Ο σκοπός είναι ο άνθρωπος να αξιοποιήσει αυτό που έχει τώρα για τη Βασίλεια του Θεού. Είσαι παντρεμένος; Αξιοποίησε το γάμο σου. Κι είσαι παντρεμένος με αυτό το πρόσωπο; Αξιοποίησε αυτό το πρόσωπο, αυτά τα δεδομένα, αυτή την εργασία, αυτή την πόλη, αυτόν τον χρόνο που έχεις τώρα. (Περίπου 6.500 λέξεις)
Λεπτομέρειες
Τίτλος: 1107 Πνευματική αξιοποίηση του γάμου
Σειρά: Ομιλίες Στο Πανεπιστήμιο Κύπρου (Λευκωσία)
Ομιλητής: π. Αθανάσιος (Μητροπολίτης Λεμεσού)
Αρχείο: 1107_PNEYMATIKH_AKSIOPOIHSH_TOY_GAMOY.mp3
Ηχογραφήθηκε: Δευτέρα, 13 Μαΐου 2002
Διάρκεια: 46’51”
Επιλογές λήψης
Απευθείας: Αρχείο
Podcast: iTunes Spotify
Κείμενο
00:00:00
[Προσευχή]
00:00:25
[παύση]
00:00:45
Σήμερα που είναι η πρώτη μας ομιλία μετά το Πάσχα, θα είναι και η τελευταία μας.
[μουρμουρητό]
Διότι… μετά αρχίζουν οι εξετάσεις ξέρω ‘γω και διάφορες ιστορίες εδώ του σχολείου.
[παύση]
00:01:07
Γι’ αυτό πρέπει να τελειώσομε επιτέλους κάποτε με το γάμο, για να αποφασίσετε και εσείς τι θα κάμετε.
[παύση]
00:01:18
Την προηγούμενη φορά, εάν θυμάστε, είχαμε μιλήσει για… είχαμε φτάσει μάλλον, στο σημείο εκείνο της αναλήψεως των στεφάνων, όπου ο ιερέας ευλογεί τους… νεονύμφους πλέον και αναλαμβάνει τους στεφάνους τους. Δηλαδή σηκώνει, βγάζει τα στέφανα από τις κεφαλές των νεονύμφων διότι οπωσδήποτε δεν μπορούν να μένουν στεφανωμένοι συνέχεια. Παλαιότερα, υπάρχει μια παράδοσης ότι έμεναν με τα στέφανα οι άνθρωποι, οι νεόνυμφοι, 8 μέρες, ή άλλοι… 3 μέρες. Αυτό θυμίζει… κάτι που γίνεται στην ακολουθία του βαπτίσματος, που θυμίστε ότι ένα παιδάκι που βαπτίζεται, μένει έτσι με το Άγιο Μύρο, με όλα εκείνα τα… το ύδωρ του βαπτίσματος κτλ, τρεις μέρες τώρα. Παλαιότερα έμεινε και το παιδάκι 7 μέρες. Και στη χειροτονία του μοναχού πάλι, έχομε το ίδιο πράγμα. Ο μοναχός, όταν γίνεται μοναχός, όταν χειροτονείται μοναχός, παραμένει για 7 μέρες με τα… με τα άμφια εκείνα της κουράς του, με το σχήμα του και με όλα εκείνα, και παραμείνει για 7 μέρες μέσα στον ναό. Προσευχόμενος, χωρίς να κάνει διακονήματα, χωρίς να… περισπάται, αλλά μένει 7 μέρες 7 νύχτες μέσα στην εκκλησία, μετά την… μετά την κουρά, μετά τη χειροτονία ας το πούμε έτσι.
00:02:57
Και εδώ, υπήρχε μια… ακολουθία, η οποία διαβαζόταν την 8η ημέρα μετά τον γάμο ή μετά άλλες φορές την τρίτη ημέρα, τέλος πάντων ήταν τρόπον τινά το τέρμα αυτής όλης της ιερολογίας του μυστηρίου, γιατί έπρεπε οι άνθρωποι να επανέλθουν κανονικά πλέον στις εργασίες τους, στην καθημερινή τους ζωή. Έτσι αναλαμβάνοντας τους στεφάνους, τους οποίους έθεσε η εκκλησία προκειμένου να… στεφανώσουν τους ανθρώπους αυτούς λόγω της αγωνιστικής διαθέσεως που έδειξαν όλο αυτό το διάστημα, διαβάζει εκείνες τις ευχές και ευλογεί τους ανθρώπους να τους βοηθήσει ο Θεός να συνεχίσουν τη ζωή τους.
00:03:41
Και έχομε την τελευταία ευλογία πλέον, και τελειώνομε το μυστήριο του γάμου. Την ευχή της κεφαλοκλησίας. Αφού ο ιερέας πει, δηλαδή ευλογήσει τον λαόν και τους νεονύμφους με τον τύπο του Τιμίου Σταυρού λέγοντας, «[Ἱερεύς] Εἰρήνη πᾶσι. [Λαός] Καὶ τῷ πνεύματί σου», ο διάκονος, «Τὰς κεφαλὰς ὑμῶν τῷ Κυρίῳ κλίνατε», παρακαλούνται οι νεόνυμφοι να κλίνουν τις κεφαλές τους στον Θεό, και ο ιερέας εύχεται το εξής. «Ὁ Πατήρ, ὁ Υἱὸς καὶ τὸ Ἅγιον Πνεῦμα, ἡ παναγία καὶ ὁμοούσιος καὶ ζωαρχικὴ Τριάς, ἡ μία Θεότης καὶ Βασιλεία, εὐλογήσαι ὑμᾶς, καὶ παράσχοι ὑμῖν μακροζωΐαν, εὐτεκνίαν, προκοπὴν βίου καὶ πίστεως, καὶ ἐμπλήσαι ὑμᾶς πάντων τῶν ἐπὶ γῆς ἀγαθῶν, ἀξιώσαι δὲ ὑμᾶς καὶ τῶν ἐπηγγελμένων ἀγαθῶν τῆς ἀπολαύσεως, πρεσβείαις τῆς ἁγίας Θεοτόκου, καὶ πάντων τῶν Ἁγίων. [Λαός] Αμήν». Λέει αυτή τη σύντομη, την ωραιότατη και πολύ περιεκτική ευχή ως τελευταία ευλογία και ευχή ο ιερέας, ευχόμενος στους νεονύμφους οι οποίοι έκλειναν τις κεφαλές τους.
00:04:52
Λέει λοιπόν ότι ο Πατήρ, ο Υιός και το Άγιο Πνεύμα, η Παναγία και η ομοούσιος και η ζωαρχική Τριάδα, η μία Θεότης και Βασιλεία, όλη αυτή η πίστης μας εις την Αγία Τριάδα, στον Πατέρα, στον Υιό και στο Άγιο Πνεύμα, που είναι ομοούσιος και παναγία και ζωαρχική Τριάδα, είναι μία Θεότης και μία Βασιλεία, να σας ευλογήσει, «εὐλογήσαι ὑμᾶς», [ασαφής] να σας ευλογήσει, και να σας παράσχει μακροζωία. Να σας δώσει να έχετε πολλά χρόνια, μακριάν ζωή ας πούμε, έτσι, μακροζωία.
