πούμε να έχει σχέση με έναν άλλο άνδρα.
– Ε λέω καλά εντάξει.
– Είναι καλά;
– Ε καλά εντάξει. Ωραία, τι να κάνομε; Λυπηρό βέβαια το γεγονός.
– Λέει, είπα στο γιο μου να χωρίσει.
– Του είπες να χωρίσει; Καλά είναι λόγος αυτός να του πεις να χωρίσει; Αυτό το πράμα που έκαμες δεν είναι πνευματική αντιμετώπισης, είναι κοσμητική αντιμετώπισης.
– Ε λέει άμα είναι κοσμική τότε εγώ γίνομαι κοσμικός και φεύγω.
Και έφυγε.
00:18:09
Αυτό το πράμα λέει όλα και όλα δεν το περίμενα να μου το πεις εσύ ας πούμε. Τι περίμενες να σου πω; Χώρισε την… να πεις του παιδιού σου να χωρίσει; Καλά, εντάξει, έπεσε σε μιαν απαρτία, έκαμε ένα λάθος. Έγινε ξέρω ‘γω μια πτώσης. Τι σημαίνει αυτό το πράμα; Δηλαδή ακόμα και αυτό που φαίνεται στα μάτια τους τραγικό δεν είναι πιθανόν να συμβεί μέσα σε μια οικογένεια; Σημαίνει ότι βάζομε μια βόμβα και τινάζομε την οικογένεια μας στον αέρα επειδή συνέβη κάτι το οποίο εμείς ποτέ δεν το προβλέψαμε ή ποτέ δεν το δεχτήκαμε;
00:18:40
Δηλαδή είναι ακραία πράματα παιδιά, είναι ακραία αυτά που λέω, αλλά είναι για να δείτε ότι και το ακραίο ακόμα ο άνθρωπος του Θεού μπορεί να το οικονομήσει. Και το ακραίο, και την ακραία κατάσταση, εάν έχομε πνεύμα Θεού πραγματικά, μπορούμε να το οικονομήσομε με πολύ σύνεση, και με πολλή υπομονή. Για αυτό είπε και ο Χριστός, «ἐν τῇ ὑπομονῇ ὑμῶν κτήσασθε τὰς ψυχὰς ὑμῶν». Με την υπομονή σας θα κερδίσετε τις ψυχές σας. Όταν μάθομε να έχομε υπομονή, σε οτιδήποτε μας συμβαίνει. Αύριο θα κάμετε παιδιά, είσαστε νέα παιδιά τώρα και θα κάμετε παιδιά εσείς, παράξενο είναι αύριο το παιδί σου να ‘ρθει σου πει, ξέρεις εγώ παίρνω ναρκωτικά, εγώ είμαι έτσι, εγώ είμαι αλλιώς. Τι κάμνεις; Αρχίζεις να τραβάς τα μαλλιά σου και να διώχνεις το παιδί σου και να λες οτιδήποτε άλλο; Όχι. Αντιμετωπίζεις το γεγονός με μεγαλοψυχία, με υπομονή, με πίστη, με καρτερία, και πάντοτε υπάρχει λύσης, πάντοτε υπάρχει λύσης για αυτή τη δυσκολία που σου φαίνεται εσένα βουνό.
00:19:42
Δεν υπάρχει λύσης εκεί όπου έχεις τόση προκατάληψη εσύ που δεν θέλεις να δεχτείς λύση. Και αυτό γιατί; Γιατί είναι γέννημα υπερηφανείας και εγωισμού. Ο εγωιστής άνθρωπος δεν μπορεί να βρει λύση. Δεν λύει τα προβλήματά του ο εγωιστής άνθρωπος, γιατί θέλει να γίνονται όλα όπως τα θέλει εκείνος. Ενώ ο ταπεινός άνθρωπος πάντοτε έχει λύση. Γιατί; Διότι ο ταπεινός άνθρωπος μπορεί να κατέλθει, δεν έχει δικά του προγράμματα, και μπορεί να φτάσει μέχρι το έσχατο όριο και να δει τι έχει μπροστά του και με τη βοήθεια και το φωτισμό του Θεού να μπορέσει να αντιμετωπίσει μια κατάσταση.
00:20:21
Είναι πολύ έτσι σοφό… στο βίο του Μεγάλου Αντωνίου μιλάει για έναν όραμα του Μεγάλου Αντωνίου που είπε εκεί ότι «είδον εγώ τας παγίδας του Διαβόλου ηπλωμένας εν τη γη» λέγει ο Μέγας Αντώνιος, είδα εγώ λέει όλες τις παγίδες του διαβόλου ηπλωμένες πάνω στη γη, «εν οράματι», με το Πνεύμα το Άγιο, και ετρόμαξε. Είδε όλες τις παγίδες ας πούμε και είπε μα ποιος μπορεί να σωθεί; «Τις δύναται σωθηναι;». Αφού ήταν παντού παγίδες, δεν υπήρχε δηλαδή ούτε μια γωνιά που δεν υπήρχε μια παγίδα από τον διάβολο. Και είπε, άρα λοιπόν δεν μπορεί να σωθεί ο άνθρωπος. Και αναστέναξε, τρόμαξε ο άγιος και είπε, ποιος μπορεί να σωθεί εάν έτσι έχουν τα πράματα; Και άκουσε τη φωνή του Θεού που του είπε, η ταπεινοφροσύνη.
