Σήμερα ένας πόλεμος είναι θέαμα πλέον, μια είδησης. Ξεκίνησε ο πόλεμος και πήγαν και βομβάρδισαν. Α καλά, άλλο. Όλα γίνονται ένα ισοπέδωμα εντυπώσεων και η αίσθησης του ανθρώπου αμβλύνεται. Και ο άνθρωπος τα βιώνει όλα έτσι χάνοντας την αίσθηση της αγάπης, την αίσθηση του πόνου, και προπάντων την αίσθηση της προσευχής υπέρ όλου του κόσμου. (Περίπου 5.800 λέξεις)
Λεπτομέρειες
Τίτλος: 1095 Αξιοποίηση των δύσκολων καταστάσεων
Σειρά: Ομιλίες Στο Πανεπιστήμιο Κύπρου (Λευκωσία)
Ομιλητής: Μητροπολίτης Λεμεσού Αθανάσιος
Αρχείο: 1095_AKSIOPOIHSH_TON_DYSKOLON_KATASTASEON.mp3
Ηχογραφήθηκε: Δευτέρα, 8 Οκτωβρίου 2001
Διάρκεια: 60’37”
Επιλογές λήψης
Απευθείας: Αρχείο
Podcast: iTunes Spotify
Κείμενο
[Αυτή η ομιλία ηχογραφήθηκε περίπου ένα μήνα μετά τα γεγονότα της 11 Σεπτεμβρίου 2001 στη Νέα Υόρκη της ΗΠΑ]
00:00:00
[Τελετή για το νέο φοιτητικό έτος]
00:13:19
[απευθύνεται στο κοινό]
00:13:57
Με τη βοήθεια του Θεού παιδιά αρχίζομε και φέτος τις συνάξεις αυτές που γίνονται εδώ και αρκετά χρόνια σε αυτόν τον κατανυχτικό και όμορφο εκκλησάκι το οποίον είναι αφιερωμένο στον Πανάγιον Πνεύμα, και εχτίστηκε εδώ για να ευλογεί όλους εσάς που σπουδάζετε στο χώρο αυτόν, και να είναι και για σας ένα λιμάνι παρηγορίας και πνευματικής τονώσεως και ανεφοδιασμού, και πράγματι είναι ευλογία που υπάρχει στο χώρο αυτό το εκκλησάκι γιατί μας φιλοξενεί και εμάς τόσα χρόνια παρά τις πολλές δυσκολίες που αντιμετωπίσαμε στην αρχή. Τώρα μας συνήθισαν, και έτσι δεν έχομε πρόβλημα, φαίνεται, αλλά στην αρχή είχαμε δυσκολίες.
00:14:52
Βέβαια να τονίσομε και να πούμε ότι αυτές οι συντάξεις εδώ γίνονται πάντοτε με την ευλογία του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου ο οποίος μας δίνει την ευχή του και την ευλογία και την προτροπή να μπορούμε να κάνομε αυτό το έργο το οποίο γίνεται εδώ σε αυτόν τον χώρο.
00:15:13
Όπως ξέρετε, και για αυτούς που έρχονται για πρώτη φορά, είναι πρωτοετείς, ευχόμαστε καλή επιτυχία να έχουνε στα μαθήματά τους και στις σπουδές τους, αλλά όπως θα θυμάστε παιδιά όσοι είστε από προηγούμενα χρόνια, ότι εδώ μιλούσαμε εδώ και δύο χρόνια για το μυστήριο του γάμου. Αναλύαμε την… την ακολουθία το μυστήριο του γάμου, και ευρισκόμαστε στη δεύτερη ευχή, αν δεν απατώμαι, του μυστηρίου, αλλά σήμερα ερχόμενος από τη Λεμεσό εδώ στο πανεπιστήμιο σκεφτόμουν, τώρα για γάμους είμαστε;
[ακροατήριο γελά]
Τι να σας πω, είναι η ατμόσφαιρα τόσο βεβαρημένη παγκοσμίως, που νομίζω θα ‘ναι λίγο αναισθησία να μιλούσαμε για τον γάμο. Και έτσι σκέφτηκα να σας μιλήσω για τις κηδείες.
[ακροατήριο γελά]
Δεν έχει και μεγάλη διαφορά.
00:16:17
Είναι όπως… είπαν κάποτε, πόσα είναι τα μυστήρια είπε κάποιος του μωρού, ερώτησε τον πατέρα του, του είπε έξι. Λέει, μα έξι; Πήγε στο δάσκαλο, του είπε πόσα είναι τα μυστήρια, του ‘πε έξι. Μα λέει είναι εφτά τα μυστήρια. Λέει, ο πατέρας μου είπε το μυστήριο του γάμου και της μετανοίας συγχωνεύτηκαν, και…
[ακροατήριο γελά]
… και έτσι έγιναν ένα.
00:16:43
Επειδή ακριβώς δεν είμαστε για γάμους τώρα και για χώρους, ελπίζομε την άλλη φορά να είμαστε. Μέχρι την άλλη φορά ο Θεός να δώσει να ευλογήσει ο καλός Θεός να βάλομε λίγο μυαλό παραπάνω. Είναι γεγονός παιδιά ότι όσο και να θέλομε ας πούμε, όσο ξένοι και παρεπίδημοι και αν είμαστε στον κόσμο τούτον, εν τούτοις ήμεθα πολίτες αυτού του κόσμου, ζούμε σε αυτόν τον κόσμο, και… συμπάσχομε και εμείς, θλιβόμαστε, πάσχομε, μαζί με τον κόσμο όλο.
00:17:17
Και δεν μπορούμε να πούμε ότι αυτά τα γεγονότα τα οποία βλέπομε μπροστά μας με τις σύγχρονες αυτές δυνατότητες που υπάρχουν, που πλέον κανείς μπορεί να πάρει την κόκα-κόλα του και το σάντουιτς του και να βλέπει ας πούμε τους βομβαρδισμούς όλους και να ακούω εκείνα τα… τις 15 ας πούμε παράλληλες εκφωνήτριες που μια λέει έτσι κι άλλη αλλιώς, να βλέπει εκείνον τον Μπιν Λάντιν με εκείνη την… χαρισματική ας πούμε φυσιογνωμία να ομνύει στον μεγάλον θεό και στον προφήτη αυτόν τον Μωάμεθ ότι θα καταστρέψει τον κόσμο, θα μας βάλει μάλλον σε σειρά, ε όλα αυτά τα πράγματα τέλος πάντων είναι… είναι πράγματα τα οποία μας αφορούν. Και μας προβληματίζουν και βλέπομε την πορεία του κόσμου και βλέπομε… πώς όλα αυτά τα πράγματα συνυπάρχουν ας πούμε μέσα στον κόσμο τούτον.
