Μπορεί να φαίνεται σκληρό να αρνηθείς το θέλημά σου, να πεις ότι θα γίνω «τοῖς πᾶσι τὰ πάντα» που λέει ο Απόστολος Παύλος. Θα γίνω σε όλους ό,τι θέλουν. Σε όλους όλα. Αυτό τρομάζει, φοβάσαι. Φαίνεται σαν μια εκμηδένιση της προσωπικότητάς σου. Όμως, εδώ συμβαίνει το παράδοξο. Αναλαμβάνοντας πάνω σου αυτήν την νέκρωση του θελήματός σου, ευρίσκεις τον πραγματικό εαυτό σου. (Περίπου 8000 λέξεις)
Λεπτομέρειες
Τίτλος: 1071 H άρνηση του θελήματος μέσα στο γάμο
Σειρά: Ομιλίες Στο Πανεπιστήμιο Κύπρου (Λευκωσία)
Ομιλητής: Μητροπολίτης Λεμεσού Αθανάσιος
Αρχείο: 1071_H_ARNHSH_TOY_THELHMATOS_MESA_STO_GAMO.mp3
Ηχογραφήθηκε: Δευτέρα, 15 Νοεμβρίου 1999
Διάρκεια: 57’43”
Επιλογές λήψης
Απευθείας: Αρχείο
Podcast: iTunes Spotify
Κείμενο
00:00:00
[Προσευχή]
00:00:44
Είχαμε μιλήσει την προηγούμενη φορά για την… αρχίσαμε να μιλούμε μάλλον, για την ακολουθία του αρραβώνος.
00:00:58
Και φτάσαμε εκεί στις αιτήσεις του διακόνου, στις διακονικές αιτήσεις, οι οποίες ήταν οι προσευχές για να έχουν οι άνθρωποι αυτοί καλά παιδιά, να έχουν αγάπη τελεία, ειρηνικήν, και βοήθειαν. Και σήμερα θα δούμε πιο κάτω.
00:01:24
Λέει λοιπόν εις την συνέχεια ο διάκονος, στην ακολουθία του αρραβώνος, «Ὑπὲρ τοῦ διαφυλαχθῆναι αὐτοὺς και εὐλογηθῆναι ἐν ὁµονοίᾳ καὶ βεβαίᾳ πίστει».
00:01:39
Για να διαφυλαχθούν δηλαδή, να προσευχηθούμε να διαφυλαχτούν οι άνθρωποι αυτοί σε ομόνοια και σταθερή πίστη.
00:01:47
Έχομε δύο αιτήματα εδώ παιδιά. Το ένα είναι η ομόνοια και το άλλο είναι η βεβαία πίστης.
00:02:02
Ένα από τα πιο μεγάλα προβλήματα σήμερα, του γάμου, [ασαφής] είναι ακριβώς η έλλειψη της ομόνοιας. Δεν υπάρχει ας πούμε… δύσκολα βρίσκει κανείς… ή τέλος πάντων συναντά κανείς μέσα στο σπίτι διχόνοιες, διχοστασίες, μάχες, έριδες, πολέμους, συμπλοκές, ε… και όλα τα… επακόλουθα τέλος πάντων να μην τα περιγράψομε.
00:02:40
Αυτά τα πράγματα, βγαίνουν, όχι γιατί υπάρχει εκ μέρους των ανθρώπων διάθεση να σκοτώνονται κάθε μέρα μες το σπίτι τους, αλλά γιατί… ε… δεν μάθαμε, δεν μάθαμε τον τρόπο να ζούμε με ομόνοια με τους άλλους ανθρώπους, η ομόνοια με τους άλλους ανθρώπους.
00:03:04
Είναι τέχνη, μεγάλη τέχνη ο γάμος παιδιά, πολύ μεγάλη τέχνη ο γάμος. Νομίζω ότι ένας… ένας άνθρωπος ο οποίος παντρεύεται, πρέπει να μάθει αυτήν τέχνη να ζει με τον άλλον άνθρωπο. Και να μην ζητά από τον άνθρωπο να γίνει όπως θέλει αυτός, αλλά να γίνεται αυτός όπως θέλουν οι άλλοι.
00:03:31
Και ξέρετε ο γάμος και ο μοναχισμός μοιάζουν πάρα πολύ. Ένας καλός μοναχός, εάν παντρευόταν θα ήταν ένας πολύ καλός οικογενειάρχης. Όπως και ένας καλός οικογενειάρχης αν γινόταν μοναχός θα ήταν πολύ καλός μοναχός.
00:03:45
Νομίζω ένας αποτυχημένος μοναχός θα ήταν και αποτυχημένος και στο γάμο του ας πούμε, αν παντρευόταν.
00:03:53
Λέει κάπου ένα ρητό, για τους μοναχούς. Λέει, εάν θέλεις να ζήσεις σε κοινόβιο, λέει ένας αββάς, «προ των θυρών απόταξαι τοίς σοίς θελήμασιν». Πριν την πόρτα του μοναστηριού, να υποταχθείς όλα σου τα θελήματα. Δηλαδή μπαίνεις μες το μοναστήρι και πλέον οφείλεις να κάνεις υπακοή. Κόβεις το θέλημά σου, αρνείσαι το θέλημά σου, αρνείσαι αυτό που θέλεις, αρνείσαι αυτόν που σου αρέσει, αρνείσαι αυτό που πιστεύεις, ότι είναι το σωστό, αρνείσαι ας πούμε οτιδήποτε. Και μπαίνεις μες στο μοναστήρι με προϋποθέσεις άρνησης των θελημάτων σου, και τον επιθυμιών σου, και των γνώσεών σου, και των γνωμών σου, και των… νομισμάτων σου, αυτά που νομίζεις δηλαδή, και όλα. Και έτσι αρνούμενος εσύ τα δικά σου, δημιουργείς την προϋπόθεση να χωρέσεις μέσα σου τον άλλον άνθρωπο, να τον περιχωρήσεις, να τον… να τον δεχθείς, να τον ακούσεις πρώτα απ’ όλα. Να τον ακούσεις, να τον… να τον αγαπήσεις, να δεχθείς αυτά που λέει, να εφαρμόσεις αυτά που λέει αυτός ο άνθρωπος.
00:05:03
Κάποτε λέει στο βίο του Μεγάλου Αντωνίου, ότι ο Μέγας… στο βίο του Μεγάλου Παχωμίου είχε ένα μαθητή ο Μέγας Παχώμιος, τον Θεόδωρο, και ο Θεόδωρος αυτός ήταν πολύ καλός μοναχός. Είναι Όσιος Θεόδωρος, αγιασμένος. Κάποτε ο Θεός ήθελε να του δείξει τι σημαίνει αληθής υπακοή. Οπότε ταξίδευε μέσα στο Νείλο, σ’ ένα… μια βάρκα ας πούμε εκεί, και ήταν κάποιος εκεί άλλος άνθρωπος ο οποίος είχε έναν δούλο. Και αυτός ο κύριος ήταν πολύ ιδιότροπος άνθρωπος, πάρα πολύ ιδιότροπος.
00:05:45
Και λέει στο δούλο του, ξέρεις, εγώ λέει θα φυτέψω στο χωράφι μου κάθε αυλακιά και ένα ξεχωριστό είδος ας πούμε φυτού. Στο ένα θα βάλομε σιτάρι, στο άλλο θα βάλομε κριθάρι, στο άλλο θα βάλομε σησάμι, στο άλλο θα βάλομε…
00:06:04
Φανταστείτε τώρα αυτό το πράγμα είναι πολύ δύσκολο. Του λέει εκείνος, πράγματι, έτσι πρέπει να κάμεις. Ακριβώς αυτό είναι σοφία. Διότι από ένα χωράφι θα έχομε πολλά είδη ας πούμε πραγμάτων.
00:06:19
Του λέει, και αποφάσισα ακόμα να τα… να τα ποτίζω νύχτα, όχι μέρα. Νύχτα τον καιρό ‘κείνο ήταν σκοτεινά, πίσσα. Λέει, και αυτό είναι σοφία, διότι την μέρα θα μας τρώει ο ήλιος, έτσι πρέπει να κάμεις. Μετά… του ‘λεγε τέλος πάντων ένα σωρό παράξενα και παράλογα πράγματα. Σε όλα, ο δούλος απαντούσε ας πούμε ότι πράγματι αυτό το οποίο λες αυτό είναι το σωστό, και έτσι πρέπει να γίνει. Και έτσι λοιπόν λέει, εκεί ο βίος του Αγίου Θεοδώρου, ότι ενώ ο κύριος εκείνος ήταν τόσο πολύ δύσκολος άνθρωπος, δεν μπόρεσε σε τίποτα να κάμει τον δούλο εκείνο να αγανακτήσει και να δυσφορήσει κατά του κυρίου του.
00:06:58
Λοιπόν, έτσι ο Θεός του έδειξε πως ο άνθρωπος μαθαίνει την αληθινή υποταγή. Εγώ εγνώρισα μονάχους στο Άγιον Όρος… να σας πω. Κάποτε, στα Κατουνάκια, μου έλεγε ο παπά Εφραίμ, ότι λέει… εγώ του έλεγα ας πούμε θαύμαζα του ερημίτες ας πούμε, αυτούς που ήταν μόνοι τους, του λέω, γέροντα εσύ τόσα χρόνια στην έρημο, 60 χρόνια, φαντάζομαι θα είδες μοναχούς… ασκητές μες τα σπήλαια… Ναι λέει είχε εδώ ερημίτες πολλούς, αλλά δεν είναι μόνο αυτό ας πούμε. Οι κοινοβιάτες, αυτοί που ζουν στα μοναστήρια, στα κοινόβια, που είναι πολλοί μαζί, έχουν μια αρετή που εμείς που είμαστε μόνοι μας δύσκολα την έχομε.
