Η υπόθεση των ρούχων δεν είναι απλό πράγμα. Και έχει μεγάλη σημασία και σήμερα ακόμα. Βλέπετε στο βάπτισμα εδώ βγάζει τα ρούχα του, μετά βαπτίζεται γυμνός και μετά ενδύεται πιο κάτω, τα ενφώτια φορέματα. Δηλαδή ενδύεται ειδικά ρούχα τα οποία λέγονται ενφώτια, δηλαδή τα βαφτιστικά ας το πούμε έτσι ρούχα, τα οποία είναι άσπρα, και έχουν και αυτά το ρόλο και το λόγο και την σημασία τους. Και φαίνεται ότι η ενδυμασία μας, αυτά που φορούμε, έχουν άμεση σχέση και με την ύπαρξη μας. (Περίπου 8500 λέξεις)
Λεπτομέρειες
Τίτλος: 1056 Η σημασία του Αγίου Βαπτίσματος
Σειρά: Ομιλίες Στο Πανεπιστήμιο Κύπρου (Λευκωσία)
Ομιλητής: Μητροπολίτης Λεμεσού Αθανάσιος
Αρχείο: 1056_H_SHMASIA_TOY_AGIOY_BAPTISMATOS.mp3
Ηχογραφήθηκε: Δευτέρα, 9 Νοεμβρίου 1998
Διάρκεια: 65’14”
Επιλογές λήψης
Απευθείας: Αρχείο
Podcast: iTunes Spotify
Κείμενο
00:00:00
[Προσευχή]
[απευθύνεται στο κοινό]
00:01:11
[ανακοίνωση]
00:02:03
Είχαμε πει την προηγούμενη φορά παιδιά… γι’ αυτό την… την… ακολουθία να του πούμε, την προσευχή της Εκκλησίας, η οποία γίνεται προ του βαπτίσματος, στον άνθρωπο ο όποιος είναι έτοιμος να πορευθεί στο βάπτισμα, γιατί… γνωρίζομε ότι από την διδασκαλία της Εκκλησίας, όταν ο άνθρωπος δεν έχει βαπτιστεί τότε μέσα στην καρδία του δεν είναι δυνατόν να υπάρχει η Χάρις του Παναγίου Πνεύματος, η Χάρις του Θεού.
00:02:45
Και λέει η ακολουθία ότι αφού διαβαστούν οι ευχές, οι εξορκισμοί όπως είπαμε, και εξηγήσαμε ότι οι εξορκισμοί δεν είναι αυτά τα… φαντασιόπληκτα όνειρα τα οποία… ακούμε και βλέπουμε ας πούμε έτσι με δυτικήν φαντασία φτιαγμένα, αλλά είναι η δύναμης της Εκκλησίας δια το ονόματος του Χριστού, η οποία εκδιώκει την ενέργεια των δαιμόνων από τον άνθρωπον.
00:03:13
Μετά λοιπόν ο ιερέας, λέει εδώ η ακολουθία των τυπικών ότι, εμφυσά τρίτον, φύσα τρεις φορές αυτόν τον άνθρωπο που βαφτίζεται, και του σφραγίζει το μέτωπο αυτού και το στόμα και το στήθος λέγων, «Ἐξέλασον ἀπ’ αὐτοῦ πᾶν πονηρὸν καὶ ἀκάθαρτον πνεῦμα, κεκρυμμένον καὶ ἐμφωλεῦον αὐτοῦ τῇ καρδίᾳ».
00:03:37
Αφού σφραγίσει με το σύμβολο του Τιμίου Σταυρού τρεις φορές, το μέτωπον, το στόμα, και το στήθος του ανθρώπου και φυσήξει στον άνθρωπον αυτόν, τότε διατάζει ο ιερέας με την Χάρη του Αγίου Πνεύματος δια της ιεροσύνης, να εξέλθει από τον άνθρωπο αυτόν κάθε πονηρό και ακάθαρτον πνεύμα το οποίον κρύβεται και εμφωλεύει στην καρδία. Και μετά κάμει μίαν ανάλυση αυτών των πνευμάτων, κάθε πνεύμα πλάνης, πονηριάς, ειδωλολατρίας, πλεονεξίας, ψεύδους, ακαθαρσίας, και τα λοιπά. Και εν συνεχεία λέει η ευχή να κάμει τον άνθρωπον αυτόν «πρόβατον λογικὸν τῆς ἁγίας ποίμνης τοῦ Χριστοῦ σου, μέλος τίμιον τῆς Ἐκκλησίας σου, σκεῦος ἠγιασμένον, υἱόν φωτὸς καὶ κληρονόμον τῆς βασιλείας» του Θεού.
00:04:25
Καταρχάς βλέπομε παιδιά εδώ ότι υπάρχει έναν όπλο έναν… έναν όπλο το οποίον η Εκκλησία χρησιμοποιεί κατά των πνευμάτων των ακαθάρτων, και όχι μόνο βέβαια κατά των δαιμόνων αλλά και προς υπεράσπιση του ανθρώπου. Και αυτό το όπλο δεν είναι τίποτα άλλο παρά το σύμβολο, ο τύπος, του Τιμίου Σταυρού.
00:04:48
Αυτό το πράγμα έχει τεραστία δύναμη παιδιά, τεραστία δύναμη. Ξέρετε ότι… εάν… εάν σφραγίζομε τον εαυτό μας σωστά και με την ανάλογη πίστη, με το σύμβολο του Τιμίου Σταυρού, τότε οπωσδήποτε αισθανόμαστε έναν τοίχος οχυρό μπροστά μας.
00:05:08
Δυστυχώς, κάτι το οποίο συμβαίνει στις μέρες μας, και… τουλάχιστον από ότι… το λιγότερο που μπορώ να πω ότι δεν είναι καλό ας πούμε, είναι ότι δεν ξέρομε έτσι απλά να το πούμε να κάνομε το σταυρό μας. Βλέπω διαφορά καμιά φορά και στην εκκλησία, διάφοροι άνθρωποι που έρχονται να… έρχονται να προσκυνήσουν και κάνουν κάτι σταυρούς… δηλαδή τέτοιους σταυρούς κάνει και ο διάβολος. Δηλαδή δεν είναι σταυρός αυτό το πράμα. Κάτι…
[ακροατήριο γελά]
σαν τις κιθάρες [ασαφής].
00:05:44
Κάτι σταυρούς… που ούτε σταυροί είναι ούτε χι είναι ούτε ξέρει κανένας τι είναι αυτά. Τέτοιους σταυρούς δεν τους φοβάται ο διάβολος, αντίθετα χαίρεται όταν κάνομε τον σταυρό μας με αυτόν τον τρόπο. Διότι είναι… αυτό είναι ένας εμπαιγμός του συμβόλου του Τιμίου Σταυρού. Ο Σταυρός είναι ένα συγκεκριμένο σημείο, δεν είναι οτιδήποτε, είναι ένα συγκεκριμένο σημείο. Το οποίο σημείο είναι ακριβώς το σημείο του Χριστού.
00:06:11
Όταν σφραγίζομε τον εαυτό μας με τον τύπο του Τιμίου Σταυρού, ομολογούμε ότι είμαστε Χριστιανοί, είναι το σημείο μας, το σημείο της ιδιότητός μας, του βαπτίσματός μας, της πίστεώς μας. Και να ξέρετε παιδιά ότι και στην Δευτέρα Παρουσία του Χριστού, το πρώτο πράγμα που θα φανεί, θα είναι το σύμβολο του Τιμίου Σταυρού.
00:06:32
Βλέπετε την Εκκλησία, όλα τα μυστήρια, όλα τα μυστήρια, γίνονται ακριβώς με τη δύναμη και την… με το να χρησιμοποιούμε το… τον τύπο αυτό του Τιμίου Σταυρού. Άρα λοιπόν πρέπει να είμαστε παρά πολύ προσεκτικοί όταν σφραγίζομε τον εαυτόν μας με τον σύμβολο του Τιμίου Σταυρού, για να έχει δύναμη, και ενέργεια. Και βέβαια όταν κάνομε τον Σταυρό μας, δεν το κάνομε έτσι όπως έτυχε, αλλά τον κάνομε διότι ακριβώς προσευχόμαστε εκείνη την ώρα. Ξέρετε παιδιά έχει τεραστία δύναμη.
00:07:04
Δεν ξέρω, σας είπα κάποτε μια ιστορία με ένα παιδί που πήγε στο Θιβέτ, στην Ινδία; Να σας την πω, όσοι δεν την ακούσατε. Ε; Ποιος;
Ακροατήριο: [ασαφής]
Μ. Αθανάσιος: Ναι. Εσείς είστε παλιές, το θυμάστε. Τέλος πάντων, απλώς έτσι… ένα παιδί το οποίο ερχόταν στον γερό Παΐσιο, και… ασχολείτο με… με αυτά τα ανατολικά θρησκεύματα, κι αυτός επέμενε μετά όταν ας πούμε εγνώρισε τον γέροντα και ερχόταν και στο Άγιον Όρος, επέμενε ότι ας πούμε είναι το ίδιο πράγμα η Ορθόδοξη… διδασκαλία και η Ορθόδοξη πίστης, είναι το ίδιο πράγμα μ’ αυτά που λεν’ ας πούμε οι Ινδουιστές μοναχοί.
00:07:47
Τέλος πάντων αποφάσισε να πάει στην Ινδία να βρει… δασκάλους μεγάλους, ο γέροντας του έλεγε να μην πάει, αυτός έλεγε θα πάει, ήταν έτσι ένα παιδί λίγο ζωηρό ας πούμε. Του λέει, καλά, πάντως αφού θα πάεις εγώ θα σου χαλάσω τις δουλειές σου εκεί που θα πας. Λέει, εγώ θα πάω. Επήγε… πήγε σ’ ένα άσραμ στην Ινδία, έκαμε τρις τέσσερις μήνες, μετά πήγε σε ένα βουνό να βρει έναν μεγάλο γιόγκα, έναν μεγάλο γκουρού, να του μιλήσει ας πούμε να του δώσει την υπέρτατη γνώση.
00:08:18
Τέλος πάντων επήγε και με άλλους Ευρωπαίους και είχε και κανα δυο κοπέλες από την Θεσσαλονίκη μαζίν του, πήγαν στον γκουρού, ο γκούρου καθόταν κάτω από ένα δέντρο, και περίμεναν όλοι με τη σειρά τους να συναντήσουν τον γκούρου και να τους μεταδώσει αυτό το χάρισμα το οποίον είχε.