[παύση]
00:05:35
Βλέπετε παιδιά και αυτό που λέει και με το επόμενο, μακροζωία, ευτεκνία, προκοπή βίου και πίστεως, και «ἐμπλήσαι ὑμᾶς πάντων τῶν ἐπὶ γῆς ἀγαθῶν». Αυτά τα πράγματα, η μακροζωία, τα χρόνια πολλά που λέμε ας πούμε στους ανθρώπους, δεν είναι κακό πράγμα ούτε είναι υλικά πράγματα αλλά, ο άνθρωπος είναι πλασμένος από τον Θεό να χαίρεται τη ζωή του σε αυτόν τον κόσμο, γιατί έτσι τον έπλασε ο Θεός. Και ο Θεός μας έπλασε μέσα στην ευτυχία του παραδείσου, δεν μας έδωσε θάνατον ο Θεός, άρα η μακροζωία και η… και η μη ας πούμε… η παρουσία του θανάτου, είναι ευλογία. Είναι ευλογία για εμάς και η Εκκλησία εύχεται αυτό τον οποίο είναι καλό και ευλογημένο, φτάνει, αυτή η μακροζωία και το όπως λέμε και στη Λειτουργία, «μακροημερεύοντα» να δώσει ο Θεός τον επίσκοπο ας πούμε εις την Εκκλησία του, λέμε «εἰς πολλὰ ἔτη» ξέρω ‘γω όλα αυτά τα πράγματα, είναι ευλογία. Είναι ευλογία όταν γίνονται πράγματι ευλογημένα, όταν αξιοποιούνται αυτά τα χρόνια τα πολλά και ο χρόνος της ζωής ημών αξιοποιείται πνευματικά, τότε πράγματι είναι μεγάλη ευλογία. Και είναι χαρά και είναι… πώς να πούμε, θεωρείτο και από την Παλαιά Διαθήκη ακόμα ευλογία ο άνθρωπος να ζήσει πολλά χρόνια στον κόσμο αυτό. Όπως λέει εκείνη σε μια εντολή ότι, να τιμάς τον πατέρα σου και τη μητέρα σου, για να έχεις και εσύ καλή ζωή και να σου δώσει και ο Θεός πολλά χρόνια. Είναι ένα σημείο ευλογίας Θεού. Χωρίς να σημαίνει βέβαια ότι εάν κανείς αποθάνει νωρίς αυτό δεν είναι ευλογία. Όχι, ευλογία είναι όλα, αλλά είναι μια αδικία ας πούμε. Ένας άνθρωπος ζει ξέρω ‘γω 80 χρόνια, 90 χρόνια ας πούμε, εάν πεθάνει νωρίς, θεωρείται ότι δεν έζησε τη ζωή του ολόκληρη, αδικήθηκε από τη ζωή τρόπο τινά, βέβαια τον δικαιώνει ο Θεός μες την αιώνια Βασιλεία του, γιατί ο Θεός δεν αφήνει την αδικία να παραμείνει και να αδικείται ο άνθρωπος. Και αν αδικηθούμε σε αυτόν τον κόσμο, μας δικαιώνει ο Θεός αιώνια. Και αυτό είναι καλύτερο βέβαια.
00:07:56
Μακροζωία λοιπόν, ευτεκνία. Να δώσει ο Θεός όχι μόνο παιδιά στο άνθρωπο, απογόνους, όχι μόνο τέκνα, αλλά και καλά τέκνα. Γιατί είναι γεγονός ότι πολλές φορές, πολλοί γονείς… οι πολλοί σύζυγοι μάλλον, λυπούνται όταν δεν έχουν τέκνα, αλλά και πολλοί γονείς λυπούνται που έχουν τέκνα. Διότι και τα τέκνα είναι και αυτά άνθρωποι, ελεύθεροι, μέσα στην ελευθερία τους, και αν εκλέξουν το πονηρό, το κακό ας πούμε, και διάγουν έναν τρόπο ζωής που θλίβει τους γονείς τους και… τους στενοχωρεί, πράγματι είναι μια δυσκολία για ένα γονιό και νομίζω ότι είναι μια από τις πιο μεγάλες δοκιμασίες σ’ ένα γονιό οι δυσκολίες και οι δοκιμασίες που έχει από τα παιδιά του όταν αυτά τέλος πάντων ε… έχουν περιπέτειες στη ζωή τους, έχουν προβλήματα.
00:08:57
Και… ναι, χρειάζεται να αποκτήσει κανείς τέκνα μέσα στον γάμο, αλλά και καλά παιδιά, να έχει ευτεκνία, να έχει καλά παιδιά, και υγιεί παιδιά, αλλά προπάντων υγιείς ψυχικά και σωματικά. Να είναι παιδιά τα οποία θα φέρουν εις πέρα στον προορισμό της υπάρξεώς τους. Και ένας γονιός βλέποντας το παιδί του ας πούμε ότι… ε… πώς να πούμε… φέρει εις πέρας τον λόγο της ύπαρξης του στον κόσμο αυτό, και αγαπά τον Θεό, και γίνεται άνθρωπος του Θεού, και έχει έτσι ανακαλύψει ας πούμε τη σπουδαιότητα της υπάρξεώς του και σχέση του με τον Θεό, βέβαια αυτό είναι η μεγαλύτερη ευλογία για τους γονείς και πράγματι χαίρεται κανείς όταν βλέπει, το βλέπομε τώρα και στην Κύπρο αυτό το πράγμα και το λέω και ‘γω έτσι… ότι είναι πράγματι συγκινητικό να βλέπει εις γονείς ας πούμε να προσεύχονται για τα παιδιά τους, να… κλαίνε για τα παιδιά τους ή να παρακαλούν τον Θεό να βοηθήσει τα παιδιά τους, όχι τόσο εξωτερικά να έχουν χρήματα ή να έχουν μια σωματική υγεία μόνο, αλλά τα παιδιά να αγαπήσουν τον Θεό, να προτιμήσουν ξέρω ‘γω έτσι ας πούμε τον Θεό πάνω από όλα τα πράγματα του κόσμου τούτου, να αγαπήσουν τον Θεό, να ανακαλύψουν τον σκοπό της υπάρξεώς τους. Και έχει πολλούς γονείς τέτοιους οι οποίοι πράγματι με πολύ πόθο παρακαλούν τον Θεό, τα παιδιά τους, να είναι παιδιά αγιασμένα, να είναι παιδιά τα οποία έχουν βρει το νόημα της ζωής του.
00:10:35
Και ο Θεός ακούει τις προσευχές των γονιών. Έχει μεγάλη σημασία. Οι ευχές των γονέων «στηρίζουσι θεμέλια οἴκων» όπως διαβάσαμε προηγουμένως στην Ακολουθία του Γάμου. Οι ευχές των γονέων πράγματι στηρίζουν τα παιδιά, και ο Θεός ακούει τις προσευχές τους, και έχει δύναμη η προσευχή του γονιού, και της μητέρας και του πατέρα.
00:10:56
«εὐτεκνίαν, προκοπὴν βίου». Να προκόψουν οι άνθρωποι οι νεόνυμφοι στο βίον τους, σε όλες τις φάσεις του βίου τους. Και στα βιοτικά πράγματα, και στις δουλειές τους, και στα παιδιά τους, και σε οτιδήποτε κάμνουν να έχουν μια προκοπή, να πηγαίνουν καλά οι άνθρωποι, να μην έχουν δυσκολίες. Να έρχονται όλα σ’ αυτούς καλά. Και οι δυσκολίες ακόμα που θα συναντήσουν οπωσδήποτε, και αυτές να τους βοηθά ο Θεός και να είναι και οι ίδιοι εις θέση πνευματική τέτοια, ώστε, και τις δυσκολίες που θα συναντούν στη ζωή τους να τις μεταποιούν σε ωφέλεια, να τις αξιοποιούν πνευματικά, ώστε να μην αδικούνται αλλά να ωφελούνται και από τις δυσκολίες ακόμα.