00:07:43
Και λέω, πια είναι η αρετή; Λέει να σου εξηγήσω το εξής. Κάποτε πήγα στου Διονυσίου, σ’ ένα μοναστήρι πιο κάτω. Με έστειλε ο γέροντας με δυο μπετόνια, πώς τα λένε… δυο λαμιτζάνες να πούμε, παγούρια – πως λέγονται…
Ακροατήριο: [ασαφής]
Μ. Αθανάσιος: Άλλως πως;
Ακροατήριο: [ασαφής]
Μ. Αθανάσιος: Παούρκια
[ακροατήριο γελά]
00:08:14
Μ. Αθανάσιος: Λοιπόν, επήγε στο μοναστήρι, του λέει ο γέροντας να φέρεις στο ένα, στο ένα το μπετόνι, να φέρεις ε… κρασί, μαύρο, γλυκό, για την Λειτουργία. Και στο άλλο να φέρεις κρασί άσπρο, ξηρό, για το τραπέζι. Διότι εκεί παράγουν πολλά κρασά στο μοναστήρι. Εντάξει; Εντάξει.
00:08:35
Το μοναστήρι αυτό είναι χτισμένο πάνω σ’ ένα βράχο, και τα… οι αποθήκες τέλος πάντων του κρασιού είναι σε κάτι βαρέλια τεράστια ας πούμε. Ένα βαρέλι μπορεί να ‘ναι σαν την μισή εκκλησία. Δηλαδή μπορεί να πνιγεί άνθρωπος μέσα. Κατεβαίνεις κάπου εφτά ορόφους δηλαδή και σκαλιά έτσι… δύσκολα και σκοτεινά και μακριά…
00:08:58
Ήταν ένα γεροντάκι. Του λέει, ξέρεις, να… έφερα τα μπετόνια εδώ, μου ‘πε ο γέροντας, να μου βάλεις κρασί μαύρο για την Λειτουργία γλυκό, και κρασί άσπρο ξηρό για το τραπέζι. Πάει το γεροντάκι κάτω, έρχεται πάνω, λέει ξέρεις δεν έχομε κρασί για τη Λειτουργία μαύρο γλυκό, ούτε κρασί για το τραπέζι άσπρο ξηρό. Έχομε κρασί μαύρο για την Λειτουργία ξηρό, και κρασί μαύρο για το τραπέζι… πως το λένε… άντε… τέλος πάντων. Λοιπόν, λέει καλά βάλε μου από αυτά που έχεις. Να ‘ναι ευλογημένο. Ξανά τα παίρνει κάτω τα αδειάζει, τα ξαναφέρνει όπως του είπε. Όταν τα έφερε μετάνοιωσε ο παπά Εφραίμ. Λέει, όχι γέροντα λέει, δεν θέλω έτσι… να πάρω μόνο αυτό για το τραπέζι, και αυτό για την Λειτουργία να μην το πάρω μήπως ο γέροντας ας πούμε στεναχωρηθεί διότι εμείς δεν χρησιμοποιούμε για τη Λειτουργία ξηρό κρασί. Άδειασέ μου το, να πάρω το μπετόνι άδειο. Να ‘ναι ευλογημένο. Κατεβαίνει, το αδειάζει, το φέρνει πίσω.
00:09:59
Το φέρνει, λέει, μα και το άλλο τι να το πάρω; Και αν πάλι δεν το θέλει ο γέροντας; Να το ανεβάσω στην πλάτη στα Κατουνάκια μια ώρα ανάβασης ανηφόρα τέτοια ας πούμε φορτωμένος; Να το αδειάσεις και το άλλο. Πάει και το αδειάζει και το άλλο, να ‘ναι ευλογημένο. Πήγε ήρθε… Έκατσε σκέφτηκε λέει, μα πάλι να πάω με άδεια χέρια ας πούμε πίσω;
[ακροατήριο γελά]
Λέει, να τα πάρω του λέει, να τα γεμίσω, να τα πάρω, και άμα είναι και δεν τα θέλει τα στέλνομε πίσω και τα… τα αδειάζεις. Εντάξει πάτερ, να ‘ναι ευλογημένο. Ξανακατεβαίνει κάτω του τα [ασαφής] τα φέρνει πάνω. Μετά λίγο πριν περάσει το… καΐκι, λέει όχι ξέρεις, άδειασέ τα, και άφησέ τα εδώ να σου στείλω μήνυμα να μου τα στείλεις γεμάτα όπως τα θέλομε. Εντάξει. Εφτά οχτώ φορές πήγε κάτω. Του λέει ο γέροντας μετά, λέει
– καλά, τόσες φορές που σου ‘πα δεν θύμωσες;
– Λέει, όχι.
– Ούτε ταράστηκες;
– Όχι.
– Ούτε νευρίασες να πεις ας πούμε να του δώσω μια με το μπετόνι στο κεφάλι να… να ησυχάσω; Τι είναι τούτα τα πράματα τα τρελά τα παλαβά πράματα που μου είπε ας πούμε;
– Λέει, όχι.
– Λέει, γιατί;
– Λέει, εμείς, στο κοινόβιο, αυτό μάθαμε.
00:11:05
Μέσα στο κοινόβιο ο άνθρωπος μαθαίνει ακριβώς να ζει με τους άλλους ανθρώπους και να ανέχεται τους άλλους ανθρώπους, και να τους ανέχεται… ξέρετε, το μυστικό δεν είναι να ανεχθείς τον άλλο. Δηλαδή να πεις ότι αυτός ας πούμε είναι τρελός και τι να κάμομε, εγώ που έχω τα τετρακόσια, θα τον ανεχθώ. Όχι έτσι, αυτό δεν είναι ανοχή. Αυτό είναι περιφρόνησης προς τον άλλο. Να τον ανεχθείς με αγάπη ας πούμε, ούτε να τον βλέπεις τον άλλο σαν όπως κάνουν μερικές ευλαβείς γυναίκες που λένε του άντρα τους, τι να κάνομε, εσύ είσαι ο σταυρός μου ας πούμε. Δεν είναι έτσι.
[ακροατήριο γελά]
Δεν μπορείς να πεις του άντρα σου ότι είσαι ο σταυρός μου.
00:11:43
Έλεγε και ο γερο Παΐσιος, φαντάσου [ασαφής φράση] να πεις του γέροντα, γέροντα τι να κάνομε, όπως ήταν ο Νέρωνας που έσφαζε τους χριστιανούς και τους έστελνε στον παράδεισο, δηλαδή σαν να βλέπεις και το γέροντά σου ας πούμε σαν κανένα Καλιγούλα, σαν κανένα Νέρωνα, που σε σφάζει στον παράδεισο. Άμα βλέπεις τον άντρα σου σαν έναν δήμιο ο οποίος τέλος πάντων επειδή σου κάμνει βάσανα και εσύ τον υπομένεις επειδή είσαι καλή χριστιανή, και λες δεν πειράζει ας πούμε, είσαι ο σταυρός μου, εγώ κάνω υπομονή να πάω στον παράδεισο. Δεν μπορεί να τον δεις έτσι.
00:12:14
Βλέπεις τον άλλον άνθρωπο με απόλυτη αγάπη, με άκρα αγάπη. Χωρίς να αισθάνεσαι επ ουδενί λόγω ότι εσύ ας πούμε βαστάζεις τον άλλον άνθρωπο ή τον ανέχεσαι, ή τον κάμνεις υπομονή, ή τέλος πάντων τι να κάνομε, έχει τις ιδιοτροπίες του, ας τον βαστάξομε. Όχι με αυτόν τον τρόπο, αλλά με μια αρχοντιά, με μια ανωτερότητα, βαστάζεις τον άλλο άνθρωπο και αισθάνεσαι τόση αγάπη προς αυτόν ώστε εκείνο το οποίο σε αναπαύει, εκείνο το οποίο σε αναπαύει είναι να αναπαύεται ο αδερφό σου.
00:12:48
Οπόταν όταν… πάεις να ζήσεις με έναν άλλον άνθρωπο, για να έχεις με αυτός τον άνθρωπο ομόνοια, πρέπει να κάμεις όπως κάνουν οι μοναχοί. Πρέπει να αφήσεις τα θελήματά σου. Δεν μπορείς να του πεις, άκουσε να σου πω κύριε, εγώ είμαι μικροβιολόγος και έτσι πρέπει να πλένουν τα πιάτα, ή ας πούμε, ξέρεις ποια είμαι εγώ ή ποιος είμαι εγώ αν είναι άντρας. Εγώ είμαι ο τάδε ή η τάδε. Αυτά πρέπει να φεύγουν από το σπίτι. Δεν μπορεί να σταθεί ομόνοια μέσα σ’ ένα σπίτι τέτοιο. Είναι αδύνατον.
00:13:20
Και πράγματι ξέρετε έτσι εγώ βέβαια δεν παντρεύτηκα καμιά φορά.
[ακροατήριο γελά]
Ναι. Και όμως, έρχονται στο νου μου σκηνές και από το… το μοναχισμό, που λέω αν αυτά τα πράματα τα ήξεραν οι άνθρωποι στον κόσμο, ή αν τα εφάρμοζαν, πόση μεγάλη ωφέλεια θα ήταν.
00:13:40
Θυμάμαι ένα γεροντάκι στον Άγιο Παύλο. Ήταν… ήταν ηλικιωμένος, κάτασπρος, μια μεγάλη γενειάδα μέχρι τη μέση του… ένας ψηλός… πολύ ας πούμε… ηλικιωμένος. Είμαστε μωρά σαν εσάς, έτσι παιδιά ας πούμε, είκοσι χρονών. Πηγαίναμε εκεί σε μέρες πανηγύρι, αγρυπνία, 15 ώρες αγρυπνία, αυτός να τρέχει συνέχεια πάνω κάτω, να κεράσει τον κόσμο να τους βάλει να φάνε. Του λέγαμε, πάτερ Μεθόδιε, μπορείς να μας δώσεις λίγο ψωμί; Όπως θέλετε. Το έλεγε μετά χαράς. Ή αύριο θα ‘ρθουμε στο μοναστήρι άτομα. Μετά χαράς, έλεγε. Μεγάλη μας τιμή. Καλός ήρθατε! Ό,τι του έλεγες, όπως θέλετε, όπως θέλετε εσείς. Να φάμε; Όπως θέλετε. Να μη φάμε; Όπως θέλετε. Δεν έλεγε αυτός ο άνθρωπος έτσι θα κάνομε.
