Το πιο πολύτιμο που είχε ένας αθλητής τότε, ήταν το στεφάνι του. Ο Χριστιανός είναι ένας αθλητής, ένας αθλητής που αγωνίζεται. Αγωνίζεται μέσα σε ένα αγώνα εγκράτειας, σε ένα αγώνα αγνότητας, σε ένα αγώνα ας πούμε… προσοχής. Που είναι πολύ δύσκολος αγώνας έτσι; (Περίπου 7.500 λέξεις)
Λεπτομέρειες
Τίτλος: 1101 Η Σημασία του στεφανώματος
Σειρά: Ομιλίες Στο Πανεπιστήμιο Κύπρου (Λευκωσία)
Ομιλητής: π. Αθανάσιος (Μητροπολίτης Λεμεσού)
Αρχείο: 1101_H_SHMASIA_TOY_STEFANOMATOS.mp3
Ηχογραφήθηκε: Δευτέρα, 7 Ιανουαρίου 2002
Διάρκεια: 59’55”
Επιλογές λήψης
Απευθείας: Αρχείο
Podcast: iTunes Spotify
Κείμενο
00:00:00
[Προσευχή]
00:00:27
Καλησπέρα παιδιά.
[παύση]
00:00:32
Να απαντήσομε σε κάποιες απορίες που υπάρχουν, εφόσον ακόμα δεν… άνοιξε το πανεπιστήμιο, να μη φανούμε ότι προχωρούμε μόνοι μας. Και μετά αν μας μείνει χρόνος να δούμε και λίγα απ’ αυτά που λέμε κάθε φορά.
00:00:49
[παύση]
00:00:59
Λέει λοιπόν μια ερώτησης, μάλλον… πολλές ερωτήσεις, από το ίδιο πρόσωπο φαίνεται, «γιατί γίνονται δυστυχήματα; Είναι η τύχη τους γραμμένη ή είναι απροσεξία; Όταν μερικοί πεθάνουν από καρκίνο είναι του Θεού; Γιατί μερικοί πεθάνουν μικροί σε ηλικία και άλλοι σε μεγάλη ηλικία; Γιατί τελευταίως γίνονται τόσοι πολλοί πόλεμοι στις πιο πολλές χώρες; Όταν προσεύχεσαι για κάτι και δεν γίνει μήπως είσαι αμαρτωλός;»
00:01:30
[μακρά παύση]
00:01:39
Καταρχάς παιδιά πρέπει να ξέρομε, όπως είπαμε πολλές φορές, ότι είναι αξίωμα εις την Εκκλησία, εις την… εις τη Γραφή, εις το Ευαγγέλιο, ότι ο Θεός δεν είναι ποτέ αίτιος των κακών. Και ο Θεός δεν συνεργάζεται με τα κακά που υπάρχουν γύρω μας. Και ασφαλώς, όταν γίνονται δυστυχήματα, ή πόλεμοι, ή πεθαίνουν άνθρωποι, ή ασθενούν άνθρωποι, οτιδήποτε τέλος πάντων είναι κακόν, ο Θεός δεν το θέλει, δεν συνεργάζεται μαζί με το κακόν, δεν χαίρεται εις το κακόν ο Θεός. Ούτε χρησιμοποιεί το κακόν ο Θεός.
00:02:20
Τώρα γιατί υπάρχουν όλα αυτά τα πράγματα.
[παύση]
Γιατί ξέρομε ότι το κακόν ήρθε εις τον κόσμο, μέσα από την αποστασία του ανθρώπου από τον Θεό. Δηλαδή όταν ο άνθρωπος αποστάτησε από τον Θεό μέσα από την παρακοή και την πτώση, αναπόφευκτα πλέον, εισήρθε το κακόν εις τον κόσμο. Και το κακόν υπάρχει διότι υπάρχει αυτή η ελευθερία του ανθρώπου η οποία μετά την πτώση έχει τη δυνατότητα και την… τη δύναμη να επιτελέσει το κακόν.
[παύση]
00:02:55
Και γι’ αυτό υπάρχουν όλα αυτά τα πράγματα που υπάρχουν γύρω μας. Εκείνο το οποίο κάμνει ο Θεός τώρα, είναι ότι αφενός μεν δεν καταργεί την ελευθερία μας, για να μας κάμει καλά ζώα ας πούμε, δηλαδή να μην μπορούμε να κάνομε το κακό, αλλά μας δίνει τη δύναμη και τη δυνατότητα να αξιοποιήσομε το κακό για το καλό μας. Χωρίς να σημαίνει ότι το κακό… συνεργαζόμαστε με το κακό, αλλά μπορούμε μέσα στο χώρο της Εκκλησίας, μέσα στην πνευματική ζωή, ένα κακό που μας συμβαίνει, να το μεταποιήσομε αυτό το κακό σε καλό.
00:03:34
Όπως παραδείγματος χάρη ένα δηλητήριο, κανείς μπορεί να το μεταποιήσει σε ένα φάρμακο. Να το πιάσει, να το επεξεργαστεί, και να το κάνει φάρμακο. Έτσι το φαρμάκι να γίνει φάρμακο. Και το κακό μπορεί να γίνει καλό, εάν ο άνθρωπος μάθει να το αξιοποιήσει και να το αντιμετωπίσει σωστά.
00:03:54
Εάν δηλαδή κανείς, ε… σταθεί μπροστά σε έναν κακό γεγονός, με τον σωστό πνευματικό τρόπο, με την υπομονή και την προσευχή, και τη δοξολογία του Θεού και την… σωστή αντιμετώπιση του πράγματος, τότε αυτό το κακό που είναι όντως κακό και δεν παύει να είναι κακό, γίνεται όμως καλό.
00:04:17
Να σας πω ένα παράδειγμα. Δηλαδή κάποιος άνθρωπος παραδείγματος χάρη παθαίνει ένα δυστύχημα και… παθαίνει μία ας πούμε σωματική αναπηρία. Είναι ένα κακό. Είναι κάτι θλιβερό, είναι κάτι που δεν είναι καλό. Όμως, δεχόμενος αυτό το πράγμα, και κάνοντας υπομονή, και αντιμετωπίζοντάς το με προσευχή και ευχαριστία, αυτό το κακό, γίνεται αιτία να καλλιεργείται ο άνθρωπος, να… καλλιεργηθεί τέλος πάντων, να γλυκάνει ο ίδιος ο άνθρωπος, να μπει μέσα στον χώρον αυτόν του πόνου, ο οποίος πόνος βοηθά τον άνθρωπο να γίνει καλύτερος.
00:04:59
Και αν ακόμα φταίει ο άνθρωπος, παραδείγματος χάρη κάποιος πάει να βάλει μια βόμβα ας πούμε σε ένα… αυτοκίνητο, και εκρήγνυται η βόμβα και… κόβει τα χέρια του. Φταίει, ποιος του είπε να πάει να βάλει τη βόμβα; Παρά ταύτα όμως, εάν και σε αυτήν την περίπτωση πάλι κάνει υπομονή και το δεχτεί με ταπείνωση, με μετάνοια, με προσευχή κλπ, πάλι εκείνο το κακό πάλι γίνεται καλό μέσα του. Δηλαδή, δεν μπορεί ποτέ το καλό να νικηθεί από το κακό. Δεν νικάτε το καλό από το κακό, αλλά πάντα το καλό νικά το κακό εάν αντιμετωπιστεί σωστά.
[παύση]
00:05:38
Τώρα, πώς γίνονται αυτά τα πράγματα. Είπαμε μπήκαν μέσα στη ζωή μας μέσα από το γεγονός της πτώσης μας. Έτσι πήρε υπόσταση το κακό. Όμως… λέει κανείς, γιατί πεθαίνουν τα μικρά παιδιά από καρκίνο ή ξέρω ‘γω από τόσα άλλα πράγματα;
[παύση]
Είναι ένα μεγάλο ερώτημα αυτό, ένα φοβερό ερώτημα, για το οποίο πολλοί άνθρωποι επειδή δεν βρίσκουν απάντηση, ε… ακόμα ας πούμε αποστρέφονται και τον ίδιο τον Θεό ή μένουν μακράν του Θεού διότι σου λέει, πού είναι η δικαιοσύνη, και ποια είναι η απάντησης όταν βλέπομε καθημερινά να πεθαίνουν αθώα παιδάκια από ένα σωρό ασθένειες ή πολέμους ή πίνες ή οτιδήποτε, και… εμείς τι κάμνομε;
[παύση]
00:06:34
Και ο Θεός τι κάνει σε αυτή την περίπτωση;
[παύση]
00:06:40
Πρέπει να καταλάβομε παιδιά, για να μπορέσομε να απαντήσομε, μάλλον για να μπορέσομε να καταλάβομε την απάντηση, πρέπει να δούμε… πρέπει να έχομε μερικές προϋποθέσεις. Δηλαδή πρέπει να δούμε πώς βλέπει ο Θεός τη ζωή του ανθρώπου. Διότι εμείς βλέπομε τη ζωή μας, πριν το θάνατό μας. Ο Θεός όμως βλέπει τη ζωή μας και μετά το θάνατό μας. Βλέπει τον άνθρωπο ως γεγονός το οποίο επεκτείνεται μέσα στην αιώνια βασιλεία του. Δεν βλέπει τον άνθρωπο σαν ένα γεγονός που είναι 50, 60, 80 χρόνια πάνω σε αυτό τον κόσμο.
[παύση]
00:07:19
Δηλαδή εμείς στεκόμαστε από την απ’ εδώ πλευρά των πραγμάτων, και βλέπομε τη δική μας οπτική γωνία της ζωής μας, ο Θεός όμως ο οποίος βρίσκεται από την άλλη πλευρά των πραγμάτων, πέραν του βιολογικού θανάτου και υπεράνου του χρόνου και του τόπου, και βλέπει τον άνθρωπο ως γεγονός το οποίο επεκτείνεται μες την αιώνια βασιλεία, τότε… τότε, μπορούμε να καταλάβομε γιατί ο Θεός επιτρέπει το κακό, αφήνει το κακό να γίνεται, προκειμένου εκείνο το μικρό κακό να επιφέρει μεγάλο καλό.
