Λέει λοιπόν ο ιερέας σ’ αυτόν τον άνθρωπο. «Συντάσσῃ τῷ Χριστῷ;» και αποκρίνεται «Συντάσσομαι». Δηλαδή… πηγαίνεις μαζί με τον Χριστό; Γίνεσαι ένα με τον Χριστό; Συνδέεσαι με τον Χριστό; Θέλεις να ακολουθήσεις τον Χριστό; Έχομε δηλαδή μίαν φυγή του ανθρώπου από τον χώρο τον προηγούμενο και μία σύνταξη μεν εισχώρηση στον χωρό αυτόν του Θεού. (Περίπου 8000 λέξεις)
Λεπτομέρειες
Τίτλος: 1057 Εισχώρηση στο χώρο του Θεού
Σειρά: Ομιλίες Στο Πανεπιστήμιο Κύπρου (Λευκωσία)
Ομιλητής: Μητροπολίτης Λεμεσού Αθανάσιος
Αρχείο: 1057_EISXORHSH_STO_XORO_TOY_THEOY.mp3
Ηχογραφήθηκε: Δευτέρα, 23 Νοεμβρίου 1998
Διάρκεια: 60’27”
Επιλογές λήψης
Απευθείας: Αρχείο
Podcast: iTunes Spotify
Κείμενο
00:00:00
[Προσευχή]
00:00:33
Την προηγούμενη φορά παιδιά είχαμε μιλήσει γι’ αυτό το θέμα ακριβώς της απόταξης του σατανά. Είχαμε πει ότι αυτή η απόταξης σημαίνει μια… μια τελεία διακοπή σχέσεως ας πούμε με τον διάβολο. Και με τον ίδιον αυτόν ας το πούμε έτσι… προσωπικά, αν μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε αυτήν την… την σχέση μας με τον σατανά, αλλά και με όλα τα έργα του, και με όλη την λατρεία του, και με όλους τους αγγέλους του, και με όλη την πομπή του.
00:01:11
Και είπαμε ακόμα ότι όλα αυτά λέγονται κατά τη διάρκεια που ο άνθρωπος, ο κατηχούμενος, αυτός ο όποιος μέλει να βαπτιστεί, είναι στραμμένος προς δυσμάς και έχει τα χέρια του ψηλά, πάνω, και ακόμα όπως λέει εδώ ε… μία σημείωσης ο… ο μέλλων να βαπτιστεί, ο… πως να πούμε, αυτός ο αβάπτιστος πως να τον πούμε, ο κατηχούμενος, πρέπει να ‘ναι ξυπόλυτος και να είναι μόνο με ένα χιτώνα.
00:01:46
Που σημαίνει ακριβώς την αποβολή κάθε περιβολαίου, κάθε πράγματος του παλαιού ανθρώπου, σημαίνει ακριβώς αυτήν την… την στάση και την σχέση δουλείας που έχομε με τον… με τα έργα του σκότους εφόσον είμαστε στραμμένη προς δυσμάς, και ακόμα σημαίνει ότι η αμαρτία μας εγύμνωσε από την θεούφαντο αυτή στολή που μας ενέδυσε ο Θεός όταν μας έπλασε.
00:02:16
Και μετά λοιπόν έρωτα, ερωτάται ο άνθρωπος, ρωτάται ο κατηχούμενος, αφού λέει αποτάσσομαι τρεις φορές, μετά ξαναρωτάει ο ιερέας, «Ἀπετάξω τῷ Σατανᾷ;» Και απαντάει «Ἀπεταξάμην», δηλαδή τον έχω ήδη αποταχθεί. Αυτή η ερώτησης, η μία είναι εις τον ενεστώτα χρόνο κι η άλλη στον παρωχημένο χρόνο, δηλαδή σαν να δείχνει… δείχνει μάλλον ότι αυτό έγινε μια φορά και διαπαντός. Δηλαδή και τον αποτάσσομαι και τον έχω αποταχθεί τελείως. Δεν μπορεί δηλαδή να έχομε πλέον καμία σχέση εμείς με τον σατανά και με τα έργα του, καμία απολύτως σχέση.
00:02:58
Και δε φτάνει αυτό μόνο, αλλά λέει πιο κάτω, και όταν τρεις φορές ομολογήσει ο άνθρωπος αυτό το πράγμα, τότε λέει… του λέει ο ιερέας, «Καὶ ἐμφύσησον, καὶ ἔμπτυσον ανὐτῷ». Δηλαδή να φυσήξεις και να του φτύσεις, του σατανά.
00:03:18
Λοιπόν, αυτό τι σημαίνει; Όταν φτύσεις έναν άνθρωπο, τι γίνεται μετά; Δοκιμάσατε να φτύσετε καμιά φορά σε κανένα;
[ακροατήριο γελά]
Να φτύσομε σε κανένα φωτογράφο να δούμε τι…
[ακροατήριο γελά]
00:03:44
Λοιπόν… Όταν φτύσεις έναν άνθρωπο, τότε το επόμενο βήμα είναι να πιαστείτε στα χέρια. Έτσι είναι. Δηλαδή θεωρείτε τέτοια… τέτοια προσβολή ας πούμε, το οποίον είναι έναρξη μάχης. Είναι να πιαστείς στα χέρια και όποιος βγει μετά.
00:04:05
Και είναι ένα… ένα δείγμα αποστροφής, αηδίας, διακοπής κάθε κατασχέσεως με αυτό… με αυτό το αντικείμενο, αυτό το ον. Λοιπόν, και όταν λέει λοιπόν εδώ ο ιερέας στον άνθρωπο που θα γίνει Χριστιανός, να φτύσει τον διάβολο, ακριβώς του λέει ότι πρέπει να έχεις τέτοια σχέση με αυτόν, ώστε να σου προκαλεί τελεία αηδία, καμία σχέση απολύτως. Τίποτα μ’ αυτό… μ’ αυτό το πρόσωπο, μ’ αυτή την ύπαρξη, η οποία αντιστρατεύεται το νόμο του Θεού. Και είναι μία ύπαρξης, ένα πνεύμονα, αρνητικόν, εχθρικόν, πνεύμα κακόν, ακάθαρτο πνεύμα το οποίο είναι χωρισμένο τελείως από το Πνεύμα το Άγιο του Θεού.
00:04:51
Και από αυτήν την στιγμή, δηλαδή εφόσον απετάγημεν τον σατανά, αρνηθήκαμε τον σατανά, εφόσον προηγήθηκαν οι ευχές όλες της Εκκλησίας, δια τον οποίων εξέρχεται το πνεύμα το ακάθαρτο από την καρδιά του ανθρώπου, και ο άνθρωπος με την προαίρεσή του αρνείται κάθε σχέση με τον διάβολο, και τον φτύνει ακόμα και του δείχνει την την μεγάλη του αποστροφή, τότε λοιπόν…
[ακροατήριο γελά]
[απευθύνεται στο κοινό]
00:05:26
… τότε λοιπόν άρχεται η μάχη, αρχίζει η μάχη. Διότι ο… ο Χριστιανός δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένας στρατιώτης του Χριστού, ένας άνθρωπος ο οποίος πλέον έχει φύγει από την παράταξη του εχθρού, και προσχωρά σε μία άλλη παράταξη.
00:05:49
Και λέει πιο κάτω η ακολουθία του βαπτίσματος.
Όταν τελειώσει λοιπόν αυτό το πράγμα και… και διακόψει κάθε σχέση με τον διάβολο, και δείξει αυτή την αποστροφή του προς το διάβολο και τα έργα του και τον ίδιον προσωπικά, τότε στρέφεται κατά ανατολάς, ο κατηχούμενος, και έχει τα χέρια κάτω, ή κατά μία άλλη παράδοση τα χέρια στο στήθος.
00:06:19
Στρέφεται προς ανατολάς. Είναι ο συμβολικός αυτός τόπος. Ο τόπος που μας ενθυμίζει τον παράδεισο, γι’ αυτό οι εκκλησίες όλες οι Ορθόδοξες είναι στραμμένες κατ ανατολάς. Ο παράδεισος αν θυμάστε, ο κήπος της Εδέμ, ήταν εμφυτευμένος κατά… σ’ έναν ανατολικόν τόπον, εμείς προσευχόμαστε στραμμένοι συνήθως κατά ανατολάς, αναπολούντες και αναζητούντες την αρχαία μας πατρίδα όπως λέει ένας άγιος της Εκκλησίας μας. Η ανατολή θεωρείται ο τόπος της ευλογίας του Θεού, ανατέλλει ο ήλιος, το φως, ο Χριστός ονομάζεται «Ανατολή ανατολών», και η δύσης σαν τόπος του σκότους, τόπος του σατανά, τόπος της αμαρτίας, του θανάτου, και η ανατολή τόπος του Θεού, τόπος του φωτός, τόπος της ευλογιάς, της χάριτος.
00:07:10
Βέβαια αυτά παιδιά είναι μεν γεωγραφικοί τόποι. Δεν φταίει η δύση ας πούμε έτσι; Ούτε η ανατολή ούτε ο βοράς ούτε ο νότος. Όλοι τόποι του Θεού είναι, αλλά μέσα στην Εκκλησία μας έχομε αυτή την… την ομορφιά του συμβολικού τρόπου που αντιμετωπίζομε τα πράγματα. Δεν τα βλέπει η Εκκλησία έτσι με μια στεγνότητα, αλλά είναι όλα… έχουν μια… μια συνέχεια. Είναι τα βλεπόμενα και να μη βλεπόμενα όπως είπαμε μια άλλη φορά.