00:14:21
Και έβλεπες δηλαδή, και εμείς αναπαυόμαστε, και εμείς αναπαυόμαστε, αλλά και ο άνθρωπος αυτός είχε μια χαρά διότι πραγματικά διακονούσε τους αδερφούς του. Εάν ήθελες να τον φέρεις σε δύσκολη θέση, τότε η δυσκολία αν του έλεγες ξέρεις, κάμε… κάμε εσύ όπως θέλεις, δεν μπορούσε να το κάμει. Αν του έλεγε, ξέρεις πάτερ, όπως θέλεις εσύ κάμε το. Πες που πως να το κάμω και… ήταν δηλαδή… Η δυσκολία για αυτόν ήταν να κάμει το θέλημα του. Δεν αισθανόταν άνετα. Σας είπα εκείνη την ιστορία για τους δυο μονάχους που ‘θελαν να τσακωθούν έτσι;
00:14:57
Λοιπόν, να την πούμε για αυτούς που δεν την άκουσαν, που δεν ήταν πέρσι. Είναι μια πολύ ωραία ιστορία παιδιά, που δείχνει ακριβώς… δηλαδή ο άνθρωπος όταν φτάσει να έχει μια σωστή… τοποθέτηση [ασαφής] των πραγμάτων, όταν μάθει σωστά πράγματα, τα οποία πολλές φορές τα μαθαίνομε και από το σπίτι μας. Αυτά τα πράγματα δεν πρέπει να μας τα πει το Ευαγγέλιο ή να μας τα πει ας πούμε… να μας τα πουν οι άγιοι. Είναι πράματα τα οποία είναι μες την φύση μας δηλαδή. Πως ζούμε μ’ έναν άλλο άνθρωπο. Θέλομε τον Χριστό και το Ευαγγέλιο να μας πει πως να ζούμε μ’ έναν άλλο άνθρωπο;
00:15:30
Λοιπόν διηγιέται στο Γεροντικό το εξής παράδειγμα εκεί… Δυο ασκητές έζησαν χρόνια πολλά μαζί, 70-80 χρόνια. Όταν κόντευαν να πεθάνουν και γέρασαν, λέει ο ένας – ήταν φαίνεται λίγο πιο… έξυπνος από τον άλλο, έτσι λίγο πιο… τέλος πάντων, διαφορετικός. Λέει, ξέρεις πάτερ, τόσα χρόνια ζούμε μαζί εμείς εδώ, δεν τσακωθήκαμε καμιά φορά. Λέει, στον κόσμο οι άνθρωποι τσακώνονται. Ε να τσακωθούμε και μεις μια φορά αφού τόσα χρόνια ας πούμε… Ε λέει όπως θέλεις. Να τσακωθούμε να τσακωθούμε.
[ακροατήριο γελά]
Όπως θέλεις. Λέει, πως θα τσακωθούμε όμως τώρα; Τι πρέπει να κάνομε; Λέει, πως τσακώνονται; Λέει να σου πω. Θα βάλομε ένα σταμνί στη μέση, το σταμνί μας ας πούμε που πίνομε νερό, εγώ θα πω ότι αυτή η στάμνα είναι δική μου, εσύ θα πεις όχι αυτή η στάμνα είναι δική μου, εγώ θα πω όχι αυτή η στάμνα είναι δική μου, και λέμε το ίδιο ώσπου να τσακωθούμε.
00:16:23
Εντάξει. Άρχισε ο ένας, αυτό το σταμνί είναι δικό μου. Λέει, όχι, αυτό το σταμνί είναι δικό μου. Ε λέει δεν πειράζει, αφού είναι δικό σου παρ’ το,
[ακροατήριο γελά]
απάντησε ο τρίτος. Και έτσι λέει το γεροντικό, οι ασκητές αυτοί ούτε εις την τελευταία τους… αναπνοή που λέει ο λόγος, δεν ηδυνήθησαν να τσακωθούν, δεν μπόρεσαν να μαλώσουν. Γιατί έμαθαν έτσι.
00:16:49
Εάν ο άνθρωπος παιδιά δεν μάθει έτσι, μάθει να τσακώνεται, τότε τσακώνεται και με τον εαυτόν του ή με τα ρούχα του και με τα… τα πράγματά του. Μπορεί να κλωτσά την πόρτα ας πούμε, να κλωτσά ψυγείο να κλωτσά… Εγώ είχα δει άνθρωπο να κλωτσά το ψυγείο του ας πούμε.
[ακροατήριο γελά]
Να… να δίνει μια κλωτσιά στην πόρτα του ψυγείου να κλείνει [ασαφής] ξέρω ‘γω δεν είχε κρέμες μέσα. Σπάζουν πράματα, σπάζουν… Ναι, ή και το κεφάλι τους ακόμα. Άμα δει ότι… κάτι δεν πάει καλά, χτυπάει το κεφάλι του στον τοίχο. Είναι… είναι όλα αυτά τα πράματα τα οποία μέσα στον άνθρωπο δημιουργούν αυτή την ακαταστασία. Όλα αυτά βγαίνουν από το θέλημα του ανθρώπου. Ο άνθρωπος θέλει να κάνει το δικό του, και μες στο γάμο το ίδιο. Θέλει να στίσει το δικό του θέλημα, αυτό που πιστεύει εκείνος ότι είναι το σωστό, αυτό που θέλει εκείνος, αυτό το οποίο ξέρω ‘γω τον αναπαύει, εμένα έτσι με ξεκουράζει, έτσι μ’ αρέσει, έτσι θέλω εγώ…
00:17:44
Βλέπεις, κάνουν ένα παιδί. Ο ένας λέει,
– Εγώ έτσι θα μεγαλώσω το παιδί μου.
– Όχι εγώ έτσι θα μεγαλώσω το παιδί μου.
Και σκοτώνονται εκείνοι γιατί το παιδί του καθενός είναι δικό του, γιατί μίλησες στο γιο μου έτσι, εσύ γιατί μίλησες στο γιο μου έτσι, λες και εκείνο το παιδί ήρθε από μόνο του δηλαδή… τέλος πάντων δεν έγινε και εκ των δύο, και ο κάθε ένας προσπαθεί να αποκτήσει δικαιώματα δικά του πάνω στο παιδί…
00:18:06
Λέω ένα απλό παράδειγμα, για να μην πούμε χίλια δυο άλλα πράγματα. Γιατί η μάνα σου να ‘ρθει σπίτι μας, και γιατί η μάνα μου να μην έρθει σπίτι μας, και… εκείνου είναι η μάνα του, και έμενα ας πούμε δεν είναι η μάνα μου, είναι… η τάδε ας πούμε, ούτε καν την λέουν πολλές φορές, η πεθερά τους.
00:18:23
Από τη στιγμή που έτσι ζει ο άνθρωπος, και βλέπει τον άλλον άνθρωπο στα κάτι άλλο, και έχει τα δικά του και τα προσωπικά του πράγματα και θελήματα και γνώμες, τότε δεν μπορεί να λειτουργήσει αυτός ο γάμος. Θα μου πεις τώρα, εντάξει, και τι συμβαίνει; Μες στο γάμο θα εκμηδενιστούμε; Χάνεται η προσωπικότητά μας; Δηλαδή ο άνθρωπος στο γάμο γίνεται ζώον δηλαδή; Τι γίνεται ο άνθρωπος;
00:18:47
Ε… ζώον…
[ακρωτήριο γελά]
Θυμήθηκα ένα μωρό, να σας πω ένα μωρό.
00:18:58
Μια φορά ήρθε ένα μωρό, παιδάκι μικρό, σας το είπα πριν χρόνια αυτό. Ήρθε ένα μωρό να… να μου πει κάτι τέλος πάντων, και μου λέει κλωτσώ τη μάμα μου. Ήταν τεσσάρων πέντε χρονών. Λέω, κλωτσάς τη μάμα σου; Λέει, ναι. Και κλωτσώ και τον παπά μου.
[ακροατήριο γελά]
– Άλλους ποιους κλωτσάς;
– Και τον αδερφό μου.
– Λέω, μπράβο, μπράβο. Μπράβο, κλωτσάς τη μάνα σου, τον μπαμπά σου, τον αδερφό σου…. Λέω… δεν μου λες, οι άνθρωποι κλωτσούν ο ένας τον άλλο;
– Λέει… τα έχασε λίγο το μωρό, ήταν κοριτσάκι. Λέει… όχι.
– Λέω… δεν είναι τα ζώα που κλωτσάνε;
– Λέει, ναι.
– Λέω, πες μου ένα ζώο που κλωτσά του άλλους;
– Λέει, ο γάρος.
[ακροατήριο γελά]
Οπότε μόλις είπε αυτό το πράγμα το μωρό, αμέσως κοκκίνισε, και κατάλαβε ότι… ότι αυτό το πράγμα δηλαδή συνειρμικά εφαρμόζει στον εαυτόν της [ασαφής]. Λέει, δεν θα το ξανακάμω μου λέει. Ε… Ύστερα ήρθε την άλλη φορά, λέει, δεν ξανακλώτσισα τη μάμα μου, αλλά έφτυσα τους.
[ακροατήριο γελά]
Αλλά δεν είχε κανένα ζώο που φτύνει εκτός από τον άνθρωπο. Και έτσι δεν βρήκαμε ζώο που να φτύνει το άλλο. Και μείναμε εκεί.
00:20:32
Είναι παιδιά πράγματι έτσι κανείς… και πώς μεγαλώνει και πώς δηλαδή… πώς μαθαίνει να επικοινωνεί με τον άλλον άνθρωπο. Είναι… είναι μεγάλη υπόθεση αυτή.