00:07:57
Και ήμεθα σίγουροι, ξέρομε ότι εάν ο άνθρωπος αδικηθεί σε αυτόν τον κόσμο, ένα παιδάκι το οποίον ας πούμε πεθαίνει νωρίς, ή ένας άνθρωπος πεθαίνει με βίαιον τρόπον, αδικείται σε αυτόν τον κόσμο, αδικείται στη ζωή αυτή, από τους ανθρώπους, από τη… από τη φύση, από χίλια δυό πράγματα, ο Θεός δεν θα αφήσει την αδικία να παραμείνει, αλλά θα δικαιώσει το παιδί αυτό αιώνια. Και αυτή η Θεία δικαιοσύνη, αυτή η Θεία δικαίωσης του παιδιού, είναι ασυγκρίτως μεγαλύτερη από τη μικρή αδικία που υπέστηκε για ολίγο χρόνο ή για τέλος πάντων ένα διάστημα χρόνου της επίγειας ζωής του. Και δεν υπάρχει κανένας άνθρωπος, απολύτως κανένας άνθρωπος, ο οποίος θα ευρεθεί αδικημένος από τον Θεό μετά το θάνατό του, κανένας άνθρωπος.
[παύση]
00:08:54
Είναι… είναι δεδομένο ότι ο Θεός θα δικαιώσει τους ανθρώπους όλους, με την έννοια ότι ο οιοσδήποτε άνθρωπος σε αυτόν τον κόσμο αδικήθηκε έστω και το ελάχιστο, ο Θεός θα του αποδώσει με τη Θεία δικαιοσύνη και τη Θεία ας πούμε ευσπλαχνία, αυτό το οποίο σε αυτόν τον κόσμο έχασε.
00:09:16
Και… ξέρετε, είναι… εάν δεν δούμε τα πράγματα έτσι, εάν δεν δούμε τον άνθρωπο μες την αιωνιότητα, τότε παιδιά πράγματι η ζωή μας είναι μάταιη.
[παύση]
Τι νόημα έχει η ζωή μας δηλαδή; Είναι ματαιότης η ζωή μας. Εάν δεν υπάρχει η αιώνια… αιώνια ζωή, η αιώνια βασιλεία του Θεού, εάν ο άνθρωπος δεν πορεύεται μέσα σ’ αυτή την αιωνιότητα, τότε είναι πολύ ταλαίπωρος άνθρωπος. Δηλαδή υπάρχει σε αυτόν τον κόσμο για αυτά τα ελάχιστα χρόνια;
00:09:49
Από τα οποία ξέρω εγώ… τα 25-30 αγωνίζεται να δημιουργήσει κάτι, εκείνο το οποίο κάτι που δημιουργεί ας πούμε το απολαμβάνει 20 χρόνια, και μετά… κάτω.
00:10:03
Είναι σαν να… σου δίνουν ένα… αεροπορικό εισιτήριο ξέρω ‘γω να πας απ’ εδώ… στην Αυστραλία, 25 ώρες.
[παύση]
Και ξεκινάς και ανεβαίνεις, πάεις ας πούμε, κατεβαίνεις. Έτσι είναι η ζωή μας. Σου λέει, τόσες ώρες θα πάεις. Ε δεν μπορεί κανείς να… να πει ας πούμε ότι ξέρεις, μες το αεροπλάνο ας πούμε θα είμαι αιώνια. Δεν γίνεται να είσαι αιώνια μες το αεροπλάνο, δεν μπορείς να χτίσεις το σπίτι σου μες το αεροπλάνο, και να πεις ότι δεν θα κατέβει ποτέ το αεροπλάνο. Κάποια στιγμή θα κατέβει, δεν γίνεται. Έτσι είναι και η ζωή μας. Ε…
00:10:39
Ίσως εσείς είστε… σ’ αυτήν την ηλικία τη νεαρή που είσαστε να μην το καταλαβαίνετε, αλλά… όταν περάσετε τα 35, θα δείτε ότι ο άνθρωπος πλέον καταλαβαίνει ότι ό,τι ήταν να δημιουργήσει το δημιούργησε. Όλες τις προϋποθέσεις, τώρα ας πούμε παίρνει μια ευθεία οδόν η ζωή του ας πούμε, βλέπει αυτά που κάνει τέλος πάντων… χτίζει πάνω σε αυτά τα οποία έκαμε ή δημιούργησε ας πούμε στη νεανική ηλικία, και μετά αρχίζουν τα πρώτα συμπτώματα έτσι; Η μέση, οι σπόνδυλοι, τα πόδια, οι… οι χοληστερόλες πως λέγονται, τα ζάχαρα, τα άλατα τα… Είναι τα πρώτα λαμπάκια, τα οποία… τι λέει; Προσδεθείτε. Προσδεθείτε, εντός τόσων λεπτών κατεβαίνομε. Έτσι. Υπάρχει η προσγείωσης και η υπογείωσης μετά. Έτσι, αφού προσγειωθείς, πάεις και υπογείως.
Ακροατήριο: [ασαφής]
Μ. Αθανάσιος: Ε;
Ακροατήριο: [ασαφής]
Μ. Αθανάσιος: Άμα η μέση ξεκινά από τώρα, σημαίνει ότι η πρέπει να ‘σαι δεμένος πάντα.
[ακροατήριο γελά]
00:11:53
Ξέρετε, είχε ένα… έχει μια ιστορία, που λέει ότι κάποιος άνθρωπος παρακαλούσε τον Θεό. Λέει, Θεέ μου, σε παρακαλώ, εγώ θέλω όταν θα πεθάνω να με προειδοποιήσεις.
[παύση]
Γιατί θέλω να προετοιμαστώ. Και οπότε έλαβε απάντηση από τον Θεό ότι εντάξει, μείνε ήσυχος, εγώ θα σε προειδοποιήσω όταν θα πεθάνεις. Πέρασαν τα χρόνια, επέθανε ο άνθρωπος. Επήγαινε ας πούμε… ξέρω ‘γω επέθανε, πήγαινε που πήγε, ε… έκανε παράπονο στο Θεό, λέει,
– Κοίταξε, πού είναι η προειδοποίηση; Μου είπες ότι να με προειδοποιήσεις.
– Λέει, μα σε προειδοποίησα.
– Λέει, πώς με προειδοποίησες, αφού επέθανα ξαφνικά;
– Λέει, δεν θυμάσαι ας πούμε που ήσουν 35 χρονών ξέρω ‘γω… (ας πούμε να κλείσομε το 40, μην πάμε στο 35) αφού ήσουν 40 χρονών ας πούμε, άρχισε να πονεί η μέση σου;
– Ναι, θυμάμαι.
– Ε ήταν μια προειδοποίηση. Στα 45 αρχίσαν οι χοληστερόλες σου και τα γλυκερίδια σου (πως λέγονται εκείνα τα πράγματα) τριγλυκερίδια σου ας πούμε να μεγαλώνουν;
– Ναι.
– Ε μετά… είχες ξέρω ‘γω και κάτι πόνους στην καρδία;
– Ναι.
– Ύστερα…
το ένα, το άλλο; Αυτά όλα ήταν προειδοποίησες.
00:13:09
Έτσι είναι και είναι ωραίο πράγμα ας πούμε. Ξέρετε είναι ωραίο πράγμα παιδιά. Δηλαδή, ο Θεός τα έκαμε… τα έκαμε πολύ όμορφα αυτά πράγματα. Και ακόμα και τα μαλλιά μας ας πούμε που ασπρίζουν, έτσι, και αυτά είναι καλό. Διότι τα έκανε ο Θεός όλα αυτά τα πράγματα για να μας δώσει σύνεση ας πούμε. Ε, είδες γιε μου τα μαλλιά σου να ασπρίζουν, κατάλαβε ότι…
[ακροατήριο γελά]
[παύση]
00:13:39
Ναι, έτσι είναι. Το βλέπω και εγώ τον εαυτό μου τώρα που άσπρισα, βλέπω κάτι παλιές φωτογραφίες ας πούμε που ήρθα στην Κύπρο απ’ το Άγιον Όρος, που δεν είχα ούτε μία τρίχα άσπρη, και ήμουν… Και λέω, Κύριε ελέησον έτσι… ήμουν έτσι σχέδιο ας πούμε; Και τώρα έγινα έτσι; Λέει μου και στη Λεμεσό, ασπρίσαμέ σε πάτερ. Λέω, μαυρίσατέ με πρώτα και ύστερα ασπρίσατέ με.
[ακροατήριο γελά]
[παύση]
00:14:04
Όλα αυτά, παιδιά, έχουν νόημα. Τίποτα δεν έκαμε ο Θεός χωρίς νόημα. Γι’ αυτό ας πούμε… πρέπει να αφήνομε τα πράγματα να εξελίσσονται φυσιολογικά. Έτσι είναι. Πρέπει να… να αποδεχτούμε τη φθορά της ανθρωπίνης, της βιολογικής μας υπάρξεως. Και ταυτόχρονα ξέρετε, όταν τα αποδεχτούμε αυτά τα πράγματα, έχουν και μια ωραιότητα ας πούμε γιατί… κάθε ηλικία, κάθε… ώρα του ανθρώπου, έχει κάτι ωραίο μέσα ας πούμε. Άλλως πως είναι ο άνθρωπος στα είκοσι, άλλως πως στα τριάντα, άλλως πως στα σαράντα, άλλως πως στα πενήντα. Άλλα αισθήματα έχει, άλλη γνώση έχει. Άλλως πως προσεγγίζει τον κόσμο. Έτσι. Είναι μεγάλη υπόθεση αυτή και… πώς να πούμε, ο άνθρωπος ωριμάζει, ψυχή τε και σώματι. Και εξωτερικά και εσωτερικά. Και είναι καλό ο άνθρωπος να αφήσει έτσι τον αυτό του μέσα σε μια φυσικότητα ας πούμε. Δεν χρειάζεται να πάμε να τα κάνομε τα μαλλιά μας… λιλά, ξέρω ‘γω οτιδήποτε άλλο. Γιατί; Ποιος ο λόγος; Άφησε τα παιδί μου τα μαλλιά σου να… είναι και αυτό ένα δείγμα ας πούμε. Ένα δείγμα ότι… μεγαλώνεις. Τι θα κάνομε, τώρα με τούτα τα… τα μπογιατίσματα δεν γίνεσαι νέος.