00:08:33
Πήγαινε ένας ένας, και γονάτιζαν μπροστά στον γκούρου, σε κάποιον έλεγε κάτι, σε άλλον δεν έλεγε τίποτα, τους κοιτούσε τον κοιτούσαν, λοιπόν για καλή του τύχη – αυτού για κακή του τύχη μάλλον – ο… ένας δυο μπροστά από αυτόν, ένα παιδί το οποίο ήταν… Ευρωπαίος, δε θυμάμαι τώρα τι ήταν, όταν γονάτισε μπροστά στον γκουρού, τότε έλαβε το χάρισμα από τον γκούρου, και άρχισε να πέφτει κάτω και να αφρίζει. Έπεσε κάτω, έπαθε ας πούμε σπασμούς ξέρω ‘γω άφριζε έκαμνε αυτά… και ο γκούρου καθόταν διπλοπόδι και τον κοιτούσε ας πούμε έτσι συνέχεια.
00:09:14
[απευθύνεται στο κοινό]
00:09:45
Του λέει… είδε την σκηνή αυτός λοιπόν… εκείνος δαιμονιζόταν, κυλιόταν κάτω ας πούμε, πήγε και λέει, τι συμβαίνει εδώ; Πήγαν οι άλλοι… οι μαθητές του γκούρου και είπαν, σιωπή, τώρα του μεταδίδει την υπέρτατη γνώση. Μεγάλη υπόθεση αυτή ας πούμε, να κυλιέται ο άλλος κάτω και ο γκούρου να είναι ατάραχος.
00:10:03
Τέλος πάντων. Αφού έλαβε πολλή γνώση ο άνθρωπος και διαλύθηκε από την γνώση την πολύ, ο γκούρου κουράστηκε. Είπε ότι, φτάνει, δεν μπορώ να δω άλλους σήμερα, να πάτε στον ναό όλοι, να προσευχηθείτε, και θα σας δω το απόγευμα.
00:10:19
Ξεκίνησαν να πάνε στον ναό, ήταν δέκα λεπτά πιο ψηλά πάνω στο βουνό, μπήκαν μέσα και μέσα στον ναό αυτό έχει διαφορά είδωλα. Ξέρετε οι Ινδουιστές έχουν κάτι ελέφαντες με ανθρωπίνη μορφή κάτι τέτοια πράγματα τέλος πάντων, αγάλματα, και άναβαν φωτιές μπροστά στα αγάλματα και έριχναν θυμίαμα αυτοί εκεί και έκαναν μετάνοια μπροστά στα αγάλματα αυτά, ειδωλολατρία.
00:10:47
Λοιπόν, μπαίνει μέσα και αυτός, και σχεδόν ήρθε η σειρά του να πάει να ρίξει κι αυτός θυμίαμα εις τα κάρβουνα που έκαιγαν μπροστά από τα είδωλα. Ακούει την φωνή του γέροντα που του λέει, πρόσεξε μη θυσιάσεις τα είδωλα. Αυτός δεν έλαβε υπόψη… πως να πούμε, έτσι κάπως το… το περιφρόνησε, και ήταν και ριψοκίνδυνος και λίγο έτσι… εξτρεμιστής, εγώ θα πάω λέει. Ξεκίνα να πάει οπόταν ακούει ξανά την φωνή του γέροντα που του λέει, Θανάση, πρόσεξε να μη θυσιάσεις στα είδωλα, και αμέσως ακοινοποίητε στη θέση του αυτός, δεν μπορούσε να κάνει ούτε βήμα δεν μπορούσε να κάνει.
00:11:24
Πήγαιναν οι άλλοι τον προσπερνούσαν, αυτός δεν μπορούσε να… να πάει μπροστά ούτε να τους πει τι συμβαίνει. Τέλος πάντων έγινε ό,τι έγινε δεν… δεν πήγε να ρίξει το θυμίαμα. Κατέβηκε κάτω, πήγαν εις το… τους είπε ξέρω ‘γω η ώρα τρις τέσσερις να… να τον συναντήσουν τον γκούρου στο… στο δωμάτιό του πλέον, όχι κάτω από το δέντρο που τους δέχτηκε το πρωί.
00:11:44
Πάει να μπει μέσα αυτός όπως ήταν έτσι… χείμαρρος, δεν πρόσεξε ότι η πόρτα του γκούρου ήταν χαμηλή, δίνει μια πάνω στην πόρτα… έσκισε το κεφάλι του. Αίματα εκεί ιστορίες, ο καημένος ο γκούρου ας πούμε σηκώθηκε τον περιποιήθηκε, τον έπλυνε το κεφάλι του εκεί ξέρω ‘γω. Του λέει, δεν πειράζει – εντωμεταξύ γνωρίστηκαν κιόλας. Πως σε λένε; Είμαι ο τάδε από την Θεσσαλονίκη, χάρηκε… Του λέει, μη στεναχωριέσαι, αύριο το πρωί, οπωσδήποτε να ‘ρθω να σε δω, και θα σου διαθέσω πολύ χρόνο, επειδή τραυματίστηκε κιόλας.
00:12:19
Κοιμήθηκε, ξημέρωσε, πάει την άλλη μέρα το πρωί να να τον δει τον γκούρου ο οποίος τον περίμενε, η ώρα εννιά. Αυτός από… αφέλεια, από αφέλεια, από… πως να πούμε, κεκτημένη συνήθεια, είχε πάρει και κάτι καλές συνήθειες από το Άγιον Όρος, πριν χτυπήσει την πόρτα του γκούρου, έκανε και τον Σταυρόν του, να τον βοηθήσει ο Θεός να… να συναντήσει τον… τον γκούρου μέσα.
00:12:46
Χτυπά την πόρτα λοιπόν, και του λέει ας πούμε… ορίστε ξέρω ‘γω τι λένε, περάστε. Περάστε, μπαίνει μέσα, μόλις τον βλέπει ο γκούρου σηκώθηκαν οι τρίχες της κεφαλής του. Έξω γρήγορα, του λέει. Έξω! Του έλεγε εκεί στα Αγγλικά. Μα εγώ είμαι ο Θανάσης… τίποτε τίποτε… φώναζε βοήθεια ο γκούρου. Βοήθεια βοήθεια! Συμμαζεύτηκαν όλοι οι μοναχοί Ινδουιστές, τον πιάσαν’ χέρια πόδια τον Θανάση τον ξαπέστειλαν από το…
[ακροατήριο γελά]
από το από το μοναστήρι.
00:13:15
Θέλω να πω παιδιά ότι… ακόμα, ακόμα και… πως να πούμε, έτσι… ως έτυχε ας πούμε, το σύμβολο του Τιμίου Σταυρού έχει τεραστία δύναμη στον άνθρωπο. Γι’ αυτό να μάθετε κι εσείς, να το μάθετε τούτο πράγμα, και να… να επικαλείστε τον Θεόν σφραγίζοντας τον εαυτόν σας με το σύμβολο του Τιμίου Σταυρού.
00:13:39
Θυμάμαι παλιά οι… οι παλαιοί άνθρωποι, αυτό το έχουν και στα μοναστήρια στο Άγιον Όρος, αλλά θυμάμαι και εγώ την γιαγιά μου και άλλους ανθρώπους που όταν έπαιρνα πράγματα από το… από το κελάρι τους ξέρω ‘γω, τρόφιμα, λάδι, αλεύρι, αυτά πάντοτε εσταύρωναν τα δοχεία τα οποία έπαιρναν τα πράγματα. Και έτσι όλα τα πράγματά τους ήταν ευλογημένα. Και στα μοναστήρια, και πολύ ευλαβείς άνθρωποι, έχουν αυτό το… το… την καλή συνήθεια.
00:14:08
Και οτιδήποτε κάμομε, το πρωί που ξυπνάμε, βγαίνομε από το σπίτι μας, πηγαίνομε οπουδήποτε, είμαστε έτοιμοι να να φάμε, να ξαπλώσομε, να κοιμηθούμε, όπου οπουδήποτε και ότι οτιδήποτε κάνομε, παντού και πάντοτε το σύμβολο του Τιμίου Σταύρου ενεργεί οπωσδήποτε ως όπλον δυνάμεως το οποίο καλύπτει και σκεπάζει τον άνθρωπο.
00:14:31
Και ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος αναφέρει ότι, πόσον ωφέλιμον είναι οι γονείς να σφραγίσουν τα μικρά παιδιά με το σύμβολο του Τιμίου Σταυρού. Διότι είναι μία δύναμης η οποία ενεργεί πάνω στο παιδί έστω και αν το μυαλό του παιδιού δεν καταλαβαίνει. Το μυαλό του μωρού δεν καταλαβαίνει αλλά η καρδία του καταλαβαίνει.
00:14:51
Ξέρετε παιδιά τι… μου κάνει… πόση εντύπωση μου κάνει, τα μικρά παιδιά όταν κοινωνούν. Έρχεται – μωρό ας πούμε… δυο χρόνων, ενάμιση χρονών, που δεν καταλαβαίνει τίποτα. Έρχονται οι μαμάδες εκεί, και λένε… λένε μία βλαστήμια. Τι λένε; Άνοιξε το στόμα σου να σου δώσει κρασάκι, ή να σου δώσει χρυσό μπολάκι ή να σου δώσει χρυσό δοντάκι ή…
00:15:14
Αυτά είναι βλάσφημα, είναι βλασφημία κατά του μυστηρίου. Λοιπόν, το μωρό κλαίει οδύρεται. Εγώ του λέω, άνοιξε το στόμα σου παιδί μου, ο Χριστός. Και βλέπεις το μωρό αμέσως, αποχτά μια σοβαρότητα, διότι το λέω σοβαρά. Και κοινωνά και καταλάβεις ότι το μωρό αυτό έχει αίσθηση της Θείας Κοινωνίας. Τα μωρά παιδιά, τα μωρά, έχουν αίσθηση των μυστηρίων. Μπορεί ο νους τους να μην είναι… τέλειος νους, εγκέφαλος, που να μπορεί να καταλάβει ή να αισθάνεται, αλλά η καρδιά τους όμως, έχει αίσθηση των μυστηρίων, διότι ο άνθρωπος λειτουργεί με την καρδία του. Δηλαδή, κι αν ο νους μας χαλάσει ας πούμε ή ξέρω ‘γω γίνει… δεν λειτουργά, δεν σημαίνει ότι ο άνθρωπος μηδενίζεται. Ο άνθρωπος έχει άλλες αισθήσεις. Έχεις αισθήσεις καρδιακές.
00:16:02
Τέλος πάντων. Εδώ στην ακολουθία αυτήν, όταν… πριν βαπτιστούμε λοιπόν, όλοι μας, επεράσαμε αυτή την ιατρική μέθοδο της Εκκλησίας, η οποία επιτελείται διά της δυνάμεως του Αγίου Πνεύματος, δια της ιεροσύνης, και στην οποίαν η καρδία μας και ο νους μας και ολόκληρο το είναι μας σφραγίζεται με το σύμβολο του Τιμίου Σταυρού, και εξέρχονται δια της δυνάμεως του Θεού τα πνεύματα τα πονηρά τα οποία εμφωλεύουν στην καρδία μας.