00:11:40
Γι’ αυτό λέγεται προκοπή βίου και πίστεως. Να προκόπτουν, σιγά σιγά με το πέρασμα του χρόνου, να προχωρά ο άνθρωπος και στη ζωή του αλλά και στην πίστη, στη σχέση του με τον Θεό. Να γίνεται πιο πιστός, να γίνεται πιο… να αγαπά περισσότερο τον Θεό. Γιατί φαίνεται παιδιά ότι και η πνευματική ζωή με τα χρόνια αυξάνει. Δηλαδή ο άνθρωπος είναι πιο συνετός, ή πιο ασύνετος, εξαρτάται βέβαια. Μεγαλώνοντας ο άνθρωπος πήζει το μυαλό του έτσι και βοηθά και το μυαλό ας πούμε στην πνευματική ζωή. Καταλαβαίνει κανείς τη ματαιότητα των παρόντων πραγμάτων, καταλαβαίνει πολλά πράγματα τα οποία ας πούμε παλαιότερα τα έβλεπε με μια άλλην ας πούμε έτσι… απ’ άλλη οπτική γωνία, τώρα τα βλέπει πιο σοβαρά, πιο συνετά, μαθαίνει να ξεχωρίζει το καλό από το κακό πιο εύκολα, έχει μια ιεραρχία στα πράγματα της ζωής του, δεν ενθουσιάζεται από επιφάνειες και από βιτρίνες. Μπορεί να βλέπει τα πράγματα στο βάθος, αποκτά μια πιο ισχυρή σχέση με τον Θεό.
00:12:50
Γιατί είναι γεγονός ότι όσο ο άνθρωπος ωριμάζει έχει πολλά πράγματα μέσα του και φαίνεται ότι και η ηλικία του ανθρώπου συντείνει σε αυτό το πράγμα. Γι’ αυτό έλεγαν φαίνεται και στο Άγιον Όρος, έλεγαν οι γέροντες εκεί ότι, η πείρα, είναι ανώτερη από τη χάρη. Και βέβαια αυτό δεν μας άρεσε όταν ήμασταν νέοι, οι νεότεροι, διότι έλεγαν, πώς, η Χάρης ας πούμε είναι το πιο μεγάλο πράγμα. Η πείρα τι είναι ας πούμε; Γιατί λένε οι πατέρες, οι γέροντες, ότι η πείρα είναι μεγαλύτερη από τη Χάρη; Ο άνθρωπος που έχει πείρα δηλαδή είναι πιο μεγάλος από έναν άνθρωπο που είναι Χαριτωμένος, που έχει ενέργεια της Χάριτος; Ναι, φαίνεται ότι είναι πιο ασφαλισμένος ο έμπειρος άνθρωπος. Διότι η πείρα είναι γέννημα των πειρασμών, είναι γέννημα των… των δυσκολιών, των δοκιμασιών, των πολλών καταστάσεων της ζωής μας, ενώ η Χάρης εντάξει έρχεται σε όλους τους ανθρώπους και στους νέους, αλλά η Χάρης δημιουργεί έτσι έναν ενθουσιασμό πολλές φορές στον άνθρωπο, και επειδή του λείπει η πείρα γίνεται ενθουσιώδης και σαν καμιά φορά πετάγεται στα σύννεφα.
00:14:06
Και αυτό καμιά φορά λέει κανείς και σε νέα παιδιά ότι, λέει, μα… πάει έξω ας πούμε, και λέει, μα γιατί ανησυχούν η μάνα μου και δεν πάει να κοιμηθεί ας πούμε; Γιατί δηλαδή; Ξέρω ‘γω αφού της είπα ότι δεν θα κάνω κάτι κακό και πρέπει να μου έχει εμπιστοσύνη. Και θεωρεί ξέρω ‘γω παράλογη τη μητέρα ή τον πατέρα οι οποίοι κάθονται στον καναπέ και τον περιμένουν. Δεν είναι ότι δεν έχουν εμπιστοσύνη οι γονείς, εντάξει μπορεί να είναι και λίγο εκείνο αλλά έχουν εμπιστοσύνη, το θέμα είναι ότι οι γονείς ως πιο έμπειροι άνθρωποι της ζωής, ως πιο πεπειραμένοι, επειδή έχουν περάσει πολλά, είδαν πολλά, άκουσαν ασφαλώς πιο πολλά από μας, για αυτόν τον λόγο το μυαλό τους έχει άλλον τρόπο που δέχεται και αξιολογεί τα πράγματα. Και ένα μωρό μπορεί να περπατά και να μην καταλαβαίνει τους κινδύνους που έχει γύρω του, αλλά ένας μεγαλύτερος άνθρωπος συνειδητοποιεί τους κινδύνους, ξέρει τις δυσκολίες που μπορούν να προκύψουν, ξέρει τι μπορεί ανά πάσα στιγμή να συμβεί σε έναν άνθρωπο, οπότε είναι φυσικό να έχει μιαν ευθύνη και έχει μια ας πούμε… έτσι μια ανησυχία, που ίσως ένας νεότερος δεν το βλέπει, δεν το έχει. Τα ξεπερνά τα πράγματα έτσι με έναν ενθουσιασμό νεανικό, ο οποίος όμως του λείπει η πείρα.
00:15:25
Γι’ αυτό ο άνθρωπος ο πεπειραμένος είναι πολύ σημαντικό και στην πνευματική ζωή αλλά φαίνεται και σε όλες τις φάσεις της ζωής μας. Το λέει και η παροιμία. Έτσι δεν λέει μια παροιμία, αν δεν έχεις γέρον, αγόρασε; Έτσι να πας να βρεις ένα γέρο να αγοράσεις δηλαδή, άμα δεν τον έχεις, όχι για να τον πάρεις ας πούμε να τον ξέρω ‘γω να τον φροντίζεις, αλλά για να σε βοηθά με την πείρα του ο γέρος. Ο γέρος άνθρωπος έχει πείρα, έχει μιαν άλλη γνώση που δεν έρχεται αυτή η γνώσης έτσι αφ’ εαυτού της. Έρχεται λόγω των χρόνων των πολλών. Και το λέει και ο Χριστός στο Ευαγγέλιο, «[40] οὐκ ἔστι μαθητὴς [ὑπὲρ] τὸν διδάσκαλον αὐτοῦ». Δεν υπάρχει λέει ο Χριστός μαθητής μεγαλύτερος από δάσκαλόν του. Καλά δεν υπάρχουν μαθητές οι οποίοι ξεπέρασαν τους δασκάλους σε γνώσεις; Ασφαλώς. Ένας καθηγητής ξέρω ‘γω πανεπιστήμιου έχει ξεπεράσει τον δάσκαλόν του, του γυμνασίου του, σε γνώσεις. Αλλά σε πείρα όμως, νομίζω όχι διότι ο δάσκαλος ασφαλώς είναι πιο μεγάλος από τον μαθητή του.
00:16:29
Η πείρα είναι μεγάλη υπόθεσης και η πείρα έρχεται μέσα από την πορεία της ζωής μας, από αυτή την πορεία της ζωής, και… και τα χρόνια της ζωής μας μας δημιουργούν πολλές… πολλές εμπειρίες μέσα μας παιδιά τις οποίες δεν τις είχαμε παλαιότερα. Εγώ να σας πω θυμάμαι έτσι… βλέπω πως λειτουργεί ας πούμε η ηλικία μας. Όταν είμαστε παιδάκια, που να σκεφτούμε να αφήσομε τους γονείς μας. Λες, πιάσε ένα μωρό ας πούμε ξέρω ‘γω και πιάσ’ το από τους γονείς του. Θα κλαίει, θα οδύρεται, θέλει να πάει στη μάμα του, δεν αφήνει τη μάνα του ας πούμε. Έτσι, η ηλικία του είναι τέτοια, είναι προσκολλημένο. Μετά άμα μεγαλώσει και είναι στα 17 του χρονιά, ξέρω ‘γω στα 16 του χρονιά, βάλ’ το όλη ημέρα με τη μάνα του θα αγανακτά. Μα με τη μάνα μου όλη ημέρα ας πούμε; Ή πάει η μητέρα να τον πιάσει από το πάρτι και νευριάζει, να μην τον δουν οι φίλοι του ότι πήγε η μαμά του, στέλνει την ας πούμε εις το… μακριά να μην τη δουν.