[παύση]
00:15:24
Οπόταν αυτή η Θεία δικαιοσύνη, ξέρετε, δίνει μέσα στον άνθρωπο μεγάλη παρηγοριά. Γιατί παιδιά αν δεν το καταλάβομε αυτό το πράγμα, τότε η ζωή μας θα είναι ένα μαρτύριο. Συνεχώς θα έχομε παράπονα μέσα μας, συνεχώς θα… αισθανόμαστε ας πούμε μια δυσκολία, θα μας τρώνε τα… κόμπλεξ μας, τα συμπλέγματά μας ας πούμε, μας αδίκησαν, μας έκαναν, μας έφτιαξαν. Και αισθάνεσαι έτσι… δύσκολα. Και αν όντως υπέστης αδικίες στη ζωή σου, ακόμα πιο δύσκολα τα πράγματα. Διότι δεν αποβλέπεις κάπου αλλού. Είναι σαν να… έχεις ας πούμε ένα πράγμα το οποίο δεν μπορείς να το εξαργυρώσεις. Έχεις μια επιταγή ας πούμε 100.000 λίρες, και έρχεται ένας και σου λέει, αυτή η επιταγή τώρα δεν… σταμάτησε να ισχύει ας πούμε. Τώρα; Τι θα κάνομε που έμειναν… πού πάν’ οι λίρες μου; Ενώ τουλάχιστον άμα ξέρεις ότι εξαργυρώνεται ύστερα από λίγο καιρό, έχεις και μια ελπίδα.
00:16:23
Είναι μεγάλη υπόθεση η ελπίδα. Και το βλέπομε κι εμείς όταν κάνομε τις ακολουθίες, τις νεκρώσιμες ακολουθίες ας πούμε των κεκοιμημένων αδερφών μας, που βλέπεις εκεί τους ανθρώπους νεκρούς ας πούμε, και λες κοίταξε, ένας άνθρωπος… ολόκληρη ζωή ας πούμε αυτός ο άνθρωπος. Και τον βλέπεις μπροστά σου νεκρόν… άφωνον… εκεί ας πούμε όλα τελείωσαν πλέον, όλα τελείωσαν. Και εκείνο το πένθος το οποίο επικρατεί πίσω του και χίλια δυο άλλα πράγματα, και λες, τελικά τι είναι ο άνθρωπος; Εάν αφαιρέσομε πράγματι την παρουσία του Θεού, τίποτα ας πούμε. Μία ματαιότης. Ποιος ο λόγος να κάνει εκείνα όλα τα πράγματα;
00:17:09
Δεν υπάρχει λόγος. Εάν όμως μπει εις τη ζωή μας η Βασιλεία του Θεού, τότε όλα αλλάζουν. Γι’ αυτό βλέπετε και τα τροπάρια της νεκρώσιμης ακολουθίας, είναι μισά και μισά. Αρχίζουν ας πούμε και λένε ξέρεις, «Ὄντως φοβερώτατον τὸ τοῦ θανάτου μυστήριον…», η ψυχή χωρίζεται από το σώμα και πάνε οι άγγελοι το τραβούν ξέρω ‘γω να βγει και αυτά όλα, περιγράφει ας πούμε το φοβερό του θανάτου. Ή «πάντα ματαιότης τὰ ἀνθρώπινα». Είναι όλα μάταια ας πούμε όλα όσα υπάρχουν μέχρι θάνατο. Δεν έρχεται ο πλούτος, δεν πάει δόξα, δεν είναι εκείνο, δεν είναι τ’ άλλο.
00:17:43
Και να δείτε άμα θάβομε και κανέναν πλούσιο που κλαίνε εκείνη την ώρα, που λέει συνοδεύει ο πλούτος, [ασαφής φράση] είναι και ο πλούτος μέσα που δεν συνοδεύει, δυστυχώς. Ου συνοδεύει ο πλούτος.
00:17:59
Αλλά το άλλο μισό όμως, είναι η παρουσία του Χριστού. «Ἀλλ’ ἐν τῷ φωτὶ Χριστὲ τοῦ προσώπου σου», έτσι, ανάπαυσον τον δούλο σου. Έρχεται το φως του Χριστού και φωτίζει το φοβερό του θανάτου μυστήριον. Φωτίζει ας πούμε τη ζωή του ανθρώπου η οποία πορεύεται προς τον θάνατο, φωτίζει το γεγονός του θανάτου, φωτίζει τον… τον άνθρωπο ο οποίος ήδη πέθανε.
[παύση]
00:18:26
Και παίρνει κανείς μια παρηγοριά και γίνεται αυτό που λέει ο Απόστολος ότι, να μη λυπήστε αδελφοί ως περίλυποι «[13] … οἱ μὴ ἔχοντες ἐλπίδα». Αν δεν έχεις ελπίδα, η ζωή σου είναι πράγματι δύσκολη. Αν όμως έχεις ελπίδα τότε ναι λυπάσαι. Πεθαίνει ένα… ένας δικός σου άνθρωπος, ο πόνος του χωρισμού υπάρχει, είναι φυσικός. Θα περάσεις τη διαδικασία του πόνου, του πένθους, να κλάψεις, να πονέσεις, όλα αυτά πρέπει να γίνουν. Οπωσδήποτε πρέπει να γίνουν. Εάν δεν τα κάνεις, εάν δεν γίνουν αυτά, θα τα βάλεις μέσα σου και θα έχεις προβλήματα. Ναι πρέπει να κλάψεις ας πούμε, να θρηνήσεις τον… τον κεκοιμημένο αυτόν να… να βγουν τα συναισθήματά σου από μέσα σου προς τα έξω να φύγουν.
00:19:08
Αλλά έχομε μία ελπίδα, αυτή είναι τη μακαρία ελπίδα, της Βασιλείας του Θεού. Ότι… ο άνθρωπος αυτός δεν απέθανε αλλά βρίσκεται στη Βασιλεία του Θεού. Το σώμα ναι είναι νεκρό, αλλά δεν είναι το σώμα ο πατέρας μας, η μητέρα μας, οι αδελφοί μας. Δεν είναι το σώμα του μόνο. Το κύριο στοιχείο ας πούμε είναι η όλη ύπαρξής του που δεν χάνεται. Δεν πεθαίνει εκείνο το στοιχείο του ανθρώπου. Και αυτό το σώμα ακόμα, το φθαρτό, το ασθενές, το… το οποίο είναι θνητό, θα ‘ρθει ώρα που θα ενδυθεί την αθανασία. Και προσδοκούμε αυτή την ώρα τις Αναστάσεως των κεκοιμημένων όλων. Και των εαυτών μας αν είμαστε.
00:19:51
Οπότε, αν τα βλέπομε έτσι τα πράγματα, τότε καταλαβαίνομε γιατί και ο καλός Θεός αφήνει τρόπο τινά τον άνθρωπο να πορεύεται μέσα στην ελευθερία του, έστω και αν αυτή η ελευθερία έχει βαρύ τίμημα. Το τίμημα της απώλειας τόσων άλλων ανθρώπων και ανέχεται ο Θεός το κακό να υπάρχει. Της αρρώστια, το θάνατο, τη φθορά, τις… καταιγίδες, όλα αυτά τα οποία συμβαίνουν γύρω μας, τους πολέμους.
00:20:24
Τώρα, όταν προσεύχεσαι για κάτι και δεν γίνει, δεν σημαίνει ότι είσαι αμαρτωλός. Και ο Θεός, ο Χριστός, προσευχήθηκε στον Πατέρα του να παρέρθει το ποτήριον τούτο απ’ εκείνον, και δεν έγινε. Δεν σημαίνει ότι είναι αμαρτωλός. Πρώτα απ’ όλα όταν προσεύχεται κανείς, πρέπει να ξέρει… πρέπει να προσεύχεται πρώτα απ’ όλα με πίστη ότι ο Θεός ακούει και δεύτερον ότι αυτός, στον οποίον προσεύχεται, είναι ο Θεός, και όχι ένας υπάλληλός μας ας πούμε. Ότι δεν μπορεί να πεις του Θεού… δεν μπορείς να επιμένεις στον Θεό να κάμει αυτό που εσύ θέλεις.
[παύση]
00:21:05
Το λέμε και στο Πάτερ Ημών. Γενηθήτω το θέλημά ΣΟΥ. Δεν λέμε γενηθήτω το θέλημά μου, κάμε μου το θέλημά μου. Γενηθήτω το θέλημά σου, να γίνει το θεϊκό σου θέλημα. Και το θέλημα του Θεού, είναι αυτό που ουσιαστικά μας ελευθερώνει. Είναι αυτό που ουσιαστικά μας αναπαύει. Είναι αυτό που ουσιαστικά μας βοηθά.
00:21:26
Και αν προσευχόμαστε με εμπιστοσύνη στο Θεό, τότε ναι μπορούμε να πούμε κι εμείς τι θέλομε, ας πούμε θέλω… να γίνει καλά αυτός ο άνθρωπος ή ξέρω ‘γω να περάσω το σχολείο μου, να κάμω το ένα το άλλο, αλλά και αν δεν γίνουν αυτά τα πράγματα, έχομε ειρήνη μέσα στην ψυχή μας και δεν κάνομε σαν τα μωρά τα οποία ας πούμε ξέρω ‘γω άμα τους κάμει κάτι η μάνα τους πάνε και κλίνονται μέσα στο δωμάτιο και δεν μιλούν. Έχομε μια εμπιστοσύνη στο Θεό, αποδεχόμεθα τα γεγονότα με εμπιστοσύνη.