00:18:17
Και νομίζω ότι είναι μια ευκαιρία ας πούμε σε αυτήν την περίοδο, κανείς να κάτσει και να διδαχτεί πάρα πολλά. Όταν η ανθρωπότητα διέρχεται τέτοιες κρίσιμες καταστάσεις, τότε ο άνθρωπος βρίσκεται σε μία προνομιακή θέση. Είναι ένα προνόμιο του ανθρώπου να βιώνει δύσκολες καταστάσεις γιατί μέσα στη δυσκολία αυτή, μέσα στην απελπισία, μέσα στην… στην πίεση των πραγμάτων, μέσα στη θλίψη, στην… ξέρω ‘γω όλη αυτή τη ζοφερή κατάσταση, φαίνεται ότι ο άνθρωπος αποκαλύπτει τον εαυτόν του. Αποκαλύπτεται ο άνθρωπος ο ίδιος, ανακαλύπτει και τον εαυτόν του, βλέπει μέσα του πολλά πράγματα, διδάσκεται, μαθαίνει πολλά πράγματα, και όλη αυτή η κατάσταση μπορεί στο τέλος ας πούμε να βγει και να γίνει και ωφέλιμη. Εάν άνθρωπος θελήσει, μπορεί να αξιοποιήσει πνευματικά αυτή την κατάσταση, τη δύσκολη.
00:19:21
Και νομίζω ότι εμείς ως… ως άνθρωποι που πιστεύομε στο Θεό, είμαστε τέκνα της Εκκλησίας, μπορούμε να πούμε ότι στεκόμαστε μπροστά σε αυτή την κατάσταση που διαμορφώνεται στον κόσμο, και προσπαθούμε να βοηθηθούμε, να ωφεληθούμε από την κατάσταση αυτή, γιατί βοηθούμενοι και εμείς βοηθούμε ταυτόχρονα και τους… τον υπόλοιπον κόσμο και τους αδελφούς μας που είναι γύρω μας.
00:19:51
Θυμάμαι κάποτε, έλεγε ένας γέροντας στο Άγιον Όρος ότι, γιατί λέει ας πούμε οι Πατέρες εδιάλεγαν τόπους να παν να ασκητέψουν που ήταν πολύ μακριά από τον κόσμο. Απαράκλητους τόπους, χωρίς παρηγοριές. Τόπους δύσκολους, που ήταν πολύ δύσκολοι τόποι. Επήγαιναν και κάθονταν από κάτω από κάτι βράχους που ήταν ετοιμόρροποι. Εκεί στη Νέα Σκήτη που είμαστε, είχε ένα σπήλαιο, που κάθε λίγο έπεφτε και ένας μεγάλος βράχος από την οροφή. Εκεί έζησε χρόνια πολλά ένα γεροντάκι, ο γερο Αβέρκιος, ο οποίος είχε ως διακόνημα, ως εργόχειρο, να μαζεύει σαλιγκάρια. Εμάζευε τα σαλιγκάρια και τα επουλούσε υποτίθεται στους υπόλοιπους πατέρες – όποιος ήθελε τότε να φάει σαλιγκάρια που ήταν φαγητό πολυτελείας… τα σαλιγκάρια της εποχής εκείνης… – ναι έκανε αυτή τη δουλειά και έμενε σε αυτό το χώρο. Κάθε χειμώνα έπεφτε και ακόμα ένα κομμάτι βράχος κάτω. Και αυτός εδιήνυσε όλη του τη ζωή μέσα σε εκείνο το σπήλαιο. Και πολλοί άλλοι ασκητές που διαβάζομε στους βίους των Αγίων. Ή επήγαιναν και κάθονταν μέσα σε κάτι σπήλαια με κάτι λιοντάρια με κάτι φίδια, επήγαιναν ας πούμε οι ίδιοι τρόπον τινά επεδίωκαν ας πούμε να μαρτυρήσουν.
00:21:16
Αψηφούσαν τους κινδύνους και έμπαινα μέσα σε αυτόν τον χώρο. Και ποιος ήταν αυτός ο λόγος δηλαδή που έκαμαν αυτά τα πράγματα οι άγιοι; Διότι ανεκάλυψαν οι ίδιοι ότι όταν ο εαυτός τους και όταν ο άνθρωπος γενικά ευρίσκεται σε τέτοιες οριακές καταστάσεις, σε καταστάσεις οι οποίες δεν είναι εκείνες οι συνηθισμένες, αυτή ξέρω ‘γω η ρουτίνα της καθημερινότητας αλλά είναι κάτι το έκτακτον, τότε ο άνθρωπος… αφήνει να φανούν πολλές δυνάμεις που έχει μέσα του. Και η μνήμη του Θεού και η αγάπη του Θεού και η έντονος προσευχή φαίνεται αυτές τις ώρες.
00:21:57
Και όσο βιώνει κανείς τον πόνο και τη δυσκολία και την απόγνωση η οποία κυκλοφορά γύρω μας, τόσο πιο πολύ αν θέλει ο άνθρωπος, και αν μάθει αυτή την πνευματική τέχνη, τόσο πιο πολύ γεννάται μες στην ψυχή του η μεγάλη ελπίδα της παρουσίας και της Βασιλείας του Θεού. Όταν ανθρωπίνως εκλείπει η ελπίδα, η ανθρώπινη ελπίδα, τότε γεννάται η θεία ελπίδα και γεννάται η βεβαία πίστης της παρουσίας και της Βασιλείας του Θεού.
00:22:30
Για αυτό και οι άγιοι της Εκκλησίας δεν εφοβούνταν τους πειρασμούς και τις θλίψεις. Δεν… δεν απέφευγαν αυτά τα πράγματα και θεωρούσαν ντροπή να ζητήσουν από τον Θεόν να αποφύγουν τις θλίψεις, απλώς προσεύχονταν να τους δώσει ο Θεός δύναμη και υπομονή να αντέξουν τη δοκιμασία αυτή την οποίαν είχαν κατά καιρούς. Γιατί πράγματι, έβλεπαν μέσα από την πείραν τους ότι, εκεί που όλα σταματούσαν τα ανθρώπινα, δεν υπήρχε πλέον τίποτα το ανθρώπινο να τους βοηθήσει, τότε εκεί πλέον εγινόταν το θαύμα, γινόταν η παρουσία του Θεού. Ο Θεός εμφανίζεται τον εαυτόν του εις τους Αγίους και έδινε αυτή την ελπίδα.
00:23:18
Όπως και οι μάρτυρες έτσι; Οι μάρτυρες που δεν εφοβούντο τα μαρτύρια και άφηναν τον εαυτόν τους στα χέρια των δημίων, δεν είναι ότι οι μάρτυρες ήταν αναίσθητοι. Όχι, οι μάρτυρες πονούσαν, είχαν έναν… έναν… ξέρω ‘γω ένα μέρος φόβου ανθρωπίνως, επονούσαν μέχρι εκεί που άντεχαν, και δοκίμαζαν όλη την ανθρώπινη ασθένεια. Και όταν έφτανα πλέον στο όριο του εξαντλείτο το ανθρώπινο, τότε επενέβαινε ο Θεός και εισήρχοντο σε μιαν άλλη πνευματική κατάσταση.
00:23:54
Δηλαδή εκεί που πλέον δεν υπάρχει τίποτα το ανθρώπινο, εκεί που σταματούν τα ανθρώπινα, δεν σημαίνει ότι πλέον όλα τελειώνουν, αλλά μάλλον φαίνεται ότι όλα αρχίζουν. Και δεν μπορεί να φοβίσει, δεν μπορεί να μας φοβίσει η δυσκολία των πραγμάτων. Η δυσκολία των πραγμάτων ναι μας θλίβει, μας κάνει να στεκόμαστε εν απορία μπροστά στην πορεία των πραγμάτων αυτών, αλλά ο φόβος δεν μπορεί να εισέλθει στην ψυχή μας γιατί βλέπομε μέσα από την ιστορία, μέσα από την παγκόσμια πορεία του ανθρώπου, και μέσα από την παρουσία του Θεού, πώς ο Θεός ενεργεί κατά τρόπο ο οποίος είναι θαυμαστός ο Θεός εις τα έργα του.