00:16:33
Και εξέρχεται ο διάβολος, και εισέρχεται δια του Αγίου Βαπτίσματος η Χάρις του Αγίου Πνεύματος. Μέσα στην καρδία του βαπτιζομένου Χριστιανού είναι οπωσδήποτε η Χάρις του Αγίου Πνεύματος.
00:16:45
Πάρα πολλοί Πατέρες, πολλοί άγιοι Πατέρες, έβλεπαν μέσα στους Χριστιανούς ακριβώς αυτή την Χάριν. Είναι… αν διαβάσετε βίους αγίων θα δείτε ότι πολλές φορές οι άγιοι της Εκκλησίας έβλεπαν, έβλεπαν, εάν κάποιος άνθρωπος είναι βαπτισμένος ή όχι.
00:17:03
Ένα απλό παράδειγμα να σας πω παιδιά ότι κάποτε, αναφέρεται το βίο του Αγίου Παϊσίου ότι, είχε ένα μαθητή ο όποιος πήγε στην πόλη να αγοράσει κανείς, και εκεί έπεσε σε μια παρέα από Εβραίους οι οποίοι του είπαν ότι… άρχισαν να του λένε εναντίον του Θεού, του Χριστού. Και του λένε ότι ο Χριστός δεν είναι Θεός όπως το λέτε εσείς, και αυτός από αφέλεια απάντησε ίσως να ναι έτσι όπως λέτε, ίσως να ‘ναι έτσι όπως λέτε. Όταν επέστρεψε πίσω ο μοναχός αυτός στο γέροντα, τον Άγιο Παΐσιο, ο Άγιος Παΐσιος δεν τον καταλάβαινε. Του λέει, μα ποιος είσαι; Του λέει, είμαι ο μαθητής σου. Λέει, ποιος μαθητής μου; Εμένα ο μαθητής μου είναι Χριστιανός. Εσύ δεν είσαι Χριστιανός, δεν έχεις τη Χάρη του Αγίου Βαπτίσματος πάνω σου. Και μετά έγινε μία ολόκληρη διαδικασία αγόνων και ασκήσεων για να επανεύρει σιγά σιγά ο άνθρωπος την Χάρη του Αγίου Βαπτίσματος.
00:17:55
Θυμάμαι, μας έλεγε ένας… ένας άγιος γέροντας ο οποίος κοιμήθηκε πριν ένα χρόνο στο Άγιον Όρος, μια φορά – μάλλον κάθε φορά που είχε ένα πειρασμό, αυτός ήταν… ήταν υποτακτικός σ’ έναν… σ’ έναν πάρα πολύ δύσκολο γέροντα, πολύ δύσκολο γέροντα, πάρα πολύ αυστηρό, και έκανε 42 χρόνια υπακοή σ’ αυτόν τον δύσκολο άνθρωπο. Λοιπόν, όταν αποφάσισε να φύγει και να αλλάξει γέροντα, έβλεπε ότι τον εγκατέλειπε απ’ αυτόν η Χάρις του Αγίου Βαπτίσματος.
00:18:27
Θέλω να πω παιδιά ότι αυτό δεν είναι κάτι το οποίο είναι αόριστο, είναι αφηρημένο, είναι συγκεκριμένον, είναι συγκεκριμένο. Έχομε κάτι συγκεκριμένο μέσα μας, που αυτό δίδεται δια της Εκκλησίας διότι είναι ακριβώς η γέννησης μας μέσα στην Εκκλησία, και είναι είναι ακριβώς ένα γεγονός το οποίο συντελείται με την με τη Χάρη του Θεού και με τη δύναμη όλων αυτών των… των κατηχήσεων των ευχών. Γιατί οι ευχές δεν είναι μαγικές επικλήσεις, δεν κάνει μάγια η Εκκλησία, δεν κάνει ξόρκια όπως νομίζομε εμείς, αλλά επιτελεί έργο συγκεκριμένο. Όπως ο Θεός είπε, γενηθήτω φως, και εγένετο φως, γενηθήτω το στερέωμα, και έγινε το στερέωμα. Να γίνουν ξέρω ‘γω τα δέντρα, τα πουλιά, τα φυτά, όλα αυτά και εγίνοντο αμέσως, κατά τον ίδιο τρόπο αυτό το οποίο λέει η Εκκλησία εις τα μυστήρια δια της δυνάμεως της ιεροσύνης, όλα γίνονται.
00:19:21
Ανεξάρτητα από ποιος είναι αυτός που τελεί το μυστήριο. Δεν έχει σημασία αν αυτός που κάνει το μυστήριο, ο ιερέας, είναι αμαρτωλός ή άγιος. Δεν έχει καμιά σημασία αυτό. Τα μυστήρια τελούνται δια της Χάριτος του Θεού, όχι δια τις ενάρετους ζωής του ιερέως. Και είναι… είναι τέλεια, είναι εξ ολοκλήρου ειργασμένα, δηλαδή είναι τετελειωμένα λόγω της δυνάμεως του Αγίου Πνεύματος το οποίο έδωσε ο Θεός μες την Εκκλησία.
00:19:49
Μετά λοιπόν, όταν ε… εξαιρεθεί το πνεύμα το ακάθαρτον από τον άνθρωπο, και… έτσι να πάω και λίγο ξανά πίσω, φανταστείτε παιδιά να πηγαίνομε στην Εκκλησία να βαπτίσομε έναν άνθρωπο, ένα παιδί, το παιδί μας ας πούμε, να γίνεται όλη αυτή η ακολουθία που είναι τόσο σοβαρή. Δηλαδή αυτή όλη… αυτή όλη ας πούμε η αναγέννησης του ανθρώπου, αυτή η θεραπεία του ανθρώπου, μία εγχείρισης ολόκληρη, πνευματική, η οποία ας πούμε είναι τόσο σημαντική για την ζωή του ανθρώπου, να εξέχουν τα πνεύματα τα ακάθαρτα και όλα αυτά τα πράγματα, και να γίνει με τον τρόπο που γίνεται σήμερα. Και με τον τρόπο τον οποίον εμείς πορευόμαστε να βαφτίσομε έναν άνθρωπο. Είναι τραγικό δηλαδή, έχει υποστεί τέτοια βεβήλωση, καλά και τα άλλα μυστήρια ας πούμε, αλλά έχει υποστεί τέτοια βεβήλωση το μυστήριο του βαφτίσματος, το οποίο είναι δηλαδή βλασφημία, είναι βλασφημία, είναι τραγικότητα, είναι… είναι εκνευριστική ας πούμε αυτή η βεβήλωση που γίνεται. Τουλάχιστον εσείς, είστε νέα παιδιά, είστε μορφωμένοι άνθρωποι… πάτε σχολείο, λοιπόν τουλάχιστον να ξέρετε ίνα που κάμνετε. Εάν δεν έχετε… πως να πω, αν δεν έχετε διάθεση, να… να μετάσχετε σωστά στα μυστήρια, τότε να μην πηγαίνομε στα μυστήρια. Είναι προτιμότερο να μην πηγαίνομε παρά να πηγαίνομε και να τα βεβηλώνομε.
00:21:11
Δεν είναι δύσκολο να πάρομε να δούμε τι γίνεται σ’ αυτό το μυστήριο. Όπως κατάντησαν σήμερα γάμος και βαφτίσια σημαίνει βίντεο και φωτογραφίες και… να φορέσουν τα καλύτερα φορέματα, και κουβέντα… τ’ άλλου κόσμου ας πούμε. Και λέει ο καημένος ο ιερέας εκεί… κανένας δεν τον ακούει, μόνο οι δαίμονες τον ακούν.
[ακροατήριο γελά]
Μόνο οι δαίμονες τον ακούν, κανένας δεν τον ακούει άλλος. Τέλος πάντων.
00:21:42
Μετά λοιπόν τις ευχές αυτές λέει εδώ η ακολουθία.
00:21:59
Αφού λοιπόν αποδυθεί και υπολυθεί, δηλαδή βγάλει τα παπούτσια του – εντάξει μην κοιτάτε όταν βαφτίζομε μωρά, αλλά όταν βαφτίζομε μεγάλους ανθρώπους, που συμβαίνει πάρα πολλές φορές να βαφτίζονται μεγάλοι άνθρωποι είτε διότι ήταν… ανήκαν σε άλλη θρησκεία, είτε διότι ήτανε αβάπτιστοι ας πούμε όπως έχουμε παραδείγματα ανθρώπους που έρχονταν από την Βόριο Ήπειρο από τις χώρες που ήταν ας πούμε σε καθεστώτα που δεν επέτρεπαν τις βαπτίσεις, είτε εκεί που γίνεται η ιεραποστολή στην Αφρική τις άλλες χώρες, αλλά και άνθρωποι οι οποίοι γεννήθηκαν μέσα σε αιρέσεις, γεννήθηκαν εκτός Εκκλησίας και δεν βαπτίστηκαν, και έχομε πολλές περιπτώσεις τέτοιων ανθρώπων που βαπτίζονται σε μεγάλη ηλικία. Οι άλλοι που είναι μεγάλος λέει εδώ, βγάζει τα ρούχα του, όλα, μένει μ’ ένα χιτώνα, και βγάζει και τα παπούτσια του. Και στρέφει αυτόν ο ιερεύς προς δυσμάς – όλη αυτή η ακολουθία γίνεται έξω από το ναό παιδιά, όχι μες την εκκλησία – και τον στρέφει προς τη Δύση. Κι αυτός έχει τας χείρας άνω, έχει τα χέρια του έτσι ψηλά, πάνω. Και τον ρωτάει ο ιερεύς, λέει,
«Ἀποτάσσῃ τῷ Σατανᾷ; Καὶ πᾶσι τοῖς ἔργοις αὐτοῦ; Καὶ πάσῃ τῇ λατρείᾳ αὐτοῦ; Καὶ πᾶσι τοῖς ἀγγέλοις αὐτοῦ; Καὶ πάσῃ τῇ πομπῇ αὐτοῦ;»
Και απαντά ο βαπτιζόμενος, Αποτάσσομαι. Τι σημαίνει αυτό;
00:23:26
Αποτάσσεσαι τον σατανά; Δηλαδή, αρνείσαι τον σατανά; Τον αρνείσαι τελείως; Αυτό σημαίνει αποτάσσομαι. Δηλαδή τελείως τον διώχνω. Τον αποτάσσομαι. Αποτάσσεσαι το σατανά; Και όλα τα έργα του; Και όλη την λατρεία του; Και όλοι… όλους τους αγγέλους του σατανά; Και όλη την πομπή του σατανά; Και απαντά αυτός, ναι αποτάσσομαι.