00:21:05
Η ταπείνωσις διαλύει της παγίδες του διαβόλου. Και τι σημαίνει αυτό; Αυτό που είπαμε προηγουμένως. Ο ταπεινός άνθρωπος είναι αυτός που κατέρχεται και αντιμετωπίζει με επιείκεια, με ειρήνη, χωρίς να ταράζεται, χωρίς να παθαίνει ας πούμε σοκ. Ό,τι έρχεται το αντιμετωπίζει ειρηνικά. Και παρακαλεί τον Θεό να του αποδείξει τη λύση. Και ο Θεός όχι απλώς υποδεικνύει λύση αλλά ο ίδιος ο Θεός είναι η λύσης του προβλήματός μας.
00:21:35
Για αυτό τον λόγο παιδιά δεν υπάρχουν πράγματα άλυτα στον άνθρωπο. Δεν υπάρχει καμία περίσταση άλυτη. Και η πιο δύσκολη περίστασης αντιμετωπίζεται με υπομονή. Και αξιοποιείται η περίστασης εκείνη με την υπομονή του ανθρώπου. Και γίνεται αιτία η υπομονή ο άνθρωπος να κερδηθεί και να ωφεληθεί αιώνια. Άρα λοιπόν δεν υπάρχει ποτέ περίπτωσης ο Θεός, ή ο άνθρωπος του Θεού, να βρεθεί σε αδιέξοδο. Δεν μπορεί να υπάρξει αδιέξοδο για τον άνθρωπο. Αφού και ο ίδιος ο θάνατος ακόμα γίνεται ωφέλιμος εάν αντιμετωπιστεί σωστά. Άρα λοιπόν ο χάρος είναι το έσχατον, τα άλλα όλα είναι πριν τον θάνατο. Άρα λοιπόν αφού ο θάνατος αξιοποιείτε, και τα υπόλοιπα αξιοποιούνται. Άρα λοιπόν και μέσα στο γάμο, οιαδήποτε δυσκολία, εάν έχομε σωστό φρόνημα και έχομε ταπείνωση και υπομονή και ελπίδα στο Θεό, μπορούν όλα τα πάντα να αξιοποιηθούν. Και ξέρετε παιδιά κάτι άλλο ακόμα.
00:22:32
Όταν ο άνθρωπος κάμνει κάτι… αδικεί την οικογένειά σου ας πούμε, όχι επειδή το θέλει, αλλά επειδή είναι ανάγκη να το κάμει, λείπει από το σπίτι του, όχι επειδή θέλει να βγάλει πολλά λεφτά ή γιατί βαριέται να πάει σπίτι ή γιατί δεν θέλει να ‘ναι σπίτι, αλλά γιατί είναι ανάγκη να ζήσουν τα παιδιά του εργαζόμενος, τότε να ξέρετε ότι και ο καλός Θεός έχει τους δικούς του τρόπους και πληροφορεί τις ψυχές των παιδιών μας ή των άλλων ανθρώπων, ότι κοίταξε, δεν το έκαμα γιατί σε περιφρόνησα ή γιατί ξέρω ‘γω ήμουν άπληστος και ήθελα λεφτά πολλά και σε άφηνα μόνο σου. Ήταν ανάγκη, ήταν αδύνατη ανάγκη, δεν μπορούσε, και μάλιστα το έκαμα αυτό θυσιαζόμενος για σένα. Θυσίασα την άνεσή μου, την ξεκούρασή σου, την… τη διάθεση που είχα να ήμουν μαζί σου, τη θυσίασα γιατί έπρεπε να σε ζήσω.
00:23:27
Και υπάρχει μέσα στις ψυχές των ανθρώπων και των παιδιών μας, μια πληροφορία από τον Θεό, μια παρουσία Θεού, που γλυκαίνει τις καρδιές των ανθρώπων και δεν αφήνει ο Θεός να γίνει ζημιά. Εκεί που υπάρχει καλή διάθεσης, δεν υπάρχει δόλος, δεν υπάρχει πονηρία, δεν υπάρχει ιδιοτέλεια, εκεί παιδιά δεν γίνεται ζημιά ουδέποτε. Ο Θεός επεμβαίνει και ενεργεί ο Θεός. Ούτε ζημιά γίνεται, ούτε κακό γίνεται.
00:23:54
Για να γίνει ζημιά και κακό… κάτι αλλά συμβαίνουν, κάτι υπάρχουν… αλλά μες την ψυχή μας ή στα κίνητρά μας που τέλος πάντων πρέπει να φύγουν, υπάρχουν μικρές οξύτητες. Αλλά εκεί που υπάρχει πράγματι αγνή διάθεσης, ποτέ ο Θεός δεν αφήνει να γίνει κακό. Και όταν ακόμα ο άνθρωπος θυσιάζεται για τον άλλον, και θυσιάζει ας πούμε τη ζωή του για τον άλλον, τότε ο Θεός είναι μαζί του.