00:24:44
Και δεν υπόκειται ο Θεός σε προγράμματα, δεν μπορείς να βάλεις τον Θεό σε πρόγραμμα. Όλα μπορεί να τα προγραμματίσει κανείς, τα πάντα στη ζωή του όπως έγιναν σήμερα υποπτεύομαι, υπολογίζω, ότι όλα μπορεί να τα προγραμματίσει κανείς. Τον Θεό όμως δεν μπορείς να τον βάλεις μέσα στο πρόγραμμα το δικό σου. Ο Θεός είναι υπεράνω των προγραμμάτων του ανθρώπου και την τελευταία λέξη θα την πει ο Θεός.
00:25:10
Και νομίζω το μεγάλο αμάρτημα της ανθρωπότητος, της Δυτικής ανθρωπότητος, είναι ακριβώς αυτή η ύβρης, αυτή η αλαζονεία. Μία φοβερή αλαζονεία, δαιμονιώδης. Μία δαιμονιώδης αλαζονεία η οποία φαίνεται, όσο κι αν θέλουν να την κρύψουν, φαίνεται σε αυτά τα οποία λένε. Ακούστε ας πούμε αυτά τα διαγγέλματα τα οποία λένε ας πούμε ότι, εμείς καθορίζομε την τύχη του κόσμου. Από μας εξαρτάται… είπε κάποιος σοφός και επιστήμονας εκεί από τους – να μην πούμε και τίποτα, κινδυνεύει και η ζωή μας. Πρέπει να λέμε ανώνυμα.
[ακροατήριο γελά]
00:25:49
Είπε ότι, από μας εξαρτάται η ειρήνη του κόσμου, και η πορεία του κόσμου. Και λέει κανείς, ο Θεός να σε ελεήσει. Δηλαδή τόση έπαρση ας πούμε, τόση αλαζονεία, τόση αλαζονεία; Δηλαδή από σένα εξαρτάται η πορεία του κόσμου; «[20] … ἄφρον, ταύτῃ τῇ νυκτὶ …» ο Θεός παίρνει την ψυχή σου και μετά τι θα κάνεις; Από πού πλέον θα εξαρτάται η ζωή μας δηλαδή; Και η δική σου ζωή από πού εξαρτάται;
00:26:17
Είναι φοβερό πράγμα ο άνθρωπος να φτάσει στο σημείο αυτό να πιστεύει ότι έχει τη δύναμη και την… και την εξουσία να καθορίζει την πορεία του κόσμου. Ή… ή να πει στους ανθρώπους μη φοβάστε ας πούμε, όλα τα ελέγχομε, όλα είναι υπό έλεγχο, δεν υπάρχει λόγος να φοβάστε, να πανικοβάλλεστε, εγώ είμαι εδώ. Άμα είμαι εγώ εδώ δεν υπάρχει δηλαδή… Ενημερώθηκε ας πούμε ο κύριος τάδε; Βεβαίως ενημερώθηκε ο κύριος τάδε, είμαστε σε διαρκή… επαφή, μιλούμε στο τηλέφωνο, ενημερωνόμεθα, και εφόσον ενημερώνεται ο μέγας κύριος τάδε και είναι σε επαφή και ξέρει εν γνώσεις των καταστάσεων, άρα πλέον δεν υπάρχει περιθώριο για σας να φοβάστε. Να κοιμάστε ήσυχα. Μπορείτε να κοιμάστε ήσυχα και δεν μπορείτε να έχετε καμίαν αίσθηση ανασφάλειας, ή αμφιβολίας.
00:27:11
Αυτό είναι πιστεύω το αμάρτημα του ανθρώπου, του Δυτικού ανθρώπου, αυτή η έπαρσης. Αυτή η έπαρσης η οποία ήταν αποτέλεσμα της θεολογίας τους, της δυτικής θεολογίας, η οποία ήταν ένας ορθολογισμός, έχτισαν πάνω στη λογική, πάνω στις δυνάμεις τους, πάνω στα επιτεύγματά τους, πάνω στα χρήματά τους, έτσι, μέχρι και πάνω στο δολάριο, γιατί τι γράφει πάνω στο δολάριο; Ε; Πέστε, ποιος ξέρει ένας τι γράφει στο δολάριο;
Ακροατήριο: [ασαφής φράση]
Μ. Αθανάσιος: Πες το στα Ελληνικά βρε Μάριε.
Ακροατήριο: Έχουν εμπιστοσύνη στο Θεό.
Μ. Αθανάσιος: Έχομε εμπιστοσύνη στο Θεό λέει στο δολάριο αλλά ο Θεός είναι το δολάριο.
00:27:54
Λοιπόν, και μία κακοποίησης του Θεού. Γι’ αυτό είναι το χειρότερο. Δηλαδή, αυτό το είδωλό του Θεού το οποίον ας πούμε έφτιαξε ο δυτικός άνθρωπος, το οποίον ουσιαστικά γεννά την αθεΐα. Η αθεΐα είναι γέννημα της δυτικής θεολογίας. Είναι γέννημα του τρόπου με τον οποίο προσφέρεται ο Θεός, ο υποτιθέμενος Θεός, το είδωλο αυτού του θεού, σε αυτούς τους ανθρώπους.
00:28:24
Είναι πράγματι ας πούμε γεγονός ότι όταν βλέπει κανείς και όταν ακούει κανείς από τη μια πλευρά αυτή την αλαζονεία όλη, τη δαιμονιώδη αλαζονεία, του σύγχρονου ανθρώπου, λες… τι γίνεται ας πούμε. Δηλαδή πράγματι δηλαδή δεν υπάρχει σύνεσης; Πού είναι η σύνεσης; Πού είναι αυτή η σύνεσης που είχαν οι απλοί άνθρωποι; Οι γιαγιάδες μας και οι παππούδες μας που ήταν αγράμματοι άνθρωποι, και όμως είχαν σύνεση, ήταν συνετοί άνθρωποι.
00:28:54
Δηλαδή αλαζονεία, όπως λέει και ο Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος, η υπερηφάνεια λέει είναι η μητέρα της αφροσύνης και του… της τρέλας. Ο άνθρωπος, ο υπερήφανος άνθρωπος, ο εγωιστής άνθρωπος, είναι τρελός, οδηγείται στην τρέλα, στην… στην παραφροσύνη, είναι παράφρων αυτός ο άνθρωπος. Από τη μια βλέπει κανείς την ύβριν αυτή του ανθρώπου, και από την άλλη βλέπει κανείς εκείνη την άλλη όψη της δαιμονιώδους καταστάσεως που θέλει κανείς δια της βίας ας πούμε να δημιουργήσει καταστάσεις πιστεύοντας σε μιαν πίστιν η οποία έχει ως βάση το μίσος, την απόρριψη της ελευθερίας του ανθρώπου.