00:21:58
Γιατί ξέρομε ότι ο Θεός μας αγαπά πιο πολύ και ξέρει πιο πολλά από εμάς ο Θεός και αφήνομε το Θεό να ενεργήσει στη ζωή μας. Ε…
[παύση]
00:22:09
Δεν ξέρω αν έχετε ζήσει καμιά φορά αυτό το πράγμα, δηλαδή… λέμε να αφήσομε τον εαυτό μας στο θέλημα του Θεού. Αυτό το πράγμα, εάν δεν έχεις αισθανθεί την πατρική αγάπη του Θεού και την ελευθερία του Θεού, σε τρομάζει. Διότι λες, μα πώς θα αφήσω τον εαυτό μου στο θέλημα του Θεού; Και αν ο Θεός θέλει κάτι που εγώ δεν το θέλω; Ίντα πού κάμνομε ύστερα; Ή αν θέλει ας πούμε να με πάρει σε ένα μοναστήρι; Και εγώ δεν θέλω να πάω; Γιατί να με πάρει; Ή αν θέλει να με παντρέψει και εγώ δε θέλω να παντρευτώ; Ή αν θέλει να μου δώσει την τάδε γυναίκα που εγώ δεν θέλω;
00:22:51
Οπότε… μπαίνουν τέτοια ερωτήματα δηλαδή μέσα μας, γιατί δεν έχομε αισθανθεί ακόμα αυτή την ελευθερία την οποία δίδει ο Θεός στα παιδιά του, και την αρχοντιά που έχει ο Θεός. Ο Θεός δεν πρόκειται ποτέ να κάμει κάτι το οποίο να μας φέρει σε δύσκολη θέση. Ο Θεός μας ελευθερώνει. Το θέλημα του Θεού είναι ανάπαυσης εις τον άνθρωπο. Αναπαύεται ο άνθρωπος, αισθάνεται χαρά μέσα του, αισθάνεται ειρήνη, αισθάνεται ας πούμε μία απόλυτη πληροφορία ότι αυτό είναι που είναι για τη δική μου ζωή. Δεν αισθάνεσαι καμία αμφιβολία για το θέλημα του Θεού. Αντίθετα, τα δικά μας θελήματα είναι που μας δημιουργούν προβλήματα και δυσκολίες.
[παύση]
00:23:43
Και έχει ακόμα μια σημείωση εδώ με κάποιες απορίες. Βέβαια είναι σχετικές αυτές. Να πω έτσι λίγα πράγματα, έτσι λίγα λειτουργικά πράγματα για το θέμα των ημερών αυτών των Θεοφανίων, για τον αγιασμό τον οποίον κάνομε. Ουσιαστικά ο αγιασμός είναι ο ίδιος και στις 5 του Ιανουαρίου και στις 6 Ιανουαρίου. Ίδιες ευχές είναι που διαβάζομε, εκτός από έναν πρόλογο μιας ευχής που διαβάζεται 6 του Γενάρη. Όμως επικράτησε μες την Εκκλησία ως παράδοση της Εκκλησίας μας, ο αγιασμός των Θεοφανίων, της κυρίας ημέρας, να θεωρείται μέγας αγιασμός, και να τον… να μεταλαμβάνουν οι άνθρωποι τον αγιασμό, να παίρνουν αγιασμό, μετά από μία ημέρα νηστείας. Έτσι είναι ως παράδοση στην Εκκλησία. Αλλά ουσιαστικά όμως ο αγιασμός είναι ο ίδιος. Και βέβαια τον πίνομε τον μέγα αγιασμό πριν να πάρομε οτιδήποτε άλλο.
[παύση]
00:24:48
Αυτά, και να πάμε να πούμε και λίγα λόγια για το γάμο.
[παύση]
00:25:00
Είχαμε τελειώσει παιδιά τις ευχές προ της… προ της στέψεως, είχαμε δει την ευχή αυτή που αρμόζονται τα χέρια των ανθρώπων, και είπαμε πόσο σπουδαίο πράγμα είναι και τι σημασία έχει η λέξη αυτή. Να αρμοστεί ο άνθρωπος, ο άνδρας τη γυναίκα και να έχουν αυτήν την αρμονία ας πούμε και έτσι το λέγαμε και εμείς στην Κύπρο, να «αρμαστούμε». Έτσι δεν έλεγαν στα χωριά μας; Να αρμαστούν οι άνθρωποι, να… να παντρευτούν.
00:25:37
Και αμέσως μετά την ευχή αυτή, τότε, αφού ευλογηθούν τα στέφανα εις το Άγιο Ευαγγέλιο, λέει ο ιερέας, αυτό που ξέρετε όλοι, «Στέφεται ὁ δοῦλος τοῦ Θεοῦ (τάδε) τὴν δούλην τοῦ Θεοῦ (τάδε), εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρός, καὶ τοῦ Υἱοῦ, καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος». Τρεις φορές αναφέροντας πρώτα το όνομα του γαμβρού και μετά τρεις φορές το όνομα της νύφης.
[παύση]
00:26:11
Εδώ θέλω να πω έτσι μερικά πράγματα. Πρώτα απ’ όλα πριν πω για τα… για τη σημασία των στεφάνων, βλέπετε τι λέει εδώ η… η ευχή αυτή, η εκφώνηση αυτή. Στέφεται ο δούλος του Θεού τη δούλη του Θεού. Γιατί δεν λέει ας πούμε νυμφεύεται ο δούλος του Θεού και παντρεύεται η δούλη του Θεού αλλά στέφεται; Δηλαδή στεφανώνεται. Τι στεφανώνεται; Τη δούλη του Θεού. Μα γίνεται να στεφανωθείς έναν άνθρωπο; Δηλαδή… στεφανώνεις ένα στεφάνι, το φοράς στο κεφάλι σου.
[παύση]
00:26:52
Ενθυμίστε κάπου που λέει ο Απόστολος Παύλος γράφοντας στα πνευματικά του παιδιά, ότι εσείς είσαστε η «[1] … χαρὰ καὶ στέφανός μου». Και η χαρά και ο στέφανος του Αποστόλου ήταν τα παιδιά του, οι χριστιανοί. Και η χαρά και ο στέφανος του νυμφίου, του γαμβρού, είναι η νύφη, είναι η σύζυγός του. Και η χαρά και ο στέφανος της νύφης, είναι ο σύζυγός της. Και όταν λέει στέφεται ο δούλος του Θεού τη δούλη του Θεού, δηλαδή τη λαμβάνει ως στέφανο. Έτσι ερμηνεύεται γραμματολογικά. Έχομε και φιλολόγους εδώ; Κανένα φιλόλογο; Ναι. Και να έχει δεν… ντρέπεται να το πει φαίνεται. Δεν πειράζει. Μακάρι να μην έχει γιατί δεν ξέρω καλά αρχαία, αλλά έτσι είναι πάντως.
00:27:45
Στέφεται ο δούλος του Θεού τη δούλη του Θεού. Ο στέφανος του ανδρός είναι η γυναίκα του. Και ο στέφανος της γυναικός είναι ο άνδρας της. Μπορείτε να το καταλάβετε αυτό το πράγμα; Δηλαδή… το πιο… το πιο πολύτιμο που έχει κανένας, ένας αθλητής ας πούμε, τότε, ήταν το στεφάνι του. Όταν έτρεχε ή ξέρω ‘γω έκαμνε ένα αγώνισμα και έφτανε… εις το… ενικούσε, έπαιρνε ένα στεφάνι. Αυτό το στεφάνι, ήταν το έπαθλο, που σημαίνει πολλά πράγματα. Σημαίνει πρώτα απ’ όλα εκείνη… το πιο πολύτιμο πράγμα που είχε… όλος ο κόπος που έκαμε είναι να πάρει εκείνο το στεφάνι.
00:28:26
Ακόμα σημαίνει ότι και ο κόπος που έκαμε εις τη ζωή του, [παύση] τουλάχιστον θεωρητικά και μες τον χώρο της Εκκλησίας πιο πρακτικά, [παύση] ο Χριστιανός είναι ένας αθλητής, ένας αθλητής που αγωνίζεται. Αγωνίζεται μέσα σε ένα αγώνα εγκράτειας, σε ένα αγώνα αγνότητας, σε ένα αγώνα ας πούμε… προσοχής. Που είναι πολύ δύσκολος αγώνας έτσι; Τον ξέρομε όλοι, περάσαμε ας πούμε τη νεανική ηλικία, ξέρομε πόσο δύσκολο πράγμα είναι να συγκρατηθεί κανείς μερικές φορές, μπροστά στις προκλήσεις και στα γεγονότα τα οποία αντιμετωπίζει καθένας μπροστά του κάθε φορά.
00:29:13
Όταν φτάνει στην ώρα του γάμου του, πλέον ομοιάζει με αυτόν τον αθλητή ο οποίος αγωνίστηκε το άθλημα της εγκράτειας, της αγνότητας, της παρθενίας, της σωφροσύνης, της ιερότητας του σώματός του και του σώματος του άλλου ανθρώπου, και έρχεται ο Θεός και στεφανώνει τον αθλητή αυτό. Τον στεφανώνει με τα στέφανα αυτά του γάμου. Γι’ αυτό στέφονται οι άνθρωποι στο γάμο. Διότι κανονικά αγωνίστηκαν, άθλησαν, επάλεψαν, και τώρα πλέον νικούν, νικητές πλέον στέκουν μπροστά στο Θεόν, έχοντας ως έπαθλον τη σωφροσύνη, την καθαρότητα της ζωής τους, την αγνότητα της ψυχής και του σώματός τους, και στέφονται από τον Θεό με τα στέφανα αυτά και τα φθαρτά στέφανα που είναι στο γάμο, αλλά και προπάντων με τον άφθαρτο στέφανο της Χάριτος του Αγίου Πνεύματος, και ταυτόχρονα στέφονται και τη σύζυγόν τους. Ο Θεός τους δίνει σαν ένα ωραίο στεφάνι τη γυναίκα τους, και στη γυναίκα δίνει ένα ωραίο στεφάνι, τον άντρα της.