00:24:24
Έχει ένα διήγημα στο Γεροντικό για κάποιο μοναχό λέει εκεί που ήταν λίγο έτσι απλούτσικος ο καημένος και ήταν σε ένα μεγάλο μοναστήρι που ήταν λίγο δύσκολο, είχε δύστροπους ανθρώπους. Λοιπόν, επειδή ήταν απλός τον ‘βαλαν στο μαγειρείο. Αυτός έμενε στο μαγειρείο και οι άλλοι πατέρες οι μοναχοί ας πούμε ήταν στην Εκκλησία. Όπως και μέχρι τώρα συμβαίνει σε μεγάλα μοναστήρια και στο Άγιο Όρος συνέβαινε αυτό, ο μάγειρας μαγειρεύει, δεν μπορεί να πάει στην Εκκλησία [ασαφής] όπως πάνε οι άλλοι διότι τελειώνει η λειτουργία και οι μοναχοί πρέπει να πάνε στην τράπεζα ή οι επισκέπτες και τα λοιπά, και όταν λέμε μαγειρεύομε συνήθως μαγειρεύαμε εμείς στο μοναστήρι μας τουλάχιστον για 250 με 300 μερίδες φαγητό την ημέρα. Οπότε να φανταστείτε τώρα λοιπόν να κάμεις πατάτες για 300 άτομα. Και όχι όπως τον στρατό παλιά που τις κάμαν έτσι με το τσουβάλι, να τις περιποιηθείς να τις ταχτοποιήσεις, ή οποιαδήποτε άλλα φαγητά και να ψηθούν αυτά. Δηλαδή από της 3 που ξυπνούσαμε στο μοναστήρι, ο μάγειρας ερχόταν στην εκκλησία, προσκυνούσε και έφευγε, πήγαινε στο μαγειρείο, και αν θα κοινωνούσε θα ερχόταν λίγο πριν κοινωνήσει, και τις υπόλοιπες ώρες στο μαγειρείο. Εμείς οι υπόλοιποι στην εκκλησία.
00:25:34
Λοιπόν, ένας… αυτός ο απλούτσικος ο μοναχός ήταν στο μαγειρείο όλο κάρβουνα και… και λάδια και πράματα αυτά του… του διακονήματός του και έβαλε το φαγητό πάνω και έτρεχε για λίγο στην εκκλησία, έβαζε το αυτί του άκουγε καμιά λέξη ξέρω ‘γω και ξανά πάλι στο μαγειρείο, πήγαινε και ερχόταν. Είχε τη διάθεση να ακούσει την ακολουθία αλλά για να διακονήσει τους πατέρες έκαμε αυτή τη θυσία και ήταν συνέχεια μες το μαγειρείο. Οπόταν μια φορά εκεί που πήγε στην εκκλησία απορροφήθηκε από την ψαλμωδία και τα λοιπά ξέχασε να πάει πίσω, και πήρε φωτιά το μαγειρείο. Ξεχείλισαν τα φαγητά τα λάδια ας πούμε και άρπαξε φωτιά. Όπως είναι [ασαφής] τα ξύλα εκεί. Είδαν οι μοναχοί τη φωτιά, βγαίνουν έξω από την εκκλησία, φωτιά! Πυρκαγιά να καούμε.
00:26:22
Τη βλέπει και αυτός ο μοναχός, και τρέχει μπαίνει μες τη φωτιά και αρχίζει ας πούμε εν το μέσω της φλογός, εν το μέσω της φωτιάς, να τραβά το καζάνι, να φτιάχνει τα ξύλα. Τον έβλεπαν εκείνοι που δεν καιγόταν και έμειναν εξαστικοί. Μα τι γίνεται εδώ. Αυτός μες τη φωτιά να ταχτοποιεί τα πράματα του να μην καεί το φαΐ, και αυτοί να μην μπορούν να πλησιάσουν. Και είπαν ότι, α ο Θεός ήταν στο μαγειρείο και όχι στην εκκλησία. Για να δείξουν ότι η διάθεση αυτού του ανθρώπου ήταν ακριβώς ας πούμε εις την εκκλησία η καρδιά του αλλά έκαμε το διακόνημα του και θυσιαζόταν για το χατίρι των άλλων και θυσίαζε τον εαυτό του και ήταν μες το μαγειρείο και μες τα φαγητά αλλά ο Θεός δεν τον αδίκησε. Ο Θεός ήταν μαζί του.
00:27:12
Το ίδιο πράμα και όταν ένας γονιός, και ένας… ένας πατέρας μια μάνα ας πούμε, θυσιάζεται για τα παιδιά της, γιατί είναι ανάγκη να θυσιαστεί, και για αυτό τον λόγο λείπει ή για αυτόν τον λόγο κουράζεται, για αυτό το λόγο δεν μπορεί να προσφέρει όσα έπρεπε να προσφέρει, και γιατί είναι πράγματι ανάγκη, νομίζω ότι ο καλός Θεός οπωσδήποτε δεν αφήνει να γίνει ζημιά. Και πληροφορεί και τα παιδάκια και γίνεται ας πούμε… όλα πάμε με ένα τρόπο γλυκό. Για αυτό βλέπετε παιδιά ας πούμε ότι φτωχές οικογένειες, πραγματικά φτωχές, τα παιδιά τους βγαίνουν πολύ καλά. Ενώ πλούσιες οικογένειες καμιά φορά που τα έχουν όλα, και βλέπεις τσακώνονται, σκοτώνονται, δεν ειρηνεύουν, δεν βρίσκουν άκρα… είναι μια… δεν ξέρουν τι σημαίνει ειρήνη.
00:27:57
Ενώ φτωχές οικογένειες και πολυπληθής, πολλά παιδιά, και πώς οικονομεί ο Θεός και προκόβουν εκείνα τα παιδιά και μορφώνονται και γίνονται καλά παιδιά, βρίσκουν καλή τύχη, κάνουν καλές οικογένειες, ενώ άλλα μωρά τα οποία ίσως είχαν όλες τις προϋποθέσεις, κάποια φορά βλέπομε δυσκολίες.