00:29:44
Μα ο διάβολος, εκείνο που κάμνει πρώτα, είναι να αφαιρέσει την ελευθερία από τον άνθρωπο. Κάθε πάθος που έχομε, από το μικρότερο πάθος μέχρι το μεγαλύτερο πάθος που έχομε πάνω μας, η προέκτασης του πάθους είναι… είναι η δουλεία μας, γινόμαστε δούλοι. Αφαιρεί την ελευθερία μας, δεν είμαστε πλέον ελεύθεροι.
00:30:08
Ε κάθε θρησκεία, κάθε φιλοσοφία, κάθε κίνησης, η οποία αφαιρεί την ελευθερία μας, αυτή η κίνησης και αυτή η ελευθερία δεν μπορεί να είναι έργο Θεού, αλλά είναι έργο δαιμονικό, είναι μία δαιμονιώδης ε… κατάστασης η οποία καταστρέφει τον άνθρωπο και βλέπομε τους ανθρώπους να γίνονται ας πούμε άλλως πως άνθρωποι. Δηλαδή σε μία κατάσταση… υποτιμητική για το ανθρώπινο πρόσωπο, για την ανθρώπινη ύπαρξη. Και να άγονται και να φέρονται από ιδέες και θεωρίες δυστυχώς όχι ας πούμε εκ του Θεού.
00:30:48
Μπροστά σε αυτήν την κατάσταση που έχομε ένα νόμισμα με δύο όψεις, που το νόμισμα αυτό είναι το νόμισμα ας πούμε το οποίο σήμερα παίζεται, ποιος είναι ο λόγος της Εκκλησίας, ποιος είναι ο λόγος ο οποίος να απευθύνει ο Θεός σε μας τους ανθρώπους; Νομίζω παιδιά ότι… όταν ζούμε τέτοιες καταστάσεις πραγματικά είναι μεγάλη ευλογία, είναι μεγάλη ευλογία για την Εκκλησία. Διότι, είναι όπως ένα μωρό ας πούμε που δεν μαζεύεται σπίτι του, το φωνάζει η μάνα του, βγαίνει στο μπαλκόνι, έλα σπίτι έλα σπίτι, τίποτε. Μόλις αρχίσουν οι καταιγίδες και οι βροχές, πού να πάει; Αναγκαστικά μαζεύεται σπίτι. Διότι είναι έτσι και η ανθρώπινη φύση, πώς να το κάνομε.
00:31:44
Όταν υπάρχει μια καταιγίδα γύρω μας, τότε… τότε όλοι ψάχνομε για ένα σπίτι που έχει ειρήνη, και όταν… όταν ζεις μέσα σε έναν κόσμο που βάλεις την τηλεόραση ή το ραδιόφωνο, και ακούεις ας πούμε, σκοτώθηκαν τόσες, σκοτωθήκαν άλλοι τόσοι, να σκοτωθούν ακόμα τόσοι, και ακόμα πού είσαι ας πούμε, ακόμα δεν αρχίσαμε, έχομε ακόμα να φάμε κόσμο και κοσμάκη, και οι μεν και δε, λοιπόν βλέπεις ας πούμε μία… ένα ανθρωποφάγομα ας πούμε, και λες, αλίμονό μας, θα πάει και το κεφάλι μας κάποια ώρα, δεν θα πάνε μόνο οι γείτονές μας έτσι; Είμαστε και εμείς εδώ. Όλοι μας, είμαστε ένα σώμα, είναι… ένας άνθρωπος ας πούμε. Τότε πραγματικά, όταν κανείς μπαίνει μέσα στην Εκκλησία, και βλέπετε πόσο ας πούμε… πόσο σημαντικό είναι, πόσο σημαντικό πραγματικά, πόσο ιδιαίτερα σημαντικό είναι, ότι η Θεία Λειτουργία αρχίζει με την εξής… με τους εξής λόγους. «Εὐλογημένη ἡ Βασιλεία τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων». Πραγματικά, αυτό το πράγμα, αυτή η… η ευλογία, αυτή η εμπειρία της Εκκλησίας, είναι σαν να σκίζει το… το σκηνικό των ανθρωπίνων πραγμάτων και σε εισάγει σε μία άλλη πραγματικότητα. Εισάγεσαι σ’ έναν τελείως διαφορετικόν κόσμον. Εκεί όπου δεν υπάρχουν ούτε οι ανθρώπινες φοβέρες, ούτε οι απειλές, ούτε τα λόγια του ενός ούτε τα λόγια του άλλου, ούτε όλα αυτά τα οποία απειλούν αλλά υπάρχει η Βασιλεία του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, τώρα και πάντοτε και σε όλους τους αιώνες.
00:33:33
Σήμερα το πρωί λειτουργούσα σε ένα μοναστήρι, έχει κοιμηθεί μια μοναχή και κάναν αγρυπνία όλη νύχτα εκεί με το… λείψανο της μοναχής εκείνης, και το πρωί είχαμε Θεία Λειτουργία. Είμαστε μόνοι μας, λίγες μοναχές και δυο-τρεις ιερείς κάναμε Λειτουργία, έρημος τόπος, έρημος τόπος. Και τι μου ήρθε και μένα στο μυαλό μου; Λέω, πόσα χρόνια έχει που κάμνω τη Λειτουργία; Σκέφτηκα ότι έχω 20 χρόνια ως ιερέας. Είκοσι χρόνια ως ιερέας – θα βρείτε την ηλικία μου τώρα – και πέντε χρόνια ως διάκονος. Και για σειρά ετών στο Άγιον Όρος μάλιστα ιδιαίτερα λειτουργούσαμε κάθε μέρα. Κάθε μέρα κάθε μέρα. Είναι ένα κείμενο η Λειτουργία το οποίο επαναλαμβάνεις κάθε μέρα. Και αυτό το φοβερό πράγμα είναι ότι αυτό το κείμενο το οποίο κάθε μέρα το λέεις, κάθε μέρα είναι… όχι απλώς καινούργιο, αλλά είναι μία φοβερή πραγματικότητα που τώρα τη ζεις και τη βιώνεις. Δεν αισθάνεσαι ότι εβαρέθηκα ρε παιδί μου. Κάθε μέρα… Κύριε ελέησον ας πούμε; Κάθε μέρα του Κυρίου δεηθώμεν; Πόσες φορές;
00:34:56
Και αυτό που πάσχει ο κόσμος, τούτη τη μονοτονία όλη που… ζει κανείς ας πούμε – και σου λέει μα είναι πράματα που επαναλαμβάνεις κάθε μέρα – όσον ωραίο και να είναι, όσο ευχάριστο και να είναι, ε κάπου θα σε κουράσει, θα το βαρεθείς. Όμως δεν συμβαίνει αυτό το πράγμα με τη Θεία Λειτουργία, με την προσευχή. Είναι μεν κάθε μέρα το ίδιο, αλλά ποτέ δεν είναι το ίδιο, κάθε μέρα είναι κάτι το ξεχωριστό.
00:35:20
Και έτσι μετά όλα αυτά τα οποία ακούσαμε όλη τη νύχτα ξέρω ‘γω – πήγα και ‘γω στο σπίτι της μητέρας μου και έβλεπα τα… τα φαινόμενα εκείνα όλα – και… μετά όλη αυτή την ας πούμε ψυχική φόρτιση, μπαίνει κανείς στη Θεία Λειτουργία. Μπαίνει στη Θεία Λειτουργία και πλέον δεν υπάρχει ούτε χρόνος, ούτε τόπος, ούτε Αμερική, ούτε Αφγανιστάν, ούτε τίποτα ας πούμε. Υπάρχει η Βασιλεία του Θεού.