[παύση]
00:30:33
Υπάρχουν και [ασαφής] στέφανοι. [παύση] Αλλά… σκεφτείτε εάν ας πούμε ο άνθρωπος αισθανθεί μέσα εις την… εις τη σχέση του, δηλαδή μέσα στο γάμο του, να αισθανθεί τον άλλον άνθρωπο, τον άλλον άνθρωπο τον σύζυγόν του, να τον αισθανθεί σαν το στέφανό του. Ότι αυτό το οποίο τόσα χρόνια αγωνίστηκα και πάλεψα και ας πούμε… εκοπίασα, έδωσα… έδωσα αίμα για να φυλάξω τον εαυτό μου μέχρι αυτή την ώρα του γάμου μου, ο Θεός μου δίνει σαν στεφάνι αυτόν τον άνθρωπο. Είναι μεγάλη υπόθεση παιδιά. Είναι… είναι μεγάλη υπόθεση να βλέπεις τον άλλον άνθρωπο σαν να είναι ο στέφανός σου.
00:31:28
Και μεγάλη ανάπαυσης όταν βλέπεις… ας πούμε όταν… όταν αισθανθείς ας πούμε αυτή την… την ευλογία του Θεού η οποία έρχεται ουρανόθεν και σε στεφανώνει γιατί πράγματι εκοπίασες να φτάσεις μέχρι εδώ καθαρός.
00:31:51
Και… αυτά δεν είναι λόγια του αέρα, αλλά όπως σας είπα πολλές φορές, είναι… τα λόγια αυτά της Εκκλησίας είναι ουσιώδη λόγια, είναι σοβαρά λόγια. Θυμούμαι… κάποιο παιδί που παντρεύτηκε, το οποίο γνώριζα για… για πολλά χρόνια, εξομολογείτο κοντά μου κτλ, και οπωσδήποτε ήξερα τον αγώνα της ζωής του και τα… τους πολέμους που είχε και έκαμνε. Και μετά όταν παντρεύτηκε, μου είπε, ξέρεις, αισθάνομαι πλέον ότι η γυναίκα μου, την οποία μέχρι την ώρα του γάμου μου την έβλεπα και νόμιζα ότι θα την παντρευτώ και ξέρω εγώ θα προχωρήσομε στις σχέσεις μας και όλα αυτά τα πράγματα, από τη στιγμή που επαντρεύτηκα άλλαξαν όλα μέσα μου. Εκείνα όλα έφυγαν και βλέπω αυτήν την κοπέλα, αυτόν τον άνθρωπο δίπλα μου, σαν να ‘ναι ο ίδιος ο εαυτός μου. Και έφυγε εκείνη η φιλήδονη διάθεση που είχα απέναντι σε αυτή τη γυναίκα, έφυγε εκείνος ο τρόπος ας πούμε που εσκέφτομουν και όλες εκείνες τις σκέψεις, και σέβομαι σαν ένα ιερό αντικείμενο, σαν ένα ιερό πρόσωπο, σαν ένα ιερό πράγμα, αυτόν τον άνθρωπο που είναι δίπλα μου. Δεν μπορώ να τον δω διαφορετικά.
00:33:07
Και αυτό το πράγμα γίνεται μες τον γάμο ότι ο άνθρωπος αποκτά αυτήν την ιερή σχέση με τον άλλον άνθρωπο. Την ιερή σχέση. Δηλαδή ανάγεται υψηλότερα από τη σαρκική κοινωνία, πολύ υψηλότερα. Και έχει άλλον τρόπο με τον οποίο επικοινωνεί με τον άλλον άνθρωπο, χωρίς βέβαια να παραβλέπει και τη σαρκική σχέση, η οποία είναι βοηθητική ας πούμε, αλλά όχι αυτή να είναι το κέντρο της… του συνδέσμου αυτών των ανθρώπων. Γιατί αν είναι αυτή, όπως είπαμε και άλλες φορές εκ των πραγμάτων, αποδεικνύεται ότι δεν θα σταθεί δυστυχώς αυτός ο γάμος.
00:33:51
Αφού λοιπόν στεφθούν οι άνθρωποι αυτοί, ο ένας τον άλλον, και λάβουν σαν στέφανο ο ένας τον άλλον, και ο ιερέας θέσει στην κεφαλή τους τους στεφάνους αυτούς, τότε ψάλλομε, «Κύριε ὁ Θεὸς ἡμῶν, δόξῃ καὶ τιμῇ στεφάνωσον αὐτούς». Δηλαδή… παρακαλούμε τον Θεό να στεφανώσει αυτούς τους ανθρώπους, εκτός από τα στέφανα τα φθαρτά τα υλικά που βλέπομε, να τους στεφανώσει με δόξα από τη Χάρη του Θεού και με τιμή, με την τιμή του Αγίου Πνεύματος. Και τα στέφανα αυτά πλέον θεωρούνται ιερά.
00:34:35
Και ξέρετε έτσι πόσοι άνθρωποι έλεγαν ας πούμε και πόση… ε… προσοχή έδειχναν στο στεφάνι τους. Λέει, να μην πατήσεις το στεφάνι σου, να προσέξεις το στέφανό σου, και δεν ξέρω τώρα τι κάμνουν, αλλά θυμάμαι παλαιότερα που… είχαν τα στέφανά τους οι άνθρωποι σε ένα ωραίο χώρο ας πούμε – το κάνουν και τώρα; – στο δωμάτιο τους, στο κρεβάτι τους, ξέρω εγώ εκεί που είναι οι εικόνες τους, ήταν κάτι το ιερόν κάτι το πολύ ιερόν. Αυτός ο στέφανος ήταν το ορατό σημείο αυτής της συζυγίας. Το σημείο που ο Θεός τους έδωσε ας πούμε τη Χάρη του να είναι μαζί αυτοί οι άνθρωποι, να προχωρήσουν από κοινού στη ζωή τους, να είναι σύζυγοι πλέον, και να… να τους ενθυμίζει αυτοί οι στέφανοι και τις υποχρεώσεις τους βέβαια, αλλά προπάντων ότι αυτά τα στεφάνια πρέπει να διαδεχθούν τα άλλα στεφάνια τα οποία θα λάβει ο άνθρωπος όταν θα τελειώσει και τον άλλον αγώνα που έχει να κάμει, όταν θα τελειώσει το δρόμο της ζωής του.
00:35:44
Βλέπετε εκεί στην Αποκάλυψη που λέει ο Χριστός ότι, «[10] … γίνου πιστὸς ἄχρι θανάτου, καὶ δώσω σοι τὸν στέφανον τῆς ζωῆς». Είναι ένα άλλο άθλημα το οποίο έχει κανείς μέσα σε όλο το βίο του, δια βίου παντός. Και ο Θεός, ο αγωνοθέτης, περιμένει τον άνθρωπο να τελειώσει τον δρόμο, και να του δώσει το στέφανον, και ο άνθρωπος που αγωνίζεται αισθάνεται πράγματι ότι ο Θεός του έχει ετοιμάσει αυτό το στεφάνι. Όπως λέει ο Απόστολος Παύλος, «[8] … ἀπόκειταί μοι ὁ τῆς δικαιοσύνης στέφανος …». Την πίστην ετήρησα, τον δρόμον ετέλεσα, έκαμα ό,τι μπορούσα, έτρεξα, αγωνίστηκα, κοπίασα, παρέδωκα τον εαυτό μου στο θάνατο, μένει τώρα να μου δώσει ο Θεός το στεφάνι της ζωής, αυτό το οποίο περιμένω και προσδοκώ.
00:36:35
Και προχωρούμε αμέσως μετά στα αναγνώσματα από την Καινή Διαθήκη. Το πρώτο ανάγνωσμα, του Αποστόλου, είναι από την Προς Εφεσίους επιστολή του Αποστόλου Παύλου, κεφάλαιο 5, στίχος 20 έως 33. Τα οποία αρχίζει όπως συνήθως με δύο άλλους στίχους, «[4] […] ἔθηκας ἐπὶ τὴν κεφαλὴν αὐτῶν στεφάνους ἐκ λίθων τιμίων», «[5] Ζωὴν ᾐτήσαντό σε, καὶ ἔδωκας αὐτοῖς μακρότητα ἡμερῶν [εἰς αἰῶνα αἰῶνων]». Είναι δύο στίχοι από την Παλαιά Διαθήκη, οι οποίοι παλαιότερα εψέλνοντο σε κάποιον ειδικόν ήχο. Σήμερα απλώς τους λέμε.
00:37:15
Ο ένας λοιπόν λέει, «ἔθηκας ἐπὶ τὴν κεφαλὴν αὐτοῦ στέφανον ἐκ λίθου τιμίου». Δηλαδή τοποθέτησες πάνω εις το κεφάλιν τους στεφάνια με πολύτιμους λίθους. Πέρα από το ορατό, δηλαδή ότι αυτά τα στεφάνια… είναι ξέρω ‘γω… σαν στέμματα ας πούμε, σαν στεφάνια τα οποία έχουν πάνω… πολύτιμα πράγματα, αν έχουν, δεν έχουν τώρα αλλά παλαιότερα ίσως να είχαν. Αυτό εννοεί βέβαια ότι οι τίμιοι λίθοι δεν είναι τα πετράδια και τα μαργαριτάρια αλλά είναι όλα αυτά τα χαρίσματα του Θεού. Όλα αυτά τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος, είναι οι πολύτιμοι λίθοι που είναι πάνω στα στεφάνια του Θεού.
00:38:02
Και ο επόμενος στίχος λέει ότι, σου εζήτησαν ζωή και εσύ τους έδωκες πολλές ημέρες εις αιώνας αιώνων. Ο άνθρωπος σου εζήτησε ζωή, σ’ αυτόν τον κόσμο, να ζήσει καλά, να περάσει καλά, και εσύ του έδωσες πολύ περισσότερα σαν πλούσιος που είσαι, μακρότητα ημερών εις αιώνα αιώνων. Του ‘δωσες να ζήσει αιώνια πλέον μέσα στη δική σου Βασιλεία.