00:20:44
Λοιπόν, ο άνθρωπος μέσα στο γάμο δεν γίνεται ζώον, δεν γίνεται ζώον, αλλά νομίζω όπως και στο μοναχισμό μέσα, μπορεί να φαίνεται έτσι κάπως σκληρό, να αρνηθείς το θέλημά σου, να μην έχεις θέλημα, να μην έχεις ας πούμε… να πεις ότι… εγώ ας πούμε… θα γίνω «τοῖς πᾶσι τὰ πάντα» που λέει ο Απόστολος Παύλος. Θα γίνω σε όλους ό,τι θέλουν. Σε όλους όλα. Αυτό τρομάζει, σε τρομάζει προς στιγμή, φοβάσαι. Δηλαδή… είναι μια… σου φαίνεται σαν μια εκμηδένιση της υπάρξεώς σου, της προσωπικότητάς σου. Όμως, εδώ συμβαίνει το παράδοξο. Σαν να μπαίνεις μέσα στο θάνατο, μες την νέκρωση, και αναλαμβάνοντας πάνω σου αυτήν την νέκρωση του θελήματός σου, ευρίσκεις τον πραγματικό εαυτό σου. Ευρίσκεις ότι, έτσι είναι που εκφράζεσαι πραγματικά, και έτσι είναι ο εαυτός σου πραγματικά, και αυτό είναι το οποίο ουσιαστικά σε εκφράζει σαν άνθρωπο. Και ο άνθρωπος πραγματικά εκφράζεται όταν θυσιάζεται. Γιατί; Γιατί η θυσία είναι η υπερτάτη έκφραση της αγάπης. Και ο άνθρωπος, είναι ον αγαπητικόν, είναι ερωτικό ον ο άνθρωπος. Ο άνθρωπος εκφράζεται επειδή ο Θεός είναι αγάπη, και ο άνθρωπος είναι εικόνα του Θεού, άρα και ο άνθρωπος είναι αγάπη.
00:22:05
Εφόσον λοιπόν ο άνθρωπος είναι αγάπη ως εικόνα του Θεού που είναι αγάπη, η αγάπη ως… ως κίνηση έχει το να εξέρχεται του εαυτού της και να παραιτείται στον άλλο άνθρωπο, όπως έκαμε ο Χριστός. Εκκενώσει εαυτό, και έγινε για μας άνθρωπος. Ο Χριστός δεν έμεινε Θεός και να πει, ορίστε, εγώ είμαι ο Θεός, οποίοι θέλετε ανεβείτε πάνω να με βρείτε. Όχι. Άδειασε τον εαυτό του, από την θεότητα, εκκένωσε εαυτόν, έγινε άνθρωπος για μας, και εξεδήλωσε το πλήθος της αγάπης του αποθνήσκοντας για τον άνθρωπο. Και όχι απλώς αποθνήσκοντας, αλλά υποφέροντας πάνδεινα μαρτυρία. Μπορούσε να πεθάνει απλώς. Δεν χρειαζόταν να τον φτύσουν να τον δείρουν να του κάμουν εκείνα όλα τα πράγματα. Όλα τα έκαμε εκείνα για να δείξει πόσο αγαπά τον άνθρωπο, και να συγκινήσει με την θυσία του τον άνθρωπο. Δηλαδή τρόπο τινά να εκφράσει, να εκφραστεί το πλήθος της αγάπης του δια της θυσίας του εις τον άλλον άνθρωπο. Δεν… δεν μας επήρε κοντά του θαμπώνοντάς μας με την θεότητά του ή με τα θαύματά του, ούτε με τρόπο δυναστικό να μας φοβερίσει, αλλά ούτε καν να στραγγαλίσει την ελευθερία μας. Ήρθε, έγινε άνθρωπος, έκρυψε την θεότητα, απέθανε για μας, και μας άφησε ελεύθερους ή να τον δεχθούμε ή να τον αρνηθούμε. Το ίδιο πράμα κάμνει και κάποιος που αγαπά τον άλλον άνθρωπο.
00:23:29
Δεν μπορείς να πεις του άλλου ανθρώπου ότι, εγώ σε αγαπώ και θέλω να σε παντρευτώ και αν δε με παντρευτείς θα αυτοκτονήσω ή να σε σκοτώσω, και θα σκοτωθούμε και οι δύο. Αυτά τα πράματα δεν λέγονται, αυτό δεν είναι αγάπη, αυτό είναι ψυχοπαθολογικό φαινόμενο. Είναι… θέλει ας πούμε γιατρό. Εάν αγαπάς τον άλλο, τον αγαπάς τον άλλο, και θυσιάζεσαι υπέρ του άλλου ανθρώπου, και δεν τολμάς καν να απαιτήσεις τίποτα. Από τη στιγμή παιδιά που απαιτείτε πράγματα όταν αγαπάτε, να ξέρετε ότι κάτι είναι άρρωστο μέσα σας. Όταν αγαπούμε και απαιτούμε, αυτό δεν είναι αγάπη. Αυτό είναι ιδιοτέλεια, αυτό έχει αρρώστια μέσα, κάτι θέλομε.
00:24:09
Η ανιδιοτελής αγάπη είναι να αγαπάς τον άλλον άνθρωπο, απόλυτα, και να μην… να μην θέλεις από τον άλλον τίποτα. Να μην ζητάς τίποτα. Ούτε καν να σε αγαπά ακόμα. Δηλαδή να μην αισθάνεσαι την ανάγκη ότι πρέπει να με αγαπάς και εσύ. Να είσαι ικανοποιημένος απόλυτα με το να αγαπάς εσύ τον άλλον άνθρωπο. Όταν εσύ αγαπάς τον άλλον, αυτό… και είναι υγιής αυτή η κίνησης, δε λέω για αρρωστημένα πράματα, λέω υγιείς ας πούμε κινήσεις, αυτό το πράγμα είναι έκφρασης ολοκλήρου της ανθρώπινης προσωπικότητας η οποία εκφράζεται δια μέσου της θυσίας.
00:24:48
Άρα, και ο άνθρωπος ο οποίος μέσα στο γάμο, αρνείται τον εαυτό του, και αρνείται τα θελήματά του, και αρνείται τις γνώμες του, και αρνείται όλα τα του εαυτού του, προκειμένου να συναντήσει τον άλλον άνθρωπο και για τον προσλάβει τον άλλον άνθρωπο, ή να… ή να θυσιαστεί υπέρ του άλλου ανθρώπου, και αν ακόμα όλα αυτά γίνονται ως… πως να πούμε, σαν ένα μέσω όλα αυτά τα πράματα για την αγάπη του Θεού, τότε εκεί πραγματικά αυτή η νέκρωσης που φαίνεται ως νέκρωσης, είναι ζωηφόρος νέκρωση όπως λέγεται, και γίνεται ακριβώς αυτό το οποίο γίνεται μέσα στο μοναχισμό.
00:25:24
Δηλαδή ο άνθρωπος αποθνήσκοντας ανίσταται, και θανατούμενος ζωογονείται, και θυσιαζόμενος ευρίσκει τον εαυτό του. Και αγαπόντας τον άλλον άνθρωπο, καταλαβαίνει πια είναι η ύπαρξής του. Δεν τον καταβροχθίζει τον άλλο άνθρωπο από αγάπη. Αυτό δεν είναι αγάπη να τον φας τον άλλο ζωντανό με τα ρούχα του και να μην μπορεί να αναπνεύσει, να μην μπορεί να κοιτάξει τίποτα, να μην μπορεί να λείψει μισό λεπτό.
00:25:50
Μα τέτοια αγάπη να σου λείπει, καλύτερα να μην σε αγαπάει ο άλλος άνθρωπος. Δηλαδή φανταστήκατε να έχετε κάποιον που να σας αγαπά τόσο, που να μην μπορείτε να αργήσετε πέντε λεπτά στο μπακάλη; Αν αυτό λέγεται αγάπη, τότε τι λέγεται δικτατορία και τυραννία και όλα τα άλλα πράματα; Πως θα ονομάσομε τα άλλα δηλαδή; Αυτό είναι… είναι δαιμονική αγάπη, δεν είναι αγάπη αυτό το πράγμα. Είναι τυραννία δηλαδή… Καλύτερα να σε μισούν παρά να σ’ αγαπούν.
[ακροατήριο γελά]
00:26:20
Η ομόνοια λοιπόν βγαίνει παιδιά από την άρνηση των θελημάτων και αυτών όλων τα οποία νομίζομε ότι συγκροτούν την ύπαρξή μας. Και είναι μια τέχνη. Είναι πραγματικά αυτό το… το είδος της… της εισόδου μας μέσα στο χώρο με τον άλλον άνθρωπο.
00:26:40
Να φυλαχτούν λοιπόν οι άνθρωποι αυτοί και να ευλογηθούν από τον Θεό μέσα στην ομόνοια και μέσα στην βεβαία πίστη. Αυτή η βέβαια πίστης, εδώ, έχει δύο… δύο ας πούμε έτσι αντικείμενα. Το ένα είναι η βεβαία πίστης προς τον Θεό. Δηλαδή ο άνθρωπος να μην είναι πλέον απλώς να πιστεύει ότι υπάρχει ο Θεός. Αυτή είναι η πρώτη πίστης, η εισαγωγική πίστης. Δηλαδή λέμε ότι πιστεύω ότι υπάρχει Θεός, ότι όλα αυτά που λέει το Ευαγγέλιο είναι αλήθεια, στην ύπαρξη του Θεού, του Χριστού, της Αγίας Τριάδος, των Αγίων και τα λοιπά, όλα τα πιστεύω, τα παραδέχομαι, και ακόμα προσπαθώ να κάμω ας πούμε και ό,τι λέει το Ευαγγέλιο. Αυτό είναι πίστης, αλλά εισαγωγική πίστης.
00:27:29
Η βεβαία πίστης, είναι η πίστης η οποία φεύγει από αυτά τα όρια, και πλέον μπαίνει στα όρια της… της εμπειρίας. Δηλαδή ο άνθρωπος φυλάγοντας με ακρίβεια όλα αυτά τα οποία είπε ο Θεός, και μπαίνοντας στο χώρο των πειρασμών, πειραζόμενος ο άνθρωπος, και παραμένοντας απόλυτα πιστός εις τον Θεό, και ενώ η λογική του λέει ότι αυτό το πράμα δεν γίνεται, δια της λογικής, δεν μπορεί να γίνει αυτό το πράγμα, ή ξέρω ‘γω είσαι τρελός ας πούμε αν επιμένεις να γίνει αυτό, δεν στέκει, είναι παραφροσύνη, και ο άνθρωπος παραμένει πιστός, τότε εκεί ενεργεί ο Θεός ο οποίος ανατρέπει τους όρους της φύσεως και τους όρους της λογικής.