00:07:40
[απευθύνεται στο κοινό]
00:07:49
Στρεφόμενος λοιπόν κατά ανατολάς, έχει τα χέρια κάτω. Δείχνει λοιπόν τον άνθρωπο, τον ελεύθερο, τον άνθρωπο ο όποιος συγκατατίθεται πλέον ελεύθερα να προχωρήσει προς μία άλλη παράταξη. Φεύγει από την παράταξη του διαβόλου, φεύγει από τον χώρο εκείνο της αμαρτίας, και προσχωρεί σ’ έναν άλλο χώρο. Και τον ερωτά ο ιερέας, λέει λοιπόν ο ιερέας σ’ αυτόν τον άνθρωπο. «Συντάσσῃ τῷ Χριστῷ;» και αποκρίνεται «Συντάσσομαι». Δηλαδή συντάσσομαι τι σημαίνει; Δηλαδή… πηγαίνεις μαζί με τον Χριστό; Γίνεσαι ένα με τον Χριστό; Συνδέεσαι με τον Χριστό; Θέλεις να ακολουθήσεις τον Χριστό; Θέλεις να προσχωρήσεις εις την παράταξη, ας το πούμε έτσι, του Χριστού; Και αυτός απαντά, ναι συντάσσομαι.
00:08:38
Έχομε δηλαδή μίαν φυγή του ανθρώπου από τον χώρο τον προηγούμενο και μία σύνταξη μεν εισχώρηση στον χωρό αυτόν του Θεού. Και αυτή η ομολογία, αυτή η… συγκατάθεσης, συνεπάγεται βέβαια πάρα πολλά πράγματα. Συνεπάγεται ότι πλέον ο άνθρωπος έχει επίγνωση του ότι να ακολουθεί τον Χριστό, δεν είναι απλό πράγμα, και δεν είναι καθόλου εύκολο, και καθόλου… ένα γεγονός χαρμόσυνο κι ευτυχισμένο.
00:09:17
Το να ακολουθείς τον Χριστό σημαίνει τον ακολουθείς παντού όπου επήγαινε εκείνος, αλλά που πήγε ο Χριστός άραγε; Πήγε σε κανένα σαλόνι και έκατσε σε καμιά πολυθρόνα; Ο Χριστός εβάδισε τον δρόμο του μαρτυρίου, και ανέβηκε επί του σταυρού, και μάλιστα μόνος, χωρίς κανέναν μαζί του, έχοντας πάνω του σηκώσει το βάρος της αμαρτίας του κόσμου.
00:09:43
Άρα λοιπόν η πορεία η δική μας, η πορεία του Χριστιανού, είναι η μίμηση της πορείας του Χριστού. Ο Χριστιανός είναι η μίμησης του Χριστού, και μίμησης του Χριστού σημαίνει ότι πορεύεται τον ίδιο δρόμο τον οποίο πορεύθηκε ο Χριστός, τουλάχιστον κατά πρόθεση. Έχομε αυτή την πρόθεση. Τώρα, κατά πόσον μπορούμε να το εφαρμόσουμε… είναι ένα… ένα ερώτημα. Βέβαια υπάρχει μετάνοια. Ό,τι και να κάνομε είμαστε άνθρωποι. Ποιος μπορεί να πει ότι ακολουθεί το δρόμο του Θεού κατά απόλυτον τρόπο; Κανένας μας. Η μετάνοια όμως αναπληρώνει τα ελλείποντα. Η μετάνοια αναπληρώνει τις ελλείψεις μας.
00:10:25
Λέει κάπου στη Γραφή, η μάλλον λέμε ότι… τι είναι το να ακολουθούμε τον Θεό; Είναι να μην κάνομε μόνο κακά έργα; Δηλαδή είναι να αποταχθούμε τον σατανά; Είναι αρκετό αυτό το πράγμα; Όπως λένε πολλοί ξέρω ‘γω, τι κακό έκαμα; Ψάχνομε να βρούμε τι κακό κάναμε. Και βέβαια τι κακό κάναμε; Δεν σκοτώσαμε και κανένα άνθρωπο, δεν… κλέψαμε, δεν πήγαμε στα δικαστήρια, τι άλλο λένε ας πούμε; Ε… ναι, αυτά. Αν είναι και παντρεμένοι δεν απάντησαν τις.. τον γάμο τους… Άμα δε βρίσκομαι κακά έργα που κάναμε, τότε νομίζομε ότι πλέον είμαστε πάρα πολύ καλοί άνθρωποι, πάρα πολύ καλοί άνθρωποι, και με πολλή έτσι ευχαρίστηση διηγούμαστε τις καλοσύνες μας, τις πολλές μας καλοσύνες. Σας είπα και άλλη φορά ότι έχω δει ανθρώπους παιδιά που διηγούμενοι το πόσο καλοί άνθρωποι είναι, κλαίουν.
[ακροατήριο γελά]
Δηλαδή τόσο πολύ συγκινούνται από την ωραιότητα της υπάρξεώς τους, ότι είναι τόσο καλοί άνθρωποι, μα δε βρίσκουν τίποτα το κακό πάνω τους, τίποτα. Και ότι εγώ πάτερ μου όλους τους ανθρώπους του βοηθώ, τους… αγαπώ όλον τον κόσμο, δεν έχω με κανέναν τίποτα, είμαι πάρα πολύ καλός άνθρωπος. Και γεμίζουν τα μάτια τους από… από την συγκίνηση δηλαδή, από την… από τον θαυμασμό ότι είναι τόσον καλά πλάσματα.
00:11:57
Είναι βέβαια, είναι, μπορεί να είναι οι άνθρωποι αλλά… και μακάρι να είναι, αλλά… δε φτάνει το να παρατηρούμε τι κακά δεν έχομε κάμει, ή να εκκλίνομε από το κακό όπως λέει η Γραφή. Αλλά λέει εκεί η Γραφή, «[15] ἔκκλινον ἀπὸ κακοῦ καὶ ποίησον ἀγαθόν». Δηλαδή δεν είναι αρκετό να φύγεις τον διάβολο, δεν… δεν είχε καμιά σχέση μάλλον αυτό τόσο. Δεν μπορείς να ‘σαι ένα ουδέτερο πρόσωπο, ένα πρόσωπο που δεν κάμνει το κακόν, δεν είναι αρκετό αυτό. Αλλά χρειάζεται να κάνεις το αγαθό, και το αγαθό σε εμάς δεν είναι μια φιλοσοφική αξία, δεν είναι μια αρχή, δεν είναι μια ιδέα. Το αγαθό για μας είναι ο Χριστός, είναι το πρόσωπο του Ιησού Χριστού. Δεν είναι ούτε καν τα καλά έργα, ούτε καν η πίστης μας σ’ αυτά που είπε ο Χριστός, αλλά είναι ο ίδιος ο Χριστός.
00:12:53
Και όπως έλεγε κ’ ένας… ένας… διάσημος θεολόγος ότι, ο Χριστός δεν έσωσε τον άνθρωπον… μάλλον η Εκκλησία λέει δεν σώζει τον άνθρωπο ούτε με αυτά που λέει, ούτε με αυτά που κάμνει, αλλά με αυτό που είναι. Δηλαδή τι σημαίνει αυτό παιδιά; Ότι πέρα από τα καλά λόγια που είπε ο Χριστός, πέρα από τα καλά έργα που έκαμε ο Χριστός, και πέρα από όλα τα καλά που κάμνομε εμείς, η άξια, η ουσία, η σημασία είναι το τι είναι ο Χριστός. Και τι είναι ο Χριστός; Είναι πρόσωπο. Εμείς τι είμαστε; Εμείς δεν είμαστε μια μηχανή που κάμει καλά έργα. Δεν είμαστε μια μηχανή που κάμνει ελεημοσύνες ας πούμε. Αλλά είμαστε πρόσωπα, τα οποία έχομε κοινωνία άμεση με τον Θεό.
00:13:40
Και ξέρετε πόσο σημαντικό είναι αυτό το πράμα και πόσο φαίνεται ότι έχει χαλάσει στις μέρες μας; Αυτή η αίσθησης του άλλου ανθρώπου ως προσώπου. Και ακόμα το ακούει κανείς και μέσα στο… μέσα στο γάμο. Δηλαδή ίσως να τα ακούσετε αυτή μια έκφραση που την ακούω και εγώ συχνά.
00:13:59
Ο… πως να πούμε, ο άνδρας ας πούμε μπορεί να πει ότι αυτή, η γυναίκα μου, είναι μητέρα των παιδιών μου λέει, μητέρα των παιδιών μου. Και η γυναίκα λέει, αυτός είναι ο πατέρας των παιδιών μου. Δηλαδή… δεν είναι άνθρωπος. Δεν λέει αυτή είναι η σύζυγός μου, είναι η Μαρία ξέρω ‘γω, η Ελένη οποιαδήποτε ας πούμε. Δεν την βλέπει σαν άνθρωπο, αλλά την βλέπει σαν ένα πράμα που κάνει παιδιά, και έκανε τα παιδιά του. Και μετά αφού είναι μητέρα των παιδιών του, άρα δεν είναι… δεν είναι αυτό το οποίο είναι ένα κομμάτι από τον εαυτόν του, δεν είναι ο εαυτός του. Ενώ η Εκκλησία τον διδάσκει ότι… ότι είσαστε ένα πράγμα τώρα, δεν είναι ούτε καν άλλος… άλλος άνθρωπος. «ἔσονται οἱ δύο εἰς σάρκα μίαν». Είναι οι δυο ένας άνθρωπος πλέον. Είναι ένας άνθρωπος, με δύο… με δύο πρόσωπα ας το πούμε έτσι. Εντούτοις η λογική η… ξέρω ‘γω η κουλτούρα μας, η συνήθειά μας, μαθαίνομε να βλέπομε τον άλλο σαν ένα άλλο πράγμα, το οποίο μπορεί να παράγει διάφορα πράγματα, ακόμα και τα παιδιά μας.
00:15:07
Λοιπόν φεύγομε και απ’ αυτήν την… από αυτήν την διάσταση όλη του κακού και συντασσόμαστε με τον Χριστό. Που σημαίνει ότι αποκτούμε αυτήν την προσωπική σχέση πλέον. Μπαίνομε σε μία κοινωνία, σε μία προσωπική σχέση με τον ίδιο τον Χριστό. Αυτό είναι το γεγονός το οποίο μας κάνει Χριστιανούς, και όχι το εάν τηρούμε ή πιστεύομε όλα όσα είπε ο Χριστός.