00:23:52
Τον στρέφει λοιπόν λέει προς δυσμάς. Γιατί προς δυσμάς; Θέλω να σας πω παιδιά ότι στην Εκκλησία, βλέπετε η Εκκλησία μας, η Ορθόδοξος Εκκλησία…
[θόρυβος από το ακροατήριο]
[ακροατήριο γελά]
Είναι το ρολόι;
Ακροατήριο: [ασαφής]
Μ. Αθανάσιος: Είναι οχτώ μισή.
Λοιπόν, η Ορθόδοξη Εκκλησία, είναι μια Εκκλησία η οποία… έχει ένα… ένα μυστήριο. Ποιο; Δεν είναι… πώς να πούμε, μια Εκκλησία που κινείτε ούτε εξωπραγματικά, δηλαδή ας πούμε σε άλλους χώρους φανταστικούς, αλλά ούτε μόνο στα παρόντα.
00:24:38
Παραδείγματος χάρη αν πάμε ας πούμε… ξέρω ‘γω… άμα πάμε σ’ ένα Προτεσταντικό ναό, θα δείτε έναν ναό έτσι άδειο, και ένα Προτεστάντη να κάθετε με κλειστά μάτια και να προσεύχεται ας πούμε, και επικοινωνεί λέει με τον Θεό. Αν πάμε σ’ ένα Καθολικό ναό θα δούμε γεμάτο αγάλματα, φυσικά πράγματα. Δηλαδή το μεν ένα γεμίζει από υλικά πράγματα, το δε άλλο αφαιρεί τα… τ’ αφαιρεί όλα, και προσπαθεί να έχει μιαν έτσι συναισθηματική, φανταστική, κοινωνία με τον Θεό.
00:25:14
Στην Ορθόδοξον Εκκλησία έχομε μίαν ισορροπία. Η Εκκλησία η Ορθόδοξος… κρατά και πολιτεύεται σ’ αυτό τον κόσμο, όμως κάθε πράγμα το οποίον κάμνει, έχει δυο… δυο έννοιες ας το πούμε έτσι, δυο… μάλλον προεκτείνετε. Δηλαδή, έχει αυτό το πιο φαίνεται, κι αυτό το οποίο δε φαίνεται. Ή όπως λέμε στην θεολογική γλώσσα, έχει τα αισθητά και τα νοούμενα. Αυτά τα αισθητά τα οποία τα βλέπομε, και τα νοούμενα τα οποία τα νοούμε, τα πιστεύομε, τα αισθανόμαστε μάλλον καλύτερα.
00:25:53
Λοιπόν, τον στρέφει προς δυσμάς. Γιατί προς δυσμάς; Γιατί… προς ανατολή αν θυμάστε ότι προσευχόμαστε όλοι κατ’ ανατολάς. Οι Εκκλησίες χτίζονται κατ’ ανατολάς, ο Χριστός ονομάζεται «ανατολή ανατολών», πάντοτε… πάντοτε… εφαίνετο ότι η ανατολή ήταν ο τόπος ο ευλογημένος από τον Θεό γιατί απ’ αυτή ανατέλλει και ο ήλιος, ο Θεός δεν έχει βέβαια γεωγραφία, πλην όμως και αυτά ακόμα παίζουν ένα ρόλο.
00:26:19
Στρεφόμενος προς δυσμάς, θεωρείται ότι η δύσης ακριβώς είναι ο χώρος όπου κυριαρχεί το σκότος, ο θάνατος, ο διάβολος, και έτσι και με αυτό τον τρόπο ακόμα η Εκκλησία δίδει στον άνθρωπο, βοηθά τον άνθρωπο, να καταλάβει ότι είχε να κάνει με ένα συγκεκριμένον έργο, και αυτό το έργο είναι η απόταξης του σατανά.
00:26:42
Και τον έρωτα, αποτάσσεσαι το σατανά; Δηλαδή, είσαι έτοιμος να… να… να κόψεις κάθε σχέση με τον σατανά; Και όχι μόνο με τον σατανά, αλλά ακόμα και με όλα τα έργα του σατανά. Και με όλη την λατρεία του σατανά, και με όλους τους αγγέλους του σατανά, και με όλη την πομπή του σατανά. Εδώ να πούμε μερικά πράγματα.
00:27:08
Αυτό το αποτάσσομαι παιδιά, είναι κάτι το οποίο πρέπει έτσι να μας… να μας… συνοδεύει πάντοτε. Πρέπει να ξέρομε ότι εμείς έχομε κάμει ένα συμβόλαιο με τον Χριστό, έχομε δώσει μία υπόσχεση. Και αυτή η υπόσχεση είναι να αρνηθούμε τον σατανά. Και είναι μια τελεία άρνησης. Και είπαμε και την προηγούμενη φορά ότι ο σατανάς δεν είναι απλώς μια κακή συνήθεια ή μια… ένα κακό ελάττωμα, ή μια ιδέα. Αλλά είναι μια οντότητα, είναι… δεν θέλω να το πω πρόσωπο, αλλά είναι μία ύπαρξης, είναι ύπαρξης ο σατανάς. Είναι ύπαρξης την οποία ο Χριστός ήρθε και… και αιχμαλώτισε. Ο Χριστός ήρθε και… και την διάλυσε ας το πούμε έτσι, την… την.. της αφαίρεσε την δύναμη ο Χριστός.
00:28:03
Λοιπόν, όταν εμείς αρνούμαστε τον σατανά σημαίνει κόβομε κάθε σχέση με αυτόν. Αποποιούμεθα τον σατανά. Το ίδιο πράγμα, και την ίδια διάθεση της ψυχής πρέπει να έχομε και προς την αμαρτία. Τώρα όλοι αμαρτάνομε, καθημερινά αμαρτάνομε όλοι. Όμως, η διάθεσής μας, πρέπει να είναι διάθεσης ακριβώς αυτού που λέει εδώ. Δηλαδή, ναι μεν μπορεί να κάνομε την αμαρτία γιατί είμαστε αδύνατοι, γιατί δεν το καταλάβαμε, γιατί αιχμαλωτιστήκαμε, γιατί επέσαμε, όμως πρέπει να έχομε ένα φρόνιμα το οποίο να ‘ναι άρνησης. Ναι μεν έπεσα στην αμαρτία αλλά αρνούμαι την αμαρτία, δεν την θέλω, δεν την αποδέχομαι την αμαρτία.
00:28:47
Μετά, όχι μόνο τον σατανά αλλά και όλα τα έργα του σατανά. Ποια είναι τα έργα του σατανά; Όλες αυτές οι αμαρτίες οι οποίες γίνονται, κι όλες αυτές οι παραβάσεις των εντολών του Θεού, και όλα αυτά τα οποία σκαρώνει ο διάβολος κάθε λίγο, όλα αυτά τα πράγματα είναι τα έργα σου σατανά.
00:29:05
Αλλά, και την λατρεία του σατανά. Έχομε λατρεία του σατανά; [ασαφής φράση] να μην πούμε δόξα σοι ο Θεός, δυστυχώς, δυστυχώς, σήμερα υπάρχει λατρεία του σατανά. Ποιος θα το λέγε τούτο το πράμα; Όλοι σε αυτόν τον αιώνα, τον περίφημον 20ο αιώνα, θα υπάρχουν άνθρωποι πάρα πολλοί και νέοι, οι οποίοι λατρεύουν τον διάβολο.
Ακροατήριο: [μη ακουστό]
00:29:32
Μ. Αθανάσιος: Ποια Αμερική. Εδώ και στο Μηλικούρι που λέει ο λόγος.
[ακροατήριο γελά]
Εδώ και στο πιο μικρό χωριό της Κύπρου βρίσκεις σατανιστές.
00:29:45
Αμερική… ήταν καλά στην Αμερική. Αλλά… και νομίζετε παιδιά ότι… ναι υπάρχει λατρεία του σατανά. Αυτοί… υπάρχουν άνθρωποι, οι οποίοι αγαπούν τον σατανά, και προσεύχονται στον σατανά. Πάρα πολλοί άνθρωποι. Εγώ γνώρισα ανθρώπους οι οποίοι προσεύχονται στον διάβολο.
00:30:07
Ναι. Μήπως μερικά τραγούδια τα οποία ακούτε δεν είναι ύμνοι στο διάβολο; Τι είναι αυτά τα τραγούδια; Όταν μιλάει στο διάβολο και λέει ας πούμε… επικαλείται τον διάβολο και… επαινεί τον διάβολο, τι είναι αυτό το πράμα; Είναι ύμνος του σατανά. Όπως ψάλουμε ύμνους στον Θεό, ψάλουν ύμνους στο διάβολο. Και βέβαια ο διάβολος έχει κάθε καλή διάθεση να αμείψει όλους όσους τον υμνούν βέβαια, και τον εξυπηρετούν. Αλλά μήπως και όλα αυτά που κάμνομε, μάλλον… δεν τα κάμνομε, αλλά αυτά όλα που γίνονται, κάτι… κάτι μέντιουμ, κάτι τύχες, κάτι… ξέρω ‘γω ψυχοερευνήτριες… πως τις λένε;
Ακροατήριο: [ασαφής]
Μ. Αθανάσιος: Αστρολόγοι… ψυχαναλυτές. Όχι ψυχαναλυτές.
Ακροατήριο: [ασαφής]
Μ. Αθανάσιος: Τέλος πάντων, ποικίλα ονόματα, ποικίλα. Είναι η εποχή παιδιά σήμερα που τα πράγματα πήραν ωραία ονόματα. Πάρα πολύ ωραία ονόματα.
Ακροατήριο: [μη ακουστό]
00:31:07
Μ. Αθανάσιος: Να σας πω μερικά; Ναι, βέβαια, έχουν αλλάξει. Οι μάγοι λέγονται ψυχοερευνητές, λέγονται… ψυχαναλυτές, βάζουν αγγελίες στις εφημερίδες…
Ακροατήριο: [ασαφής ερώτηση]
Μ. Αθανάσιος: Όχι την ψυχολογία, την επιστήμη της ψυχολογίας, όχι. Όχι την ψυχολογία ούτε την ψυχανάλυση την επιστημονική. Όχι.
Ακροατήριο: [ασαφής]
Μ. Αθανάσιος: Όχι όχι την ψυχολογία την επιστημονική. Δεν… δεν απορρίπτω την ψυχολογία, απορρίπτω την μαγεία, αυτά τα πράματα που γίνονται με τους μάγους. Έχει διαφορά το ένα με από το άλλο.