00:28:13
Εκεί έχομε την βεβαία πίστη. Όπως ο Πέτρος που περπάτησε πάνω στα κύματα. Έτσι, τρέλα. Πες του άλλου να περπατήσει πάνω στο νερό. Περπατά ο άνθρωπος πάνω στο νερό; Όχι. Μόνο αν είσαι ας πούμε από τούτο το… πως να πούμε, φελλός ξέρω ‘γω, ή κούφιο… κολοκύθι να πούμε. Τα κολοκύθια επιπλέουν έλεγε ένας δάσκαλος κάποτε σε μας.
00:28:32
Λοιπόν, αυτός περπάτησε. Λέει στο Χριστό, Κύριε να με διατάξεις να ‘ρθω κοντά σου πάνω στα κύματα. Ο Χριστός περπατούσε πάνω. Του λέει, έλα. Τρακ έπεσε μέσ’ το… θάλασσα, περπατούσε. Όσον λειτουργούσε η πίστης, ο Πέτρος περπατούσε. Μόλις έκαμε έτσι και είδε ότι έχει κύματα και θάλασσα πήγε από κάτω.
00:28:53
Και του λέει ο Χριστός, «Ὀλιγόπιστε! εἰς τί ἐδίστασας;» Βλέπετε, όταν λειτουργεί η πίστης παιδιά, η πίστης ανατρέπει τους νόμους της φύσεως. Από την ώρα που ο άνθρωπος φύγει από την πίστη και πιάσει τα δεδομένα, τα λογικά, όχι ότι η πίστης είναι εναντίον της λογικής, αλλά υπερβαίνει την λογική, είναι υπεράνω της λογικής. Δεν είναι παράλογος, είναι υπέρ λόγων, είναι υπέρλογος η πίστης.
00:29:18
Τότε πήγε από κάτω. Λοιπόν, ο άνθρωπος επιδέχεται το θαύμα στη ζωήν του, και τις ενέργειες του Θεού, όταν παραμένει πιστός εις τον Θεό και υπερβαίνει δια της πίστεως ακόμα και τους νόμους της φύσεως. Εκεί πράγματι λειτουργεί αυτή… αυτό το γεγονός της ενεργείας του Θεού. Εκεί έχομε τη βεβαία πίστη.
00:29:41
Εδώ όμως, εκτός από αυτήν την βέβαια πίστη που είναι απαραίτητη προϋπόθεσης να στηριχθεί σωστά ο γάμος, υπάρχει και άλλη έννοια του όρου αυτού που να έχουν και μεταξύ τους βεβαία πίστη. Δηλαδή ο ένας να πιστεύει τον άλλο. Αυτό δηλαδή… πως βγαίνει παιδιά; Πώς μπορείς να πιστεύεις στον άλλο άνθρωπο;
00:30:03
[απευθύνεται στο κοινό]
00:30:55
Το να πιστεύει παιδιά ο άνθρωπος τον άλλο άνθρωπο, για την σημερινή λογική είναι βλακεία. Δηλαδή… όταν έρχεται ο άλλος και σου λέει ξέρεις ας πούμε… αυτό το πράμα, και ιδίως όταν θέλει κάτι από σένα, ή τέλος πάντων εξαρτάται η ζωή σου απ’ αυτόν, άμα τον πιστεύεις μπορεί να θεωρηθείς και βλάκας. Μπορεί να πει κανείς ότι μη πιστεύεις σε οποιονδήποτε, εξέτασε να δούμε. Είναι αλήθεια άραγε αυτό που λέει; Έτσι είναι, ή μήπως λέει ψέματα; Μήπως είναι κανένας που θέλει να σε εκμεταλλευτεί, και σήμερα κυκλοφορεί αυτός ο όρος. Και εν μέρει, υπάρχει και ένα δίκιο δηλαδή. Έτσι δηλαδή κάπου ας πούμε… υπάρχουν και ανθρώπου που μας εκμεταλλεύονται ας πούμε. Επειδής τους πιστεύομε μας εκμεταλλεύονται. Και μπορεί να πουν μετά, κοίταξε το κορόιδο, επίστεψε. Του πείρα λεφτά, του πείρα πράματα ξέρω ‘γω.
00:31:50
Όμως παιδιά να σας πω κάτι. Καλύτερα να είμαστε τέτοια κορόιδα, παρά να γίνομε πονηροί άνθρωποι. Εγώ προτιμώ να ‘μαι κορόιδο πάντως, και είμαι πολλές φορές. Και με πήραν και χαμπάρι τώρα και στη Λεμεσό, αλλά…
[ακροατήριο γελά]
δεν με… δεν με πειράζει ας πούμε, προτιμώ να ‘μαι κορόιδο. Δεν θέλω να γίνω πονηρός άνθρωπος. Δηλαδή όταν βλέπω τον άλλον άνθρωπο, γιατί να σκέφτομαι πίσω από αυτά που λέει τι θέλει να πει αυτός ο άνθρωπος;
00:32:15
Γιατί να σκεφτώ αυτός ο άνθρωπος είναι διπλωμάτης, είναι πονηρός, είναι ψεύτης, είναι απατεώνας ή ξέρω ‘γω οτιδήποτε. Δεν είναι καλό πράγμα. Χαλούμε τον εαυτό μας έτσι. Είναι ξέρετε όπως…
00:32:29
Θυμάμαι κάποτε, έλεγε ένας γέροντας εκεί στο Άγιον Όρος, έλεγε πως ο άνθρωπος μπορεί να χαλάσει τον εαυτόν του. Και έλεγε ας πούμε ότι κοίταξε να δεις κάτι. Υπάρχουν κινήσεις στη μεταξύ μας ζωή, που είναι πολύ ωραίες κινήσεις και πολύ ευγενικές κινήσεις, και πολύ στοργικές κινήσεις, που όμως αυτές οι κινήσεις εάν τις δει ένας πονηρός άνθρωπος μπορεί να τις βγάλει ας πούμε οτιδήποτε θέλει.
00:33:02
Παραδείγματος χάρη. Έρχεται ένας άνθρωπος, πάει ένας άνθρωπος κάπου ας πούμε, και έχει ένα πρόβλημα. Και ο άλλος άνθρωπος από αγάπη τον αγκαλιάζει. Να τον στηρίξει, να τον βοηθήσει, να του δώσει ξέρω ‘γω… κοίταξε μη φοβάσαι ας πούμε, είμαστε δίπλα σου, ό,τι θέλεις, τον… [ασαφής] του άλλου ανθρώπου.
00:33:23
Εάν ο ανθρώπου που κάνει αυτή την κίνηση είναι καθαρός άνθρωπος, δεν έχει μέσα του πονηρία, δεν έχει μέσα του κακία, όλα αυτά τα κάμνει από μία αγαθή διάθεση και δεν σκέφτεται τίποτα. Εάν ο άλλος άνθρωπος όμως έχει συνηθίσει να αγγίζει του άλλου με πονηρό τρόπο, ή έφυγε ο νους του από το να βλέπει τον άλλο άνθρωπο ως πρόσωπο και τον βλέπει ως φύλο, αυτός είναι άνδρας αυτή είναι γυναίκα. Δεν είναι… ας πούμε δεν βλέπει τον άλλο ως ύπαρξη. Και αυτό συμβαίνει δυστυχώς, και είναι κάτι που καλλιεργείτε σήμερα στον τόπο μας. Όταν χαθεί η αγνότητα μες στην καρδιά του ανθρώπου, τότε ο άλλος δεν είναι ας πούμε ο αδερφός μου, η αδερφή μου, η φίλη μου, ο γνωστός μου, είναι γυναίκα, και ο άλλος είναι άντρας.
00:34:09
Όπως να πούμε μου ‘λεγε κάποιος γιατρός ας πούμε, λέει θα σταματήσω να γίνω από γιατρός. Λέω, τι θα κάμεις; Λέει, θα ανοίξω ένα γηροκομείο. Λέω, καλά γιατρός θα ανοίξει γηροκομείο; Μου λέει, αστειεύεσαι; Πενήντα λίρες το κομμάτι λέει. Δηλαδή τους γέρους τους έβλεπε σαν κομμάτια.
[ακροατήριο γελά]
00:34:29
Πενήντα λίρες το κομμάτι, πενήντα λίρες ο γέρος δηλαδή. Του λέω, τρελάθηκες ας πούμε. Βλέπεις τον άλλονε… δηλαδή συγνώμη δηλαδή. Καμιά φορά… Λέει, σήμερα δεν έχουμε δουλειές. Βρε μακάρι να πεινάσεις. Δηλαδή αντί να είσαι γιατρός και να λες μακάρι να κλήσεις το ιατρείο σου να μην έχεις αρρώστους βρε παιδί μου, και πούλα οτιδήποτε άλλα πράματα. Δηλαδή πρέπει να αρρωστούμε εμείς για να ζήσεις εσύ; Για να ξοφλήσεις τα χρέη σου ας πούμε; Και παρακαλείς τον Θεό να έχεις πελατεία; Δηλαδή να έχεις 50 αρρώστους… Ακούς κάτι γιατρούς, λέει, δόξα τω Θεώ λέει, έχομε πολλή δουλειά ας πούμε.
[ακροατήριο γελά]
Λέω και ‘γω… τέλος πάντων, καλά και το δόξα τω Θεώ αλλά… σαν να μην πάει ας πούμε. Δηλαδή να αρρωστά ο άλλος άνθρωπος στην καρδιά του για να κάνεις εσύ εγχειρήσεις ανοιχτής καρδίας, να πιάσεις 2000 λίρες; Καλύτερα να πεις ας πούμε, δυστυχώς οι άνθρωποι αρρωστούν, και δυστυχώς… ευτυχώς έχομε και μεις δουλειά.