00:15:37
Ξέρετε ότι, εάν κάποιος άνθρωπος πιστεύει όλα όσα είπε ο Χριστός και κάμνει όλα όσα είπε ο Χριστός, όμως δεν είναι βαπτισμένος, δεν είναι Χριστιανός. Και αν κάποιος άνθρωπος, είναι βαφτισμένος στο όνομα του Χριστού, της Αγίας Τριάδος, και μπορεί να μην πιστεύει όλα αυτά που είπε ο Χριστός και μπορεί να μην κάνει όλα όσα είπε ο Χριστός, είναι Χριστιανός αλλά είναι νεκρό μέλος του Χριστού. Όμως έχει τη δυνατότητα κάποια στιγμή να ζωογονηθεί, είναι κεντρισμένος, είναι… είναι πάνω στον κορμό δηλαδή.
00:16:10
Βέβαια ούτε το ένα είναι καλό ούτε το άλλο είναι καλό, είναι και δύο μέλη νεκρά. Όμως θέλω να πω ότι το σημείο το οποίον μας κάνει εμάς να είμαστε μέλη της Εκκλησίας, μέλη του Χριστού, είναι το γεγονός το ότι συνειδητά ακολουθούμε αυτό το πρόσωπο του Ιησού Χριστού. Αυτό είναι πολύ σημαντικό παιδιά, είναι πάρα πολύ σημαντικό να το καταλάβουμε, ώστε να ξεφύγομε από αυτή… από αυτές τις… θεωρίες που υπάρχουν σήμερα και μας προτείνονται δηλαδή.
00:16:46
Και ακόμα ξέρετε, κι εμείς οι ίδιοι πολλές φορές αντιμετωπίζουμε τον… τον «Χριστιανισμό» ας το πω έτσι, δεν είναι καλός όρος αυτός, αλλά την Εκκλησία ας το πούμε, σαν ένα γεγονός εγκόσμιο. Ενώ η Εκκλησία έχει ένα χαρακτήρα εσχατολογικό, η Εκκλησία, το σώμα του Χριστού, πορεύεται δι’ αυτού του κόσμου, δι’ αυτού του τρόπου, αναμένοντας την αιώνια βασιλεία του Θεού και την των πάντων Αναστάση, την αποκατάσταση των πάντων. Περιμένει, προσδοκά, προσδοκά την ανάσταση νεκρών. Ξέρει η Εκκλησία, και όταν λέω Εκκλησία βέβαια εννοώ το σώμα των πιστών, όλων αυτων που είναι μέλη του Χριστού. Όχι… ξέρω ‘γω τους ιερείς ή… τους ψάλτες, αλλά εννοώ αυτούς τους ανθρώπους που ζουν με τον Χριστό, αυτοί έχουν την αίσθηση της προσδοκίας ακριβώς του Χριστού και γνωρίζουν πολύ καλά ότι διερχόμαστε δια των παρόντων. Δεν… δεν μπορούμε να στήσουμε εδώ στον κόσμο τούτο κανένα πράγμα εγκόσμιο. Βλέπετε,
00:17:50
στη Δύση, μόλις… μόλις εκόπηκαν, εκόπηκαν οι… οι Παπικοί από την Ορθόδοξον Εκκλησία, και έγιναν Φράγκοι, έγιναν αιρετικοί, το πρώτο πράγμα που πήγαν να κάνουν ήταν να κάνουν μια εγκόσμια εκκλησία. Και προσπάθησαν, διά των κοσμικών τρόπων της εποχής τους τότε με τους αυτοκράτορες και εν συνέχεια μέχρι σήμερα, να εγκαταστήσουν ένα κράτος, το κράτος του Βατικανού. Το οποίο είναι ένα κράτος, πολιτεύεται σ’ αυτόν τον κόσμο, έχει ξέρω ‘γω… προξένους, έχει… οτιδήποτε. Γιατί είναι ένα κράτος του κόσμου τούτου.
00:18:26
Ενώ η Ορθόδοξος Εκκλησία ουδέποτε εδέχτηκε να γίνει κράτος. Και όσες φορές… τρόπο τινά από λάθη χειρισμό των… των ανθρώπων της, εκκοσμικεύτηκε, τότε… τότε μπορούμε να πούμε ότι έκανε λάθος γύρω από την αποστολή της και την ύπαρξή της. Και μπορούμε να πούμε ότι ακριβώς η ύπαρξη των Αγίων στην Εκκλησία, η ύπαρξη των Αγίων διαχρονικά, μέσα σε όλους τους αιώνες, μέχρι σήμερα, ακριβώς είναι αυτή… αυτό το σημείο το οποίο κράτα την Εκκλησία σ’ αυτή την αναμονή του νυμφίου Χριστού, σ’ αυτή την αναμονή της αποκαταστάσεως των πάντων, σ’ αυτό το πρώτο πράγμα το οποίο λαμβάνομε όλοι όταν βαφτιζόμαστε.
00:19:17
Βλέπετε λοιπόν ότι δεν είναι απλό πράγμα να βαπτιστεί ένας άνθρωπος. Είναι μία συνειδητή αποχή από… από την… από τον διάβολο, και μία συνειδητή σύνταξης με το δεσπότη Χριστό, με τον Χριστό τον ίδιο.
00:19:31
Και το ίδιο λέει και σε αυτό το… τον τρόπο εδώ όπως προηγουμένως. Δηλαδή «Συντάσσομαι» και μετά «Συνετάξω τῷ Χριστῷ; Συνεταξάμην». Λέει ναι, τον έχω αποδεχτεί, τον ακολουθώ, τον έχω ήδη ακολουθήσει δηλαδή. Ένα πράμα το οποίο γίνεται πάντοτε, έγινε και γίνεται, τελειωμένο, τετελειωμένο.
00:19:53
Και μετά του λέει, «Καὶ πιστεύεις αὐτῷ;» Και αποκρίνεται, «Πιστεύω αὐτῷ, ὡς Βασιλεῖ καὶ Θεῶ». Αυτό τι σημαίνει; Όταν πλέον… προχωρήσει και στρατολογηθεί ας το πούμε στην παράταξη του Χριστού, και γίνει στρατιώτης Χριστού, τότε ερωτάται, πιστεύεις στον Χριστό; Και ομολογεί ότι πιστεύω σ’ αυτόν σαν βασιλέα και σαν Θεό.
00:20:23
Είναι τρία… τρις λέξεις ας το πούμε, που είναι πολύ πολύ σημαντικές. Πρώτα απ’ όλα τι σημαίνει πιστεύω παιδιά; Πιστεύω δε σημαίνει απλώς ότι αποδέχομαι ότι υπάρχει, ότι είναι ας πούμε, αλλά σημαίνει ότι… δέχομαι κατά τέτοιον απόλυτον τρόπον, ώστε παραδίδομαι σ’ αυτόν.
00:20:48
Δεν ξέρω τώρα τι κάμετε αρχαία στο σχολείο, αλλά εμείς όταν κάναμε αρχαία το πρώτο ρήμα που μάθαμε ήταν το πιστεύω. Πιστεύω τον φίλο ήταν τότε. Ο πιστός φίλος… [ασαφής φράση] κάτι τέτοια ήταν, πριν πριν 20 χρόνια που πήγα… πρώτη τάξη γυμνασίου. Λοιπόν, και μάθαμε ότι το πιστεύω σημαίνει έχω εμπιστοσύνη. Δηλαδή αποδέχομαι απόλυτα, κατά απόλυτον τρόπο. Αυτό σημαίνει πιστεύω στο Θεό.
00:21:16
Και όταν λέμε έχε πίστη, στον Θεό, σημαίνει δέξου ότι ο Θεός έχει… πώς να πούμε, την παντοδύναμον διοίκηση των πάντων, αν μπορούμε να το προσδιορίσουμε κατά αυτόν τον τρόπο. Δηλαδή δεν υπάρχει κανένα περιθώριο για σένα να ανησυχείς για τίποτα, απολύτως τίποτα. Διότι η πίστης νικά τα πάντα. «πάντα ἰσχύω ἐν τῷ ἐνδυναμοῦντί με Χριστῷ». Η πίστης στον Χριστό ισχύει τα πάντα, είναι παντοδύναμος η πίστης. Ο άνθρωπος που πιστεύει είναι παντοδύναμος, μπορεί να κάνει τα πάντα. Αλλά, όλα αυτά τα πάντα τα οποία είναι βέβαια προς ωφέλειά του έτσι;
00:21:59
Και τον πιστεύει, τον αποδέχεται, τον παραδέχεται, ως βασιλέα και ως Θεόν. Όχι μόνο σαν Θεό. Θεό το παραδεχόμαστε όλοι, κουτσά στραβά εμείς οι χριστιανοί τουλάχιστον. Ο Χριστός είναι Θεός; Ναι είναι Θεός λέμε, είναι αληθινός Θεός. Και ο διάβολος τον παραδέχεται. Ναι, εξάλλου από τους πρώτους που έλεγαν ότι εσύ είσαι ο υιός του Θεού ήταν ο διάβολος. Και είναι και μεγάλος θεολόγος ο διάβολος όταν θέλει να… να μιλήσει θεολογικά έχει αφάνταστη ρητορεία, τόση πολύ που… θέλεις ας πούμε… δύναμη και λεπτότητα να τον αντιμετωπίσεις.
00:22:42
Αλλά ως Θεό τον δεχόμαστε, ως βασιλέα δεν τον δεχόμαστε όμως. Τι σημαίνει βασιλέας; Σημαίνει ότι ο Θεός βασιλεύει στη ζωή μας, ο βασιλιάς μας, ο Κύριός μας. Αυτός ο οποίος βασιλεύει στις πράξεις μας, στις σκέψεις μας, στον εαυτό μας, στο σώμα μας, την ψυχή μας, στο νου μας, τα πάντα. Όλα δηλαδή, ολόκληρο το είναι μας, βασιλεύετε από του βασιλέως Χριστού.