00:31:51
[απευθύνεται στο κοινό]
00:31:58
Άλλο παιδιά η ψυχολογία, άλλο να πάμε σ’ ένα ψυχολόγο. Ψυχολόγος τέλος πάντων είναι ένας άνθρωπος επιστήμονας ο όποιος εφαρμόζει μερικές ανθρώπινες μεθόδους για να βοηθήσει τους ανθρώπους που έχουν ψυχολογικά προβλήματα. Δηλαδή φοβούνται να μπουν μες το αεροπλάνο, ξέρω ‘γω… τι άλλο μπορούν… φοβούνται την νύχτα να κοιμηθούν, παθαίνουν διάφορα ψυχολογία προβλήματα ας πούμε. Βοηθούν. Αν μπορούν να βοηθήσουν καλό είναι.
00:32:29
Χρησιμοποιούν βέβαια ανθρώπινους μεθόδους. Στον άνθρωπο δεν ισχύει μόνο οι μέθοδοι οι ανθρώπινοι. Ήταν καλύτερα εάν εγνώριζαν οι ψυχολόγοι και το μυστήριο της Χάρις του Αγίου Πνεύματος, και όλη αυτή την παράδοση της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Θα έκαναν πολύ καλές δουλειές. Αλλά τέλος πάντων δεν απορρίπτομε την ψυχολογία. Μιλούμε καθαρά για πνευματικά φαινόμενα, πνεύμα… για τον πνευματισμό εδώ.
00:32:56
Αυτό ξέρετε παιδιά το να πάει κανείς σε ένα μέντιουμ, το λέω γιατί δυστυχώς οπωσδήποτε και μέσα στους δικούς σας κόλπους εδώ, εσείς που είστε νέα παιδιά και νέες κοπέλες και νέα αγόρια, άμα σας πιάνει οι ερωτικές… απογοητεύσεις, τρέχετε στα χαρτιά και στις χαρτορίχτρες και στα φλιτζάνια, στους καφέδες αυτά και στα ωροσκόπια. Να ξέρετε παιδιά ότι αυτό είναι πολύ μεγάλη αμαρτία. Τόσο μεγάλη αμαρτία που θεωρείται άρνησης του Χριστού. Κατ’ ακρίβεια αυτός ο οποίος καταφεύγει σε μάγους, παύει να είναι πλέον μέλος της Εκκλησίας, και οπωσδήποτε, οπωσδήποτε, χρειάζεται μεγάλη μετάνοια και πολλά χρόνια μετανοίας για να επιστρέψει στην Εκκλησία, κατά τους κανόνες. Βέβαια, γίνεται οικονομία αν μετανοήσει, αλλά είναι… είναι πολύ μεγάλα αμαρτία.
00:33:46
Και στις μέρες μας είναι πολύ εξαπλωμένη η μάγια, πάρα πολύ εξαπλωμένη, με πάρα πολύ επικίνδυνους τρόπους. Και πολλά πράγματα τα οποία γίνονται γύρω μας, και επιτελούνται, είναι καθαρά έργα διαβολικά τα οποία γίνονται μέσω αυτών των ανθρώπων που έχουν άμεση συνεργασία με τους δαίμονες.
00:34:05
Λοιπόν, αυτή είναι η λατρεία του διαβόλου, και όλοι οι άγγελοι του διαβόλου τους αποτασσόμαστε, και η πομπή, «…Καὶ πάσῃ τῇ πομπῇ αὐτοῦ». Τι είναι η πομπή του διαβόλου; Η πομπή του διαβόλου είναι αυτό το οποίον… ήξεραν… αυτό ερωτούντο ξέρετε οι Χριστιανοί τότε που εβαπτίζοντο, όταν στη Ρώμη και όταν στην ειδωλολατρεία στους πρώτους αιώνες, τρακόσια χρόνια τα πρώτα, αρνούνταν εδώ αυτά όλα τα οποία εγίνοντο προς τιμή των αυτοκρατόρων οι οποίοι λατρεύοντο σαν θεοί. Και όλα… όλες οι ειδωλολατρικές εορτές. Αυτή ήταν η πομπή του διαβόλου. Και αυτό εσήμαινε βέβαια για τους Χριστιανούς θάνατος.
00:34:54
Ήξεραν πολύ καλά ότι αρνούμενοι… αρνούμενοι τα σατανικά αυτά έργα, ήταν πλέον η ζωή τους καταδικασμένη εις θάνατο.
00:35:05
Σήμερα, έμειναν αρκετές… αρκετές τελετές και αρκετά ειδωλολατρικά κατάλοιπα. Όπως παραδείγματος χάρη ο καρνάβαλος έτσι; Τα καρναβάλια δεν είναι τίποτα άλλο παρά μία διαβολική, ειδωλολατρική, γιορτή. Τίποτα άλλο. Και μάλιστα, και μάλιστα, κατά έτσι μίαν διαβολικήν επιτυχία, ξέρετε πότε γίνονται; Γίνονται ακριβώς… λέμε στις απόκριες. Και νομίζω όταν ακούμε απόκριες, πάει το μυαλό μας στις μάσκες. Μα τι σημαίνει απόκριες; Απόκριες σημαίνει ήρθε η εβδομάδα που κάνομε αποχή από το κρέας, από το κρέας γι’ αυτό λέγεται απόκρια, διότι ετοιμαζόμαστε να μπούμε στην νηστεία της Μεγάλης Τεσαρακοστής που είναι κατεξοχήν αγωνιστική περίοδος της Εκκλησίας. Όταν δηλαδή ολόκληρος η Εκκλησία ανασυντάσσεται και καλεί τα μέλη της σε πνευματικόν πόλεμον, σε αυστηρή νηστεία, σε αγώνες πνευματικούς, τότε ακριβώς την ίδια περίοδο υπάρχει το αντίθετο το οποίο γίνεται εκ μέρους του διαβόλου. Και όσον όσον και αν το πούμε ότι είναι τύπου εκδήλωσης του δημαρχείου να πούμε ή ξέρω ‘γω εκδήλωσης του… του Μουχτάρη,
[ακροατήριο γελά]
είναι… διότι καταντήσανε και στα χωριά τώρα. Στα χωριά κάνουνε… κάνουν… καρναβάλια. Ντύνονται όλοι.
00:36:27
Ναι, δεν είναι τίποτα άλλο παρά ακριβώς μία ειδωλολατρική γιορτή η οποία εντάσσεται κι αυτή μέσα σ’ αυτή την πομπή την διαβολική, την πομπή του διαβόλου.
00:36:38
Και όπως τόσες άλλες… τόσα άλλα πράγματα τα οποία κυκλοφορούν, κυκλοφορούν γύρω μας, και θα ακούετε βέβαια… για όλα αυτά τα φαινόμενα τα… τα παράδοξα, τα… τα ύποπτα να πω φαινόμενα, τα οποία υπάρχουν γύρω μας, και κάποιο παιδί μου έφερε αυτές τις μέρες, ένα απόκομμα από μια εφημερίδα. Τώρα δεν ξέρω τη εφημερίδα είναι. Από τη μια ο [ασαφής] κάτι κάνει εδώ, και από την άλλη…
[ακροατήριο γελά]
δεν ξέρω τι κάνει. [ασαφής φράση] Από την άλλη μιλά… μιλά για… για μια κάρτα λέει, κάρτα πολίτη, αντικαθιστά τους ογκώδεις φακέλους. Πρόσβαση του κοινού στο κράτους μέσου του Ίντερνετ και είναι… στοιχίζει λέει αυτή η υπόθεση να πούμε τώρα… ανέρχεται σε 40 εκατομμύρια λίρες.
00:37:37
Για την καλύτερη εξυπηρέτησή μας, θα διαθέσουν για να εφαρμόσουν αυτό το πρόγραμμα 40 εκατομμύρια λίρες. Μπορούσαν να μας μοιράσουν μερικά και να μην είχαμε… τέλος πάντων. Βέβαια όλα αυτά δεν λέω παιδιά εγώ, δε λέω ότι αυτό το πράμα είναι διαβολικό, ή το κομπιούτερ είναι διαβολικό. Όχι. Το κομπιούτερ το καημένο είναι ένα μηχάνημα είναι. Είναι ένα μηχάνημα όπως είναι το ψυγείο όπως είναι το πλυντήριο, όπως είναι ξέρω ‘γω… το μαγνητόφωνο είναι και το κομπιούτερ.
00:38:07
Αλλά εκείνο το οποίο είναι έτσι ανησυχητικό, είναι ένα δυο σημεία. Πρώτον, είναι μία ευρεία εξάπλωσης της χρήσεως του αριθμό 666, μέσω όλων αυτών των πραγμάτων. Αυτό είναι ανησυχητικό. Δε λέω εγώ ότι ήρθε ο αντίχριστος ή ξέρω ‘γω… να πανικοβληθούμε να πάμε να τρέχομε στα βουνά, αλλά όμως, όμως δεν σας κάμει εντύπωση παιδιά γιατί ένας αριθμός ο όποιος είναι προφητευμένος εδώ 2000 χρόνια στην Αποκάλυψη, και το λέει ξεκάθαρα ο Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος, ότι στις έσχατες ημέρες, θα υπάρχει μία παγκόσμια… ένας παγκόσμιος έλεγχος των πραγμάτων όλων. Και ένα σφράγισμα λέει ο Ιωάννης ο Θεολόγος, και το ονομάζει χάραγμα, αυτό το πράγμα, το οποίο λέει θα έχει έναν αριθμό. Και ο αριθμός αυτού του χαράγματος είναι 666. Και όποιος λέει δεν έχει αυτόν τον αριθμό, δε θα μπορεί ούτε να πωλεί ούτε να αγοράζει ούτε να κυκλοφορεί ούτε τίποτα, καταργούνται όλες οι δυνατότητές του.
00:39:15
Και βλέπουμε μετά από 2000 χρόνια, να ερχόμαστε τώρα και να… να… χρησιμοποιείται αυτός ο αριθμός. Τώρα είναι τυχαίο; Λέει κανείς, καλά, τόσοι αριθμοί ρε παιδί μου, 250, 330,
[ακροατήριο γελά]
555, 888, δε και καλά το 666; Τι έπαθαν; Γιατί δηλαδή; Σύμπτωσης είναι;
00:39:41
Σαν δεν είναι και τόσο πολύ αθώα σύμπτωσης. Και αυτό το πράγμα υπάρχει σε πολλά… πολλά δηλαδή πράγματα.