00:38:28
Και αρχίζει το Αποστολικό Ανάγνωσμα, το οποίο είναι πάρα πολύ ωραίο και να το διαβάσομε έτσι μια φορά να το δείτε.
00:38:36
Λέει λοιπόν ο Απόστολος Παύλος, αδελφοί λέει, «[20] εὐχαριστεῖτε πάντοτε ὑπὲρ πάντων, ἐν ὀνόματι τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ τῷ Θεῷ καὶ Πατρί, [21] ὑποτασσόμενοι ἀλλήλοις ἐν φόβῳ Χριστοῦ». Αδερφοί λέει, να ευχαριστείτε πάντοτε για όλα, για όλα, για οτιδήποτε σας συμβαίνει, για οτιδήποτε έχετε, να ευχαριστείτε εις το όνομα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, τον Θεό και Πατέρα μας, και να υποτάσσεστε ο ένας τον άλλο για την αγάπη του Χριστού, «ἐν φόβῳ Χριστοῦ», για την αγάπη του Χριστού.
00:39:12
Δηλαδή μες την ψυχή σας να έχετε ευχαριστία. Να έχετε ευχαριστία μες την ψυχή σας εις το όνομα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, και η ευχαριστία αυτή να αναβαίνει στο Θεό και Πατέρα μας. Αυτή η λέξης ευχαριστία, και ιδίως στις επιστολές του Αποστόλου Παύλου, συνεχώς αναφέρεται ότι εμείς οι Χριστιανοί πρέπει να ευχαριστούμε τον Θεό πάντοτε. Ε… διότι, το γνώρισμα του ανθρώπου που αγαπά τον Θεό είναι η ευχαριστία. Δεν μπορεί ένας άνθρωπος ο οποίος έχει σχέση με τον Θεό να έχει μέσα στην ψυχή του αχαριστία. Ούτε μπορεί η ψυχή του ανθρώπου αυτού να είναι σκοτεινή. Δηλαδή να ψάχνεις να βρεις μια ευχαριστία και να μην τη βρίσκεις.
00:40:03
Γιατί; Διότι σημαίνει ότι δεν ελειτούργησε ακόμα μέσα σου η πνευματική υγεία. Δηλαδή πιάσε σφίξε τον εαυτό σου, την καρδιά σου, να δεις τι θα βγάλει. Θα βγάλει πίκρα; Θα βγάλει παράπονο; Θα βγάλει εκδίκηση; Θα βγάλει μίσος; Θα βγάλει ευχαριστία για όλα; Και λέει κανείς, καλά μα θα ευχαριστούμε για όλα δηλαδή; Και αν ας πούμε έχω τόσα κακά στη ζωή μου να ευχαριστώ για τα κακά εκείνα;
00:40:30
Είχαμε πει και προηγουμένως ότι αν τα βλέπομε με άλλο φακό, ευχαριστούμε και για εκείνα. Και ο άνθρωπος του Θεού είναι ευχάριστος άνθρωπος. Είναι… ευχαριστεί και ευχαριστείται και ευχαριστεί και τους άλλους ανθρώπους. Ευχαριστεί τον Θεό, ευχαριστεί τους άλλους ανθρώπους, ευχαριστείται και ο ίδιος, και δεν αισθάνονται μέσα στην ψυχή του καμία απόλυτος έλλειψη. Ευχαριστεί για όλα.
00:41:03
Αν ρωτήσετε έναν άνθρωπο του Θεού ας πούμε, έχεις κανέναν παράπονο; Θα σου πει όχι. Αν του πείτε,
– θέλεις τίποτα να σου φέρω;
– Όχι.
– Έχεις καμιάν ανάγκη;
– Όχι.
– Έχεις τίποτα στο κελί σου;
– Όχι.
Δηλαδή δεν έχει τίποτα και δεν αισθάνεται καμιά έλλειψη.
[παύση]
00:41:23
Πήγα μια φορά να πάω κάτι πράγματα σε ένα γεροντάκο στο Άγιον Όρος, μες… στην Καψάλα, εκεί σε μια χαράδρα ήταν ένα κελάκι εκεί Ρωσικό, ήταν ένα γεροντάκι εκεί, πεταμένος. Τέτοιες μέρες [ασαφής] ήταν αν θυμάμαι, και πήγα να του πάρω κάτι… πράγματα ας πούμε να φάει κι εκείνος. Πήρε λίγα, λέει, ευχαριστώ πάρα πολύ. Λέει, αυτά είναι αρκετά για σήμερα. Λέω, θα φέρω και άλλα, κράτα τα, και για αύριο. Λέει, όχι για αύριο, μόνο για σήμερα. Λέω, αύριο; Αύριο λέει έχει ο Θεός. Και το κελί του δεν είχε τίποτα μέσα. Απολύτως τίποτα.
00:41:58
Και βλέπει κανείς πώς ας πούμε… αυτήν την ελευθερία, του ανθρώπου που δεν έχει τίποτα και τα έχει όλα. Και βλέπει κανείς εκείνη τη δυσκολία και τη δουλεία αυτού που τα έχει όλα και δεν έχει τίποτα. Που τα έχει όλα, έχει 70 ζευγάρια παπούτσια, και δεν έχει ζευγάρια παπούτσια να πάει το βράδυ έξω.
[ακροατήριο γελά]
Το έχετε ακούσει καμιά φορά; Να ‘ναι το αρμάρι σας γεμάτο ρούχα, και να φωνάζετε, δεν έχω ρούχα να πάω ας πούμε.
[παύση]
00:42:31
Και να έχει άλλους ανθρώπους που έχουν μόνο ένα ζευγάρι ρούχα ας πούμε, και του λες, θέλεις κι άλλα; Λέει, όχι, δεν χρειάζομαι, έχω απ’ όλα. Έχω απ’ όλα, ας πούμε, δεν μου λείπει τίποτα. Τελικά, φαίνεται ότι εκείνο που μας λείπει δεν είναι τα ρούχα, αλλά είναι άλλα πράγματα που μας λείπουν.
00:42:48
Και βλέπει κανείς την ευχαριστία. Ευχάριστοι άνθρωποι, γεμάτοι ευχαριστία προς όλους και για όλα. Και για όλα, ευχαριστούν τα πάντα, τα πάντα.
00:43:00
Και να «[21] ὑποτασσόμενοι ἀλλήλοις ἐν φόβῳ Χριστοῦ». Αυτή είναι η λογική του Ευαγγελίου παιδιά έτσι; Αν ήταν ένα κοσμικό πράγμα, θα έλεγε να υποτάξει τους άλλους, και να μην έχει κανένα που να σηκώσει κεφάλι απέναντί σας ας πούμε. Όταν υποτάξετε τους άλλους τότε να αισθάνεστε ότι είστε ασφαλισμένοι. Εδώ λέει ο Απόστολος Παύλος, αδερφοί να είστε χαρούμενοι και ευχαριστημένοι και κοιτάξετε να υποτάσσεστε ο ένας στον άλλο. Γιατί; Γιατί αλλάζει η λογική μέσα στην Εκκλησία. Μέσα στην Εκκλησία γίνεται πλύσης εγκεφάλου. Έτσι, αυτό είναι. Έστω και αν μας κατηγορούν ότι κάνομε πλύση εγκεφάλου, αλλά έτσι είναι. Η μετάνοια τι σημαίνει; Αλλαγή του νοός. Όταν έρχεται και σου λέει να υποτάσσεστε ο ένας στον άλλο, και το λέει ο Απόστολος Παύλος ευτυχώς δεν το λέω εγώ, τότε σημαίνει ότι αλλάζει ο νου σου.
00:43:49
Ενώ η κοσμική λογική σου λέει, όχι, δεν θα υποταγείς, γιατί να υποταχτείς; Τι είσαι; Παλαβός είσαι και θα υποταχτείς στον άλλο; Είσαι θύμα; Τίποτα, αξιοπρέπειά σου ας πούμε, να σταθείς εκεί. Τι πάει να πει; Τι σημαίνει να υποτάσσεσαι ο ένας στον άλλο; Δώσ’ του μια να μάθει να μη σου ξαναμιλήσει. Στάσου στο ύψος σου. Μη… μη σιωπάς ας πούμε. Στάσου στο ύψος σου εκεί να καταλάβει και ο άλλος ότι αν μη τι άλλο [ασαφής φράση] αν όχι ανώτερος.
00:44:14
Λοιπόν, για να πάει πιο κάτω, βέβαια, βλέπετε, βάζει τη βάση. Η βάσης πάνω στην οποία θα χτίσει αυτά που θα πει ο Απόστολος, είναι η ευχαριστία, είναι η σχέση μας με τον Χριστό, είναι η υποταγή μας ο ένας στον άλλο, για την αγάπη του Χριστού. Όχι χωρίς λόγο. Αυτά δεν γίνονται χωρίς λόγο. Υπάρχει λόγος που γίνονται. Για να μπορέσεις να ζήσεις με τον Χριστό.
00:44:40
Γι’ αυτό λέει μετά, «[22] Αἱ γυναῖκες τοῖς ἰδίοις ἀνδράσιν ὑποτάσσεσθε ὡς τῷ Κυρίῳ». Οι γυναίκες να υποτάσσεστε εις τους άνδρες σας, όπως… όπως εις τον Κύριο.
[παύση]
Ακούγεται λίγο δύσκολο τούτο. Αλλά πρέπει να το διαβάσομε όλο για να καταλάβετε. Αλλά αυτό το «ως τον Κύριο» λύει το πρόβλημα. Δηλαδή, βλέπετε, υποτασσόμεθα εις τον Κύριο και αυτή η υποταγή μας εις τον Κύριο μας ελευθερώνει. Και ουσιαστικά είναι μια υποταγή η οποία μας ελευθερώνει. Όπως… υποτάσσεσαι ας πούμε στον γιατρό, σου δίνει τα φάρμακά σου, και υποτάσσεσαι, εντάξει γιατρέ μου όπως θέλεις να κάμω, αλλά αυτή η υποταγή στον γιατρό ουσιαστικά σε… σε γλυτώνει από τον θάνατο. Σου δίνει ζωή. Υποτασσόμαστε ας πούμε στην αναπνοή, αναπνέομε, αναγκαζόμαστε λοιπόν να αναπνέομε, αλλά αν δεν αναπνεύσομε θα πεθάνομε. Είναι ζωηφόρος η υποταγή αυτή.