00:23:13
Βέβαια αυτή η ομολογία εδώ παιδιά ξέρετε ότι εσήμαινε στην πρώτη Εκκλησία θάνατος. Διότι ο βασιλεύς και θεός ήταν ο αυτοκράτορας. Έλεγαν, πιστεύεις τον καίσαρα; Ναι. Ο καίσαρας είναι θεός; Ήταν θεός ο Νέρωνας, όλοι αυτοί… ο Καλιγούλας ξέρω ‘γω εκείνος ο… όλοι αυτοί… Τιβέριος πως λεγόντουσαν… αυτοί ήταν θεοί, και ήταν… είχαν θεοποιηθεί, και έπρεπε οι άνθρωποι να ομολογούν την πίστη τους εις την θεότητα του Καίσαρος, του βασιλέως. Από τη στιγμή που έλεγε ο άνθρωπος ότι εγώ πιστεύω ως βασιλέα και θεό τον Χριστό, εσήμαινε θάνατος. Αλλά μήπως παιδιά αυτό το πράμα δε σημαίνει θάνατος σε όλες τις εποχές; Δηλαδή θάνατος σημαίνει πρέπει να μας κόψουν το κεφάλι μας;
00:24:00
Υπάρχουν πολλών ειδών θάνατοι. «καθ’ ἡμέραν ἀποθνήσκω» έλεγε ο Απόστολος. Κάθε μέρα αποθνήσκω. Γιατί το έλεγε αυτό; Μήπως κάθε μέρα του έκοβαν το κεφάλι του και ξαναβλαστούσε; Όχι βέβαια. Αλλά έλεγε ότι, για την αγάπη του Χριστού, καθημερινώς επαραδίδετο εις θάνατο, ψυχικό θάνατο, λόγω των διαφόρων πειρασμών, περιπετειών, περιστάσεων των οποίων εβρίσκετο ο άνθρωπος αυτός.
00:24:29
Μήπως σήμερα – όλοι μας έτσι; Κάθε φορά που ‘χομε μία πρόκληση, έχομε μία πρόκληση αμαρτίας, μία πρόκληση αρνήσεως της εντολής του Θεού, μια πρόκληση στο γεγονός ότι είμαστε Χριστιανοί, ότι πάμε στην Εκκλησία, ότι νηστεύομε, ότι ξέρω ‘γω δεν πάμε εκεί που πάνε όλοι. Και όταν λέμε ότι εγώ δεν πάω εκεί, και είναι ένα δίλημμα σήμερα – εσείς είστε νέοι και το αντιμετωπίζετε. Μα πως; Δεν θα πάω εκεί που πάνε οι φίλοι μου; Δεν θα πάω στο πάρτι εκείνο το απαίσιο που κάμνουν ας πούμε… έχει ένα πάρτι που είναι πολύ εκνευριστικό και απαίσιο. Τώρα δεν ξέρω, στα εγγλέζικα το ακούω πως το λένε. Πως το λένε;
Ακροατήριο: Μπιτς πάρτι;
Μ. Αθανάσιος: Όχι. Εκείνο που παν’ στη θάλασσα;
[ακροατήριο γελά]
Φανταστείτε διαφθορά που έχω υποστεί. Ξέρω όλα τα πάρτι του κόσμου. Λοιπόν αυτό που κάνουν όταν είναι να παντρευτούν.
Ακροατήριο: [ασαφής]
Μ. Αθανάσιος: Ναι τέλος πάντων πως το λέτε εσείς. Λοιπόν, αυτό το πάρτι που κάνουν όταν θα παντρευτούν, δηλαδή… τώρα παρεμπιπτόντως, το λέω αυτό γιατί πραγματικά παιδιά τι να σας πω, είναι από τις σπάνιες φορές που εκνευρίζομαι. Πάρα πολύ εκνευρίζομαι. Δηλαδή… τι πράμα δηλαδή, τόσο βλακώδες πράγματα δηλαδή. Πως να το χαρακτηρίσω ας πούμε άλλως πως;
00:25:47
Μα φανταστείτε δηλαδή. Φανταστήκατε αυτό το πράμα; Το βράδυ που θα παντρευτεί να πηγαίνει να… να γυρνά τα… τα αισχρά… τους αισχρούς τόπους, να πηγαίνει με άλλες γυναίκες γιατί πρέπει να παντρευτεί την άλλη μέρα;
[ακροατήριο γελά]
Δηλαδή… τι πράμα είναι τούτο πράμα; Και είναι λέει…
00:26:04
[απευθύνεται στο κοινό]
00:26:27
Φανταστείτε παιδιά τι ατομική βόμβα μπαίνει στα θεμέλια του γάμου έτσι; Είναι μια επιτυχία του διαβόλου απεριορίστου εκτάσεως. Στα θεμέλια του γάμου, στα θεμέλια του γάμου, να μπει αυτή η ατομική βόμβα. Η αμαρτία, η παρανομία, η πορνεία. Τι άλλο δηλαδή, μοιχεία, τι άλλο πρέπει να μπει ας πούμε για να υπογραφεί η αποτυχία του γάμου τούτου;
00:26:50
Μα είναι φοβερό πράγμα δηλαδή, είναι αδιανόητο πράγμα. Δηλαδή ποιος λογικός νους μπορεί να σκεφτεί. Ρε παιδί μου ας πούμε, πας να παντρευτείς ρε παιδάκι μου αύριο, και πηγαίνεις και βρίσκεις άλλες γυναίκες και γυρνάς γιατί θα παντρευτείς αύριο; Δηλαδή τι νόημα είναι τούτο ας πούμε; Τι λογική;
00:27:05
Και λες, του λες, καλά ρε παιδί ας πούμε, λέει έρχεται, ε μα πήγαν οι φίλοι μου, βγάλαμε τον φίλο μας έξω γιατί θα παντρευτεί να κάμει αυτό το πάρτι. Και πήγαμε όλοι εκεί.
00:27:16
Καλά εσύ να μην πας ρε παιδί μου εκεί. Μα δεν μπορώ να μην πάω αφού πήγαν όλοι. Να πω όχι; Καλά δηλαδή δεν υπάρχει προσωπικότητα; Δηλαδή ασ’ την χριστιανοσύνη στην πάντα και το Ευαγγέλιο. Δεν έχεις προσωπικότητα πάνω σου να πεις δεν πάω ρε παιδί μου, πως το λένε τούτο πράγμα. Δεν μπορώ να πάω εκεί.
00:27:36
Δηλαδή μας αφαίρεσαν την προσωπικότητα, γίναμε μια αγέλη; Και όπου πάνε όλοι πάμε κι εμείς; Δεν μπορούμε να κρίνουμε τι γίνεται; Πόσο μάλλον παιδιά εάν έχομε μία συνείδηση της… της συντάξεώς μας με τον Χριστό, να πούμε αν όχι. Δεν μπορώ να πάω εκεί, δεν θέλω. Δεν θέλω να πάω εκεί. Έστω και αν αυτό το δεν θέλω σημαίνει ότι οτιδήποτε τίμημα κι αν έχει. Να με περιπαίξουν, να με φτύσουν, να με γελάσουν, να μη μου ξαναμιλήσουν… Μα δηλαδή με χρειάζονται για να πηγαίνω σε αυτά τα πάρτι, και δε σέβονται τη θέλησή μου.
00:28:13
Για τον άλφα ή βήτα λόγο έχω μια λοξά καλέ. Δεν δικαιώμαστε να έχομε μια λόξα; Να μην πηγαίνω σε εκείνους τους τόπους; Τι σημαίνει δηλαδή; Πρέπει να είμαστε όλοι δηλαδή ευθείες γραμμές; Πως, γίνεται άνθρωπος χωρίς λόξες; Δεν γίνεται.
[ακροατήριο γελά]
Αυτό είναι που ομορφαίνει έναν άνθρωπο. Κάθε άνθρωπος έχει την λόξα του.
[ακροατήριο γελά]
00:28:32
Φανταστήκατε να είμαστε… αφού ο Θεός ρε παιδιά γιατί δεν μας έκαμε όλους το ίδιο; Δέστε πόσοι άνθρωποι είμαστε εδώ. Πόσες φάτσες έχομε;
[ακροατήριο γελά]
Γιατί δεν είμαστε όλοι το ίδιο; Ο κάθε ένας είναι… κανένας δεν είναι όμοιος με τον προηγούμενο, κανένας απολύτως. Μοιάζομε άλλος πολύ άλλος λίγο αλλά δεν είμαστε όμοιοι. Απ’ αυτό δεν καταλαβαίνομε ότι ο Θεός μας έπλασε μοναδικούς; Έχομε μοναδικότητα, έχομε μοναδικότητα, δεν είμαστε αγέλη, δεν είμαστε ζώα που γινόμαστε ας πούμε ξέρω ‘γω κατά μάζες. Βέβαια τώρα θα μας κάνουν και απ’ αυτά, αυτά τα… με την κλώνο… κλωνοποίηση;
Ακροατήριο: [ασαφής]
00:29:12
Θα αναπαράγουν πολλούς τέτοιους τώρα. Για να δούμε. Τι θα δουν τα μάτια μας…
00:29:22
Το λέω αυτό έτσι γιατί αυτή η αίσθησης του βασιλέως Θεού στη ζωή μας, πρέπει να μας συνοδεύει παιδιά. Και όπως ένας άνθρωπος, βλέπετε, είναι εντεταγμένος σε μία βασιλεία, σ’ ένα κράτος, είναι κάπου και εργάζεται, και έχει… έχει μία ιδιότητα, και όπου κι αν πάει κουβαλά αυτή την ιδιότητά του, και υποτάσσεται αυτόν τον χώρο, το ίδιο και πολύ περισσότερον εμείς που είμαστε υποτεταγμένοι εν ελευθερίας στον βασιλέα Θεόν.