Αυτό μπαίνει μες στο κομπιούτερ. Μπαίνει πάνω σ’ όλα αυτά τα πράματα που κυκλοφορούν. Πάνω στα τρόφιμα που τρώμε, εκείνα… οι γραμμές όλα τα… που γράφουν. Πάνω απ’ εκείνα τα τρία… τις πιο μεγάλες γραμμές, τις διπλές, όταν το βάλει κανείς στο… μηχάνημα έχουν επάνω τρία εξάρια, το 666. Μ’ αυτό σφραγίζονται οτιδήποτε κυκλοφορεί, και βιβλία ακόμα, τώρα αρχίζουν να σφραγίζονται και τα μωρά τα νεογέννητα, σφραγίζουν και… και ζώα, σφραγίζουν και ψάρια, σφραγίζουν…
00:40:27
Και λέγεται ακόμα ότι… με αυτό το σφράγισμα, υπάρχει δυνατότητα να εντοπιστεί οποιοσδήποτε. Δηλαδή αν χαθεί κάποιος ξέρω ‘γω, αν πνιγεί σε μια θάλασσα, μπορούν να τον εντοπίσουν από τον δορυφόρο. Κάτι θυμίζει και αυτό ας πούμε. Κάποτε… υπάρχει μια προφητεία των αγίων ότι στις έσχατες ημέρες, οι άνθρωποι δε θα μπορούν να κρυφτούν πουθενά, και… και μες στις πιο βαθιές σπηλιές να πηγαίνουν θα υπάρχει δυνατότητα να τους έβρουν και να τους τραβούν από εκεί μέσα έξω.
00:40:58
Τέλος πάντων. Ένας παγκόσμιος έλεγχος. Ετοιμάζεται ένας παγκόσμιος έλεγχος. Παντού να μπούμε μέσα. Κάρτες, πράματα… ιστορίες… έγινε ολόκληρη ιστορία στην Ελλάδα με αυτή την συνθήκη του Σένγκεν, φακελώματα… και βέβαια, οπωσδήποτε μέχρι στιγμής, δεν είδαμε τον αντίχριστο, δεν τον είδαμε, αλλά πριν 20-25 χρόνια, διερωτόταν κάνεις. Πως είναι δυνατόν να υπάρξει μια παγκόσμια κυβέρνηση; Και πως είναι δυνατόν ένας άνθρωπος να μπορέσει να ελέγξει τον κόσμον όλο;
00:41:37
Δεν μπορούσε να το ερμηνεύσει κάνεις λογικά. Και νομίζαν οι άνθρωποι ότι θα τον ελέγχει μέσω μαγικών δυνάμεων, μέσω δαιμονικών ενεργειών, αλλά τώρα βλέπομε ότι είναι πολύ εύκολο. Δηλαδή υπάρχουν τα δεδομένα. Πολύ εύκολα κάνεις, έτσι που εξελισσόμαστε ας πούμε σε μερικά χρόνια να υπάρξει η δυνατότητα ας πούμε ολόκληρη η ανθρωπότητα και όλα τα δεδομένα να μπουν ας πούμε σ’ ένα κομπιούτερ και να μπούμε όλοι εκεί μέσα και να γίνει ας πούμε αυτός ο έλεγχος. Αυτό μέχρι στιγμής φαίνεται αθώο. Εξωτερικά, φαίνεται αθώο. Ο αντίχριστος δεν φάνηκε, δεν έχουμε τουλάχιστον σημεία τέτοια, ο αριθμός προβληματίζει οπωσδήποτε, δεν τον δεχόμαστε, στις ταυτότητες το βάζουν… θέλουν να το βάλουν πάνω…
00:42:26
Αυτά τα πράγματα, ετοιμάζουν κάτι. Ετοιμάζουν ακριβώς αυτή την παγκόσμια κυριαρχία. Τώρα εγώ διάβασα αυτό το απόκομμα. Δεν κατάλαβα τι λέει. Λέει διάφορα πράματα εδώ… δεν τα ξέρω εγώ αυτά, τι θα κάνουν… αλλά εκείνο που κατάλαβα είναι ότι θα μπορούν πλέον να… μέσω του Ίντερνετ και μέσω των… αυτού του συστήματος πληροφορικής, αντί να πηγαίναμε και να μας τραβούν φακέλους και χαρτιά και τα χάνω κιόλας οι καημένοι οι υπάλληλοι οι δημόσιοι, διότι είναι τόσο απασχολημένη από τις τόσες άλλες δουλειές που να κάμουν,
[ακροατήριο γελά]
έχουν τόσες πολλές δουλειές να διεκπεραιώσουν που δεν… δεν πρόκειται να βρεις άκρη εκεί μέσα, και τώρα θα πατάς ένα κουμπί και αμέσως θα βγαίνουν ας πούμε… θα βγάζει διαβατήρια, ταυτότητες, και τέτοια πράγματα. Μακάρι να τα κάμουν, δεν ξέρομε.
00:43:22
Πέραν τούτων, πέραν τούτων, αυτή η… η… η κατήχηση της Εκκλησίας, αυτή η κατήχηση της Εκκλησίας, είναι πολύ έτσι ενθαρρυντική. Γιατί μας δείχνει ακριβώς ότι, σε εμάς, δεν ισχύει ο φόβος του διαβόλου. Εμείς δεν φοβούμαστε τον διάβολον. Δεν… δεν τρέμομε, δε φοβούμαστε, και… ούτε τον αντίχριστο, τον διάβολο, τίποτα απ’ όλα αυτά τα πράγματα. Γιατί; Διότι έχομε τη δύναμη και αρνούμαστε αυτό το πράγμα. Αρνούμαστε κάθε σχέση μ’ ότι είναι και λέγεται δαιμονικόν, και οτιδήποτε δεν έχει σχέση με τον Θεόν.
00:44:06
Εδώ να… να σταθώ και κάπου αλλού παιδιά έτσι, μας έμειναν…
00:44:11
[διακοπή ηχογράφησης]
00:44:15
… βγάζει τα ρούχα του, στο βάπτισμα. Στην πρώτη Εκκλησία οι άνθρωποι βαπτίζονταν γυμνοί. Και βγάζει και τα παπούτσια του. Αυτό γιατί το κάμνει η Εκκλησία; Λοιπόν, ακριβώς δείχνει ότι… θυμίζει μάλλον, θυμίζει, εκείνη την γύμνωση του πρωτοπλάστου Αδάμ, μετά την… μετά την πτώση του. Θυμάστε, λέει στη Γένεση ότι, ο Αδάμ ήταν στον παράδεισο γυμνός, μαζί με την σύζυγό του, τη γυναίκα του, την Εύα, αλλά δεν είχαν καμία αίσθηση της γυμνότητος, διότι ουσιαστικά δεν ήταν γυμνοί. Ήταν μεν γυμνοί από ρούχα αλλά ήταν ενδεδυμένοι με την Χάρη του Αγίου Πνεύματος, και δεν λειτουργούσαν τα πάθη μέσα τους. Όταν έκοψαν την Χάρη, ξεκόπηκαν από τον Θεό, και έφυγε η Χάρης του Αγίου Πνεύματος από πάνω τους, τότε έγνωσαν ότι ήταν γυμνοί, κατάλαβαν ότι ήσαν γυμνοί, αισθάνθηκαν την γύμνωσιν τους, η οποία δεν ήταν σωματική γιατί ήταν το ίδιο όπως ήταν πρώτα, αλλά ήταν ακριβώς το ότι έφυγε απ’ αυτούς η Χάρης του Θεού, η Χάρις του Αγίου Πνεύματος.
00:45:25
Λέμε στο βάπτισμα ότι «Ὅσοι εἰς Χριστὸν ἐβαπτίσθητε, Χριστὸν ἐνεδύσασθε». Δηλαδή στο βάπτισμα, ενδυόμεθα τον Χριστόν. Ο Χριστός γίνεται για μας ένδυμα. Τον φοράμε τον Χριστό πάνω μας, για αυτό τον λόγο εδώ πορευόμενοι εις το βάπτισμα μένομε γυμνοί. Αποδυόμεθα προς όλα και αυτό ακόμα θυμίζει τους παλαιστές της αρχαίας εποχής των… των ανθρώπων εκείνον, που γυμνοί [ασαφής] εις την πάλη, και πάλευαν γυμνοί, γι’ αυτό λέγεται γυμναστική, γυμνικοί αγώνες που έκαναν οι αρχαίοι, και έτσι πάλευαν με τον… με τον αντίπαλο και νικούσαν και γι’ αυτό τον τρόπο ο Χριστιανός σαν νεοσύλλεκτος [ασαφής] στρατιώτης του Χριστού όπως είναι πορεύεται να παλέψει ακριβώς με τον διάβολο, γυμνός, μη έχοντας τίποτα από τα προηγούμενα. Και λαμβάνει ακριβώς δύναμη γιατί δεν έχει κανένα δεσμό με τα προηγούμενα. Ακόμα και τα ρούχα του τα βγάζει, και τα παπούτσια του.
00:46:26
Αυτή η… αυτή η υπόθεση των… των ρούχων, ξέρετε παιδιά δεν είναι απλό πράγμα. Τα ενδύματά μας, τα ρούχα μας, που φορούμε. Και έχει μεγάλη σημασία και σήμερα ακόμα. Βλέπετε εις το βάπτισμα εδώ βγάζει τα ρούχα του, μετά βαπτίζεται γυμνός και μετά ενδύεται πιο κάτω, τα ενφώτια φορέματα. Δηλαδή ενδύεται ειδικά ρούχα τα οποία λέγονται ενφώτια, δηλαδή τα βαφτιστικά ας το πούμε έτσι ρούχα, τα οποία είναι άσπρα, και έχουν και αυτά το ρόλο και το λόγο και την σημασία τους. Και φαίνεται ότι η ενδυμασία μας, αυτά που φορούμε, έχουν άμεση σχέση και με την ύπαρξη μας.
00:47:13
Και έτσι να το κάνω λίγο πιο… πιο απλό ας πούμε. Βλέπετε στην Εκκλησία, εμείς οι ιερείς, φορούμε ειδικά ρούχα έτσι; Φορούμε ειδικά ρούχα. Γιατί φορούμε ειδικά ρούχα; Μήπως είναι τα ρούχα της δουλειάς μας; Όπως φορά ο πυροσβέστης; Που όταν πάει ας πούμε να σβήσει μια φωτιά φοράει μια περικεφαλαία ξέρω ‘γω ή ένας αστυνομικός ή ένα γκαρσόνι. Μήπως είναι τα ρούχα της δουλειά του ιερέως αυτά; Όχι, δεν είναι τα ρούχα της δουλειάς του, αλλά τα ρούχα αυτά, τα ενδύματα, είναι ένα πράγμα με την ύπαρξη του. Ένα πράγμα το οποίο μαρτυρεί και ομολογεί την ύπαρξη του, την παρουσία του. Όταν πάμε να τελέσουμε την Θεία Λειτουργία, φορούμε ειδικά ρούχα, ειδικά ρούχα, τα οποία όλα αυτά τα άμφια είναι απαραίτητα ακριβώς για την τέλεση της Θείας Λειτουργίας. Και πέρα από την Εκκλησία. Πάμε σ’ ένα νοσοκομείο. Βλέπετε, φοράνε όλοι οι γιατροί την άσπρη την μπλούζα. Παν’ να κάμουν ξέρω ‘γω εγχείρηση φορούν ειδικά αυτά… είναι και πρακτικά, αλλά είναι και πέραν της πρακτικότητως, έχουν μια σημασία. Ο αστυνομικός, φορά τα ρούχα του, ο πυροσβέστης τα δικά του… τα ρούχα τα ανδρικά και τα γυναικεία. Τα παιδικά, τα μεγάλα, τα γεροντικά ρούχα. Κάθε πράγμα δηλαδή έχει έτσι μια άμεση σχέση με την προσωπικότητά μας. Φανταστείτε ας πούμε ένα μωρό με γεροντικά ρούχα. Θα είναι καρνάβαλος, που είπαμε προηγουμένως. Ή μια γιαγιά με νεανικά ρούχα, και αυτή το ίδιο. Κυκλοφορούνε βέβαια πολλές τέτοιες.