00:17:25
Μετά παντρεύεται ο άνθρωπος, ξέρω ‘γω ή κάμνει κάτι στη ζωή του, και πολλές φορές ξεχνά ότι υπάρχει καν η μάνα του ή ο πατέρα του ας πούμε, η οικογένειά του. Δηλαδή φεύγει τελείως από τον νου του. Ωριμάζει, μεγαλώνει, όχι πως δεν τους αγαπά αλλά έχει έτσι… η ωρίμανση της ηλικίας έχει και δικά της ε… πράγματα. Ας πούμε και ο θάνατος, όταν είσαι νέος άνθρωπος, που να σκεφτείς περί θανάτου, και ίσως και δεν πρέπει ας πούμε. Όταν μεγαλώνει ο άνθρωπος σιγά σιγά… αρχίζει η ηλικία να εμφανίζεται, τα συμπτώματα όλα, πονούν τα πόδια, οι μέσες, ξέρω ‘γω αρχίζουν τα… οι χοληστερίνες πώς τις λένε χοληστερόλες, τα… τριγλυκερίδια, οι καρδίες, παθαίνεις κανένα έμφραγμα, τέτοια πράγματα ας πούμε οπότε… αφήνεις τα μαλλιά σου να ασπρίσουν, είναι τα σημάδια αυτά ότι… άρχισαν τα… τα προοίμια ας πούμε έτσι; Άρχισαν τα προοίμια. Το βλέπεις, δεν αντέχεις όπως άντεχες προηγουμένως, αλλά ψυχικά, γίνεται μια ωρίμανσης ας πούμε. Εξοικειώνεσαι με το γεγονός της πορείας της ζωής σου, η ζωή μας περνά ας πούμε, πέρασαν πλέον, έχεις πιο πολύ παρελθόν παρά μέλλον. Κάποια στιγμή έχεις πιο πολύ μέλλον. Άμα είσαι 20 χρόνων, έχεις πολύ μέλλον και λίγο παρελθόν. Άμα γίνεις 40 χρόνων, είσαι στη μέση. Άμα τα πέρασες τα 40, πλέον… το μπροστά τελειώνει και προστίθενται πίσω ας πούμε. Έτσι, έχεις παρελθόν πολύ αλλά λίγο μέλλον. Άμα γίνεις 60, 70… παθαίνεις σαν τους στρατιώτες που κόβουν τα… τη χτενιά να δουν πότε να απολυθούν ας πούμε. Σου μένουν… ελάχιστες μέρες αν σου μείνουν και εκείνες ας πούμε.
[παύση]
00:19:16
Και θυμούμαι εγώ είχα αυτό το ερώτημα, όταν ήμουν μικρό παιδάκι είχα αυτή την αγωνία ας πούμε, και ρώταγα τη γιαγιά μου να μου πει… λέω, δεν φοβάσαι τώρα που να πεθάνεις; Πόσο χρονών είσαι γιαγιά; Εβδομήντα. Μα δεν έχεις χρόνια άλλα ας πούμε, να πεθάνεις. Δεν φοβάσαι; Ε γιε, λέει, να πεθάνομε ας πούμε, να πεθάνομε να ησυχάσομε να ξεκουραστούμε. Και εγώ δεν μπορούσα να καταλάβω πώς ένας άνθρωπος στα 70 του χρόνια, ή τέλος πάντων σε μια στιγμή της ζωής του, λέει ότι, κοίταξε, δεν έχω χρόνια πλέον ας πούμε, τέλειωσαν τα χρόνια μου. Πού είναι να πάω; Έτσι, δεν είμαστε η Ελλάδα που ποτέ δεν πεθαίνει. Έτσι;
[ακροατήριο γελά]
Είμαστε… θνητοί. Είμαστε άνθρωποι, οπότε… Όμως, φαίνεται, έτσι άμα μπει κανείς στα χρόνια, αρχίζει πλέον ο άνθρωπος και… γλυκαίνει αυτή η αίσθησης του θανάτου, ας πούμε έχει μια γλυκύτητα. Βλέπει τον θάνατο έτσι κάπως διαφορετικά… τέλος πάντων. Με πήρε ένα παιδί τηλέφωνο, δεν θυμάμαι ποιος με πήρε, αυτές τις ημέρες, λέει πάτερ, θα είχατε ομιλία τη Δευτέρα; Λέω, ναι. Λέει, τελειώνεται τον γάμο; Λέω, ναι. Λέει, του χρόνου θα μας μιλήσετε για την κηδεία;
[ακροατήριο γελά]
Λέω, να σου πω… είναι ωραία σκέψη ας πούμε δηλαδή… αν ζούμε του χρόνου, και είμαστε εδώ και… δεν αποθάνομε ή ξέρω εγώ οτιδήποτε, και η κηδεία καλή είναι ας πούμε… μετά το γάμο…
[ακροατήριο γελά]
Ε να πάθομε σαν ‘κεινο τον… Τοτό που του είπαν ότι, πόσα είναι τα μυστήρια της Εκκλησίας; Είπε έξι, διότι λέει του είπε ο πατέρας του ότι το μυστήριο της μετανοίας και του γάμου συγχωνεύτηκαν, μες το πέρασμα των αιώνων. Λοιπόν έχει ο Θεός παιδιά στο χρόνο. Λοιπόν, αυτή η προκοπή βίου πάντως και πίστεως είναι κάτι πολύ σημαντικό στον άνθρωπο. Ο άνθρωπος γνωρίζει πολλά πράγματα, πάρα πολλά πράγματα και… προστίθενται μέσα στην ύπαρξή του γνώσεις πνευματικές, που αν θελήσει πράγματι θα τον βοηθήσουν.
00:21:24
Ο καλός Θεός τα ‘καμε τόσο όμορφα και τόσο ισορροπημένα ας πούμε τα πράγματα, που πρέπει να τα αφήνομε να λειτουργούν από μόνα τους. Κάθε ηλικία έχει την ωραιότητά της. Και τα 20 χρονιά είναι όμορφα, και τα 10 χρονιά είναι όμορφα, και τα 40 και τα 80 και τα 90, φτάνει να τα ζεις ας πούμε. Είσαι 70 χρονών, να ζεις όπως ένας άνθρωπος των 70 χρονών. Άμα είσαι 70 και θες να ζεις όπως ένας που είναι 30, και ντύνεσαι όπως ένας των 30 και ξέρω ‘γω ας πούμε… επιμένεις ας πούμε να εμφανίζεσαι σαν ένας άνθρωπος 30 χρονών, οπωσδήποτε θα έχεις πρόβλημα, δηλαδή θα έχεις κάποια δυσκολία, δεν θα χαρίσεις εκείνα τα ωραία χρόνια των 70 χρόνων ας πούμε. Άφησε τον εαυτόν σου να ζήσει όπως ένας γεροντάκος ας πούμε, των 70 χρόνων. Έχει την ωραιότητά του τούτο πράγμα. Δεν μπορείς να επιμένεις να κάνεις άλλα πράγματα από την ηλικία σου.
00:22:16
Προκοπήν βίου και πίστεως. «καὶ ἐμπλήσαι ὑμᾶς», και να σας γεμίσει, να σας εμπλήσει. Να σας… ξέρω ‘γω να σας δώσει τόσα πολλά που να… να γίνει εμπλησμός ας πούμε, δηλαδή κορεσμός, να… να ξεχειλίσουν τα αγαθά τα οποία θα δώσει ο Θεός. «ἐμπλήσαι ὑμᾶς πάντων τῶν ἐπὶ γῆς ἀγαθῶν». Να σας δώσει ο Θεός υπέρ εκ περισσού λέει ο ιερέας εις τους νεονύμφους, όλα τα αγαθά του κόσμου τούτου. Και χρήματα και πράγματα και ό,τι θέλετε δηλαδή. Και παιδιά και… τα πάντα, να τα έχετε πλούσια στη ζωή σας.