00:29:53
Και βλέπετε ότι αυτή όλη η κίνησης που περιγράψαμε εδώ, είναι μία φυγή, μία φυγή από το σκότος προς το φως, από το διάβολο προς τον Χριστό, είναι ας το πούμε δύο δουλείες εδώ πέρα. Είναι η μια δουλεία του σατανά και μία δουλεία του Θεού. Αλλά έχει ένα μυστικό. Ότι η δουλεία του σατανά οδηγεί στον θάνατο, και τελικά η δουλεία εις Θεόν οδηγεί στην ελευθερία.
00:30:20
Όπως κάποιος άνθρωπος μπορεί να πει ότι, τι; Θα ‘μαι δούλος του οξυγόνου; Να αναπνέω οξυγόνο; Δεν θέλω να αναπνέω. Πιάνω την μύτη μου και δεν αναπνέω. Δεν αναπνέεις θα σκάσεις, θα πεθάνεις, δεν θα μπορέσεις να τα βγάλεις πέρα. Δεν είσαι… είσαι μεν δούλος της… του αέρος, ας το πω έτσι, διότι είσαι αναγκασμένος να αναπνέεις, αλλά αναπνέοντας ζεις.
00:30:44
Άρα τελικά αυτή η δουλεία, η λειτουργία της αναπνοής η οποία σου φαίνεται αναγκαστική, και τρόπο τινά σου αφαιρεί την ελευθερία σου – διότι θέλεις δεν θέλεις πρέπει να αναπνέεις αν θα ζεις, δεν μπορείς να ζεις χωρίς να αναπνέεις – όμως σε οδηγεί εις ζωήν, και είναι το σημείο της ζωής σου, κατά το ίδιον τρόπον και η δουλεία εις Θεόν σε οδηγεί στην ελευθερία, σ’ οδηγεί σε έναν χώρο τελείως ελεύθερο, που… ναι μεν υποτάσσεσαι, αλλά υποτασσόμενος απελευθερώνεσαι. Ενώ το άλλο, υποτάσσεσαι και υποτασσόμενος θανατώνεσαι. Απόδειξη παιδιά ότι, κοιτάξετε πόσος στεγνή δικτατορία είναι η αμαρτία. Δεν μπορούμε να βγούμε πέρα. Δεν δεν μπορούμε να την απαλλαχτούμε. Δηλαδή είμαστε τελείως αιχμάλωτοι, έχομε όλοι πικρή πείρα δυστυχώς από πόση αιχμαλωσία έχει πάνω μας… έχουν πάνω μας τα πάθη. Πόσες αποφάσεις παίρνομε κάθε μέρα; Εγώ αυτό το πράγμα δεν θα το ξανακάνω, και θα το ξαναπώ, και θα το ξανακοιτάξω.
00:31:51
Πριν τελειώσει τα… τα λόγια μας να ‘τος πάλι.
00:31:57
Αφαίρεσης της ελευθερίας.
00:32:04
Και ξέρετε σε πόση ελευθερία οδηγείτε ο άνθρωπος; Αυτό που λέει ο Απόστολος, ότι «δικαίῳ νόμος οὐ κεῖται». Φτάνει ο άνθρωπος σε τέτοια ελευθερία παιδιά ώστε καταργούνται και οι εντολές του Χριστού ακόμα. Και αυτό που νομίζουμε ότι είναι εντολή, στο τέλος καταργείτε κι αυτή και μένει η αγάπη, και είναι η αγάπη προς Θεόν, η οποία ρυθμίζει τα πάντα. Και ο άνθρωπος μετά δεν χρειάζεται να διαβάζει τίποτα, ούτε να ξέρει τίποτα. Δεν χρειάζεται να ξέρει και να διερωτάται αυτό το πράγμα είναι αμαρτία; Το άλλο πράμα είναι αμαρτία; Να διαβάσουμε τι είναι οι αμαρτίες. Όχι, αλλά φτάνει σε μία ζώσα αγάπη με τον Θεό και αυτή η ζώσα Θεία αγάπη τον πληροφορεί και τον οδηγεί, τον κατευθύνει εκεί που πρέπει να πάει.
00:32:54
Δεν… δεν έχει… δεν κινείται νομικά ο άνθρωπος, δεν είναι ένας νομικός, που κοιτάζει τα χαρτιά του να δει αν αυτό το πράμα αποτελεί παράβαση ή όχι, ή ένας… ένας ας πούμε νομομαθείς μπορεί να θέλει καμιά παράβαση, μιαν παρανομία αλλά με νόμιμο τρόπο. Και είναι μεν παρανομία, αλλά δεν τον πιάνει ο νόμος διότι καλύφτηκε νομικά. Ξέρω ‘γω βρήκε ένα τρόπο και καλύφτηκε, και είναι βέβαια παρανομία. Όμως είναι καλυμμένος νομικά, δεν μπορείς να τον πιάσεις. Εστι μπορεί να σκεφτεί κανείς όταν ο Χριστιανός αντιμετωπίζει το Χριστό κατά νομικόν τρόπο.
00:33:29
Εάν όμως αντιμετωπίζω τον Χριστό κατά τρόπον αγάπης, κατά τρόπον [ασαφής], γίνεται παιδί του Θεού, γίνεται εραστής του Θεού, γίνεται ένα πράγμα με το Θεό, τότε δεν κοιτάει αν αυτό είναι αμαρτία το άλλο δεν είναι αμαρτία. Αλλά μέσα του πληροφορείται, και με πολύ φιλότιμο όπως έλεγε και ο γέροντας, με πολύ φιλότιμο και με πολύ έτσι… αρχοντιά, πορεύεται προς τον Θεό, χωρίς να διερωτάται και χωρίς να… να στενοχωριέται, αχ κρίμα δυστυχώς αυτό είναι αμαρτία και δεν μπορώ να το κάμω.
00:34:05
Δηλαδή δεν είναι σαν… σαν ένα πεινασμένο μωρό που τρέχουν τα σάλια του όταν βλέπει μιαν ξέρω ‘γω… ένα πλούσιο τραπέζι. Αλλά φτάνει στο σημείο όχι μόνο να βλέπει το πλούσιο τραπέζι αλλά να έχει πλήρη επίγνωση το τι είναι και να μην έχει καμία αίσθηση, καμίαν αίσθηση.
00:34:24
Όπως οι άγιοι, και όπως βλέπετε οι άνθρωποι που έχουν μια πνευματική ελευθερία παιδιά. Καταργείται σ’ αυτούς ακόμα και η αίσθηση της αμαρτίας. Καταργείται η αίσθηση της αμαρτίας. Δε βλέπουν αμαρτία πουθενά. Τα… είναι πάντα καθαρά της καθαρής, είναι όλα για αυτούς καθαρά. Καταργούνται όλες οι διακρίσεις. Καταργείτε η διάκρισης ανδρός και γυναικός, καταργείται η διάκρισης των συνεπειών της πτώσεως.
00:34:51
Βλέπετε, λέει προηγουμένως, μιλούσα εδώ γι’ αυτόν τον άνθρωπο που πάει να βαπτιστεί και βαφτίζεται γυμνός. Και σας είπα κι άλλη φορά ότι έχομε στην Εκκλησία αγίους που ήτανε γυμνοί. Τώρα… ε τι να πούμε, ότι αυτοί οι άγιοι ας πούμε, τι ήταν; Ήταν γυμνιστές όπως κυκλοφορούν στα… εις τα στρατόπεδα; Στρατόπεδα γυμνιστών δηλαδή όχι στρατόπεδα…
[ακροατήριο γελά]
00:35:20
Αλλά γιατί το ‘καμαν αυτό παιδιά; Γιατί έφτανα σε τέτοια ακακία, σε τέτοια απλότητα, σε τέτοια… καθαρή καρδία, που δεν ήταν τίποτα γι’ αυτούς το ένδυμα. Όπως ένα μωρό. Πιάσε ένα μωρό, βγάλτε τα ρούχα του, δεν καταλάβει τίποτα. Το ντύνεις το ξεντύνεις… το ίδιο πράμα του κάνει, καμία αίσθηση… Ο άνθρωπος εις τον παράδεισο προ της πτώσεως ήτο γυμνός και ουκ ησχύνετο λέει η Γραφή, δε εντρέποντο, δεν είχε αίσθηση της αμαρτίας, δεν είχε πάθος, ήταν απαθής. Οι άγιοι λοιπόν φτάνοντας εις την απάθεια, καταργούν αυτά τα πράγματα. Και αν τα τηρούν τα τηρούν για τον τύπο για να μην σκανδαλίσουν.
00:36:02
Αλλά υπερβαίνονται αυτές οι αισθήσεις. Φτάνουν σε μία φοβερή καθαριότητα. Ενώ εμείς αντιθέτως που είμαστε εμπαθείς βέβαια έχομε ανάγκη και είμαστε υποχρεωμένοι να προσέχομε διότι δεν έχομε απάθεια. Και υπάρχει τεράστιος κίνδυνος εκθέτοντας τον εαυτόν μας εις τα αίτια της αμαρτίας να καταποντιστούμε. Γι’ αυτό τον λόγο προσέχομε, γι’ αυτό λόγο ντυνόμαστε, γι’ αυτό το λόγο αποφεύγομε τα αίτια της αμαρτίας.
00:36:30
Ενώ εάν είμαστε απαθείς και άγιοι, κανένα πρόβλημα δεν θα υπήρχε. Ο Άγιος Αντρέας ο δια Χριστόν σάλος, που εκοιμόταν τα βράδια θυμάστε; Διαβάσατε τον βίο του; Στους οίκους ανοχής. Πήγαινε στα καταγώγια των γυναικών εκεί των κοινών γυναικών, και κοιμόταν εκεί μαζίν τους, στο ίδιο κρεβάτι. Τίποτα. Πήγαινε στα καπηλεία τα σημερινά ας πούμε… σημερινές δισκοθήκες ας το πούμε. Τα κλαμπ… πήγαινε παντού τότε ας πούμε της εποχής.