[ακροατήριο γελά]
00:35:23
Όταν μάθεις να βλέπεις τον άλλον άνθρωπο έτσι, τότε ο άλλος δεν είναι πλέον ο άνθρωπος ο ασθενής, είναι ο πελάτης σου. Έχω πελάτες ας πούμε. Όπως πας να αγοράσεις ξέρω ‘γω μια μπογιά ας πούμε, ή πας στον κρεοπώλη και πάεις να πάρεις πράγματα, έτσι σε βλέπει και ο γιατρός έτσι σε βλέπει και ο γηροκόμος, μετά… Δηλαδή μαθαίνεις να βλέπεις τον άλλον άνθρωπο με κακό λογισμό.
00:35:45
Έλεγε αυτός ο γέροντας, καλά τέλος πάντων, εχάθηκαν όλα; Δηλαδή, δεν μπορείς ας πούμε ούτε και ενού ανθρώπου να του πεις ξέρω ‘γω να ζήσεις ας πούμε, ή να κάνεις μία χειραψία μαζί του ή να του πεις ότι υπάρχει… υπάρχει πλέον… είναι δυνατόν να υπάρχει και αγνή αγάπη. Δηλαδή όλες οι αγάπες πρέπει να ‘ναι δηλαδή σεξουαλικές, όλες πρέπει να καταλήγουν ας πούμε σε αυτά τα πράγματα; Δεν είναι δυνατόν να υπάρχει αγάπη που δεν είναι πονηρή; Ντε και καλά όλοι να μπούμε εκεί μέσα; Να… να… πώς να πούμε, να βάλομε όλες τις κινήσεις μας και όλες τις ενέργειές μας μέσα σε αυτόν τον κυκεώνα όλον; Εχάθηκε η αγνότητα; Εχάθηκε η δυνατότητα ας πούμε να υπάρχει κάτι το καθαρό μέσα σ’ αυτά τα πράματα;
00:36:26
Το ίδιο συμβαίνει… δηλαδή, όταν ο άνθρωπος μάθει παιδιά να έχει αυτή την καθαρή διάθεση μέσα σου, τότε κινείται πολύ ελεύθερα ας πούμε. Ούτε σκανδαλίζεται ας πούμε, ούτε βλέπει τίποτα, ούτε… ούτε έχει προβλήματα.
00:36:39
Ο γερο Ιάκωβος όταν περνούσε μια μέρα από την Αθήνα, έβλεπε δυο παιδιά να φιλιούνται και λέει, τι αγαπημένα λέει αδερφάκια που είναι αυτοί. Αυτοί φιλιόντουσαν γιατί ήταν ερωτευμένοι και ο γέροντας τίποτε, μια χαρά ας πούμε. Πολύ ωραία. Όλα ήταν ας πούμε για αυτόν καθαρά, ούτε καν σκανδαλίστηκε, και χαιρόταν που ήταν και οι άνθρωποι αγαπημένοι.
00:36:58
Και δεν κατέκριναν με αυτόν τον τρόπο κανέναν άνθρωπο. Εάν μέσα στο γάμο, σκεφτείτε μες το γάμο, ο άνθρωπος δεν αποβάλει την πονηριά, και κρατά το ρολόι και καρτερά την γυναίκα του με το ρολόι ας πούμε, και από το σχολείο μέχρι το σπίτι έχει 20 λεπτά, και εσύ έκαμες 25 να ρθεις, λέγε που είσαι τα υπόλοιπα 5,
[ακροατήριο γελά]
ε μα δεν είναι αυτά τα πράγματα. Αυτά τα πράγματα είναι άρρωστα. Ας πούμε δεν στέκουν. Ή η γυναίκα πήγε να φάει στο εστιατόριο και επειδή κοίταξε εκείνος την σερβιτόρα εκεί την… το γκαρσόνι, τι την κοιτάς αυτήν, κόντεψαν να διαλύσουν το τραπέζι ολόκληρο. Ε καλά κοίταξε. Ε καλά κοίταξε ας πούμε. Δηλαδή τι σημαίνει επειδή κοίταζε; Δηλαδή όποιος κοιτάζει πλέον, δηλαδή ντε και καλά κοιτάζεις με κακό τρόπο ας πούμε, δεν μπορεί να κοιτάξεις πλέον με έναν τρόπο καλόν; Εχάθηκε το… τα καλά τα βλέμματα; Όλα πλέον είναι διεστραμμένα διεφθαρμένα όλα καταλήγουν εκεί; Δεν έχει τίποτα το… το ίσο;
00:37:58
Είναι όλα αυτά συμπτώματα ξέρετε παιδιά είναι συμπτώματα. Παλιά οι άνθρωποι δεν ήταν έτσι νομίζω. Δεν ήταν έτσι οι άνθρωποι οι απλοί. Ήταν… ήταν απλοί άνθρωποι ας πούμε. Κάναν χρόνια αρραβωνιασμένοι και δεν αισθάνονταν καν ας πούμε τα πράματα. Τίποτα ας πούμε. Και δεν είχαν τέτοια προβλήματα, δεν ανησυχούσαν. Σήμερα μας τρώει το άγχος, μας τρώει η αγωνία – βέβαια εντάξει, συμβαίνουν και πολλά γύρω μας – αλλά και όλη η νοοτροπία, είναι… χαλά ο νους μας δηλαδή.
00:38:26
Αφού βλέπεις, δηλαδή βλέπεις καμιά φορά, και βλέπεις δηλαδή… και πως κοιτάζουν ας πούμε οι άνθρωποι. Κοντεύουν καμιά φορά να τουμπάρουν μες τους δρόμους [ασαφής] ας πούμε, πάει να οδηγήσει… θα βγει και από τον λαιμό του καμιά ώρα. Καλά ρε παιδί μου ας πούμε, εντάξει είδες δίπλα σου μια κοπέλα ας πούμε. Ντε και καλά να σκοτωθείς να σκοτώσεις και άλλους επειδή…
[ακροατήριο γελά]
τι ‘ναι τούτο πράμα ας πούμε δηλαδή. Και φαίνεται, δηλαδή του φαίνεται πάνω στο πρόσωπο αν τον δεις. Φαίνεται ότι ο τρόπος που κοιτάζει, δεν είναι καλός τρόπος δηλαδή, είναι τρόπος κακός.
00:38:59
Εχάθηκε η αθωότητα ας πούμε. Και από το βλέμμα του ανθρώπου, και από τις κινήσεις του. Για αυτό παιδιά η Εκκλησία ομιλεί πάντοτε περί της παρθενίας. Ο άνθρωπος [ασαφής] παρθένος δεν έχει αυτά τα προβλήματα. Διότι ο άνθρωπος παραμένει έξω από αυτήν την… τη γνώση αυτών των πραγμάτων τούτων. Γι’ αυτό οι παλιοί δίναν μεγάλη σημασία σε αυτή την κατάσταση, για αυτό και η Εκκλησία ομιλεί ότι οι άνθρωποι να φυλάγονται στη σωφροσύνη προ του γάμου τους. Γιατί διαφυλάττουν τον εαυτόν τους ακέραιον από αυτήν όλη την διαδικασία όλων αυτών των πραγμάτων.
00:39:36
[διακοπή ηχογράφησης]
00:39:39
… ο άλλος ας πούμε άνθρωπος, ο άνθρωπος, είναι το φύλο. Τι φύλον είναι; [ασαφής] γυναίκα. Και αρχίζουν να λειτουργούν μέσα του άλλως πως τα πράγματα, δυστυχώς. Αλλά και αν πούμε ακόμα ότι τέλος πάντων μπήκε εκεί μέσα ο άνθρωπος, μπορεί, μπορεί ο άνθρωπος με τη Χάρη του Θεού και όταν μάθει να αγωνιστεί στον εαυτό του, να βλέπει τα πράγματα με απλότητα. Να μην φοβάται. Το να φοβάσαι ας πούμε, το να φοβάσαι, και να νοιώθεις ανασφάλειες, ότι μήπως με κοροϊδεύει η γυναίκα μου, μήπως με απατά, μήπως με απατά ο άντρας μου, και να σε πιάνει… Γιατί, τι σε πιάνει αυτή η μανία ας πούμε;
00:40:18
Ωραία, σε απατά, εντάξει. Ας πούμε ότι…
[ακροατήριο γελά]
… εγώ δε λέω να σε απατά ας πούμε, αλλά ας πούμε σε απατά. Ε και τι έγινε ρε παιδί μου; Σε απατά ο άντρας σου ας πούμε. Καλά δηλαδή πρέπει να σκοτώνεστε κάθε νύχτα επειδή σε [απατά] ο άντρας σου; Δεν έχεις την δύναμη να πεις, εντάξει με απατάς ας πούμε, πηγαίνεις όπου θέλεις, μα δεν το ανέχομαι, δεν το… προσβάλλομαι.
00:40:41
Εάν ο άντρας σου ήταν γιος σου τι θα έκαμνες; Τι θα έκανες εάν ο άντρα σου ήταν γιος σου; Θα τον έδιωχνες από το σπίτι σου; Ε όχι! Ε καλά, επειδή είναι άντρας σου δηλαδή πρέπει να τον διώξεις; Δηλαδή επειδή δεν είναι γιος σου ας πούμε; Δηλαδή δεν καταλαβαίνεις ότι, το ότι θίγεσαι, και δεν τον ανέχεσαι είναι έλλειψη αγάπης; Ότι μέχρι τούδε η αγάπη σου δεν ήταν σωστή αγάπη; Δεν ήταν αυτή η αρχοντική αγάπη η οποία ας πούμε υπερβαίνει αυτά τα πράγματα αλλά ήταν αγάπη στηριγμένη στις ιδιοτέλειές μας, στις ανασφάλειές μας, στις μικρότητές μας.