00:35:49
Και εκεί τι γίνεται; Ο Θεός προσφέρει τον εαυτό του υπέρ της του κόσμου ζωής και σωτηρίας. Είναι μεγάλο πράγμα, είναι είναι μεγάλη υπόθεσης. Και λέει φοβερό λόγος στη Λειτουργία. Ότι ο Θεός λέει «οὐκ [ἀπέστης] πάντα ποιῶν, ἕως ἡμᾶς εἰς τὸν οὐρανὸν ἀνήγαγες». Δηλαδή σκεφτείτε αν μπορούμε να το σκεφτούμε ότι ο Θεός έκανε τα πάντα για μας. Δηλαδή αν ένας άνθρωπος, όταν λέει έκαμε τα πάντα για αυτόν τον άνθρωπο, δηλαδή περιλαμβάνει ολόκληρη τη ζωή του και ότι έκαμε τα πάντα, σκεφτείτε ένας Θεός ο οποίος είναι απειροδύναμος, και ακατάληπτος εις έκταση και δύναμη και σοφία και τα πάντα, έκαμε τα πάντα για τον άνθρωπο, μέχρι που οδήγησε τον άνθρωπον εις τον ουρανόν. Εάν… εάν αυτό το πράγμα το καταλάβομε, εάν αυτό το πράγμα το βιώσομε, τότε όντως δεν μπορεί τίποτα από τα παρόντα να… να σαλεύσει την καρδία μας, τίποτα απολύτως. Ο άνθρωπος παραμένει, να θλίβεται, να προσεύχεται, να αγαπά τον άνθρωπο, να προσεύχεται υπέρ όλου του κόσμου, αλλά όχι με ταραχή, όχι με όλα αυτά τα φαινόμενα τα οποία είναι ψυχολογικά, είναι ξέρω ‘γω ανασφάλειες, είναι χίλια δυο πράγματα.
00:37:08
Βλέπετε παιδιά ότι όταν εγεννήθηκε ο Χριστός στον κόσμο, ως άνθρωπος, εκείνη τη νύχτα των Χριστουγέννων, της γεννήσεως του Χριστού, οι άγγελοι έψαλαν επί γης ειρήνη, επί γης ειρήνη. «Δόξα εν υψίστοις Θεώ και επί γης Ειρήνη». Και 2.000 χρόνια πάμε από το κακό στο χειρότερο. Και αποκορυφώνεται η απώλεια της ειρήνης. Και μας το είπε ο ίδιος ο Χριστός. Και μάλιστα μας είπε από την αρχή ότι, μη νομίζεται ότι θα φέρω ειρήνη στον κόσμο, «[34] … οὐκ ἦλθον βαλεῖν εἰρήνην ἀλλὰ μάχαιραν», ξεκάθαρα πράγματα.
00:37:47
Και βλέπομε αυτή την πορεία. Και από την άλλη βλέπομε τον κόσμο να νομίζει ότι ο Χριστός ήρθε να φέρει ειρήνη, δηλαδή να μην έχει πολέμους, και να μην έχει ξέρω ‘γω δυστυχίες. Και βλέπει κανείς ότι οι άνθρωποι σαν να απογοητεύονται τρόπον τινά. Γιατί ας πούμε, πού είναι ο Θεός και πού είναι η δύναμης του Θεού και χάθηκε ο Θεός, και δεν υπάρχει αυτή η ειρήνη;
00:38:12
Αλλά, δεν μπορούμε να καταλάβομε ότι είναι λάθος εάν πιστεύομε ότι ο Θεός ήρθε στον κόσμο για να μας δώσει ένα πράγμα εφήμερο, ένα πράγμα το οποίον αφορά μόνο την παρούσα ζωή και τίποτε άλλο. Ο Χριστός ήρθε στον κόσμον πρώτα για να μας δώσει τον εαυτόν του, «υπέρ της του κόσμου ζωής και σωτηρίας». Αυτός είναι η ειρήνη ημών, ο Χριστός είναι η ειρήνη. Και αυτή την ειρήνη που υμνούσαν οι άγγελοι, ήταν τον Χριστό που υμνούσαν, γιατί αυτόν είδαν ότι αυτός είναι η ειρήνη του κόσμου.
00:38:48
Άρα ο άνθρωπος που δεν έχει ειρήνη μέσα του, είναι αυτός που δεν έχει τον Θεόν μέσα του, δεν έχει αυτή τη σχέση, τη ζώσα σχέση με τον Χριστόν. Και εμείς όλοι, που βιώνομε αυτές τις μέρες, μπορούμε να πούμε ότι εκείνο το οποίο μας χρειάζεται δεν είναι να μας καθησυχάζουν τα διαγγέλματα των διαφόρων προέδρων, των διαφόρων… ξέρω ‘γω κυβερνήσεων, που καλά και αυτά, πρέπει και αυτοί οι καημένοι να πούν’ το… τον δικό τους λόγο ας πούμε, να πουν και αυτοί, αλλά δεν μπορούμε να αναπαυτούμε με αυτά τα πράγματα. Εκείνο το οποίον καθησυχάζει τη δική μας ύπαρξη, είναι ο ίδιος ο Θεός, η παρουσία του Χριστού, ο Χριστός είναι η ειρήνη ημών. Εάν αυτός είναι μέσα μας, εάν αυτός είναι μες την καρδιά μας, τότε ό,τι και να γίνει, και αν μετατεθούν όρη και αλλάξει η γη άρδην και γίνουν όλα αυτά τα πράγματα… μας φαν’ ξέρω ‘γω… – τι βγαίνουν λέει τώρα με τους… με τους… βόμβες αυτές; Σκνίπες; Τι θα βγουν; Κάτι άκουσα… Τι θα βγουν;
Ακροατήριο: [ασαφής]
Μ. Αθανάσιος: Μικρόβια λέει θα βγουν αλλά και κάτι άλλα πράματα. Τέλος πάντων. Ελπίζομε να τα δούμε.
[ακροατήριο γελά]
Έστω και αν γίνουν όλα αυτά τα πράγματα, έστω και αν γίνουν όλα αυτά τα πράγματα νομίζω ότι υπάρχει για μας έναν άλλο αντίδοτο, μια άλλη κατάστασης, μια άλλη ενέργεια, η οποία είναι πέραν αυτών των πραγμάτων. Δεν μπορεί να πιάσει, δεν μπορεί να μας… να σαλέψει την ειρήνη ημών. Όπως είπε ο Χριστός, ότι την ειρήνη την οποία εγώ σας δίνω κανείς δεν μπορεί να τη σηκώσει από πάνω σας, κανείς δεν μπορεί να τη σηκώσει απολύτως.