00:28:16
Γιατί είναι μεγάλη υπόθεσης δηλαδή, είναι μεγάλη υπόθεσης ο Θεός να είναι μαζί μας. Στα έργα μας, στις ενέργειές μας. Και ξέρει ο Θεός, βλέπει ο Θεός την καρδιά μας. Και άμα εμείς έχομε καθαρή καρδιά μπροστά στο Θεό, ο Θεός δεν αφήνει ποτέ να γίνει κάτι το κακό.
00:28:33
Η δεύτερη ερώτησης είναι… ναι, εάν κάποιο ζευγάρι πει ότι, εγώ δε θα δουλέψω, η γυναίκα ας πούμε, για χάρη των παιδιών μου, και το κάμνει ασυνείδητα, ότι για χάρη των παιδιών στερούμε την οικονομική άνεση, στερούμαι ξέρω ‘γω τη δυνατότητα που θα είχα, και μένω σπίτι μου. Όμως αποφασίζει να βαστάξει πάνω του, και ο άντρας και η γυναίκα, το τίμημα αυτής της θυσίας. Ότι σημαίνει ότι δεν θα έχεις αυτοκίνητο δεν θα έχεις το ένα δεν θα έχεις το άλλο, δηλαδή θυσιάζεσαι εκούσια, και βαστάζεις πάνω στο τίμημα, τότε αν το κάνεις εκουσίως, εν γνώση σου, και βέβαια και με τη σύμφωνη γνώμη και του άλλου… του ετέρου ήμισυ. Όχι να πει η γυναίκα μια καλή [ασαφής] ξέρεις εγώ δεν πάω δουλειά θέλω να μείνω σπίτι μου, και ο άντρας δεν δέχεται τούτο πράμα, διότι δεν μπορεί να τα βγάλει πέρα, ή ξέρω ‘γω δεν το αποδέχεται. Αλλά του λες, δεν με ενδιαφέρει τι κάμνεις εσύ, εγώ δεν πάω ας πούμε.
00:29:39
Δεν είναι ωραίο αυτό. Αυτές οι αποφάσεις είναι εκ συμφώνου. Εάν και οι δύο οι άνθρωποι πουν κοίταξε, ναι, αποδεχόμαστε τη δυσκολία του πράγματος, τη στέρηση των οικονομικών, τη στενότητα ας πούμε που μπορεί να αποκτήσομε, για χάρη της οικογένειας μας, και εσύ θα μένεις σπίτι. Και εκουσίως είμαστε έτυμοι να υποστούμε το τίμημα αυτής της απόφασης. Ναι πράγματι εκεί πιστεύω ότι ο Θεός να βοηθήσει γιατί πάλι έχουν καθαρή καρδιά. Εάν όμως το κάνει γιατί βαριέται να πάει η δουλειά, έτσι γιατί ξέρω ‘γω δεν θέλει να πάει δουλειά, και αντί να κοιτάει το σπίτι είναι όλη μέρα στις γειτόνισσες και πίνει καφέ και ξέρω ‘γω ιστορίες, ε νομίζω ότι ο Θεός δεν θα είναι και τον ευχαριστημένος διότι δεν αξιοποιεί τον χρόνο πνευματικά, είναι για… για άλλους λόγους που δεν πήγε ας πούμε να εργαστεί.
00:30:29
Εάν όμως έχει καλή διάθεση κανείς πράγματι ο Θεός πιστεύω ότι θα βοηθήσει. Δηλαδή παιδιά κοιτάξτε να δείτε κάτι. Και οι δύο περιπτώσεις το ζητούμενο είναι το κίνητρο του ανθρώπου, η καρδιά του ανθρώπου τι λέει, και να είναι η καρδιά του και το κίνητρό του σύμφωνο με το θέλημα του Θεού. Τα εξωτερικά πράγματα δεν παίζουν τόση μεγάλη σημασία. Τα εξωτερικά θα ρυθμίζει ο άνθρωπος με την ελευθερία που έχει και με την προσωπικότητά του, και ο Θεός συνεργεί εν συνεχεία σ’ αυτό το πράγμα.
00:31:02
Όπως και το άλλο, που έλεγε μια άλλη ερώτηση. Δηλαδή, ας πούμε ότι ένας άνθρωπος θέλει να παντρευτεί αλλά δεν παντρεύεται. Δεν βρίσκει ας πούμε κάποιο σύντροφο, ή βρίσκει και χαλούν, το ένα χαλάει το άλλο χαλάει το άλλο χαλάει και μεγαλώνει ο άνθρωπος και δεν βρίσκει. Δεν σημαίνει παιδιά ότι πρέπει να αισθάνεται δυστυχισμένος. Εντάξει, είχα πρόθεση να παντρευτώ, αλλά δεν παντρεύτηκα. Αξιοποίησε παιδί μου αυτό που έχεις τώρα ας πούμε, αξιοποίησε αυτό που έχεις τώρα. Είσαι ξέρω ‘γω, ελεύθερος, αξιοποίησε αυτήν την ελευθερία σου πνευματικά. Δεν εξαρτάται η ζωή του ανθρώπου από αυτά τα πράγματα.