00:41:17
Ίσα-ίσα, εγώ νομίζω παιδιά ότι, όταν ο άνθρωπος ας πούμε… και το λέω συχνά αυτό το πράμα… ξέρω ‘γω κάποιος ανακαλύπτει ξαφνικά ότι τον απατά η γυναίκα του. Του λέω είναι χρυσή ευκαιρία αυτή να αποδείξεις ότι αγαπάς σωστά τη γυναίκα σου, να σταθείς δίπλα της, με αρχοντιά, με αξιοπρέπεια, με ψυχραιμία, να βοηθήσεις τη σύζυγό σου να ξαναβρεί τον εαυτό της, να δεις το πρόβλημα της. Να κάτσεις να το κουβεντιάσεις όμορφα και αφήστε αυτές τις υστερίες και αυτές τις δήθεν ότι πληγώθηκες, και αυτά τα πληγώματα και αυτά τα πράγματα όλα τα… τα… τα τρελά και τα άρρωστα, να τα ξαπολήσεις, και να κάτσεις να δεις, είσαι κύριε αρχηγός του σπιτιού και είσαι κεφάλι του σπιτιού πως το λένε, και ο καραβοκύρης και όλα αυτά τα επίθετα που ήθελες να είσαι; Εάν είσαι, εδώ σε θέλω. Ο καλός καραβοκύρης στη φουρτούνα φαίνεται. Ε τι σημαίνει όταν πιάνει φουρτούνα θα πεταχτούμε στο… στη θάλασσα να μείνει το καράβι να πάει;
00:42:11
Ωραία, εντάξει, ανακάλυψες ότι η γυναίκα σου σε απατά. Ε τι σημαίνει τούτο πράμα; Κάτσε δες τα πράγματα όμορφα, ψύχραιμα, ήρεμα, με πολλή αγάπη, να δεις τι θα κάμεις. Από το να αρχίσεις να… να πίνεις φάρμακα να αυτοκτονήσεις, ή να την σκοτώσεις στο ξύλο, ή να βάλεις ντετέκτιβ να βρεις ποιος είναι ας πούμε ο άλλος, αυτά τα πράματα δεν… δεν στέκουν. Τι ωφελούν τούτα πράγματα; Κάτσε να δεις εσύ πώς βγήκε αυτή η ιστορία, θεώρησε τον εαυτό σου αρκετά υπεύθυνο γιατί να φτάσει η γυναίκα σου εκεί, αρκετά υπεύθυνο, ή μάλλον ακόμα ως απόλυτα ηθικών αυτουργών της καταστάσεως, γιατί συνήθως έτσι συμβαίνει, να σηκώσεις πάνω σου το βάρος του πταίσματος του αδερφού σου, της γυναίκας του, στην συγκεκριμένη περίπτωση, και να δεις τι θα κάμεις.
00:42:57
Να μην κάνομε ας πούμε σαν κάποιους γονείς ασύνετους, που δεν τολμά το παιδί να τους πει, ξέρεις παίρνω ναρκωτικά. Διότι μόλις το πει της μάνας του τραβά τα μαλλιά της, και αρχίζει να παίρνει τηλέφωνο όλες τις άμεσες ανάγκες που γράφουν ας πούμε αυτά, και ξέρω ‘γω «χαμόγελα και η ζωή είναι ωραία» και κάτι συνθήματα που κυκλοφορούν μες τους δρόμους… Που να της μιλήσεις εκεί, ξέρεις κυρία μου ας πούμε ο γιος σου παίρνει ναρκωτικά. Μα είναι αδύνατο, θα… θα… θα τρελαθεί, θα αυτοκτονήσει, δεν θα το βαστάξει. Μα άμα ξέρει το παιδί ότι εσύ δεν βαστάζεις τούτο πράγμα, πως θα σου το πει; Και πως θα το βοηθήσεις το παιδί του; Τον αφήνεις έτσι και χάνεται. Οποιοδήποτε πρόβλημα. Εάν και η σύζυγος σου αισθάνεται ότι εσύ τον άντρα δεν μπορείς να βαστάξεις πάνω σου αυτό το πρόβλημα, που υπάρχει, δεν θα μπορέσει ποτέ να βρεθεί λύσης.
00:43:44
Διότι ακριβώς μέχρι τώρα έχτισες όλο το οικοδόμημα του γάμου σου, σε πολύ αρρωστημένα πράματα. Όλα στηριγμένα εις το… εις το αρρωστημένο μας εγωισμό. Είναι πολύ εγωιστικά τα κίνητρα τελικά. Για αυτόν τον λόγο η Εκκλησία επιμένει ο άνθρωπος, πριν αγαπήσει τον άλλο άνθρωπο, την σύζυγό του ή τον σύζυγό της, να αγαπήσει πρώτα τον Θεό. Εάν αγαπήσει πρώτα τον Θεό, τότε χτίζεται αυτή η αγάπη πάνω στην τελεία αγάπη του Θεού. Και ο άνθρωπος αποκτά μιαν… μια γενναιότητα, μια μεγαλοψυχία.
00:44:21
Λέει εκεί στο Γεροντικό ο αββάς Παύλος ο Απλός, ο Θηβαίος ο Απλός, ο αββάς Παύλος, πήγε και βρήκε την γυναίκα του επ’ αυτοφώρω μαζί με έναν άλλο. Μόλις την είδε χαμογέλασε, καλά λέει δεν πειράζει λέει, συνεχίστε,
[ακροατήριο γελά]
και… πήγε εκεί πέρα λέει, τι σκοπό έχεις παιδί μου, θέλεις να μείνεις μαζί μου ή τέλος πάντων θέλεις να χωρίσομε; Λέει… ήθελε να πάει με τον άλλον, εντάξει ας πούμε, μείνετε σπίτι λέει εσείς, καθίστε σπίτι και εγώ θα πάω αλλού. Και έφυγε ας πούμε με μια αρχοντιά, και πήγε και έγινε μοναχός και είναι και μέγας άγιος. Ίσως [ασαφής] να γλυτώσει [ασαφής] ο άνθρωπος.
[ακροατήριο γελά]
Αλλά…
00:44:56
Εγώ γνώρισα ανθρώπους πραγματικά που αντιμετώπισαν αυτές τις καταστάσεις με πολλήν αρχοντιά, και αυτοί οι άνθρωποι εκέρδισαν πάρα πολλά ας πούμε. Κέρδισαν και τη γυναίκα τους κέρδισαν και την οικογένειά τους. Ενώ εκείνα τα αρρωστημένα τα πληγώματα όλα, αυτά είναι… είναι δηλαδή… είναι αποδείξεις ότι μέχρι τούδε δεν εχτίστηκε ο γάμος καλά.
00:45:20
Που να πιάσεις κείνα τα άλλα όλα, εκείνες τις ανακρίσεις που σας είπα πολλές φορές, εκείνες τις ανακρίσεις. Δηλαδή… τι να πει κανείς ας πούμε. Να έρχεται η γυναίκα και να λέει, ξέρεις, συγνώμη, έκαμα ένα λάθος. Να πέφτει στα πόδια του και να κλαίει ξέρεις έκαμα λάθος και δεν μπορώ να το βαστάξω άλλο, και έσκασα από το… από το κακό ας πούμε που έπεσα, και θέλω να σου το πω να εξομολογηθώ ας πούμε ότι έκαμα τούτο λάθος.
00:45:42
Και αντί να τη δεχτεί με αγάπη, με καλοσύνη, και να την στηρίξει, όπως κάμνει και ο Θεός κάθε φορά που εμείς αμαρτάνομε, αρχίζουν εκείνες οι φοβερές ανακρίσεις. Πότε το ‘καμες, που το ‘καμες, πόσες φορές το ‘καμες, πώς το ‘καμες, με ποιον το ‘καμες, και… και άντε τα ‘πε μια φορά, τα είπε και την άλλη ημέρα, τα ‘πε και την άλλη νύχτα, και την… μα συνέχεια συνέχεια συνέχεια συνέχεια συνέχεια, εκατό φορές την ημέρα, εκατό φορές την ημέρα να ρωτούν και ξανά και ξανά ξανά αναπαράσταση των γεγονότων ολοκλήρων. Μα τι χρειάζονται τούτα πράματα; Και του λες σταμάτα ρε παιδί μου, μα τι κάμνεις έτσι ας πούμε. Σταμάτα, γιατί επιμένεις;
00:46:15
Βλέπεις τον άνθρωπο συνετρίβηκε, έκαμε ένα λάθος, σου ‘πε το λάθος της, γιατί επιμένεις; Δεν μπορώ να το βαστάξω. Και τον ρωτάς, εσύ κύριε δεν έκαμες το ίδιο πράμα; Ήσουν μέχρι τώρα πιστός; Οι ποιο πολύ δεν είναι. Ε μα και εγώ έκαμα… Ε λοιπόν; Τι τούτο πράμα τώρα… εσύ τα ‘καμες τούτη δεν μπορεί να τα κάμει; Δηλαδή… αυτό το οποίο εσύ δεν μπορείς να βαστάξεις το ζητάς από τον άλλο; Ή έστω εσύ ήσουν πιστός, και έπεσε. Εντάξει, είναι… είναι μια αδυναμία, ένας αδύνατος άνθρωπος, είναι γυναίκα σου, έπεσε, εσύ πρέπει να την σκοτώσεις, να την διαλύσεις, διότι έπεσε; Που πάει δηλαδή τόσα χρόνια, τόσα χρόνια που της έλεγες ότι την αγαπάς και την λατρεύεις, τελικά αυτή η αγάπη δεν μπορεί να βαστάξει ένα λάθος; Τότε πως μπορεί να ονομαστεί αυτό αγάπη;
00:47:04
Αυτά παιδιά όλα, είναι τα συμπτώματα της κακής… του κακού οικοδομήματος, του κακού οικοδομήματος. Χτίζομε δυστυχώς πάνω σε κακά θεμέλια. Και αυτή η ειδωλοποίηση της οικογένειας… Βλέπεις ας πούμε, εγώ και η γυναίκα μου ας πούμε, εγώ και η γυναίκα μου, αυτά είναι τα μωρά μου ας πούμε, η γυναίκα μου και τα μωρά μου.
00:47:26
Κάμουν είδωλο την οικογένειά τους ας πούμε. Και… δηλαδή αυτό το πράμα το οποίο είναι σχετικό. Εντάξει βρε παιδί μου, και η γυναίκα σου και τα μωρά σου. Δε σου ‘πε κανείς ότι θα τα πιάσει, ούτε τη γυναίκα σου ούτε τα μωρά σου ας πούμε, να τα χαίρεσαι, καλά, μακάρι να ζήσουν, αλλά όχι και αυτή η ειδωλοποίηση όλη ας πούμε. Έχει κάτι πέρα τούτων ας πούμε. Ο σκοπός δεν είναι αυτός.