00:40:37
Έτσι και σε αυτό το ερώτημα που γράφει εδώ ο συμμαθητής σας, ο συμφοιτητής σας, για όλα αυτά τα πράγματα, τα παγκόσμια γεγονότα, τα οποία γίνονται και τα ζει η ανθρωπότητα, εάν είναι δήγμα των δυσκόλων καιρών και των σημείων των καιρών. Καλά, τώρα πλέον ότι είναι δείγμα δύσκολων καιρών… αυτό δεν χρειάζεται ας πούμε να το σχολιάσομε. Τι άλλο θα ήταν τέτοια γεγονότα;
00:41:06
Κάθε γεγονός που γίνεται είναι σημείο, είναι ένα σημείο. Το μεγαλύτερο σημείο των γεγονότων είναι ότι χάσαμε τα μυαλά μας. Αυτό είναι το πρώτο σημείο των καιρών. Και αυτά είναι τα υπόλοιπα, αυτά ‘ναι τα υπόλοιπα.
00:41:21
Θυμάμαι μια φορά είχε πάει ένας στο γερο Παΐσιο. Του λέει, γέροντα να μας πείτε για τα σημεία των καιρών. Λέει, να σας πω. Το μεγαλύτερο σημείων των καιρών λέει ότι έρχεστε να ρωτάτε εμένα. Δεν υπάρχει μεγάλο σημείο για μένα λέει, για μένα, το ότι έρχονται οι άνθρωποι και με ρωτούν έμενα είναι σημείο των καιρών.
00:41:43
Θέλομε σημεία να δούμε σαν τους Εβραίους της εποχής εκείνης. Τι σημεία να δούμε ρε παιδιά; Εδώ βλέπομε γεγονότα πλέον. Όχι σημεία και… να ψάχνομε να βρούμε προφητείες. Βλέπομε γεγονότα, βλέπομε ας πούμε τι γίνεται στον κόσμο γύρω. Όμως, να προσέχετε να μην… να μην… έτσι αφήνετε τον εαυτό σας να θέλει να μάθει το μέλλον. Αυτό είναι μια… κάτι που δεν είναι καλό. Είναι ένδειξης ανασφάλειας. Γιατί να μάθεις το μέλλον δηλαδή; Για να πας να αγοράσεις γάλατα να πίνεις; Αφού θα δηλητηριαστούν και εκείνα. Τι θα πας να αγοράσεις; Μακαρόνια ας πούμε, [ασαφής], τι θα πας να αγοράσεις;
00:42:25
Μάσκες, να αγοράσουν μάσκες. Όχι μάσκες για καρναβάλια, τέτοιες έχομε στη Λεμεσό πολλές, άμα θέλετε…
[ακροατήριο γελά]
Μπορούμε να σας δανείσομε… νομίζω ότι έχομε για όλη την Κύπρο.
[ακροατήριο γελά]
00:42:41
Έχομε για όλη… και περίσσευμα. Και περίσσευμα και για άλλους. Αλλά… λέει… ναι, έλεγε κάποιος ας πούμε να πάει να προμηθευτεί μάσκες. Καλά ρε παιδί μου ας πούμε, άμα γίνει αυτό το πράγμα και εσύ φορείς τη μάσκα και ο άλλος δεν τη φορεί, τι θα κάμεις; Θα πιάσεις από μισή; Δεν θα τη δώσεις; Άρα μην αγοράσεις και εσύ να τελειώνομε ας πούμε… ό,τι… ό,τι γίνει σε όλο τον κόσμο… Εκτός αν πάρουν όλοι οι άνθρωποι. Και μετά τι να γλιτώσεις δηλαδή; Άμα χαθούν όλοι οι άλλοι θα γλιτώσεις εσύ και να πεις ευτυχώς εγλύτωσα;
[ακροατήριο γελά]
Είναι… είναι ανασφάλειες παιδιά τούτα πράγματα, είναι ανασφάλειες. Να διαβάζομε ξέρω ‘γω… πώς να πούμε, αμφισβητούμενες προφητείες του Νοστράδαμου και ανθρώπων χαμένων μες στο Μεσαίωνα, αμφιβόλου θρησκείας, αμφιβόλου… ξέρω ‘γω να υπήρξαν καν κιόλας, δεν ξέρει κανένας, πράγματα τα οποία δεν έχουν τη σφραγίδα του Θεού πάνω τους, τη σφραγίδα του Αγίου Πνεύματος.
00:43:39
Γιατί όταν… όταν οι Πατέρες έλεγαν κάτι, με το προφητικό χάρισμα το οποίον είχαν, αυτά τα οποία έλεγαν είχαν ένα σκοπό. Δεν τα ‘λεγαν για να ικανοποιήσουν την περιέργειά των ανθρώπων. Δεν τα έλεγαν για να μας αποκαλύψουν τα μέλλοντα. Τα μέλλοντα συμβαίνειν δεν έχουν κανένα λόγο για μας, δεν έχει καμιά σημασία. Τα έλεγαν αυτά τα πράματα για να μας βοηθήσουν πνευματικά, για να βοηθήσουν τον άνθρωπο να πλησιάσει τον Θεό. Για αυτό έλεγα τι έλεγαν, και ο Χριστός ό,τι είπε στο Ευαγγέλιο. Εάν αυτό δεν γίνεται, δεν έχει νόημα η προφητεία.
00:44:14
Για αυτό και – βλέπετε στον Ευαγγέλιο, όταν θα διαβάσετε που… στα Ευαγγελία που… φαίνεται εκεί που… πήγαν οι μαθητές και ρώτησαν, ανθρώπινα και αυτοί, Κύριε είναι… μπορείς να μας πεις ποια είναι τα σημεία της παρουσίας σου και πότε θα γίνουν όλα αυτά τα πράγματα; Βλέπετε ο Χριστός, εντάξει, αποδέχτηκε την απλότητα και την απλοϊκότητα των μαθητών, αλλά αμέσως τους προσγείωσε. Δεν τους είπε, να σας πω… ελάτε να σας πω ας πούμε τι θα γίνει, αλλά τους είπε, «[5] … Βλέπετε μή τις ὑμᾶς πλανήσῃ». Δηλαδή προσέχετε πάρα πολύ να μην πλανηθείτε.
00:44:48
Γιατί να μην πλανηθείτε; Διότι άμα πας γυρεύοντας προφητείες, και σε τρώει η έννοια τι θα γίνει στο μέλλον – και αυτό δεν λέω μόνο για τα παγκόσμια γεγονότα, λέω και για την… για την προσωπική μας ζωή, που βλέπεις ανθρώπους μορφωμένους και παν και ρωτούν τα άστρα. Βρε εάν ήξερε εκείνος τα άστρα, ξέρω ‘γω αν του λέγαν τα άστρα το μέλλον του, δεν θα έλεγε και το μέλλον του αν θα ήταν κακομοίρης να περιμένει από σένα να πάεις να του δώσεις ένα δεκάρικο να ζήσει; Θα του ‘λεγαν τα άστα να πάει να ξέρω ‘γω να πετύχει ένα λαχείο, να γίνει πλούσιος, και να κλείσει και το μαγαζί του. Εσένα την τύχη σου σου τι λέει, του εαυτού του δεν μπορεί να την πει; Ή τώρα που από το [ασαφής] του καφέ να δεις τι… την πορεία της ζωής σου;
[ακροατήριο γελά]
Τι είναι τούτες οι ανοησίες; Ανοησίες τις οποίες όμως βλέπει κανείς και επίσημους ανθρώπους, «πολύ μεγάλους ανθρώπους» ας πούμε, οι οποίοι κυβερνούν ακόμα και τόπους και έχουνε δηλαδή ουσιαστική θέση.