00:31:38
Σας είπα εκείνο το χαριτωμένο με τον γερο Παΐσιο έτσι; Που ήρθε εκείνο το παλικάρι εκεί, του λέει, γέροντα είμαι 32 χρονών και δεν παντρεύτηκα ακόμα. Ε καλά του λέει βρε, εγώ είμαι 70 και δεν παντρεύτηκα.
[ακροατήριο γελά]
Τι σημαίνει δηλαδή, πρέπει να τραβούμε τα μαλλιά μας; Αξιοποίησε την ελευθερία σου. Έχει άλλους που παντρεύτηκαν και θέλουν να χωρίσουν και δεν μπορούν.
[ακροατήριο γελά]
Σκέψου και τα χειρότερα ας πούμε.
00:32:03
Ήρθε μια φορά ένας άλλος, ήταν πολύ ψηλός, και αισθανόταν λίγο κόμπεξ. Λέει, είμαι πολύ ψηλός γέροντα και όπου πάω με κοιτάζουν και με βλέπουν. Λέει, τι να κάνω; Του λέει, να χαίρεσαι του λέει γιατί θα ‘ρθει καμιά φορά ο βασιλιάς πίσω θα σε πάρει στη βασιλική φρουρά εσένα που είσαι τόσο ψηλός. Δηλαδή… ήταν αστείο αλλά ήταν για του δείξει ας πούμε ότι ό,τι και να έχεις παιδί μου, ό,τι και να έχεις, είτε ελάττωμα είτε προτέρημα είτε ακόμα φυσικόν οτιδήποτε, μπορείς να το δεις με καλό λογισμό και να το αξιοποιήσεις πνευματικά, αυτό το οποίον έχεις.
00:32:34
Ένα μειονέκτημα, ένα ελάττωμα, μια δυσκολία, μια αναποδιά, μιαν αποτυχία, οτιδήποτε. Και η αποτυχία χρειάζεται. Πρέπει να μάθομε να ζούμε και την αποτυχία. Η αποτυχία παιδιά είναι σαν το άλας που βάζομε στο φαγητό μας και νοστιμίζει. Βέβαια λίγο παραπάνω είναι λύσσα, αλλά λίγη αποτυχία χρειάζεται ας πούμε, λίγη έτσι να δίνει μια νοστιμιά ας πούμε στο φαγητό του ανθρώπου, μες τη ζωή του ανθρώπου. Ο πόνος, η αποτυχία, η δυσκολία, μας χρειάζονται.
00:33:02
Η δεύτερη ερώτησης είναι η εξής. «Όταν κάποιος έχει εμπάθεια προς τις ωραίες γυναίκες, πρέπει να παντρευτεί για να του περάσει αυτό το πάθος;»
[ακροατήριο γελά]
Έχει και συνέχεια, περιμένετε.
[ακροατήριο γελά]
Περιμένετε βρε παιδιά έχει συνέχεια. «Ή να μην παντρευτεί και να ακολουθήσει κάποια μέθοδο θεραπείας μες στην Εκκλησία; Αυτή την εμπάθεια αν μπορεί να την ξεπεράσει μέσα από το μοναχισμό και ειδικά σε μοναστήρια που δεν είναι άβατα; Ευχαριστώ».
00:33:49
Κοιτάξετε παιδιά να δείτε κάτι. Βέβαια, ωραία, υπάρχει και μια μέθοδος που λέει «φεύγε και σώζου» έτσι; Δηλαδή ας πούμε μια μέθοδος σωτηρίας να το βάλεις και στα πόδια ας πούμε. Σε κυνηγά κάποιος, αντί να σταθείς και να τον αντιμετωπίσεις, μπορείς να τρέξεις να φύγεις και εγλύτωσες, τουλάχιστον εγλύτωσες. Αν δεν είσαι νικητής, τουλάχιστον εγλύτωσες.
00:34:18
Αλλά νομίζω στην Εκκλησία παιδιά και ο μοναχισμός, ανάγουν τον άνθρωπο σε μιαν άλλη κατάσταση. Ο μοναχισμός, για να είναι σωστός μοναχισμός, πρέπει να μας οδηγήσει στην υπέρβαση αυτών των πραγμάτων. Αλίμονο δηλαδή αν ένας μοναχός είναι ακόμα στο επίπεδο που βλέπει άνδρες και γυναίκες. Δηλαδή να βλέπει μια κοπέλα και να λέει αυτή είναι γυναίκα και αυτός είναι άντρας. Τότε που πάει αυτό το οποίο είπε ο Απόστολος Παύλος ότι, εν Χριστώ Ιησού «οὐκ ἔνι ἄρσεν καὶ θῆλυ», ούτε υπάρχει Ιουδαίος ή Έλληνας, ούτε δούλος ούτε ελεύθερος, «πάντες γὰρ ὑμεῖς εἷς ἐστε ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ».
00:34:57
Μέσα στην Εκκλησία, καταργούνται αυτά τα πράγματα. Όχι καταργούνται με την έννοια ότι καταργούνται ας πούμε, δεν καταργούνται, υπερβαίνονται, υπάρχει μια υπέρβαση αυτών των πραγμάτων, σε μία ας πούμε αποδοχή του άλλου ως έχει, ναι αυτός είναι άντρας αυτή είναι γυναίκα. Όχι μόνο δεν τα κάνομε… δεν τα ισοπεδώνομαι, όχι ο καθένας αξιοποιεί ακόμα και το φίλο του. Τι είναι; Είναι άντρας, άντρας, είναι γυναίκα, είναι η γυναίκα. Λοιπόν αξιοποιεί αυτό που είναι, μέσα στην Εκκλησία, αλλά η Εκκλησία με την πνευματική ζωή δίδει τη δυνατότητα στον άνθρωπο να υπερβεί αυτά τα πράγματα, να τα υπερβεί.