00:45:42
Να υποτάσσεσθε λοιπόν στους άνδρες σας όπως τον Κύριο, γιατί «ὁ ἀνήρ ἐστι κεφαλὴ τῆς γυναικός», ο άνδρας είναι κεφαλή της γυναίκας, «ὡς καὶ ὁ Χριστὸς κεφαλὴ τῆς Ἐκκλησίας», όπως και ο Χριστός είναι κεφαλή της Εκκλησίας, και είναι σωτήρας ολοκλήρου του σώματος. Αλλά όπως ακριβώς η Εκκλησία υποτάσσεται στον Χριστό, έτσι και οι γυναίκες στους ιδίους άνδρες σας να υποτάσσεστε, σε όλα.
[παύση]
00:46:13
Βλέπετε είναι ένα σώμα, η Εκκλησία και ο Χριστός, το σώμα και η κεφαλή, η γυναίκα και ο άνδρας. Δεν είναι μόνο κεφαλή το σώμα μας, έτσι; Ούτε μόνο πόδια ούτε μόνο χέρια, είναι ένα σώμα. Και στο σώμα ο κάθε ένας έχει το δικόν του τόπο, και το δικόν του τρόπο.
00:46:35
Όπως έλεγε και ένας γεροντάκος ότι… για να παρηγορήσει τις γυναίκες έλεγε ότι, η κεφαλή της γυναικός είναι ο άνδρας, και η καρδιά του ανδρός είναι η γυναίκα. Και έλεγε, βρε παιδάκι μου η καρδιά είναι πιο πολύτιμη από το κεφάλι; Ναι, και πράγματι, κέντρο του ανθρώπου είναι η καρδία του και όχι το κεφάλι του, ο εγκέφαλός του. Δηλαδή, ναι μέσα στο σώμα έχομε και την καρδία, το οποίο είναι ένας… πώς να πούμε, δεν μπορείς να ζήσεις χωρίς καρδία. Και εκεί στην καρδιά είναι όλα τα αισθήματά μας και όλος ο πλούτος μας. Και είναι κάτι μεγαλύτερο ακόμα και από τον εγκέφαλό μας και από το κεφάλι μας.
00:47:17
Και ένας άλλος έλεγε, ναι μπορεί ας πούμε η κεφαλή της γυναικός να είναι ο άνδρας, αλλά ο λαιμός του ανδρός είναι η γυναίκα, και το κεφάλι πάει εκεί που το παίρνει ο λαιμός του. Έτσι όπου πάει ο λαιμός πάει και το κεφάλι μαζί.
[ακροατήριο γελά]
00:47:33
Δηλαδή πρέπει να αισθάνεται κανείς αυτή την αρμονία παιδιά. Ούτε οι άνδρες να πάν’ να πουν της γυναίκας τους, ξέρεις, εγώ είμαι η κεφαλή σου και θα κάνεις υπακοή, αλλά… ούτε και οι γυναίκες να αισθάνονται μειονεκτικά, ότι κοίταξε τώρα είμαστε ακέφαλες ας πούμε, και… η κεφαλή μας, αυτό το κουφιοκεφαλάκη έχει [ασαφής], είμαστε ακέφαλες. Γιατί το λέει παρακάτω. Δεν λέει μόνο αυτό, σου φέρνει σαν… σαν… για να καταλάβομε καλά, μας φέρνει παράδειγμα το Χριστό και την Εκκλησία, που είμαστε ένα σώμα, και ο Χριστός απέθανε για την Εκκλησία. Αυτό ήταν που τον έκαμε κεφαλή της Εκκλησίας, το ότι επέθανε για την Εκκλησία, εθυσιάστηκε για την Εκκλησία. Αυτό ήταν η ουσία της… της υπάρξεως του Χριστού μες την Εκκλησία. Το λέει πιο κάτω.
00:48:28
Οι άνδρες, να αγαπάτε «τὰς γυναῖκας ἑαυτῶν, καθὼς καὶ ὁ Χριστὸς ἠγάπησε τὴν Ἐκκλησίαν καὶ ἑαυτὸν παρέδωκεν ὑπὲρ αὐτῆς». Οι άντρες να αγαπάτε τις γυναίκες σας όπως ο Χριστός αγάπησε την Εκκλησία, και παρέδωκε τον εαυτόν του υπέρ της Εκκλησίας. Επέθανε για την Εκκλησία, και όχι μόνο απέθανε, αλλά ολόκληρη η Εκκλησία ζει και τρέφεται με το αίμα και τη σάρκα του Χριστού. Έτσι πρέπει να είναι ο άνδρας μέσα στην οικογένεια. Πρέπει να τρέφεται η οικογένειά σου από το αίμα σου και από την ύπαρξή σου. Εσύ πρέπει να αποθάνεις υπέρ της οικογενείας σου, υπέρ της συζύγου σου, των παιδιών σου, των οποίων εσύ είσαι κεφαλή και σε έβαλε ο Θεός σε αυτή τη θέση για να αποθάνεις για αυτούς τους ανθρώπους, να διακονήσεις την… τη ζωή τους, να διακονήσεις την ύπαρξή τους, και να διακονήσεις και τη σωτηρία τους.
00:49:31
Γιατί έτσι έκανε και ο Χριστός για την Εκκλησία. Και παρέδωκε τον εαυτό του υπέρ της Εκκλησίας, «ἵνα αὐτὴν ἁγιάσῃ», για να αγιάσει την Εκκλησία, «καθαρίσας τῷ λουτρῷ τοῦ ὕδατος ἐν ῥήματι», αφού την εκαθάρισε την Εκκλησία με το λουτρό του βαπτίσματος και με τον λόγο, με το κήρυγμα, «ἵνα παραστήσῃ αὐτὴν ἑαυτῷ ἔνδοξον τὴν Ἐκκλησίαν, μὴ ἔχουσαν σπίλον ἢ ῥυτίδα ἤ τι τῶν τοιούτων, ἀλλ’ ἵνα ᾖ ἁγία καὶ ἄμωμος». Για να παραστήσει, για να στήσει στην Εκκλησία… στον εαυτό του ένδοξον, που να μην έχει ούτε σπίλον ούτε ρυτίδα ούτε κάτι ας πούμε… το κακόν αλλά να είναι αγία και άμωμος. Η Εκκλησία η οποία προηγουμένως ήταν… βρώμικη, γιατί είμαστε ειδωλολάτρες, και είμαστε ακάθαρτοι, και είμαστε εχθροί του Θεού, και… είμαστε ας πούμε… απομακρυσμένοι από τον Θεό, ο Θεός μας εκαθάρισε με το βάπτισμα και μας αγίασε με τον λόγο του και έκαμε την Εκκλησία αγία και άμωμο και την έβαλε δίπλα του την Εκκλησία αφού παρέδωκε τον εαυτό του για αυτήν.
00:50:49
Έτσι λέει ο Απόστολος Παύλος, «Οὕτως ὀφείλουσιν οἱ ἄνδρες ἀγαπᾶν τὰς ἑαυτῶν γυναῖκας, ὡς τὰ ἑαυτῶν σώματα». Κατά αυτόν τον τρόπο οφείλουν οι άνδρες να αγαπούν τις γυναίκες τους διότι σαν να είναι τα ίδια τα σώματά τους, είναι το ίδιο το σώμα τους. Παιδιά και αυτά τα πράγματα είναι γραμμένα σε μια εποχή που οι Ρωμαίοι θεωρούσαν τη γυναίκα ακόμα αντικείμενο έτσι; Και η γυναίκα δεν είχε ας πούμε ούτε δικαιώματα ούτε πράγματα πολλά. Αυτά τα έγραψε ένας Εβραίος, ο Απόστολος Παύλος, που και οι Εβραίοι είχαν άλλη αντίληψη περί των γυναικών.
00:51:28
Διότι κανένας ποτέ δεν εμίσησε τη σάρκα του. Κανένας δεν εμίσησε τον εαυτό του, «ἀλλ’ ἐκτρέφει καὶ θάλπει αὐτήν, καθὼς καὶ ὁ Κύριος τὴν Ἐκκλησίαν». Όπως κανένας δεν εμίσησε το σώμα του, αλλά περιποιείται το σώμα του κάποιος, το ταΐζει, το περιποιείται να μην αρρωστήσει, το περιθάλπει, το φροντίζει, το ντύνει ξέρω ‘γω να μην κρυώνει, το βάλει να κάθεται άνετα να ξεκουράζεται όλα αυτά τα πράγματα, το ίδιο πράγμα λέει να συμπεριφέρεσαι με τη γυναίκα σου.
[παύση]
00:52:05
Ο Απόστολος Παύλος δεν ήταν παντρεμένος, αλλά ήξερε ας πούμε αυτά τα μυστικά τα οποία σήμερα δυστυχώς δεν τα ξέρομε. Και βλέπετε όλα αυτά τα προβλήματα που έχομε παιδιά σήμερα, σας το ‘πα και άλλες φορές, είναι διότι δεν ξέρομε αυτά τα πράγματα. Δεν… κοίταξε… εδώ περιγράφει πώς πρέπει ένας άνδρας να σκέφτεται για μια γυναίκα. Ότι είναι ο ίδιος ο εαυτός σου. Πρέπει να την τρέφεις και να την περιθάλπεις. Πρέπει να τη φροντίζεις σαν να είναι το ίδιο το σώμα σου. Με τόση λεπτότητα, με τόση προσοχή, με τόση αγάπη, με τόση έννοια, δηλαδή να της δώσεις την προσοχή σου όλη. Είναι ο εαυτός σου ο ίδιος. Δεν είναι ο άλλος άνθρωπος, δεν είναι ας πούμε κάτι άλλον η γυναίκα σου.