00:22:52
Αυτό παιδιά δείχνει την… έτσι την ισορροπία της Εκκλησίας. Η Εκκλησία δεν είναι μίζερο πράγμα ας πούμε, ούτε θέλει τους ανθρώπους μίζερους. Όχι, μακάρι όλοι οι άνθρωποι να είναι πλούσιοι, και να έχουν τα πάντα, ό,τι θέλουν ας πούμε. Φτάνει όλα αυτά τα πράγματα να τα χρησιμοποιούν καλά. Ο πλούτος είναι μεγάλη ευλογία. Είναι μεγάλη ευλογία. Εάν τον χρησιμοποιήσεις καλά τον πλούτο, είσαι μακάριος.
00:23:18
Όπως μακάριος είσαι, αν είσαι φτωχός και χρησιμοποιήσεις πολύ καλά την πτωχεία σου. Δηλαδή δεν είναι ούτε ο πλούτος ούτε η φτώχεια που… που θα παίξουν τον τελευταίο ρόλο στη σωτηρία σου και στη ζωή σου, αλλά το πώς χρησιμοποιείς εσύ τούτο το πράγμα. Είσαι φτωχός; Αξιοποίησε την πτωχεία. Αξιοποίησε τη δυσκολία σου και δεν αδικείσαι. Είσαι πλούσιος; Αξιοποίησε τον πλούτο σου και δεν ζημιώνεσαι. Δηλαδή εκείνο που είσαι.
00:23:48
Και αν έχεις πλούτο να ευχαριστάς τον Θεό. Και η Εκκλησία δεν εύχεται, κοίταξε Θεέ μου ας πούμε, δώσ’ τους φτώχεια για να μην πάρει νου στους αέρα. Έτσι, δεν λέει ας πούμε, παιδιά να σας ευλογήσει ο Θεός αλλά ξέρετε, με μέτρο, με σταγόνα ας πούμε να σας τα δώσει, διότι αν έχετε και παραπάνω μπορεί να καταστραφείτε. Το βλέπει κανείς ακόμα και σε πνευματικούς ανθρώπους, πάει να σου πει έναν καλό λόγο, και σου λέει, κοίταξε, ήθελα να σου πω ας πούμε μια καλή κουβέντα αλλά δεν σου λέω για να μην υπερηφανευτείς ας πούμε. Καλά, πες του άλλου την καλύτερη κουβέντα, και από εκεί και πέρα αν θα υπερηφανευτεί ή όχι μπορεί να υπερηφανευτεί και με κακή κουβέντα. Δηλαδή να μην είμαστε έτσι μίζεροι άνθρωποι. Βλέπεις η Εκκλησία εύχεται σ’ αυτούς τους ανθρώπους να τα ‘χουν όλα. Δε βάζει τον κακό λογισμό, να πει, μα γιατί να τα έχουν όλα; Αν τα έχουν όλα δε θα βλαφτούν; Αν τα έχουν ας πούμε δε θα πάρει το μυαλό τους αέρα, δε θα γίνουν ξέρω ‘γω σπάταλοι, δεν θα γίνουν το ένα δε θα γίνουν το άλλο; Όχι, δε βάζει τον κακό λογισμό, τα βλέπει όλα τόσο όμορφα ας πούμε και λέει, μακάρι αυτά τα παιδιά να έχουν όλα τα αγαθά του κόσμου. Ό,τι χρειάζονται, πλούσια, τόσο πλούσια, που να εμπλησθούν δηλαδή, να… να είναι υπέρ, να ξεχειλίσουν αυτά τα πράγματα. Να χορτάσουν και να ‘ναι και ακόμα παραπάνω.
00:25:08
Διότι «οὐ γὰρ ἐκ μέτρου δίδωσιν…» ο Θεός. Ο Θεός παιδιά δεν δίνει με τσιγκουνιά την ευλογία στον άνθρωπο. Τη δίνει πλούσια ο Θεός γιατί κι αυτούς είναι πλούσιος. Και αφού λοιπόν δώσει πάντων των επί γης αγαθών, λέει αμέσως και το επόμενο που έχει τη σημασία όλη. «ἀξιώσαι δὲ ὑμᾶς καὶ τῶν ἐπηγγελμένων ἀγαθῶν τῆς ἀπολαύσεως». Αφού τα έχετε όλα αυτά τα πράγματα, να σας αξιώσει να απολαύσετε όλα αυτά τα αγαθά τα οποία μας υποσχέθηκε ο Θεός. Όλην αυτήν την ευλογία, τη Χάρη, τον πλούτο της αγάπης του, να σας δώσει ο Θεός να τον απολαύσετε, «πρεσβείαις τῆς ἁγίας Θεοτόκου, καὶ πάντων τῶν Ἁγίων», «Αμήν».
00:25:51
Και τελειώνει εδώ ο γάμος με την απόλυση τη γνωστή που κάνομε σε όλες τις ακολουθίες.
[παύση]
00:25:59
Βλέπετε αυτήν την απλοχεριά ας πούμε της Εκκλησίας που έχει σημασία. Η απόλυσης δε, λέει ο ιερέας, «Ὁ διὰ τῆς ἐν Κανᾷ ἐπιδημίας τίμιον ἀναδείξας τὸν γάμον, Χριστὸς ὁ ἀληθινὸς Θεὸς ἡμῶν, ταῖς πρεσβείαις …» όλων των Αγίων που αναφέρει εδώ, να μας ελεήσει και να μας σώσει.
00:26:19
Προτάσσει από τη συνηθισμένη απόλυση αυτό ότι ο Θεός ανέδειξε τον γάμο τίμιο, με το να παρευρεθεί ο ίδιος στο γάμο της Κανά. Και ευλογώντας τον εν Κανά γάμο ευλόγησε και το γάμο όλων των ανθρώπων και απέδειξε και ανέδειξε πλέον μέσα στην ιστορία του ανθρώπου τον γάμο ως τίμιον, ως αμίαντο, ως ένα χώρο που μπορεί ο άνθρωπος να τελειωθεί εν Χριστώ, και να αγωνιστεί ο άνθρωπος σ’ έναν στίβον που είναι όντως άγιος και τίμιος και πραγματικά δεν μπορεί να υστερήσει σε τίποτα εάν ο άνθρωπος τον αξιοποιήσει πνευματικά.
00:26:59
Έτσι παιδιά τελειώνοντας τον γάμο, ανακεφαλαιώνοντας όσα είχαμε πει ας πούμε αυτά τα δύο-τρία χρόνια που μελετούμε το μυστικό του γάμου, θέλω να πω ότι, κανένας δεν πρέπει να αισθάνεται ζημιωμένος, γιατί ξέρω ‘γω… ή κερδισμένος, από το αν παντρεύτηκε ή δεν παντρεύτηκε, αν ξέρω ‘γω πέτυχε ή απέτυχε ή ξέρω ‘γω έγινε το ένα ή το άλλο. Όλα αυτά τα πράγματα είναι της παρούσης ζωής. Και ο γάμος και ο μοναχισμός ακόμα. Είναι πράγματα τα οποία τα χρησιμοποιούμε σε αυτόν τον κόσμο.
00:27:38
Ο σκοπός και το νόημα είναι ο άνθρωπος να φανεί συνετός στη ζωή του, και να αξιοποιήσει αυτό που έχει τώρα για τη Βασίλεια του Θεού. Είσαι παντρεμένος; Αξιοποίησε το γάμο σου. Κι είσαι παντρεμένος με αυτό το πρόσωπο; Αξιοποίησε αυτό το πρόσωπο, αυτά τα δεδομένα, αυτή την εργασία, αυτή την πόλη, αυτόν τον χρόνο που έχεις τώρα. Είσαι μοναχός; Αξιοποίησε τη μοναχική σου κλίση, στον τόπο που είσαι, με τα δεδομένα που έχεις, με τους τρόπους που μπορείς, με τις δυνάμεις που έχεις. Δεν είσαι ούτε μοναχός, ούτε έγγαμος; Όπως διαβάσαμε και στην Ακολουθία του… το Πάσχα, εκείνο τον ωραίο λόγο, μη σε μέλει ας πούμε. Είσαι έτσι χωρίς να κάμεις ούτε το ένα ούτε το άλλο; Δεν έχει σημασία. Αξιοποίησε αυτό που είσαι, αξιοποίησε αυτό που έχεις. Δεν είναι το εξωτερικό σχήμα το οποίο θα σε σώσει, αλλά η σχέση σου με τον Θεό. Αξιοποίησε αυτό που είσαι. Είσαι μόνος σου, αυτό το διάστημα, δεν είσαι παντρεμένος είσαι ελεύθερος, ή ξέρω ‘γω δε θα παντρευτείς ή δεν θέλεις να παντρευτείς ούτε να γίνεις μοναχός. Ωραία, αξιοποίησε αυτό που έχεις, αυτό που θέλεις, μπορείς να τα κάμεις όλα, για την αγάπη του Θεού. Αυτό έχει σημασία, αυτό κάμνομε.