[ακροατήριο γελά]
00:48:59
Και η εποχή μας είναι έτσι μια ωραία εποχή διότι έχουν χάσει και την αίσθηση πλέον τα πράγματα, και το βλέπω και εγώ στο μοναστήρι καμιά φορά. Έρχονται ας πούμε άνθρωποι ντυμένοι πολύ άσχημα. Όχι επειδή… δηλαδή… θα δεις ένα γυμνό άνθρωπο ή μια γυμνή γυναίκα και θα πάθεις τίποτα. Αλλά λέει κανείς τέλος πάντων ρε παιδί μου, καλά, ο καθένας μες το σπίτι του δεν… δεν… πως να πούμε, δεν θέλει το περιβάλλον που… που επιθυμεί; Εδώ είναι ένα μοναστήρι ξέρω ‘γω, να μπεις όπως πρέπει, όπως θέλουν αυτοί που είναι μέσα, όπως επιβάλει ο χώρος. Εδώ στις δισκοθήκες πάτε τώρα, και έχει αυτό το… το…
Ακροατήριο: [ασαφής]
Μ. Αθανάσιος: Ναι, πως το λένε στα Ελληνικά;
Ακροατήριο: [ασαφής]
Μ. Αθανάσιος: [ασαφής]
[ακροατήριο γελά]
Μ. Αθανάσιος: [ασαφής φράση]
[ακροατήριο γελά]
00:49:54
Λοιπόν, ελέγχουν τη φάτσα σας… μα είναι φοβερό ρε παιδιά. Πραγματικά, εγώ απορώ. Αυτό μου ‘κανε εντύπωση δηλαδή. Πάει ας πούμε στο… πάει στο… στο κλαμπ έτσι; Πάει στο κλαμπ. Πάει να πληρώσει κιόλας, να πάρει και χρήματα αυτός που έχει το κλαμπ, και κάθεται απέξω ένας γορίλας εκεί και δεν τον αφήνει να μπει μέσα.
[ακροατήριο γελά]
Να μην μπει μέσα. Γιατί δεν του αρέσει η φάτσα του. Δεν μπορείς να μπεις μέσα, δεν είσαι κατάλληλα ντυμένος. Δηλαδή δεν είσαι τόσο ας πούμε… άσε αν είσαι σεμνά, τέλος πάντων. Δεν ταιριάζεις με το περιβάλλον έτσι;
Ακροατήριο: [ασαφής φράση]
Μ. Αθανάσιος: Εις τους πελάτες του, ναι, εις τους πελάτες του. Λοιπόν, μπαίνει… το παράξενο ξέρετε τι… θυμίζει τον Αδάμ και την Εύα αυτή η υπόθεση. Μετά θυμάστε όταν… όταν εξέπεσαν και τους έψαχνε ο Θεός να τους βρει, αυτοί έτρεχαν να κρυφτούν. Λέει, που πήγατε; Λέει… πήγαμε να κρυφτούμε. Λέει, γιατί; Ποιος σας είπε; Σας είπε κανείς; Τι πάθατε; Λέει, φοβήθηκα και εντρέπονταν γιατί ήταν γυμνοί. Και ποιος σας είπε λέει ο Θεός ότι είσαστε γυμνοί; Ποιος σας ανάγγειλε ότι είσαστε γυμνοί;
00:51:11
Βλέπω και ‘γω καμιά φορά στο μοναστήρι έρχεται ξέρω ‘γω κάποιος ας πούμε, κάποια κοπέλα, και έρχεται στην εκκλησία. Και την βλέπεις την καημένη τράβα την φούστα της κάτω ας πούμε…
[ακροατήριο γελά]
Βρε παιδάκι μου λέει… τι τραβάς παιδί μου; Πόσο θα μεγαλώσει αυτή η φούστα;
[ακροατήριο γελά]
Ούτε από λάστιχο να ήτανε. Τράβα τράβα… δεν γίνεται. Έρχεται… έρχονται να ξεμολογηθούνε… τότε συνειδητοποιεί ότι ξέρεις, κάνει ένα έτσι και καταλαβαίνει ότι δεν είναι ντυμένη, και εκεί αρχίζουν ξέρω ‘γω να… να τραβάει την φούστα της, να ακουμπά τα αυτά της… να κρύβει νύχια της να μην φανούν τα πράσινα τα κόκκινα τα μαύρα,
[ακροατήριο γελά]
κάμουν έτσι ας πούμε. Διότι… ή λες… θυμάμαι που ‘πα καμιά φορά στο μοναστήρι, πως ήρθες έτσι; Λέει πως; Κοιτάζει πάνω κάτω, τι έχω; Έχασε την αίσθηση. Δεν ξέρει τι έχει. Δεν… δεν μπορεί να καταλάβει, έχασε την αίσθηση ας πούμε… της σεμνότητας. Δεν μπορεί να καταλάβει ότι είναι γυμνή.
00:52:16
Δεν μπορεί να καταλάβει ότι δεν είναι ντυμένη ας πούμε σωστά. Και το λέω αυτό γιατί ξέρετε, δεν το κάμνουν από κακία, δεν το… πραγματικά, πάρα πολύς κόσμος, δεν το κάνει από κακία και από… που να πούμε, έτσι από κακή διάθεση. Όχι, αλλά το θεωρεί φυσικό, το θεωρεί φυσικό έτσι. Να περπάτα κατά αυτόν τον τρόπο, να προκαλεί, να δημιουργεί ξέρω ‘γω… κίνηση πέριξ του ονόματος του… του προσώπου της ας πούμε, της υπάρξεώς του, της ή του τέλος πάντων.
00:52:48
Αυτή η υπόθεσης παιδιά ξέρετε είναι… προδίδει πολλά πράγματα εσωτερικά. Και ακόμα και κάτι άλλο. Και αυτή… αυτή… η φαινομένη στις ημέρες μας ας πούμε, τα κοινά ρούχα. Τώρα λέει το παντελόνι πάτερ είναι αμαρτία; Εμένα δεν με ενδιαφέρει αν είναι αμαρτία, [ασαφής] ό,τι θέλετε φοράτε, δεν με ενδιαφέρει, αλλά, λέω το έξις πράμα. Ρε παιδάκι μου ας πούμε αφού είσαι κοπέλα βρε παιδί μου, γιατί δεν σ’ αρέσει να φοράς γυναικεία ρούχα; Να φαίνεσαι σαν κοπέλα. Δηλαδή, μπορεί ένα αγόρι να αφανιστεί με μια φούστα;
[ακροατήριο γελά]
Θα έχει προβλήματα μετά. Δεν μπορεί να φορέσει ένα φουστάνι.
Ναι.
Ακροατήριο: [ασαφής φράση] αλλά υπάρχουν άντρες που [ασαφής φράση]
Μ. Αθανάσιος: Τι να σου πω ρε παιδάκι μου…
[ακροατήριο γελά]
Ακροατήριο: [ασαφής φράση]
Μ. Αθανάσιος: να σου πω την αλήθεια…
[μουρμουρητό από το κοινό]
00:53:52
Να σας πω κάτι παιδιά. Σε πιστεύω, σε πιστεύω διότι… κοίταξε τώρα να σου πω την αλήθεια. Εγώ… αυτά τα παιδιά ας πούμε, πραγματικά… δηλαδή πως να πούμε, η Εκκλησία, ο Θεός, αυτά τα παιδιά που ντύνονται έτσι ας πούμε, δηλαδή… δεν μπορώ να πω… δεν είναι… τους αγαπούμε δηλαδή, τους αγαπούμε, δεν έχομε τίποτε… τα παιδιά αυτά, αλλά… εγώ δεν είδα ποτέ στη ζωή μου. Είδα μόνο μια μέρα στο μοναστήρι. Ήρθαν δύο κοπέλες εκεί, τεράστιες,
[ακροατήριο γελά]
φαινόντουσαν έτσι λίγο άγριες να πούμε αλλά… και στάθηκαν… στάθηκαν μες τη μέση της αυλής και… κοιτούσαν, φορούσαν κάτι μαύρα γυαλιά και κάτι… Λέω, τι θέλουν αυτές οι κοπέλες; Μπαίναν’ βγαίναν’ τους έβλεπα εκεί… λέω, μήπως θέλετε τίποτα; Λέει, όχι, και με μια χοντρή φωνή,
[ακροατήριο γελά]
τέλος πάντων πήγα να τους κάτι, πήγα να τους πω κάτι να σας εξυπηρετήσω, μου απαντούσαν απότομα.
00:54:57
Λέω τι έπαθε ας πούμε; Δεν ξέρω τι έγινε, της είπα συγνώμη κυρία, συγνώμη κυρία της λέω… Λέει, δεν είμαι κυρία και μη με ξαναπείς κυρία.
[ακροατήριο γελά]
Κύριε Ελέησον! Τι έπαθε…
[ακροατήριο γελά]
και ήτανε γυναίκα. Είχε τσάντα, ψηλοτάκουνα… όλα τα γυναικεία… αυτά, όλα τα γυναικεία.
00:55:23
Λοιπόν, τέλος πάντων εντάξει, εγώ έφυγα, μετά μου είπε κάποιος εκεί που ήξερε ας πούμε ότι αυτές οι κοπέλες δεν είναι κοπέλες, είναι αγόρια, είναι άνδρες και ντύνονται κοπέλες. Τέλος πάντων… ο Θεός να τους βοηθήσει δηλαδή πράγματι…
00:55:40
Μα… αυτό δεν είναι… τέλος πάντων, αυτά… εγώ ξέρετε παιδιά τι έπαθα; Το έπαθα πολλές φορές, να σας πω… μια φορά… στο μοναστήρι, εξομολογούσα και κάποιος… κάποιοι γονείς έφεραν το παιδί τους. Βγαίνω έξω από το εξομολογητάριο, έβλεπα τους γονείς που προσπαθούσαν να πείσουν το παιδί τους να ‘ρθει να ξεμολογηθεί, ήταν ένα μικρό, καμωμένο παιδί, έτσι… φαινόταν 18 χρονών 17. Κατάλαβα ότι… του φαίνεται δεν ήθελε να ‘ρθει να ξεμολογηθεί, του ‘λεγε ο πατέρας η μάνα ας πούμε, και επειδή δεν μ’ αρέσει να… να τους καταπιέζω για να ξεμολογούνται, επήγα εγώ εκεί για να τον πιάσω από τα χέρια τους, και… να… πως να πούμε, με τρόπο και εκείνους να αναπαύσω ότι το είδα το παιδί τους και το παιδί να του δώσω να καταλάβει ότι δεν είναι ανάγκη να ‘ρθει να ξεμολογηθεί με το ζόρι, δεν γίνονται τούτα τα πράματα.