00:52:57
Και ακόμα περισσότερο, πρέπει να μάθεις πώς σκέφτεται αυτή η γυναίκα. Αυτό είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα σήμερα εις τον τόπο μας παιδιά. Το μεγαλύτερο πρόβλημα που έχομε μες την οικογένεια. Να μάθει ο άνδρας πώς σκέφτεται μια γυναίκα. Να μάθει μια γυναίκα πώς σκέφτεται ένας άντρας, και να μάθει ένα ανδρόγυνο πώς σκέφτεται ένα μωρό.
00:53:20
Αυτό είναι. Έρχεται λέει, έχει προβλήματα με το παιδί του. Γιατί γιε μου έχεις προβλήματα με τον γιο σου; Διότι ξέρω ‘γω βαριέται να διαβάσει. Ε καλά εμείς που είμαστε μωρά δεν βαρκούμαστε να διαβάσομε δηλαδή; Εμείς κάναμε ολόκληρο καυγά να πάμε να διαβάσομε. Δηλαδή τι το… παραφύσικο είναι τώρα τούτο πράγμα; Ή διότι ξέρω ‘γω του έφεραν ένα παιχνίδι και άμα πάει να το πιάσεις δεν δέχεται. Ε καλά, τι περίμενες από ένα μωρό δηλαδή; Να δίνει τα παιχνίδια του έτσι με αυτοθυσία; Τι είναι; Ο Μέγας Αντώνιος είναι;
[ακροατήριο γελά]
Είναι μωρό. Τι ήθελες να κάμει δηλαδή;
[παύση]
00:53:55
Λέω, εγώ ήμουν τόσο παράξενο μωρό ας πούμε; Εγώ δεν έδινα τίποτα από τα πράγματά μου. Απολύτως τίποτα, έπιανα και από τους άλλους ακόμα.
[ακροατήριο γελά]
Ποιος να δώσει τα πράγματά μου ας πούμε. Βεβαίως έπιανα και τους άλλους. Τι σημαίνει δηλαδή; Αφού ήμουν μωρό.
00:54:12
Τι… μπορούσα να καταλάβω τίποτα παραπάνω; Ή ήθελα να διαβάσω; Λέει, άμα πω του παιδιού μου ξέρω ‘γω από την Παρασκευή διάβασε τα μαθήματα σου για τη Δευτέρα, κατεβάζει τα μούτρα του. Παρασκευή ημέρα έρχεσαι να πεις του μωρού να διαβάσει για τη Δευτέρα;
[ακροατήριο γελά]
Ε, ποιος έχει πρόβλημα τώρα από τους δυο;
[ακροατήριο γελά]
Ποιος είναι ο προβληματικός; Καλά, γιατί δεν μαθαίνεις γιε μου πώς σκέφτεται ένα μωρό; Αφού είμαι μωρό. Εκείνο το μωρό περιμένει την Παρασκευή να απελευθερωθεί, να πάει έξω να παίξει, να πει δεν έχω σήμερα μαθήματα. Και μόλις έρχεται με την τσάντα από το σχολείο, διάβασε τα μαθήματα της Δευτέρας; Ε, να αντιδράσει, να φωνάζει, να τσιριλά, ε να κάμει ας πούμε όλα ταύτα πράγματα που να κάμει. Τι θέλεις δηλαδή να κάμει εκείνο το μωρό; Ο νους του είναι πάνω στο παιχνίδι. Ε ωραία, και πού ήθελες να είναι το μωρό; Πού ήθελες να είναι ο νους του δηλαδή του μωρού εκείνου;
[παύση]
Δεν μπορώ να καταλάβω, δεν μπορώ. Και βλέπεις μωρά αγχωμένα, βλέπεις μωρά αγχώδη. Ξέρω ‘γω τα παίρνουν τα καημένα εκείνα στους γιατρούς. Ε αφού έτσι ζουν κάτω από ένα άγχος, το άγχος των γονιών τους.
00:55:22
Μα τα… οι βαθμοί του. Μα τα ευλογημένα του Θεού δηλαδή πρέπει ντε και καλά να πάρομε όλοι ας πούμε 20; Πως… δεν μπορεί να αποδώσει μέχρι εκεί ένας άνθρωπος. Πρέπει όλοι να είμαστε εκεί; Δεν γίνονται τούτα πράγματα. Είναι δύσκολο πράγμα να καταλάβεις πώς σκέφτεται ένα μωρό; Τι θέλει ένα μωρό; Τι ποθεί ένα μωρό; Τι ονειρεύεται ένα μωρό; Βέβαια, ονειρεύεται δώρα. Λέει, ερώταγε ας πούμε τώρα τις γιορτές, ήθελε να μάθει ίντα δώρα του κάμασι ας πούμε, είναι άπληστος. Καλά τι το κακό; Ερώτησε τι δώρα να του κάμουσι.
00:55:57
Εγώ πήγα μια φορά σε ένα σπίτι που ήμουν μικρός, και όταν άργησαν οι άνθρωποι να… αυτό, τους λέω, τι θα μας κεράσετε;
[ακροατήριο γελά]
Ε βέβαια το επόμενο… η επόμενη πράξης, με τύλιξε με μάνα μου, του έδωσε ένα γερό ξύλο…
[ακροατήριο γελά]
… δεν έπαθα κανένα ψυχολογικό πρόβλημα. Ούτε εγώ ούτε η μάνα μου βέβαια. Ε, αφού είσαι μωρό. Βέβαια καρτέρουν να δουν τι θα μας φέρουν τα πλάσματα.
[ακροατήριο γελά]
Αφού αρκούσαν αρκούσαν, πόση ώρα;
[ακροατήριο γελά]
Ένα παιδάκι φυσικά να… να συμπεριφερθεί με αυτόν τον τρόπο δηλαδή. Τι το κακό; Σημαίνει ότι πρέπει να με πάρουν στον παιδοψυχίατρο; Επειδή είπα ότι θέλω να μας κεράσουν ή ας πούμε δεν έδινα τα πράγματα μου του άλλου ή… Εδιάβασες; Εδιάβασα. Δεν είχα διαβάσει. Διάβασα, ναι, διάβασα. Αυτά είναι τα φυσιολογικά. Δηλαδή… φυσικά πράγματα.
00:56:55
Πρέπει… δεν ξέρω ρε παιδί μου. Απορώ κανένα φορά και λέω… [ασαφής] φαντάζομαι ότι είναι ξένα τα παιδιά δηλαδή. Παιδιά δικά τους που τα γεννήσαν οι ίδιοι, και δεν μπορούν να επικοινωνήσουν με τα παιδιά τους; Μα τι συμβαίνει άραγε; Τι συμβαίνει ας πούμε; Πού ξεκίνα το πρόβλημα; Από πού ξεκίνα το πρόβλημα και πώς αυτοί οι άνθρωποι οι οποίοι γέννησαν παιδιά δεν μπορούν να καταλάβουν τα μωρά; Και δεν μπορεί να καταλάβει ότι ένα μωρό έτσι να κάμει, έτσι σκέφτεται. Μετά ζει με εκείνη τη γυναίκα 20-30 χρόνια. Βρε παιδί μου, θηρίο να ήταν, και να ζούσε μέσα σ’ ένα κλουβί μαζί με ένα λιοντάρι, με μια τίγρη, με μια ξέρω ‘γω λεοπάρδαλη, θα μάθαινες να επικοινωνάς μαζί της. Και τόσα χρόνια δεν έμαθες ακόμα ας πούμε πώς σκέφτεται η γυναίκα σου;
[παύση]
00:57:43
Είναι πράγματι μεγάλης απορίας άξιο. Δεν μπορώ να καταλάβω. Πώς συμβαίνει και δεν μπορούν να συνεννοηθούν, και έχουν αυτή την… την άμυνα ας πούμε, ο ένας να φάει τον άλλο ας πούμε. Βλέπεις δηλαδή… τι να πω και εγώ ας πούμε. Κάτι πράγματα είναι μεταξύ κωμωδίας και τραγωδίας ας πούμε. Με μια.. από τι μια εγώ λέω, Θεέ μου ευχαριστώ ας πούμε που… που δεν επαντρευτήκα, που δεν έχω έτσι πράγματα πάνω στην κεφαλή μου,
[ακροατήριο γελά]
αλλά και από την άλλη λυπούμαι κιόλας. Λέω, μα τι τραβούν τούτοι οι άνθρωποι. Να μην μπορούν να συνεννοηθούν. Για απλά πράγματα ας πούμε. Κατάλαβε γιε μου τι θέλει η γυναίκα σου. Κατάλαβε ας πούμε. Κάμε και εσύ έναν δώρο, να πεις μια…μια κουβέντα καλή. Επαίνεσε τη γυναίκα σου γιε μου, δηλαδή τι… τι θα πάθεις ας πούμε; Τι θα πάθεις; Τι θα βγει ας πούμε από τούτη την ιστορία. Και η σύζυγο να μάθει πώς συμπεριφέρεσαι ρε παιδί μου. Έχεις έναν άντρα ας πούμε δύσκολο. Τόσο μεγάλο πρέπει να τον μάθεις αυτόν τον άνθρωπο; Να τον χειριστείς λίγο ας πούμε. Είναι άνδρας, τι θέλει; Θέλει να τον θαυμάζεις, να του πεις ας πούμε ότι σαν εσένα δεν έχει άλλο ξέρω ‘γω, ότι…
[ακροατήριο γελά]
πες του και εσύ κάμποσα από τούτα να… να του περάσει και αυτού του καημένου ας πούμε. Έκαμε ένα πράγμα ξέρω ‘γω… θαύμασε τον ε… πες του δύο λόγια καλά, δύο λόγια καλά.
00:59:02
[παύση]
00:59:05
Τέλος πάντων. Άντε παιδιά να πάτε σπίτι σας.
[ακροατήριο γελά]
Να κάνομε προσευχή για να πάμε.
[προσευχή και απόλυση]
Sofia Orthi 