00:35:38
Λέει στο Γεροντικό με ένα παράδειγμα, ότι κάποτε λέει περπατούσαν δυο μοναχοί, μια ομάδα μοναχών ανδρών, και είδαν από μακριά κάποιες μοναχές να έρχονται, και παραμέρισαν, άλλαξαν δρόμο, και πήγαν από πίσω, έτσι από άλλο δρόμο. Και η Γερόντισσα που τους είδε είπε ότι, εσείς δεν είσαστε αληθινοί μοναχοί. Διότι από τη στιγμή που μας βλέπετε σαν γυναίκες σημαίνει ακόμα δεν φτάσατε στα μέτρα των μοναχών. Δηλαδή ο μονάχος, ο αληθής μοναχός είναι αυτός όπως λέει ένας αββάς της Εκκλησίας, «μοναχός εστί αληθώς ο πάντας ανθρώπους ως Θεόν μετά Θεόν λογιζόμενος». Αυτός ο οποίος βλέπει τους άλλους ως εικόνες Θεού.
00:36:17
Αλίμονο δηλαδή. Εγνωρίσαμε παιδιά ανθρώπους, μοναχούς, οι οποίοι τόσο υπερέβησαν αυτά τα πράγματα που δεν μπορούσαν καν να καταλάβουν ας πούμε αυτά τα πράματα. Δηλαδή λέει ο Άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος, ότι υπάρχουν… υπάρχει μια πνευματική κατάσταση στον άνθρωπο που πρέπει να του υπενθυμίσεις να φορέσει τα ρούχα του γιατί μπορεί και να ξεχάσει και να βγει χωρίς ρούχα έξω, όχι γιατί λέει είναι… είναι ξέρω ‘γω ξεδιάντροπος, αλλά είναι δεδεμένος τόσο με τη Χάρη του Θεού που είναι όπως ο Αδάμ όταν τον έπλασε ο Θεός, που ουκ ησχύνετο. Υπερέβησαν ακόμα και αυτό το πράμα. Γι’ αυτό έχομε αγίους οι οποίοι κυκλοφορούσαν γυμνοί. Τι ήταν γυμνιστές ήταν οι άγιοι; Ο Άγιος Ονούφριος, ο Άγιος Πέτρος ο Αθωνίτης, τι ήτανε, [ασαφής] ας πούμε; Όχι δεν ήταν αυτό. Αλλά υπερέβησαν τα ανθρώπινα, δεν έβλεπαν τον άλλο ούτε σαν άντρα ή γυναίκα, ούτε… ούτε… αυτά τα πράγματα έσβησαν για αυτούς.
00:37:17
Όπως και μέσα στο γάμο παιδιά. Ο σκοπός του γάμου είναι η υπέρβασης του γάμου. Η υπέρβασης του γάμου και η ένωση με τον νυμφίο Χριστό, αυτό είναι ο γάμος. Είναι να σε οδηγήσει στον άλλο γάμο με τον Χριστό. Και ο μοναχισμός είναι η υπέρβασης του μοναχισμού και ο γάμος σου με τον Χριστό.
00:37:37
Και όταν εγκαταλείπεις τον κόσμο για να γίνεις μοναχός, εγκαταλείπεις τον κόσμο για να ενωθείς με τον κόσμο ξανά εν Χριστώ Ιησού.
00:37:45
Και όταν δεν παντρεύεσαι μια γυναίκα, δεν είναι γιατί περιφρονείς τη γυναίκα αλλά είναι γιατί θέλεις να βλέπεις τη γυναίκα εν Χριστώ Ιησού όχι ως ένα ον ας πούμε… σωματικό, αλλά ως ένα πρόσωπο το οποίο εικονίζει τον Θεό. Και ακριβώς η αξία της Εκκλησίας δεν είναι ότι βάζει σε καραντίνα τους ανθρώπους, να κλειστείς ξέρω ‘γω σ’ ένα βουνό να μη βλέπεις μια γυναίκα. Εντάξει, και αν αυτό γίνεται, και γίνεται, ναι πράγματι και στα μοναστήρια και στο Άγιον Όρος είναι δεκτόν, αλλά είναι μέτρο ασθενείας, είναι για την ασθένειά μας, για την αδυναμία μας, δεν είναι τελειότητα. Η τελειότητα είναι υπέρβασης.
00:38:27
Γι’ αυτό βλέπετε η Εκκλησία όταν τελεί την Ευχαριστία δεν έχει άντρες και γυναίκες, είμαστε όλοι παρόντες. Δεν έχομε ναούς για γυναίκες και ναούς για άντρες. Όχι, έχομε μία Εκκλησία που είμαστε μέσα όλοι. Άντρες, γυναίκες, μικροί, μεγάλοι, φτωχοί, πλούσιοι, ασθενείς, δυνατοί ξέρω ‘γω, σοφοί, άσοφοι, όλοι είμαστε παρόντες. Δεν έχει καμιά σημασία. Και, η Εκκλησία έδωσε το μοναχικό σχήμα το ίδιο απαραλλάκτως όπως στους άντρες και στις γυναίκες. Γίνονται μοναχές κατά τον ίδιο απαράλλαχτο τρόπο όπως γίνονται οι άντρες μοναχοί, καμία διαφορά, απολύτως καμία.