[ακροατήριο γελά]
Στο καπήλειο λέει πήγαινε, έβγαινε πάνω στο τραπέζι, του έριχναν το κρασί από πάνω… οτιδήποτε έκανε, τρελές. Και πράγματα δηλαδή εξωφρενικά. Έβγαζε τα ρούχα του, φιλούσε τις γυναίκες… Ναι είχε έναν άγιο εκεί που λέει δια Χριστός σαλός, που ήθελε να φυλήσει τις κοπέλες του χωριού. Βέβαια το αποτέλεσμα ήταν τον έσπασαν στο ξύλο οι… οι άνδρες ας πούμε. Και λέει κανείς, τι είναι αυτό το πράγμα ας πούμε; Βάση του νόμου, αυτοί όλοι, οι δια Χριστό σαλοί, [ασαφής] ένα ολόκληρο τάγμα μες την Εκκλησία, μεγάλων αγίων. Βάση του νόμου, αυτοί ήταν για… να παν’ στη φυλακή οι άνθρωποι. Αλλά βάση το νόμο του Θεού αυτοί ήτανε… ήταν αυτοί οι οποίοι έφτασαν στην τελεία ελευθερία, έχοντας ως βασική προϋπόθεση την απάθεια, βέβαια εννοείται.
00:37:54
Αυτά όλα τα λέω για να δούμε και την αντίθεση την δική μας που είπαμε προηγουμένως. Σε εμάς αυτό δεν ισχύει, δεν μπορεί να γίνει. Σε μας είμαστε εύφλεκτοι από την αμαρτία, δεν μπορούμε. Η αμαρτία είναι σαν μια πυρκαγιά, και δεν μπορούμε να πλησιάσουμε. Γι’ αυτό ο σοφός… ο σοφός στρατιώτης Χριστού, είναι αυτός ο όποιος δε εκθέτει τον εαυτό του σε κινδύνους. Αλλά τράβα πίσω. Και ξέρει να υποχωρεί. Διότι παιδιά η υποχώρησης δε σημαίνει ήττα, δε σημαίνει ήττα. Η υποχώρηση πολλές φορές σημαίνει νίκη, και η υποχώρησης είναι μία μέθοδος πολέμου. Υποχωρείς μέχρι σ’ ένα σημείο. Δηλαδή βλέπεις εκεί είναι πυρ, είναι φωτιά, είναι κίνδυνος, μην πας εκεί, τράβα πίσω, υποχώρησε. Φύγε από τον χώρο εκείνο. Φύγε από την παρέα εκείνη. Φύγε από την ιδεολογία εκείνη, η οποία… η οποία σε επηρεάζει.
00:39:00
Για να… για να καταλάβεις και να ακολουθήσεις αυτό το γεγονός, ότι ο Χριστός είναι βασιλέας, είναι βασιλέας δικός σου, βασιλέας σου. Και όχι μόνο Θεός, και βασιλείας και Θεός.
00:39:15
[παύση]
00:39:21
Αυτή παιδιά η φυγή από τον… από τον διάβολο, πέρα από… από τον ίδιον, προσωπικά, έχει αυτή την… την έτσι… ας το πούμε «ηθική» πλευρά των παθών. Και έτσι με λίγα λόγια να σας υπενθυμίσω το γεγονός του Χριστού, ότι μετά την βάπτισή του ο Χριστός, όταν επήγε στο… στην έρημο 40 μέρες και ενήστευσε εκεί στην έρημο, και πήγε ο διάβολος και πείραζε τον Χριστό, τότε λέει το Ευαγγέλιο τον πείραξε με τρεις τρόπους, με τρεις τρόπους.
00:40:05
Ο ένας τρόπος,
[απευθύνεται στο κοινό]
ο ένας τρόπος ήταν να του δείξει τις πέτρες και του είπε, εφόσον έχεις ανάγκη να φάεις, να πεις να γίνουν αυτές οι πέτρες ψωμιά και να τα φάεις. Μετά τον ανέβασε στο… στο υψηλό βουνό εκείνο και του έδειξε όλες της βασιλείες του κόσμου και του είπε ότι θα τους τις δώσει, και μετά πάλι του είπε να πέσει από τον ψηλό χώρο εκείνο και να… και δεν θα πάθει τίποτα γιατί ήταν γιος του Θεού. Και οι Πατέρες σ’ αυτούς τους τρεις πειρασμούς είδαν τα τρία μεγάλα πάθη τα οποία πνίγουν τον άνθρωπο και από τα οποία πηγάζουν τα υπόλοιπα.
00:40:53
Το ένα πάθος, είναι το πάθος της φιλοδοξίας, του εγωισμού. Όταν του είπε πέσε από δω κάτω και δεν θα πάθεις, «Εἰ υἱὸς εἶ τοῦ Θεοῦ, βάλε σεαυτὸν κάτω», εάν είσαι παιδί του Θεού πέσε κάτω και δεν θα πάθεις τίποτα. Η φιλοδοξία η οίησης η έπαρσης, ο εγωισμός, η υπερηφάνεια.
00:41:14
Το δεύτερο πάθος, αφού πεινάς μπορείς να φας, μάλλον πες να φας, η φιληδονία, και το τρίτο πάθος η φιλαργυρία. Είναι τα μέτρια πάθη, οι γίγαντες των παθών όπως λένε οι Πατέρες. Η φιλοδοξία, η φιληδονία, και η φιλαργυρία.
00:41:37
Εφόσον ο Χριστός επάλεψε με αυτούς τους τρεις τρόπους με τον οποίο ο σατανάς επήγε να τον αιχμαλωτίσει, μη γνωρίζοντας ο διάβολος ότι αυτός είναι ο Θεός, αλλά συμπεραίνοντας ή θέλοντας να συμπεράνει περί του εάν αληθώς αυτός είναι ο Θεός, ενίκησε τον διάβολο κατά κράτος, κατά πάντα. Και έτσι έδειξε ότι τελικά εάν ο άνθρωπος νικήσει αυτά τα τρία πάθη, τότε νικά τις ρίζες των υπολοίπων παθών. Και τα πάθη παιδιά τι είναι στην ουσίαν τους; Η ουσία… της αμαρτίας, των παθών, είναι το ότι αιχμαλωτίζουν την καρδία μας τελικά. Την… την βγάζουν από την πρώτη κλήση της καρδιάς, από την πρώτη κίνηση, από την φυσιολογική κίνηση. Που η κατά φύση κίνηση της καρδίας μας είναι να αγαπά απόλυτα τον Θεό, να αγαπά κατά απόλυτον τρόπο τον Θεό. «[5] Αγαπήσεις Κύριο τον Θεό σου εξ όλης της καρδίας σου».
00:42:34
[διακοπή ηχογράφησης]
00:42:38
… παύεις να αγαπάς κατ’ απόλυτον τρόπον τον Θεόν και αγαπάς κάτι άλλο.
00:42:46
Εγώ να σας πω… για πολλά χρόνια δεν μπορούσα να καταλάβω αυτό το πάθος της φιλαργυρίας. Δεν είχα ποτέ μου χρήματα. Ούτε ποτέ μου πληρώθηκα, ούτε έκαμα… δεν είχα ας πούμε… όλα τ’ άλλα πάθη τα έχω όλα αυτή την φιλαργυρία δεν την είχα γιατί δεν είχα και χρήματα. Οπόταν… λέω μα γιατί; Τι τώρα τούτο πράμα ας πούμε, πως… πως είναι η φιλαργυρία ας πούμε. Τι αισθάνονται οι φιλάργυροι άνθρωποι; Γιατί είναι αμαρτία; Γιατί έφτασαν να πουν τη ρίζα πάντων των κακών η φιλαργυρία; Και να την ονομάσουν και ειδωλολατρία ακόμα.
00:43:20
Μεγαλώνοντας, και γνωρίζοντας φιλάργυρους ανθρώπους, είδα ότι γιατί είναι τελικά. Ξέρετε γιατί παιδιά; Διότι… τώρα χρήματα όλοι έχουμε έτσι; Λίγα πολλά όλοι έχομε. Και από μια λίρα μέχρι εκατομμύρια λίρες. Διότι θα πάμε ξέρω ‘γω… πάρομε ένα ταξί, θα αγοράσομε… – μέχρι και νερό τώρα αγοράζουμε και πίνομε ας πούμε, μέχρι και ένα ποτήρι νερό. Τα πάντα τα αγοράζουν σήμερα ο κόσμος, και όλοι έχομε χρήματα στην τσέπη μας και αγοράζομε πράματα. Δίνομε και παίρνομε.
00:43:58
Αλλά η φιλαργυρία κλέβει τον νου του ανθρώπου διότι τελικά όλη αυτήν την… την προς Θεόν κίνηση, την απόλυτο εμπιστοσύνη στον Θεό, την απόλυτη αγάπη στον Θεό, την… την κλέβει,… και την κάνει πίστη και εμπιστοσύνη και αγάπη στα χρήματα. Πιστεύομε στα χρήματά μας. Αισθανόμαστε ασφαλείς όταν έχομε χρήματα. Όταν δεν έχομε χρήματα μας πιάνει ανασφάλεια. Μας πιάνει φοβία, αισθανόμαστε ότι δεν έχομε τίποτα, ότι κάτι λείπει, κάτι… από κάπου κινδυνεύομε, δεν έχομε χρήματα.
00:44:37
Γι’ αυτό βλέπετε ότι η ακτημοσύνη, η ακτημοσύνη, είναι μία από τις τρεις κεφαλαιώδης αρετές των μοναχών. Δεν επιτρέπεται να έχεις απολύτως τίποτα. Χτυπάει κατά απόλυτον τρόπο αυτό το πράμα. Να μην πιστεύεις σε τίποτα, ή όπως λέμε, να μην κλέψει την καρδιά σου τίποτα, έστω και ένα βελόνι. Μπορεί να σαι πλούσιος, μπορεί να είσαι εκατομμυριούχος, και όμως να είσαι ακτήμον, δηλαδή να μη σου κλέψουν την καρδιά σου αυτά τα πράγματα. Να διαχειρίζεσαι εκατομμύρια, όμως να είσαι ελεύθερος. Και μπορεί να έχεις ξέρω ‘γω πέντε λίρες, και να ‘σαι σκλάβος. Και να ‘σαι δούλος σ’ αυτές τις λίρες, σ’ αυτά τα πράγματα.