00:45:52
Θυμάστε εδώ στη Λευκωσία που είχαμε ένα περιβόητον μάγο, μην πείτε το όνομά του, έναν περιβόητον, αυτός ο όποιος έλεγε τα μέλλοντα. Λοιπόν, και έρχονταν άνθρωποι από το εξωτερικό, και υπουργοί. Πράγματι, ερχόντουσαν και υπουργοί ακόμα του εξωτερικού, ιδιωτική επίσκεψη στην Κύπρο να παν να τον ρωτήσουν τι θα κάμουν.
00:46:14
[παύση]
00:46:17
Τι να πούμε; Και τα ακούμε και κάθε μέρα ας πούμε αυτά τα πράγματα και σε εξομολογήσεις, άνθρωποι μορφωμένοι, καθηγητές, ξέρω ‘γω άνθρωποι σοβαροί, να πάει να ρωτά τι καφετζού και τη χαρτορίχτρα και το μέντιουμ να του πει το μέλλον του. Αυτά όλα παιδιά είναι αρρωστημένα πράματα, είναι γεννήματα ας πούμε μιας νοσηρής ψυχικής καταστάσεως.
00:46:41
Και γι’ αυτό και ο Θεός δεν… ικανοποιεί τα αρρωστημένα… τις αρρωστημένες αναζητήσεις μας, αλλά μας λέει ξεκάθαρα, προσέχετε να μην πλανηθείτε, θα γίνουν όλα αυτά τα πράγματα, θα γίνουν σεισμοί, και λοιμοί και πόλεμοι και ακαταστασίες και θα σαλευθούν οι δυνάμεις των ουρανών και θα γίνει όλα αυτά τα πράγματα, όντως θα γίνουν, το λέει ξεκάθαρα στη Γραφή ίδιος ο Χριστός, το λέει στην Αποκάλυψη, περιγράφονται τα πάντα ας πούμε με μία έτσι… ακρίβεια, η οποία επαληθεύεται στην ώρα της. Δεν μπορείς πριν να την επαληθεύσεις, θα πέσεις έξω. Αλλά όταν έρθει, και τη δεις, τότε καταλάβεις ότι αυτό όντως είναι αυτό το οποίο λέει μέσα η Γραφή.
00:47:27
Αλλά όλα αυτά τα πράγματα έχουν σκοπό και έχουν ένα μεγάλο μήνυμα. Ποιο είναι το μήνυμα; Ο Χριστός λέει το εξής, ότι κοιτάξετε, αυτά τα πράγματα θα γίνουν. Και γιατί θα γίνουν; Όχι επειδή το λέει ο Χριστός, αλλά επειδή θα γίνουν για αυτό και το λέει. Δεν τα λέει και για αυτό γίνονται, αλλά επειδή θα γίνουν γι’ αυτό τα λέει ο Χριστός για να μας δώσει εμάς όλους τους πιστούς, αυτούς οι οποίοι τον ακολουθούν, είναι τέκνα της Εκκλησίας, να τους δώσει το εξής μήνυμα ότι, ό,τι και να γίνει, ό,τι και να γίνει, όσες απειλές, και όσοι πόλεμοι και όσοι φόβοι, και όσοι κίνδυνοι, και όσα ξέρω ‘γω πράγματα γίνουν στον κόσμο, μη φοβάστε. Στο τέλος θα νικήσει ο Θεός. Αυτός είναι ο οποίος θα βασιλεύσει στο τέλος. Δεν πρόκειται ο διάβολος με τα όργανά του και με τους αντίχριστούς του και με όλες τις επινοήσεις του δεν πρόκειται να νικήσει αυτός.
00:48:27
Το τέλος δηλαδή είναι ότι… ότι η βασιλεία του Θεού θα βασιλεύσει στον κόσμο όλο. Και θα παρέλθει ο κόσμος αυτός της αδικίας και της κακιάς και της καταστροφής, απαλλάξαμε τον Θεόν εμείς από τον κόπο να μας κάψει ολόκληρους, θα καούμε από μόνοι μας, και έτσι δεν υπάρχει πρόβλημα δηλαδή ο Θεός δεν θα κάμει τίποτα, θα είναι αθώος από του αίματός μας, θα καταστραφούμε, θα κατακαούμε από μόνοι μας, θα τα κάνομε γυαλιά καρφιά όλα έτσι που πάμε, θα έχομε να δώσομε και λόγο στο Θεό γιατί κάναμε αυτή την αταξία στον κόσμο που τον έκανε καλόν λίαν και μας τον έδωσε, και έτσι όλα αυτά θα παρέλθουν και θα ανακαινιστεί.
00:49:14
Δεν πρόκειται να παραμείνει παιδιά η φθορά, η αδικία, η ακαταστασία, η ανασφάλεια, ο πόλεμος. Δεν πρόκειται να μείνουν αυτά τα πράγματα. Είναι φαινόμενα και συμπτώματα του παρόντος κόσμου. Θα παρέλθουν όλα αυτά, όλα θα παρέλθουν. Και μαζί με το… με τον κόσμο αυτό που θα παρέλθει θα φύγουν και οι δικές μας κακίες και τότε θα βασιλεύσει ο Χριστός σε αυτούς που τον αγάπησαν και μαζί με αυτούς οι οποίοι περίμεναν και προσδοκούσαν την ώραν αυτήν την οποία θα βασιλεύσει το αρνίον.
00:49:52
Για να τελειώνω, για να περάσετε να προσκυνήσετε τον Τίμιο Σταύρο να μη σας καθυστερώ, νομίζω παιδιά ότι αυτές τις μέρες, αυτές τις μέρες που παίρνομε, είναι μέρες… ευλογιάς. Είναι ευλογιάς μέρες, να σοβαρευτούμε λίγο παραπάνω… Μα τι να σοβαρευτούμε;
00:50:15
Εγώ τώρα που έγινα κοσμικός και είμαι… είμαι κοσμικός πλέον, αγόρασα και ένα ραδιόφωνο, το οποίο είναι ίσα με τούτο πράμα εδώ, λίγο πιο μεγάλο. Λοιπόν, για να ακούω τα νέα. Διότι μου έλεγαν ότι είσαι οπισθοδρομικός, δεν ξέρεις τι γίνεται γύρω σου ξέρω ‘γω… Εντάξει, να ακούω και εγώ τα νέα τα… να νέα να πούμε… τις ειδήσεις.