00:39:09
Ακριβώς αυτή είναι παιδιά η ωραιότητα της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Ότι έχει μία θαυμαστή ισορροπία η Εκκλησία μας και μία μεταμόρφωση των πραγμάτων του κόσμου τούτου. Δεν είναι άρνησης η Εκκλησία παιδιά. Δεν είναι άρνησης, δεν είναι [ασαφής] η Εκκλησία. Η Εκκλησία είναι μεταμόρφωσης των παρόντων και είναι επιστροφή προς τα παρόντα με μία διαφορά, δια Ιησού Χριστού. Και όταν ο μοναχός φεύγει από τον κόσμο, δεν μισεί τον κόσμο, αγαπά τον κόσμο, αλλά φεύγει… φεύγει για να περάσει από τον Θεό και δια του Θεού να [ασαφής] στον κόσμο.
00:39:46
Και όταν λέει η Εκκλησία ξέρω ‘γω όχι στις προγαμιαίες σχέσεις, όχι στις εξωσυζυγικές σχέσεις, όχι σ’ αυτά τα πράγματα, το κάμνει ακριβώς για να σου δώσει τη δυνατότητα να δεις τον άλλον άνθρωπο όχι ως φύλο, αλλά ως πρόσωπο. Να σε μάθει να υπερβαίνεις αυτό το πράγμα που σήμερα δυστυχώς έχει γίνει αηδία πλέον. Και ο άλλος δεν είναι πλέον το πρόσωπο, είναι το φύλο. Είναι άντρας ή γυναίκα. Δεν σε ενδιαφέρει το πρόσωπό του. Είναι φοβερό πράγμα. Δηλαδή η κοινωνία των ανθρώπων πλέον, δεν είναι κοινωνία προσωπική, είναι επικοινωνία ξέρω ‘γω… τι να πούμε τώρα, «ο νοών νοείτω». Δηλαδή… γι’ αυτό και όλα αποτυγχάνουν. Διότι είναι καθαρά σαρκικές σχέσεις. Δεν επικοινωνείς με τον άλλον ως πρόσωπο.
00:40:38
Γι’ αυτό παιδιά γίνονται οι σχέσεις μες τον γάμο δυστυχώς, σχέσεις πορνείας, και όχι σχέσεις ιερότητος. Όταν… όπως κάποιος έχει σχέση τελείως σαρκική και δεν τον ενδιαφέρει καν το όνομα του άλλου ανθρώπου. Συνάπτει μια σαρκική σχέση με το… με ένα πρόσωπο, και πολλές φορές εγώ ρωτώ ας πούμε, λέει, ξέρω ‘γω πήγα ας πούμε και είχα επαφή σαρκική με μια γυναίκα ας πούμε. Πώς την έλεγαν παιδί μου τη γυναίκα; Δεν ξέρω. Δεν σε ενδιέφερε καν το όνομά της να ρωτήσεις. Γιατί; Σε ενδιέφερε το σώμα της. Και από δω να καταλάβεις ότι η σχέση σου δεν είναι… δεν είναι… αυτό δεν είναι έρωτας αυτό το πράγμα. Αυτό είναι ηδονή, είναι ηδονική πράξης, τίποτα άλλο. Εάν ερωτούσες το όνομα της κοπέλας, πώς σε λένε; Μαρία ή Ελένη. Τότε ανάγεις τη σχέση σου σε μια άλλη σχέση. Θα καταλάβεις ότι αυτή η κοπέλα που είναι εκεί και πληρώνεται και κάμνει οτιδήποτε, δεν είναι αυτό το κομμάτι το κρέας, αλλά είναι ένα πρόσωπο, το οποίον έχει μιαν ιστορία έχει μιαν ύπαρξη.
00:41:39
Και μου έκανε εντύπωση μια φορά, που ένα παιδί μπήκε σε έναν οίκο ανοχής, και ήταν η αιτία που ήρθε κοντά στην Εκκλησία. Μπήκε σ’ έναν οίκο ανοχής με σκοπό να συνάψει μια ερωτική σχέση, πως το λένε, σαρκική σχέση με το… με την κοπέλα που ήταν εκεί, και όταν εμπήκε μέσα, και είδε την κοπέλα ας πούμε… τέλος πάντων, σε αυτή την κατάσταση, έβαλε τα κλάματα. Έτσι από μόνο του, μέσα του, άρχισε να κλαίει. Έκατσε πάνω στην καρέκλα και έκλαιγε. Και λέει, δεν μπορώ ας πούμε, αδύνατον. Και ήρθε μετά στο Άγιον Όρος και είπε ότι ήταν μία αποκάλυψης για μένα αυτό το πράμα. Δηλαδή σκεφτείτε που ο Θεός ενήργησε, μέσα στον οίκο ανοχής. Και μετά της λέει, πώς σε λένε ας πούμε, και του είπε Ελένη ξέρω ‘γω πως τη λέγαν.