00:45:20
Και ξέρετε ο άνθρωπος μέχρι που μπορεί να… να υποδουλωθεί; Μέχρι σε γελοία πράγματα, σε γελοία πράγματα. Δηλαδή κάμνομε πράγματα μεγάλα πολλές φορές και δεν κάμνομε πράγματα απλά. Εγώ το ‘χω δει αυτό το πράγμα στο χώρο του μοναχισμού. Πηγαίνομε να γίνομε μοναχοί, αρνούμαστε τον εαυτό μας, τις σπουδές μας, την οικογένειά μας, την μελλοντική οικογένεια μας, να κάνομε παιδιά να παντρευτούμε ξέρω ‘γω. Αρνούμαστε τα πάντα, πηγαίνομε ας πούμε μες στα βουνά, να σηκωνόμαστε από τα μεσάνυκτα, και μπορεί να μην αρνηθούμε ένα απλό πράγμα.
00:45:57
Ένα απλό ευτελές πράγμα. Θυμάμαι μια φορά εγώ στο Άγιον Όρος, ήρθε ένα παιδί να γίνει μοναχός, άφησε όλα και αυτός όπως τα αφήσαμε όλοι. Γονείς και ξέρω ‘γω φίλους… ήταν και μορφωμένο παιδί, έφερε μαζί του τα γραμματόσημα.
[ακροατήριο γελά]
Είχε μια χαρτόκουτα γεμάτη άλμπουμ γραμματοσήμων. Όπως είναι το συνήθειο ας πούμε όταν γινόμαστε μοναχοί, όλα τα πράγματά μας όταν πάμε τα βάζομε κάπου εκεί και να… να έρθει ο γέροντας να δει τι πράγματα έχομε, ώστε αυτά που θα κρατήσομε να είναι με την ευλογία του γέροντα.
00:46:39
Έρχεται ο γέροντας λέει, τι είναι αυτό εκεί το κουτί; Λέει, είναι τα γραμματόσημα. Γραμματόσημα;
[ακροατήριο γελά]
Και τι… τι τα κάμεις παιδί μου στα γραμματόσημα; Ε λέει γέροντα ξέρεις από μικρό παιδί μάζευα γραμματόσημα. Είναι μια οικογενειακή συλλογή, μάζευα από μικρό παιδί, έχω πολύτιμα γραμματόσημα αυτά. Λέει, για άνοιξε να δούμε. Άνοιξε… λέει είναι ωραία λέει ο γέροντας. Ασ’ τα να τα δώσω σε κανένα μωρό μωρό να παίζει.
[ακροατήριο γελά]
Ασ’ τα να τα δώσομε σε κανα μωρό να παίζει. Μόνο που δε λιποθύμησε εκείνο το παιδί. Χλώμιανε… πρασίνισε, κοκκίνισε, μαύρισε, έκανε… Λέει ο γέροντας τι… τι έπαθες; Λέει, γέροντα δεν μπορώ. Δεν μπορώ, τα γραμματόσημα δεν μπορώ να τα αποχωριστώ. Λέει, βρε τι μάνα σου την άφησες, τον πατέρα σου, τα αδέλφια σου, τα γραμματόσημα δεν μπορείς να τα αποχωριστείς;
00:47:32
Δεν μπορούσε να το ξεπεράσει. Δεν μπορούσε να το ξεπεράσει. Δυσκολεύτηκε πάρα πολύ, πάρα πολύ. Και λέει κανείς, κοίταξε ας πούμε, τα γραμματόσημα.
00:47:44
Είδαμε και πάθαμε να ξεκολλήσουμε από τα γραμματόσημα.
[ακροατήριο γελά]
Θέλω να πω παιδιά ότι μπορεί να αφήσει κάνεις τεράστια πράματα και να πιαστεί από ελάχιστα. Διότι κολλάει η καρδιά του εκεί. Βλέπετε, κάτι που είχαμε όταν είμαστε μαθητές ας πούμε. Ξέρω ‘γω δώσ’ μου το βιβλίο σου να διαβάσω. Δεν το δίνομε. Δώσ’ μου το… το μολύβι σου. Δεν το δίνομε. Πάει να πιάσει ο άλλος το μολύβι μας δεν θέλομε να το… θα το σπάσει, θα το κάμει ξέρω ‘γω. Μικρότητες, ήμαστε μικροί άνθρωποι δυστυχώς. Έχομε μικρότητες.
00:48:18
Λέει κάνεις, βρε παιδί μου ας πούμε, το κεφάλαιο το κατέβαλες, τώρα έμεινες εις τα ελάχιστα; Όλα αυτά τα πράγματα συνιστούν το πάθος της φιλαργυρίας, τα οποία μπορεί να μην είναι ούτε καν χρήματα, ούτε καν χρήματα. Χτήματα πράγματα οτιδήποτε. Η μοτόρα μας. Έχω δει ανθρώπους που είναι ερωτευμένοι με τις μοτόρες τους.
[ακροατήριο γελά]
Πω πω με μοτόρα! Είναι φοβερό πράμα. Μοτοσικλέτα, να την ονειρεύεται στον ύπνο του, να… να… την γυαλίζει να την σφουγγαρίζει να την… κάμνει ας πούμε…
[ακροατήριο γελά]
να μην πάθει τίποτα.
00:49:00
Μετά, άλλος γίγαντας, η φιληδονία, είναι η θεότητα της εποχής η φιληδονία. Ξέρετε παιδιά τι σημαίνει η φιληδονία. Είναι όλα… όλη αυτή η βιτρίνα, όλη αυτή η βιτρίνα που… που σήμερα πλασάρετε κατ’ αυτόν τον τρόπο. Η αμαρτία βερνικωμένη. Γυαλίζει από ένα χιλιόμετρο. Και την βλέπει κανείς και λέει πα… ας πούμε. Μα είναι τόσο ωραία ας πούμε, μα τόσο σπουδαία. Αλλά δεν είδαμε παραδείγματα επιτυχίας.
00:49:38
Ναι, προβολή της αμαρτίας βλέπομε, τα αποτελέσματα όμως, τα… τα ωραιότατα αποτελέσματα που κάνουν ολοκληρωμένες προσωπικότητες. Ολοκληρωμένες σχέσεις λέει, που αποτελούνται από ολοκληρωμένους ανθρώπους, και κάνουν και ολοκληρωμένες… σχέσεις ας το πούμε δηλαδή όχι μόνο σαρκικές αλλά σ’ όλο… την εμφάνεια των πραγμάτων.
00:50:04
Αυτά τα ολοκληρωμένα είναι δηλαδή σαν τα ολοκληρωτικά καθεστώτα, που τελικά καταστρέφουν τα πράγματα διότι βλέπομε στην πράξη. Δεν χρειάζεται εδώ θεωρίες, δέστε στην πράξη παιδιά. Ποτέ… ποτέ άλλοτε είχαμε τέτοια διάλυση των σχέσεων των άνθρωπων όσο σήμερα; Σήμερα τι πιο εύκολο πράγμα είναι να έχεις ολοκληρωμένες σχέσεις. Όποτε θέλεις, όπως θέλεις, τέλος πάντων… τέλος πάντων εσείς ξέρετε καλύτερα. Λοιπόν, όμως γιατί διαλύονται λοιπόν οι σχέσεις και οι δεσμοί αυτοί; Γιατί διαλύονται; Γιατί καταστρέφονται εφόσον έπρεπε να είναι ολοκληρωμένοι; Άρα δεν… δεν τρέφουν την αγάπη. Άρα τρέφουν πάθη, τα οποία πάθη είναι βαθύτατα… προχωρούν βαθιά μέσα στο [ασαφής] μας.
00:50:52
Άρα η φιληδονία είναι μία εμπάθεια που… που πηγάζει από τον ατομισμό μας. Τρέφει τον ατομισμό, και ατομισμός σημαίνει κατάργηση της προσωπικής σχέσεως. Και σημαίνει ότι θέλω τον άλλο να με αγαπά. Και απαιτούμε, με αγαπάς; Πες μου ότι μ’ αγαπάς. Και μια φορά και δυο και τρις, εκατό φορές την ημέρα, κατά τρόπο υστερικό, τρελό. Δηλαδή ακούει κάνεις κάτι τρελές, δηλαδή άρρωστα, δηλαδή θέλουμε ψυχίατρο, θέλομε ψυχίατρο.
00:51:26
Ξέρω ‘γω, σας πιάνει κι αυτή η ειλικρίνεια, στις σχέσεις σας, και κυρίως… κυρίως το παθαίνουν οι κοπέλες αυτό το πράγμα, οι οποίες ξεγελιούνται ας πούμε και ο άνδρας τους λέει, πες μου τι έκανες μέχρι τώρα, εξομολόγησης.
[ακροατήριο γελά]
Αυτές οι καημένες αρχίζουν και λένε ας πούμε… λένε τέλος πάντων τις περιπέτειές τους. Εκείνος βέβαια, δεν λειτουργεί σαν καλός πνευματικός,
[ακροατήριο γελά]
να πει ότι συγχωρούνται οι αμαρτίες σου, αλλά αρχίζει εκείνη η… η ανάκρισης με την λάμπα ας πούμε. Ποτέ, πως, που, πόσες φορές, και 100 φορές την ημέρα ας πούμε, 100 φορές την ημέρα. Να τρελάνει τον άλλο άνθρωπο. Βρε παιδί μου σου ‘πε μια φορά, δυο φορές, τρις, 100 φορές. Μ’ αφού εσύ κάνεις πιο πολλά απ’ εκείνη, έκανες πιο πολλά από αυτήν. Γιατί απαιτείς πράγματα τα οποία εσύ δεν τα έκαμες; Απαιτείς εσύ ξέρω ‘γω τιμιότητα, αγνότητα, παρθενία. Μα εσύ ούτε τα είδες μπροστά σου τούτα πράγματα.