00:28:54
Και ο γάμος είναι ένα μέσο, για να φτάσεις στον αιώνιο γάμος σου με τον νυμφίο Χριστό. Όπως και ο μοναχισμός το ίδιο. Όπως και οτιδήποτε κάμεις.
Εάν το καταφέρεις, είσαι συνετός και βρήκες τον σκοπό της ζωής σου. Αν δεν το καταφέρεις, δεν σε σώζει ο γάμος, ούτε ο μοναχισμός, ούτε οτιδήποτε. Και αλλοίμονο εάν κάμεις το μέσο σκοπό. Δηλαδή εάν τον μοναχισμό τον κάμεις σκοπό της ζωής σου, δηλαδή το θεωρείς αυτός είναι ο σκοπός σου, ή ο γάμος αυτός είναι ο σκοπός σου, τότε το μέσο το… το έκαμες σκοπό και έκαμες λάθος.
00:29:32
Όλα αυτά τα πράγματα είναι τα μέσα τα οποία μας οδηγούν προς τον Θεό. Ο σκοπός της υπάρξεώς μας είναι ο Χριστός. Αυτό το πράγμα μπορεί να το κάμεις παντού. Όπου και αν είσαι, είτε… λέει ο Παύλος, είτε δούλος είσαι, είτε ελεύθερος είσαι, είτε έγγαμος, είτε άγαμος, είτε μοναχός, είτε κοσμικός, είτε κληρικός, είτε λαϊκός, είτε άσημος, είτε επίσημος, είτε πτωχός ή πλούσιος, είτε υγιής ή άρρωστος, ή γέρος, ή νέος, ή ό,τι οπουδήποτε κι αν είσαι, μπορείς να αξιοποιήσεις τη ζωή σου εν Χριστώ Ιησού.
00:30:01
Τίποτα δεν μπορεί να σε εμποδίσει από την πορεία σου προς τον Θεό. Τίποτα απολύτως. Φτάνει, να φανούμε συνετοί, να μην πετούμε στα σύννεφα, να δούμε τι έχω τώρα μπροστά μου. Τι κάμνω, τι έχω τώρα μπροστά μου; Την ημέρα «πᾶσαν, τελείαν, ἁγίαν, εἰρηνικὴν καὶ ἀναμάρτητον». Αυτό που έχεις σήμερα. Σήμερα είμαι ξέρω ‘γω… δουλεύω σε αυτό το γραφείο. Έχω αυτόν τον προϊστάμενο, έχω αυτούς τους συναδέλφους, έχω αυτήν τη σύζυγο, έχω αυτά τα παιδιά, έχω αυτό το… το σπίτι, ζω σε αυτήν την πόλη, ζω σε αυτήν την πατρίδα, ζω σε αυτήν τη χρονολογία.
00:30:35
Όλα αυτά τα πράγματα μην κάθεσαι να λες, αν δεν είχα αυτήν τη γυναίκα, εάν δεν είχα αυτήν τη δουλειά, αν δεν κατοικούσα στη Λευκωσία, αν δεν ήμουν στην Κύπρο, αν ήμουν πριν 500 χρόνια, θα ήμουν καλύτερος. Ε… Και όμως, ξέρετε, παρόλο που μας φαίνεται αστείο, πολλές φορές… όλοι μας δηλαδή ξεγελιόμαστε απ’ αυτό το πράγμα και καταφεύγομε σε όλα αυτά τα πράγματα, και αν ήμουν έτσι και ήμουν αλλιώς, και αν δεν έμενα εδώ και έμενα εκεί, και αν δεν έκαμνα αυτό και έκαμνα το άλλο, και αν δεν πήγαιναν τα πράγματα έτσι και πήγαιναν αλλιώς, θα ήταν διαφορετικά. Όχι παιδιά. Αυτά είναι… πρέπει να προσγειωθούμε. Να προσγειωθούμε και να δούμε την πραγματικότητα, και την πραγματικότητα να την αγιάσομε. Μπορεί ο άνθρωπος να αγιάσει την ημέραν, «πᾶσαν, τελείαν, ἁγίαν, εἰρηνικὴν καὶ ἀναμάρτητον». Είτε μέσα στο γάμο ή οπουδήποτε και αν ευρίσκεται.
00:31:27
Και, να μην κάνομε είδωλα τα μέσα. Δεν είναι είδωλο της ζωής μας ούτε ο μοναχισμός, ούτε ο γάμος, ούτε ο ένας τρόπος ζωής ούτε ο άλλος τρόπος ζωής. Αυτά είναι τα εργαλεία που θα μας βοηθήσουν να πλησιάσομε τον Θεό. Εις τη Βασιλεία του Θεού, εκεί έχει σημασία τι είναι ο άνθρωπος και τι θα κάνει μες την αιώνια σχέση του με τον Θεό. Τα άλλα όλα δεν έχουν σημασία τόση πολύ.
00:31:52
[παύση]
00:31:57
Και έχει και εδώ δύο-τρεις ερωτήσεις, που έχομε ένα τέταρτο να τις απαντήσομε να μην τις φυλάξομε του χρόνου. Μήπως και… δεν ζούμε κιόλας.
[παύση]
00:32:13
Ας αρχίσομε από το θάνατο. Έχει μια ερώτηση για το θάνατο εδώ. Πάτερ λέει, «ίσως προβληματίζεται κανείς για το θέμα του θανάτου πιο πολύ όταν χάσει ένα πολύ κοντινό του συγγενή. Σας παρακαλώ πέστε μας που πάει η ψυχή μόλις φύγει από το σώμα τις πρώτες 40… είναι όντως στον κόσμο μετά;» και κάτι άλλο, «ποια απόδειξη ότι θα αναστηθούμε».
[παύση]
00:32:42
Κατ’ αρχάς παιδιά…. ε… ο θάνατος είναι ένα γεγονός αναμφίβολο και αναμφίλεκτο ας πούμε. Έτσι δεν μπορεί κανείς να το αποφύγει, είναι κάτι που θα το περάσομε όλοι ανεξαιρέτως.
[παύση]
00:32:59
Οπωσδήποτε, επειδή δεν είναι μες τη φύση μας, ο Θεός δεν μας έπλασε για τον θάνατο, να γίνομε τροφή του θανάτου, παρόλο που το ξέρομε ότι θα πεθάνομε όλοι, εντούτοις… εντούτοις δεν το θέλομε και δεν το… δεν το βιώνομε το γεγονός του θανάτου. Έτσι όταν συμβεί κάτι κοντά μας, χάσομε ένα πρόσωπο, βέβαια οπωσδήποτε βιώνομε το γεγονός έτσι οδυνηρά. Είναι πόνος ο θάνατος, έτσι λειτουργεί, και έτσι πρέπει να λειτουργεί, δεν είναι ευχάριστο γεγονός ο θάνατος, είναι ένα δυσάρεστο γεγονός που έχει πόνο. Και πρέπει να λειτουργεί σαν πόνος για να μπορεί και να φεύγει κιόλας.