00:50:40
Είπα σήμερα… το απόγευμα, να βάλω να ακούσω τι λέει, τι λέει ο κόσμος, τι έγινε ξέρω ‘γω με τους πολέμους. Εγύριζα εκείνο το κουμπί, κάποιος σταθμός, δεν ξέρω ποιος ήταν, πάει στον ένα, έλεγε για το ποδόσφαιρο. Λέω, μα έχει ποδόσφαιρο ας πούμε; Λέει για το ποδόσφαιρο… εγώ νόμιζα ας πούμε θα είναι πολύ λυπημένοι οι άνθρωποι. Πάω παρακάτω, στον επόμενο, θα αγόραζαν ένα παίκτη ξέρω ‘γω… μια προεδρία έλεγαν… δεν κατάλαβα τι προεδρία ήταν. Μια προεδρία σε κάτι… πάλι ποδόσφαιρο ήταν. Νόμισα ήταν καμιά προεδρία σε καμιά χώρα με το ποδόσφαιρο. Πάω παρακάτω, βρίσκω άλλο σταθμό, και εκείνο κάτι άλλα πράγματα έλεγε, ο άλλος έλεγε διαφημίσεις, ε πού θα μάθομε για τον πόλεμο; Ενομίσαμε ότι… εγώ νόμιζα ότι οι άνθρωποι ήταν θλιμμένοι ας πούμε, θα είναι… Λέει, κοίταξε, μα τι… πού καταντήσαμε ρε παιδί μου ας πούμε. Πού καταντήσαμε; Δηλαδή όλοι οι σταθμοί να μεταδίδουν τούτα πράγματα; Δηλαδή είναι ώρα για ποδόσφαιρα τώρα; Δηλαδή δεν μπορούμε να σοβαρευτούμε λιγάκι; Να υπάρχει μια σοβαρότητα ας πούμε. Να αγοράζεις παίκτες ας πούμε, είναι ώρα να αγοράζεις παίκτες; Ασ’ τους ανθρώπους να πάνε σπίτι τους καλέ.
[ακροατήριο γελά]
Και εκείνοι να πάνε να πουλιούνται! Είναι πράματα τούτα;
[ακροατήριο γελά]
00:51:59
Βρήκαν την ώρα να… να… αγοραπωλησίες, είναι ώρα τώρα τούτη για τούτες τις δουλειές; Τελικά δηλαδή τι θα γίνει ο πόλεμος; Θα γίνει… Α! Να δούμε τι γίνεται και ο πόλεμος ας πούμε. Τι μια ώρα λέει τον πόλεμο, σε λίγο λέει ξέρω ‘γω… μια διαφήμιση, ύστερα λέει ας πούμε ένα τραγούδι, μετά λέει για το ποδόσφαιρο, λέει ποιος κέρδισε το λαχείο του, και ξέρετε όλα αυτά τα πράγματα μας κάνουν να χάνομε την αίσθηση των γεγονότων. Είναι όλα το ίδιο. Όπως ακούμε ότι κέρδισαν ένας τόσα χρήματα αλλά δεν λέει το όνομά του λέει, για να μην τον μάθομε ας πούμε, κρίμα λέει μη το ξέρομε, να πάμε να τον εύρομε. Ακούεις ότι αγόρασαν και έναν παίχτη, μετά ακούεις ξέρω ‘γω ότι σκοτώθηκε ένα παιδί μες το δρόμο, [ασαφής φράση] κρίμα το παιδί ας πούμε, άλλη είδηση, παρακάτω, επόμενη είδηση. Έφυγε ο τάδε, πήγε ας πούμε στο εξωτερικό. Η άλλη είδηση λέει, όλη νύχτα ας πούμε επήγε απόξω από την… εδώ στην Κύπρο νομίζω έγινε; Πού το άκουσα; Εδώ. Πήγε λέει έξω από την Αμερικανική πρεσβεία, έκτακτο δελτίο ανακοινωθέν, πήγε έξω από την Αμερικανική ένα μυστηριώδες αυτοκίνητο, το οποίο εσταμάτησε, το οποίο είχε δύο ανθρώπους μέσα οι οποίοι ήταν ας πούμε μυστηριώδης, έβλεπαν την Αμερικανική πρεσβεία, κατέβηκαν όλα τα περιπολικά, τα έπιασαν και τι ήταν; Δύο καημένοι Ρωσοπόντιοι οι οποίοι δεν ήξεραν τι γίνεται,
[ακροατήριο γελά]
τα ‘χασαν τα πλάσματα, ποιος ξέρει τι… χάσαν’ το δρόμο… δεν ξέρομε ίντα που έγινε, και το μετέδιδε. Λέω και εγώ, πιάστηκε η καρδία μου μέχρι να μας πει τι έγινε, λέω πάει, θα μας μπλέξουν και μας τώρα. Να δούμε τι είναι τούτα τα στοιχεία τα οποία είπαν, δυο Ρωσοπόντιοι. Καλά είναι πράμα τούτο να μεταδίδει η τηλεόραση; Δηλαδή τέτοιος εξευτελισμός…
00:53:51
Όλα αυτά τα πράγματα παιδιά, όλα αυτά τα πράγματα τα οποία γίνονται με αυτόν τον τρόπο, τελικά τι κάμνουν; Τελικά τι κάμνουν; Κάμνουν αυτό το οποίο λέει ο Άγιος Σιλουανός κάπου. Ο μοναχός λέει να μη διαβάζει εφημερίδες και να μην ακούει νέα. Γιατί; Διότι λέει χάνει την αίσθηση της αληθείας των πραγμάτων. Διότι πράγματι, ξέρετε, τώρα ας πούμε και εγώ έγινα και εγώ το ίδιο. Δηλαδή δεν… παλιά άκουγες ένα πράγμα ας πούμε και… αισθανόσουνα έναν πόνο ας πούμε, έτσι συνέπασχες, συνέπασχες με τους ανθρώπους. Σήμερα είναι… είναι ένα θέαμα πλέον, είναι μία είδησης. Είναι μια είδησης, ξέρω ‘γω ξεκίνησε ο πόλεμος και πήγαν και βομβάρδισαν. Α καλά, άλλο. Μετά ο τάδε πήγε ας πούμε ξέρω ‘γω αυτό έκαμε δηλώσεις στο αεροδρόμιο που είπε ότι μη φοβάστε όλα παν’ καλά εμείς δεν έχομε πρόβλημα. Εντάξει, ύστερα ήρθε ο άλλος ας πούμε… όλα γίνονται… είναι ένα ισοπέδωμα εντυπώσεων και η αίσθησης του ανθρώπου αμβλύνεται. Και ο άνθρωπος τα βιώνει όλα έτσι, περνούν όλα πλέον έτσι, και χάνει και την αίσθηση της αγάπης, την αίσθηση του πόνου, και προπάντων αίσθηση της προσευχής υπέρ όλου του κόσμου. Εμείς…
00:55:04
να προσπαθήσομε να είμαστε σοβαροί, να σοβαρευτούμε λίγο με τα γεγονότα τούτα, όχι να είμαστε κατσουφιασμένοι, αλλά συνετοί. Συνετοί, να τα αξιοποιήσομε πνευματικά. Και αφού δούμε την αφροσύνη των σοφών και συνετών του αιώνος τούτου, τουλάχιστον να εκτιμήσομε τη σύνεση την οποία είχαν οι άγιοι και οι οποίοι ήσαν σοφοί και πάνσοφοι άνθρωποι και όντως αξιοποίησαν τα γεγονότα της εποχής τους, τις δυσκολίες, τις αγωνίες, τις θλίψεις, την ώρα της δικής τους ζωής, τα αξιοποίησαν όλα αυτά τα πράγματα πνευματικά, και εισήρθαμε στη βασιλεία του Θεού εκεί που δεν υπάρχει τίποτα από όλα αυτά τα πράγματα. Εμείς παραμένομε και βαδίζομε το δικό μας δρόμο. Ο Θεός να μας φυλάει.
00:55:53
[ανακοινώσεις, προσευχή και απόλυση]
Sofia Orthi 