00:42:25
Αμέσως βλέπετε ότι ανέβηκε το επίπεδο της σχέσης σε προσωπική κοινωνία. Γιατί ο άλλος πλέον είναι πρόσωπο, και αυτό η Εκκλησία επιδιώκει συνεχώς μέσα στη… μέσα στο… και στο μυστήριο του γάμου και σε κάθε μυστήριο. Βλέπετε, μας δίνει όνομα η Εκκλησία. Σου δίνει όνομα. Σε βαπτίζει, και δεν λέει, βαφτίζετε ο δούλος του Θεού στο όνομα του Πατρός. Βαφτίζετε ο δούλος του Θεού Ανδρέας. Έχεις όνομα πλέον. Και αυτό το όνομα είναι πάντοτε. Στέφετε ο δούλος του Θεού Ανδρέας τη δούλη του Θεού Μαρία. Αρρεβωνιάζεται ο δούλος του Θεού τάδε τη δούλη του Θεού τάδε. Έχει όνομα, δεν γίνονται αφηρημένα αυτά τα πράματα.
00:43:05
Για να δείξει ότι ο άνθρωπος είναι πρόσωπο αλλά και ο άλλος άνθρωπος είναι προσωπικό. Όπως ο Θεός είναι πρόσωπο. Και άρα δεν μπορείς να αναπτύξεις σχέση με τον άλλον καθαρά σαρκική αλλά μόνο σχέση προσωπική. Όταν το μάθεις αυτό το πράγμα τότε μπορείς να συμπεριφέρεσαι σαν άνθρωπος. Αυτό είναι το οποίο προσφέρει η Εκκλησία γιατί πραγματικά θεραπεύει τον άνθρωπο και τον βγάζει σ’ ένα άλλον επίπεδο. Και τότε παιδιά πραγματικά μπορεί κανείς να σταθεί μία τεράστια… τεράστια άνεση μέσα στο χώρο της Εκκλησίας τελεία άνεση.
00:43:42
Ενθυμούμε κάποιον μοναχό ο όποιος βρέθηκε κάπου, και μου έλεγε μετά… ήθελε να πάει στην πόλη. Βρέθηκε σ’ ένα μοναστήρι, και ήταν μια κοπέλα εκεί και λέει, πώς θα πάω στην πόλη; Του λέει η κοπέλα… Της λέει, θα πας στην πόλη; Του λέει, ναι. Λέει, να ‘ρθω και εγώ μαζί σου. Πήγαινε στο αυτοκίνητο μαζί της, πήγαιναν στο δρόμο εκείνη τα χάσε. Οι καλόγριες οι καημένες το έβλεπαν και γελούσαν γιατί κατάλαβαν ότι αυτός είχε απλότητα, και όταν φτάσαμε λέει μας έβλεπαν και ο κόσμος παράξενα μες το αυτοκίνητο, έβλεπαν έτσι ας πούμε, ένα μονάχο με μια νέα κοπέλα μέσα στο αυτοκίνητο και [ασαφής] Παναγία μου είναι κοπέλα αυτή από μέσα. Δηλαδή όταν έφτασαν, κατάλαβαν ότι ήταν γυναίκα οι άλλοι που ήταν μέσα. Και ότι πιθανόν να τον έβλεπαν και να έλεγαν, μα που πάει αυτός με μια γυναίκα; Ούτε πέρασε λέει από το μυαλό μου αυτό το πράμα, ούτε καν σκέφτηκα ότι αυτή είναι κοπέλα και είναι νέα και ξέρω ‘γω μπορεί κάποιος να σκεφτεί κάτι διαφορετικό. Για μένα ήταν η Μαρία. Ένα πρόσωπο όπως θα ήτανε ο Γιώργος, όπως θα ήταν ο οιοσδήποτε. Πήγαινε στην πόλη, ήθελα να πάω και εγώ στην πόλη, τι το πιο φυσικό, μπήκα μέσα και πήγα.
00:44:50
Και μία φορά στη Θεσσαλονίκη λοιπόν και εμείς έβρεχε και βγήκαμε εκεί στο Κονάκι και περιμέναμε να ‘ρθει ο γέροντας για να πάμε κάπου. Ξαφνικά βλέπομε έναν μοναχό με μία ομπρέλα γυναικεία…
[ακροατήριο]
από μακριά. Μία ομπρέλα κόκκινη με άσπρα λουλούδια.
[ακροατήριο γελά]
Και ερχόταν. Δεν φαινόταν ποιος ήταν, φαινόταν από ‘δω και κάτω, τα ράσα. Λέω στους άλλους πατέρες, σίγουρα είναι ο γέροντας αυτός που έρχεται. Μα είναι δυνατό; Κρατά μια γυναικεία ομπρέλα και έρχεται; Σε λίγο φτάνει, διπλώνει την ομπρέλα, ο γέροντας μας!
– Γέροντα που τη βρήκες την ομπρέλα;
– Λέει, μια κοπέλα λέει μου την έδωσε για τις βροχές.
– Μα είναι γυναικεία.
– Τι σχέση αν έχει γυναικεία. Να κάτσομε να βραχούμε;
[ακροατήριο γελά]
00:45:39
Είναι ωραία αυτή η ελευθερία. Βέβαια παιδιά ίσως δεν είναι τόσον εύκολο να την κάμει κανείς, αλλά βλέπει όμως κανείς πόσο ο άνθρωπος κινείται ελεύθερα ας πούμε. Με μία τεράστια ελευθερία που πράγματι μας κάμει ανθρώπους. Τέλειους ανθρώπους όπως μας θέλει ο Θεός τέλειους.
00:45:57
Λοιπόν να μην προχωρήσομε πιο κάτω.
[ανακοινώσεις, προσευχή και απόλυση]
Sofia Orthi 