00:33:35
Όταν φύγει η ψυχή από το σώμα του ανθρώπου – αυτό σημαίνει θάνατος, χωρισμός της ψυχής από το σώμα – τότε η ψυχή του ανθρώπου φεύγει τελείως από τα παρόντα πράγματα. δεν έχει μέρες και νύχτες. Δηλαδή δεν έχει 40 μέρες και 40 νύχτες. Οι μέρες και οι νύχτες είναι για μας, που είμαστε σε αυτόν τον κόσμο. Νυχτώνει ξημερώνει μια μέρα, άλλη νύχτα άλλη μέρα άλλη μέρα ας πούμε. Δεν είναι έτσι τα πράγματα. [Για τους κεκοιμημένους] δεν νυχτώνει δεν ξημερώνει, δεν έχουν χρόνο, δεν κρατούν το ημερολόγιο να [τους] δείξει πόσες μέρες να μείνομε στη… στη γη έτσι; Τελείωσε, έφυγαν, άλλαξαν τα πάντα πλέον. Όλες οι αισθήσεις, όλες οι σχέσεις, όλες οι γνώσεις, τελείωσε, δεν έχει χρόνο εκεί που είναι οι κεκοιμημένοι οπότε δεν υπάρχουν 40 μέρες ούτε 40 νύχτες.
00:34:20
Τώρα γιατί έχομε τις 40 μέρες. Η Εκκλησία φύλαξε 40 μέρες, για να προσευχόμαστε εντονότερα για τους κεκοιμημένους, διότι και ο Χριστός μετά την Ανάστασή του 40 μέρες ήταν μαζί με τους μαθητές του, όχι να πει ότι [για] 40 μέρες κυκλοφορούν οι πεθαμένοι μεταξύ μας, και γίνονται και διάφορα ας πούμε, ξέρω ‘γω είδε μια μύγα ξέρω ‘γω μια μέλισσα μέσα στο… σαλόνι που πήγαινε πάνω κάτω, μήπως είναι η ψυχή του κεκοιμημένου ας πούμε… Ε όχι τέτοια πράγματα έτσι; Ασφαλώς δεν είναι. Σαράντα μέρες είναι για να προσευχόμαστε για τον κεκοιμημένο πιο έντονα. Έτσι, αυτό. Ο κεκοιμημένος έφυγε, τελείωσε. Μετέστει τον ενθάδε ας πούμε, δεν υπάρχει, δεν έχει πλέον σχέση με χρόνους και με τόπους.
[παύση]
00:35:09
Όταν φύγει βέβαια εντάξει, υπάρχει μια διαδικασία… θανάτου, μέχρι σ’ ένα σημείο την ξέρετε, είναι και γνωστή επιστημονικά, από ένα σημείο και μετά την περιγράφουν οι Πατέρες, περνά ο άνθρωπος μια κρίση ας πούμε έτσι… μετά το γεγονός του θανάτου μια κρίση πνευματική, ανάλογα με το πως ήταν η ζωή του σ’ αυτόν τον κόσμο, και επειδή ο άνθρωπος είναι ελεύθερος, και ελεύθερα ας πούμε δουλεύει εις την αρετή ή στα πάθη, ανάλογα με τα πάθη που έχει, περνά μια κρίση η ψυχή του μέσα από αυτά τα πράγματα, σε αυτήν την κρίση βοηθούν οι προσευχές της Εκκλησίας και οι προσευχές όλων μας, και προσδοκούμε την ανάσταση των νεκρών, σωμάτων.
00:35:54
Τα σώματα θα αναστηθούν, και οπωσδήποτε θα αναστηθούν παίρνοντας πλέον την ψυχή που έχει ο καθένας μας. Η ψυχή του καθενός είναι μοναδική, δεν πάει αλλού, δεν πάει σε άλλα σώματα, έτσι; Μια ψυχή έχομε και ένα σώμα. Αυτό το σώμα θα αναστηθεί. Και το προσδοκούμε. Και η απόδειξη ότι θα αναστηθούμε; Η ανάσταση του Χριστού. Η ανάσταση του Χριστού είναι η απόδειξης της δική μας Αναστάσεως.
00:36:19
Εάν δεν πιστεύομε στην ανάσταση του Χριστού τότε οπωσδήποτε δεν υπάρχει λόγος να μιλούμε για δική μας ανάσταση.
[παύση]
00:36:29
Ε… Η δεύτερη ερώτησης είναι, «από παλιά σας ομιλία» λέει, «όσον αφορά την τεκνογονία, μας είπατε ότι, όταν ένα ζευγάρι προσπαθεί αλλά δεν μπορεί να κάνει παιδί, καλό είναι να γίνεται ό,τι είναι ανθρωπίνως δυνατόν, μη αποκλείοντας και την εξωσωματική, εφόσον αυτή γίνεται κάτω από ορισμένες προϋποθέσεις. Τι γίνεται όμως εάν ο πνευματικός μας δεν δίνει την ευλογία του για να προχωρήσομε;»
[παύση]
00:36:58
Παιδιά ε… υπάρχουν πράγματα μες την πορεία της ζωής μας τα οποία είναι πρωτοφανή ας πούμε έτσι; Όπως ένα θέμα της εξωσωματικής γονιμοποίησης. Που οπωσδήποτε η Εκκλησία ούτε κανείς άνθρωπος ποτέ σκέφτηκε ότι μπορεί να υπάρξει τέτοιο ενδεχόμενο, και έρχεται η Εκκλησία και όλοι μας και στεκόμαστε μπροστά σήμερα σε μια πραγματικότητα που μπορεί ας πούμε να γίνει μία… γονιμοποίηση ας πούμε έξω από το σώμα της γυναικός κυρίως.
00:37:31
Τι γίνεται τώρα ας πούμε έτσι; Ποια είναι η θέση της Εκκλησίας.
[παύση]
00:37:35
Εντάξει η Εκκλησία δεν λέμε ότι ας πούμε… όταν λέμε Εκκλησία εννοούμε ότι όλοι είμαστε Εκκλησία βέβαια αλλά εννοούμε ξέρω ‘γω τη σύνοδο των επισκόπων, που κυρίως αποφαίνεται για τα θέματα αυτά. Εκείνο που λέμε παιδιά είναι ότι, εμείς πιστεύομε ότι ένας άνθρωπος είναι ένα μοναδικό γεγονός, και ότι έχομε άνθρωπο από την πρώτη στιγμή της συλλήψεώς του. Αυτό το πιστεύομε γιατί και ο Χριστός έγινε άνθρωπος από την πρώτη στιγμή της συλλήψεώς του, αλλά και η επιστήμη πλέον σήμερα έρχεται να επιβεβαιώσει ότι έχομε ε… πλέον ας πούμε «εν δυνάμει» άνθρωπο από τη στιγμή που γονιμοποιείται το ωάριο στον άνθρωπο.
00:38:18
Άρα λοιπόν, μπαίνει το ερώτημα τώρα, μπορούμε να γονιμοποιούμε πολλά ωάρια και να διαλέγομε ένα από αυτά, μερικά, να τα εμφυτεύομε στη μητέρα, και τα υπόλοιπα εν γνώση μας να τα αχρηστεύομε; Αυτό είναι το ερώτημα. Δεν είναι αν γίνεται εξωσωματική η γονιμοποίησης ή όχι. Το ερώτημα είναι ότι, γονιμοποιούνται ξέρω ‘γω… αρκετά 20-30-40 δεν ξέρω πόσα γονιμοποιούν, κάποιοι διαλέγουν τα πιο υγιή, και τα εμφυτεύουν εις τη μητέρα και μετά γίνεται η διεργασία όλη ας πούμε αν θα κρατηθεί κάτι και θα φέρει το παιδάκι στη συνέχεια να προχωρήσει. Αυτό έχομε μια επιφύλαξη ως Εκκλησία διότι από τη στιγμή που πιστεύομε ότι έχομε άνθρωπο από την ώρα της γονιμοποίησης, άρα όταν γονιμοποιούμε ωάρια πολλά, δεν μπορούμε και να σκοτώνομε και στεκόμαστε μπροστά στο γεγονός ενός ανθρώπου, έτσι, που «εν εξελίξει» άνθρωπος.