[ακροατήριο γελά]
Δηλαδή έχουν καταστρατηγηθεί εδώ από τον καιρό που ήσουν στο νηπιαγωγείο [ασαφής]
[ακροατήριο γελά]
Τι απαιτείς τώρα;
00:52:37
Τι απαιτείς; Τι είναι αυτά τα πράματα; Αρρωστημένες αγάπες. Δηλαδή είναι αγάπη να φας τον άλλον ας πούμε; Να τον βάλεις πάνω στη σούβλα να τον… να τον… να τον γυρνάς…
00:52:53
Λοιπόν και μετά η φιλοδοξία έτσι; Η φιλοδοξία, νομιζόμενοι ότι αποκτώντας δόξα τότε υπάρχομε, τότε υπάρχομε. Η καινή δόξα, η κενοδοξία, όπως λένε οι Πατέρες, η υπερηφάνεια. Αυτό το οποίον τελείως μας απομακρύνει από τον Θεό. Ο υπερήφανος είναι τρελός κατά κατ’ ακρίβεια παιδιά έτσι, είναι άφρον. Η υπερηφάνεια είναι τρέλα, διότι η υπερηφάνεια στηρίζεται πάνω σε πράγματα τελείως ανεδαφικά. Και ο άνθρωπος ο υπερήφανος δεν μπορεί να ακούσει ποτέ κανένα.
00:53:31
Και λένε πολλές φορές, θέλω να μάθω αν έχω υπερηφάνεια. Δύο στοιχεία είναι βασικά να ξέρομε αν έχομε υπερηφάνεια. Πρώτον.
Ακροατήριο: [μη ακουστό]
Μ. Αθανάσιος: Τι;
Ακροατήριο: [μη ακουστό]
Το πρώτο είναι όταν δεν συμβουλευόμαστε κανένα. Εγώ ξέρω, εγώ διαβάζω, εγώ μελετώ. Άμα μιλήσετε με ένα Χιλιαστή όλα τα ξέρει, όλα, την Γραφή απέξω. Οι αιρετικοί όλα τα ξέρουν. Όλα… εγώ διάβασα, εγώ ξέρω, εγώ το αισθάνομαι, εγώ τα καταλαβαίνω. Πρώτο ρήμα εγώ. Από ‘δω καταλαβαίνεις τι συνεπάγεται δηλαδή.
00:54:08
Λοιπόν, όταν δεν δέχεται συμβουλή, όταν δεν δέχεσαι να ακούσεις τον άλλον άνθρωπο, να δώσεις διάθεση ακοής προς τον άλλον άνθρωπο, να τον ακούσεις. Είναι το πρώτο δείγμα του εγωισμού και το δεύτερο ο θυμός. Όταν θυμώνεις, τότε… τότε είναι ένα δείγμα εγωισμού ο θυμός. Ο ταπεινός άνθρωπος δεν θυμώνει. Γιατί; Γιατί δέχεται όλους όπως είναι. Όπως θέλετε έλεγε εκείνο το γεροντάκι στο Άγιον Όρος, όπως θέλετε. Το ένα μάλιστα, το άλλο… το αντίθετο… όπως θέλετε, ακριβώς όπως θέλετε, βεβαίως.
00:54:46
Όταν ο άνθρωπος γίνεται ταπεινός στην καρδία, τότε δεν έχει καμία δυσκολία με κανέναν άλλον άνθρωπο. Αποδέχεται τους πάντες, και τους εχθρούς του Θεού ακόμα, και τον διάβολο ακόμα. Δε… δεν τσακώνεται με τον διάβολο ας πούμε. Δεν τσακώνεται, διότι… πως να πούμε, τον λυπάται κι αυτόν. Τον λυπάται.
00:55:08
Ξέρετε μια… σας είπα παιδιά μια φορά που μια νύχτα ένας μοναχός εκεί που προσευχόταν πήγε ο διάβολος και τον έπιασε απ’ τον λαιμό. Τον έπιασε από τον λαιμό και δεν τον άφηνε να προσευχηθεί. Επήγε να… γλιτώσει ξέρω ‘γω [ασαφής] δεν μπορούσε, οπόταν του δίνει μια γροθιά του… του διαβόλου τέλος πάντων έγινε μια συμπλοκή εκεί. Την άλλη μέρα δεν κοινώνησε διότι λυπήθηκε λέει, κρίμα βρε παιδάκι μου, δεν έπρεπε να τον χτυπήσω. Το θεώρησε ας πούμε… τον λυπήθηκε, τον λυπήθηκε.
00:55:40
Και ξέρετε παιδιά ότι αυτή η αγαθή διάθεση προς πάντας, πόσον ωραίους μας κάνει; Δεν βλέπομε τίποτα κακό σε κανέναν άνθρωπο. Τίποτα τίποτα. Ούτε… ούτε κακά πράγματα, ούτε κινδύνους, ούτε φόβους, ούτε μας ανησυχεί, ούτε αγχωνόμαστε με τίποτε. Έχομε μία ειρήνη που πηγάζει μέσα από την ταπεινή διάθεση. Διότι, όπως ο υπερήφανος τρέφεται από τον εγωισμό του, από το εγώ του, και αγχώνεται και τρώγεται μήπως με κατηγορήσει κανένας, και μήπως χάσω το καλό μου όνομα, και μήπως ξέρω ‘γω χαθεί το γόητρο μου, και ποιος με κατηγόρησε να πάω να τον εύρω να του δείξω εγώ, αν είπε για μένα αυτά τα πράγματα… Γιατί; Βασίζεται πάνω σε αυτό το βάθρο κι σείεται, πέφτει κάτω. Ο ταπεινός στηρίζεται πάνω στην πίστη στο Θεό, και δεν έχει καμία ανάγκη. Δεν έχει… δεν έχει πουθενά και δεν κινδυνεύει από τίποτα. Δε βλέπει κινδύνους γύρω του. Γι’ αυτό το λόγο και δεν θυμώνει. Δέχεται τα πράγματα όπως έρχονται, όπως είναι, και τον κάθε άνθρωπο όπως είναι. Και είναι φίλος με όλους. Καμιά δυσκολία δεν αισθάνεται.
00:56:51
Αυτά τα τρία πάθη, η φιλαργυρία, η φιληδονία, και η φιλοδοξία, είναι τα πάθη τα οποία τρόπο τινά εκπροσωπούν τον διάβολον, και είναι καθημερινά μπροστά μας. Είναι από αυτά τα πάθη… σ’ αυτά τα πάθη που συνιστάτε ο πνευματικός αγώνας της πορείας μας, ακριβώς να αποταχθούμε τον διάβολο και όλα όσα είπαμε προηγουμένως, και να συνταχθούμε μαζί με τον Χριστό, και να σταθούμε σ’ αυτή την πορεία, σ’ αυτή τη σχέση, σ’ αυτή την… την… πως να πούμε, την ανυποχώρητο στάση, εις την γραμμή του Χριστού. Και ξέρετε παιδιά εδώ, υπάρχει μια δύναμης. Είναι ο θυμός.
00:57:36
Όπως είπαμε προηγουμένως ότι ο θυμός είναι ένδειξης εγωισμού, ο θυμός, ο καλός θυμός, ο άγιος θυμός, είναι δύναμης ψυχής που έδωσε ο Θεός μέσα μας. Και δεν πρέπει να ‘μαστε χαλβάδες, δηλαδή τέλεια ας πούμε έτσι… κάτι νερουλά πρόσωπα ας πούμε έτσι κάτι… νερόβραστοι ας πούμε. Αλλά ο άνθρωπος του Θεού, είναι πράος, είναι υποχωρητικός, είναι ταπεινός, αλλά σ’ ένα πράγμα είναι αμετακίνητος. Δεν τον υποχωρεί τίποτα απολύτως, τίποτα δε φεύγει από ‘κει, όταν πρόκειται να αρνηθεί τον Χριστόν. Όχι μόνον ομολογιακά στο στόμα του, αλλά και στις εντολές του. Όταν πρόκειται περί εντολές του Χριστού, εκεί δε γίνεται τίποτα, ο κόσμος να χαλάσει. Να τιναχθούν τα πάντα στον αέρα, να αυτοκτονήσουν όλοι, αυτός δεν υποχωρεί τίποτα.
00:58:29
Αυτός ο πράος, ο ταπεινός, γίνεται ανυποχώρητος. Γιατί; Διότι δεν είναι μαλθακός χαρακτήρας. Όχι, αλλά είναι… είναι εραστής του Θεού. Είναι αυτός που αγαπά τον Θεό τόσο πολύ που για χάρη του Θεού υφίσταται τα πάντα, και για χάρη του Θεού αρνείται τα πάντα, και για χάρη του Θεού δεν υποκύπτει επ’ ουδενί λόγω εις την αμαρτία. Και αν πέσει ως άνθρωπος, μπορεί να πέσει, όλοι πέφτουμε παιδιά. Άνθρωπος άπτωτος δεν υπάρχει. Όμως εγείρεται ξανά πάνω και ξαναμπαίνει στο δρόμο του εκεί ότι και αν του συμβαίνει και όσες συνέπειες και αν είναι υποχρεωμένος να υποστεί. Αυτή την ανδρεία είναι που χρειαζόμαστε σήμερα. Αυτή την ανδρεία που απαιτεί αυτό το κείμενο, αυτή η ακολουθία της βαπτίσεώς μας. Που είναι μία στρατολογία. Είμαστε δηλαδή στρατιώτες κεκλιμένοι σ’ αυτή την στρατιά του Θεού.
00:59:26
[ανακοινώσεις, προσευχή και απόλυση]
Sofia Orthi 