00:56:35
Πήγα και ‘γω με όλο το θάρρος, τον αγκάλιασα, του χάδευσα το κεφάλι του, του μίλησα… ξέρω ‘γω αυτά, του ‘πα και πόσο ωραία ήταν που έκοψε τα μαλλιά του, τέλος πάντων, και πήγαμε αγκαλιασμένοι μες το εξομολογητάριο.
[ακροατήριο γελά]
00:56:50
Λοιπόν, επρόσεξα ότι μερικοί μοναχοί που με έβλεπαν χαμογελούσαν, παράξενα, αλλά λέω… μπαίνομε μες το εξομολογητάριο, και άρχισε ο διάλογος. Έλεγε έλεγε έλεγε… έλεγε για συμμαθήτριες. Οι συμμαθήτριες μου οι συμμαθήτριες μου… Είναι καλά να κάνω… Καλά ρε… πρόσεχε ας πούμε παιδί μου εσύ τώρα… καλά και συμμαθήτριες, κανε και με κανένα συμμαθητή σου ας πούμε παρέα.
[ακροατήριο γελά]
00:57:21
Μετά από μισή ώρα παιδιά ανακάλυψα ότι αυτή ήταν κοπέλα. Τι να σας πω. Με έλουσε κρύος ιδρώτας.
[ακροατήριο γελά]
Λέω φαντάζομαι τι θα είπαν αυτοί οι άνθρωποι που με έβλεπαν απέξω. Τι θα είπαν. Που να φανταστώ εγώ αυτό το πράμα. Το έπαθα περισσότερο από τρις φορές.
[μουρμουρητό από το κοινό]
Μα πάρα πολύ δύσκολο πράμα. Αφού κόβουν και τα μαλλιά τους τόσο… που να καταλάβεις. Τώρα το καλοκαίρι βγαίνουν έξω από το… από το… πάλι από το εξομολογητάριο, ήρθαν κάποιοι με χαιρέτησαν, έρχεται κάποιος εκεί… κάποιος κάποια, λέω, πως σε λένε ρε λεβέντη εσένα; Μου λέει, συγνώμη λέει, λεβέντισσα δεν είμαι λεβέντης.
[ακροατήριο γελά]
00:58:08
Του λέω, ρε παιδάκι μου ας πούμε, έτσι που ντύθηκες ποιος θα σε καταλάβει ότι είσαι κοπέλα να σε παντρευτεί κιόλας;
[ακροατήριο γελά]
00:58:16
Μα αφού δεν… δεν μπορούν να καταλάβουν ας πούμε. Είναι… θέλω να πω παιδιά ότι όλα τούτα τα πράματα, όλη αυτή έτσι… τούτο το ισοπέδωμα των πραγμάτων, κάπου έτσι αλλοτριώνει τον άνθρωπο από τα στοιχεία του ξέρετε. Δηλαδή… όπως όπως εμείς εκφραζόμαστε, δια τον λόγο, δια των έργων μας, δια των ενδυμάτων μας έτσι, τώρα να σκεφτώ εγώ τον εαυτό μου. Φανταστείτε έναν ιερέα ας πούμε, έναν μοναχό, να ‘ρχόταν ‘δω με το μπλου τζιν ας πούμε και να… ‘ναι κουρεμένος ξυρισμένος και να… δεν είναι… τι μοναχός; Δηλαδή τίποτα δε λέει, δεν λέει τίποτα.
00:58:51
Έχει άλλη αίσθηση, οτιδήποτε. Το… περισσότερο αυτές οι διακρίσεις ακόμα και του φύλου κάθε ανθρώπου. Είναι άντρας είναι γυναίκα. Είναι ωραίος ο άντρας όταν έχει τα ανδρικά στοιχεία πάνω του, αφού είναι άνδρας, έτσι τον έπλασε ο Θεός. Και η γυναίκα όταν είναι γυναίκα. Όταν γίνεται το ένα το άλλο τότε έχουμε… μιαν έτσι… άσχημη ας πούμε μίξη των πραγμάτων, τα οποία νομίζω δεν είναι ωραία τελικά. Δεν είναι ωραία γιατί δεν εκφραζόμαστε και σωστά. Δεν εκφραζόμαστε σωστά και έτσι κάνομε και κάτι εικόνες του εαυτού μας – σας είπα και άλλες φορές, και εγώ λυπούμαι πάρα πολύ εκείνα τα μωρά που έχουν εκείνες τις μάμες με τα μεγάλα τα νύχια. Είναι… είναι φοβερό πράγμα, φανταστείτε ένα μωρό, ένα μωρό όταν βλέπει τη μάνα του, με κάτι νύχια τόσα ας πούμε.
[ακροατήριο γελά]
Πάει να το χαϊδέψει,
[ακροατήριο γελά]
και έχει μαύρα νύχια μεγάλα. Αυτό… τι θα πει εκείνο το μωρό; Αυτό το πράμα είναι η μάνα μου;
01:00:09
Δεν γίνονται ας πούμε, ή κάτι μαλλιά αλλοπρόσαλλα. Σαν ένας θάμνος ολόκληρος.
[ακροατήριο γελά]
Κόκκινος. [ασαφής] Δηλαδή πραγματικά, πραγματικά παιδιά τι να σας πω. Πολλές φορές είναι τόσο… δηλαδή κωμικοτραγικά, είναι κωμικοτραγικό το να… ο άνθρωπος να αλλοιώνεται, να αλλοιώνεται. Βρε παιδί μου ας πούμε άφησε τα πράματα να ‘ναι φυσικά, το φυσικό είναι πιο ωραίο. Φανταστείτε να πιάσομε ένα τριαντάφυλλο και πιάσομε μια μπογιά ξέρω ‘γω [ασαφής] να το κάνομε πάνω ως κάτω… δεν είναι σωστό, θα γίνει άσχημο.
01:00:51
Το φυσικό το τριαντάφυλλο έχει μια χάρη, έχει μια ομορφιά όταν είναι έτσι όπως είναι. Σήμερα μάλιστα, σήμερα που κάνομε τόσους αγώνες ξέρω ‘γω πως το λένε… οικολογία, χτίζομε σπίτια με πέτρες, με ξύλα, μ’ αυτά, και γυρίζομε στα φυσικά πράγματα και είναι όμορφο. Βλέπει κάνεις να εκτιμάτε ας πούμε το ξύλο, η πέτρα, το χώμα, όλα αυτά τα πράματα με τα οποία χτίζονται, τα φυσικά υλικά, πόσο πιο ωραίο και πιο σωστό είναι εάν γυρνούσαμε και στη φυσική εμφάνισή μας. Γερνούμε, αφού γερνούμε θα βγάλουμε και άσπρες τρίχες, θα ασπρίσουμε. Κάθε ηλικία έχει τα ωραία ας πούμε. Μεγαλώνομε, γινόμαστε ωραία γεροντάκια, χαριτωμένα γεροντάκια. Χάθηκαν σήμερα. Εκείνες οι ωραίες οι γιαγιάδες οι χαριτωμένες, οι τόσο ωραίες γιαγιάδες, χάθηκαν. Τις βλέπεις σήμερα και διερωτάσαι.
01:01:45
Ήρθε κάποιος αυτές τις μέρες εκεί στο μοναστήρι και ήρθε να ξεμολογηθεί, και του λέω… είναι… η σύζυγος σας; Μου λέει όχι, η μητέρα μου.
[ακροατήριο γελά]
Που να καταλάβεις, αφού η πρώτη ύλη δε φαίνεται.
[ακροατήριο γελά]
01:02:06
Πραγματικά έχω καταντήσει να φοβούμαι. Δηλαδή…
[ακροατήριο γελά]
φοβούμαι πάρα πολύ. Άμα δεν είναι ξεκάθαρα τα πράγματα δεν λέω τίποτα.
[ακροατήριο γελά]
01:02:22
Άμα… τι να κάμομε παιδιά; Να γυρίσομε στην φυσική μας κατάσταση, αυτή που ο Θεός μας έκανε. Και αυτήν την οποία είναι η ωραιότης μας, και είναι αυτό που κάμει η Εκκλησία. Η Εκκλησία ακριβώς κάμνει ξανά τον άνθρωπο ωραίο, σε όλες τις φάσεις της ζωής του. Και χαίρεται ο άνθρωπος και την νεανικότητά του, και την ωριμότητά του, και την μεσηλικία του, και το γύρας του. Τα χαίρεται και είναι τόσο ωραία όλα. Είναι όλα πολύ ωραία. Είναι λάθος να ζούμε με ψεύτικα πράγματα.
01:02:55
Και ιδιαίτερα όταν έχομε αυτή την σωστή αίσθηση, την αίσθηση των πραγμάτων, αυτό το οποίο η Εκκλησία να τονίζει. Και την αίσθηση ότι σ’ αυτόν τον κόσμο έχουμε να κάμομε μια πορεία, αυτή η πορεία που λέει εδώ, και αυτή η πορεία που κάμαμε όλοι μας, κάποια στιγμή όταν λάβαμε το βάπτισμα του Χριστού. Αυτή την απόταξη όλης αυτής της φαντασίας του σατανά, η οποία είναι και τα έργα του, είναι και η λατρεία του, είναι και οι πομπές του, είναι και ο ίδιος προσωπικά, είναι μια τελεία άρνησης. Γιατί; Γιατί ο Χριστός, ο Χριστιανός, είναι μια καινή χτίσις, είναι κάτι το καινούργιο, δεν έχει σχέση με τίποτα το παλιό. Κάθε πράγμα το οποίον παλαιώνεται και είναι παλαιό, και είναι γερασμένο, αυτό είναι καταδικασμένο σε θάνατο. Ο Χριστός και τα του Χριστού είναι είναι καινούργια. Λέει ο Χριστός, «Ἰδοὺ καινὰ ποιῶ πάντα».
01:03:50
Εδώ παιδιά να σταματήσομε γιατί δε μας παίρνει η ώρα.
[ανακοινώσεις, προσευχή και απόλυση]
Sofia Orthi 