00:39:21
Θα μου πεις, δεν είναι ακόμα άνθρωπος. Δεν είναι ακόμα άνθρωπος… είναι άνθρωπος. Αφού προχωράει από αυτό το πρώτο το αρχέγονο κύτταρο ξέρω ‘γω το οποίο τώρα με τη… χαρτογράφηση του γενετικού κωδικός αποδεικνύεται ας πούμε ότι έχει όλα τα στοιχεία του ανθρώπου, δεν μπορούμε πλέον να λέμε ότι δεν είναι άνθρωπος. Έτσι, έχει όλα τα στοιχεία τα οποία αποτελούν έναν άνθρωπο.
00:39:45
Εδώ η Εκκλησία έρχεται να πει, κοίταξε, μπορούμε να δεχθούμε την εξωσωματική γονιμοποίηση, από τη στιγμή που γονιμοποιούνται τόσα όρια όσα θα φυτευτούν μέσα στη μητέρα. Τουλάχιστον μέχρι στιγμής κατά κανόνα, χωρίς να εκφράζω επίσημα ας πούμε κάποια γνώμη συνόδου αλλά, κατά κανόνα, η γενική αντίληψη που υπάρχει εις τις συνόδους της Ορθοδόξου Εκκλησίας και των επισκόπων, είναι… και των Πατέρων μας, είναι ότι ας πούμε όταν εμφυτεύονται τόσα όρια όσα γονιμοποιούνται, εκεί δεν έχομε ας πούμε πρόβλημα. Υπάρχουν βέβαια χίλιοι δυο άλλοι παράμετροι.
00:40:26
Τώρα, εάν ένας πνευματικός δίνει ευλογία ή όχι, είναι γεγονός ότι μπροστά στο… σ’ αυτό το πρωτοφανές πράγμα, ασφαλώς και οι πνευματικοί μας καμιά φορά… έχουν μια έτσι επιφύλαξη και περιμένουν και αυτοί επισήμως από τις συνόδους μια εκπεφρασμένη γνώμη. Νομίζω η Εκκλησία της Κύπρου ασχολήθηκε τελευταία και τουλάχιστον καταλήξαμε μετά από μια έρευνα και ένα-δυο συνέδρια επιστημονικά που έγιναν, ότι όταν έχομε γονιμοποίηση τόσων ωαρίων όσων εμφυτεύονται εκεί δεν έχομε ας πούμε αντίρρηση. Και παραμένομε μέχρις εδώ, τουλάχιστον προς το παρόν.
[παύση]
00:41:08
Και η επόμενη ερώτηση είναι, «είπατε σε άλλες ομιλίες ότι υπεύθυνος για την κόλαση της ψυχής είναι ο ίδιος ο άνθρωπος. Πώς μπορεί όμως μια υπαρχτή κατάσταση αιώνια να δημιουργηθεί από τον άνθρωπο; Δηλαδή αφού ο Θεός δημιούργησε τα πάντα …» υ…. δεν καταλαβαίνω, υλικά; Υλικά μάλλον αφού λέει και άυλα εδώ. «… υλικά και άυλα. Πώς μπορεί να δημιουργηθεί μια κατάσταση [ασαφής] του ανθρώπου;»
[παύση]
00:41:44
Οι Πατέρες λένε ότι η κόλασης είναι η απουσία του Θεού. Δηλαδή… δεν είναι… δεν είναι κάτι που το δημιούργησε ο Θεός, όπως δεν δημιουργάς την απουσία σου. Από τη στιγμή που είσαι παρών, όταν δεν είσαι παρών τότε υπάρχει η απουσία σου. Θα μου πεις τώρα, πώς… πώς υπάρχει η απουσία μου; Αφού υπάρχει η παρουσία μου, όταν δεν είναι η παρουσία μου τότε είναι η απουσία μου. Λοιπόν, η κόλασης είναι η απουσία του Θεού. Δεν είναι ένα δημιούργημα που το έκαμε ο Θεός. Είπε ο Θεός, ξέρετε, τα έκαμα όλα τώρα ωραία, ας κάμνω και μια κόλαση ας πούμε να υπάρχει για καλό και κακό έτσι; Δεν είπε ο Θεός [ασαφής] ας κάνομε μια κόλαση. Δεν δημιούργησε κόλαση ο Θεός.
00:42:39
Αλλά η κόλασης δημιουργείται όταν απουσιάζει ο Θεός. Όπως να πεις, έχομε το φως. Άμα σβήσει το φως έχομε σκότος. Το σκότος είναι η απουσία του φωτός. Είναι ιδιαίτερη δημιουργία το σκότος; Όχι, απουσιάζει το φως, και έχει σκότος. Είναι μια φυσική συνέπεια. Όταν ο Θεός είναι απών, η απουσία του Θεού είναι κόλασης. Και άρα ο Θεός δεν δημιουργεί την κόλαση, αλλά ο άνθρωπος αρνούμενος τον Θεό, και απορρίπτοντας τον Θεό, τότε ο ίδιος ο άνθρωπος δημιουργεί την κόλασή του. Ο άνθρωπος είναι ο οποίος δημιουργεί τη δική του κόλαση.
00:43:23
Όπως μπορεί να κάμεις κόλαση και την παρουσία του Θεού, έτσι; Δηλαδή ο Θεός όταν είναι παρών μπορεί να είναι για σένα κόλασης. Όπως έρχεται ένας άνθρωπος σπίτι σου, και μπορεί να είσαι πολύ καλός άνθρωπος αλλά επειδή εσύ δεν τον θέλεις, γίνεσαι άνω κάτω. Μόνο που τον βλέπεις ανακατώνεται το στομάχι σου ας πούμε. Και ο καημένος άνθρωπος δεν έκανε τίποτε. Ή μπορεί να σε αγαπάει ακόμα, αλλά δεν μπορείς να το δεις μπροστά σου, σου είναι αφόρητος. Σου δημιουργεί πολλά αρνητικά συναισθήματα. Το δημιουργείς εσύ, η παρουσία του άλλου ξέρω ‘γω.
00:43:55
Υπάρχουν περιπτώσεις που υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι δεν αντέχουν την παρουσία του Θεού, δεν τη θέλουν. Δεν αγαπούν τον Θεό. Και είναι φυσικό, μέσα στην ελευθερία έχουν τη δυνατότητα αυτή, να μην αγαπούν τον Θεό. Άρα, όταν είναι κάποιος παρών που δεν τον αγαπάς, όσο καλός και να είναι, σου είναι… πολύ απεχθές πράγμα.
[παύση]
Οπόταν, πάλι δημιουργείς τη δική σου κόλαση.
00:44:26
Δεν μπορούμε, οι Πατέρες της Εκκλησίας μας δεν δέχτηκαν ότι ο Θεός εδημιούργησε κόλαση. Αλλά η κόλασης είναι η δική του απουσία, λόγω του ότι ο άνθρωπος έχει τη δυνατότητα να αρνηθεί αυτή τη σχέση του με τον Θεό.
[παύση]
00:44:45
Νομίζω παιδιά, εδώ τελειώσαμε, με όλες τις υποχρεώσεις μας που είχαμε, και να πούμε ότι θα είμαστε μαζί, ή τουλάχιστον θα συνεχίσουν εδώ οι ομιλίες, αν θέλει ο Θεός, με τη νέαν πανεπιστημιακή χρονιά, και με νέο θέμα. Μέχρι τότε οπωσδήποτε θα ειδοποιηθείτε, θα ξέρετε, ας πούμε, τι θα γίνει. Νομίζω ότι έχει κάτι…
00:45:11
[ανακοινώσεις, προσευχή και απόλυση]
Sofia Orthi 