00:47:45
Ο σκοπός για να παντρευτείς, να… του ανθρώπου είναι να παντρευτεί να κάμει οικογένεια. Είπε και ο Αριστοτέλης, τι εστίν άνθρωπος; Λέει, πτηνόν άπτερο και δίποδο. Έπιασε έναν πετεινό, το ξεπουπούλιασε το κρατούσε από τον λαιμό και έλεγε, ιδού άνθρωπος.
[ακροατήριο γελά]
Δίποδο δεν είναι; Μάλιστα. Έχει φτερά; Όχι. Άρα είναι άνθρωπος.
[ακροατήριο γελά]
00:48:08
Ή ο σκοπός της ζωής ποιος είναι; Να παντρευτείς να κάμεις οικογένεια. Μα αυτός είναι ο σκοπός της ζωής μας; Να παντρευτώ να κάμω οικογένεια; Δηλαδή είμαστε όντα προορισμένα δηλαδή να κάνομε οικογένεια και… ε ωραία, άντε και δεν έκαμε οικογένεια. Δηλαδή τι έκαμα, δεν… απέτυχα το σκοπό της ζωής μου; Ή παντρεύτηκα, και για τον άλφα ή τον βήτα λόγο δεν μπόρεσα να συνεχίσω την οικογένειά μου. Διαλύθηκε, επέθανε, έγινε. Δηλαδή τι… τι σημαίνει αυτό το πράγμα; Ότι καταστράφηκα διαλύθηκα έγινα οτιδήποτε;
00:48:37
Αυτές οι γενικότητες παιδιά, αυτά τα πράγματα τα είδωλα, πρέπει να συντριβούν. Δεν υπάρχουν είδωλα. Ο Θεός εσύντριψε τα είδωλα. Δεν μπορούμε εμείς να δεχτούμε στη ζωή μας τίποτα τέτοιες ειδοποιήσεις. Ούτε της οικογένειας, ούτε… να μην πω άλλα πράματα, ούτε ιδεών, ούτε αξιών ούτε τίποτα. Σε μας το απόλυτο είναι ο Θεός, και η σχέση μας με τον Θεό. Τ’ άλλα όλα είναι πεπερασμένα, είναι περιορισμένα. Είναι πράγματα στη ζωή παρούσης ζωής.
00:49:08
Είναι τραγικότητα. Πεθαίνει κάποιος ας πούμε, και σε ρωτά, έρχεται ας πούμε – λείπουμε που θα το πω αυτό το πράμα παιδιά αλλά… Σας τα λέω αυτά τα πράγματα να τα ακούσετε από μένα που είμαι μοναχός και δεν είμαι παντρεμένος. Δεν ξέρω, μπορεί να σας τα πει και κανένας παντρεμένος άλλος, αλλά έρχεται ας πούμε, πέθανε ο άντρας της, η γυναίκα του. Και έρχεται κλαίει οδύρεται. Λέει, στην άλλη ζωή θα ‘με μαζί με τη γυναίκα μου; Το ερώτημα. Λες ρε παιδάκι μου ας πούμε… αυτό είναι το πρόβλημα; Αντί να ρωτήσεις, στην άλλη ζωή ας πούμε, θα ‘μαι με τον Χριστό, πρώτα. Θα ζούμε αιώνια μαζί με τον Θεό στην βασιλεία του; Δηλαδή αυτό θέλεις δηλαδή; Αυτό το οποίο τάζει ο Μωχάμετ. Ο Μωχάμετ τι έλεγε; Ας πούμε στην άλλη ζωή [ασαφής φράση] γυναίκες σας, γι’ αυτό αποχτήστε πολλές τώρα να μην τις βαρεθείτε στην άλλη ζωή, να ‘χετε πολλές, πολύ αιώνες, χαρέμια. Ε τι θέλετε σ’ αυτή τη ζωή; Τι σας αρέσει; Ό,τι σας αρέσει εδώ, θα το έχετε πιο πολύ τότε.
00:50:04
Αυτός ο υλιστικός τρόπος ζωής, εντάξει, ωραία καταλαβαίνω είναι αγάπη ας πούμε, θέλομε να ‘μαστε πάντα μαζί, ενωμένοι, αχώριστοι και στη ζωή και στον θάνατο. Ναι αλλά έχει και κάτι άλλο σε αυτό τον κόσμο, και υπάρχει και μια άλλη σχέσης, και μια άλλη αγάπη και την οποία ξεχάσαμε. Δεν συνέχει την καρδία μας ο Χριστός, ο Θεός, να πούμε άραγε ο άντρας μου είναι κοντά στο Θεό; Η ψυχή του είναι στη βασιλεία του Θεού; Θα είμαστε κοντά στον Θεό αιώνια; Και της απαντάς. Κοίταξε, το πρώτο πράγμα που… που θα έχομε στην άλλη ζωή, δεν είναι το να είμαστε με τον άντρα μας, θα ‘μαστε μαζί με τον Χριστό. Ναι, αλλά να ‘μαι και με άντρα μου; Ε να ‘σαι και με τον άντρα σου ρε παιδί μου, είναι και ο Χριστός εκεί ας πούμε. Καλά και ο Χριστός, αλλά ο άντρας μου;
[ακροατήριο γελά]
Ε να ‘ναι και ο άντρας σου κόρη μου, [ασαφής] να σε φέρομε εκεί και να κάνομε… τι θα γίνει δηλαδή.
00:51:04
Όλα αυτά όσο και να φαίνονται αγάπες, φλογέρες αγάπες, αυτό τα πράματα παιδιά δεν είναι υγιή πράγματα, δεν είναι υγιή πράγματα. Ενώ βλέπετε έχομε ας πούμε κάποια αντρόγυνα άγια, ο Άγιος Τιμόθεος και Αγία Μαύρα, εσταύρωσαν τον Τιμόθεο και η Μαύρα επήγε από κάτω και του λέει, πρόσεξε πολύ καλά μήπως και φοβηθείς και κατέβεις από τον σταυρό κάτω. Δεν είπε τον φοβόταν να ‘ρθει πίσω σπίτι της, αλλά η αγάπη του Χριστού υπερέβη την αγάπη του συζύγου της.
00:51:33
Μάρτυρες οι οποίοι παρέδιναν τα παιδιά τους εις το μαρτύριο, και ήταν διπλά, εκεί δίπλα από το παιδί της, όχι για να πει του παιδιού της φύγε από το μαρτύριο, όχι, μήπως και το παιδί φοβηθεί το μαρτύριο και αρνηθεί τον Χριστό. Και καλά, δεν ήταν μάνα αυτή; Δεν κινείτο φυσικά προς το παιδί της; Βέβαια. Αλλά η αγάπη του Χριστού υπερέβη την αγάπη του παιδιού της και έβλεπε την αγάπη του παιδιού της εντεταγμένη μες την αιώνια αγάπη του Χριστού. Δεν ήταν τρελοί οι μάρτυρες. Ούτε οι αυτοί όλοι οι άγιοι οι οποίοι εμψύχωναν ο ένας τον άλλο στο μαρτύριο, ήταν άνθρωποι που τους βαρέθηκαν τους εαυτούς τους και ήθελαν να τον ξεκάνει για να ζήσει μόνη της. Όχι. Αλλά ήταν εντεταγμένα όλα αυτά, και ο γάμος τους, και τα παιδιά τους, και οι δουλειές τους και τα πάντα, εντεταγμένα μέσα στην αιώνια σχέση μαζί με τον Θεό. Δεν ειδωλοποίησαν τη σχέση τους ούτε την οικογένειά τους παιδιά.
00:52:28
Δυστυχώς τέλειωσε η ώρα. Αυτή ακριβώς η έλλειψης στις βεβαίας πίστης, μεταξύ των ανθρώπων, όπως και όλα… όλα όσα βγαίνουν, είναι συμπτώματα αρρώστιας. Τουλάχιστον παιδιά να ξέρετε, και αν δεν… ξέρετε, και αν δεν μπορούμε να… να διορθώσομε μερικά κακά στραβά που έχομε, τότε και μόνο που ξέρομε ότι είναι στραβά καμιά φορά κάτι είναι.
00:53:00
Δηλαδή δεν παύομε να δικαιολογούμε. Κοίταξε, όταν τρώμε τον άλλο άνθρωπο με τη ζήλια μας, καλύτερα να πούμε ξέρεις εγώ είμαι ζηλιάρης, έχω το πάθος της ζήλιας δυστυχώς ας πούμε, και… δημιουργώ προβλήματα, παρά να νομίζομε ότι αυτό το πράμα είναι αγάπη.
00:53:16
Όταν νομίζομε ότι είναι αγάπη, δεν πρόκειται ποτέ να διορθωθούμε, ούτε να καταλάβομε ότι ξέρεις κάπου πρέπει να διορθωθώ, ότι κάτι δεν πάει καλά μέσα μου. Όπως κάποιος που είναι άρρωστος και δεν παραδέχεται ότι είναι άρρωστος, και αρχίζει η θεραπεία όχι μόνο από την ώρα που θα πάει στο γιατρό αλλά από την ώρα που θα πει ξέρεις είμαι άρρωστος, έχω πρόβλημα με την υγεία μου, και πρέπει να πάω στον γιατρό. Απ’ εκείνη την ώρα αρχίζει η πορεία της θεραπείας. Και σε αυτά τα πράγματα η πορεία της θεραπείας αρχίζει από την ώρα που καταλαβαίνεις ότι, κύριε, αυτό που κάμνεις δεν είναι αγάπη, είναι [ασαφής], είναι αρρωστημένα πράματα και έπεσες έξω. Κάμνεις πράγματα λάθος. Ενεργείς άρρωστα.
00:53:58
Οπόταν αφού το καταλάβει κανείς, και αφού το ξέρομε, τότε κάποια στιγμή μπορεί να το διορθώσομε κιόλας. Γι’ αυτό πρέπει να τα λέμε, γι’ αυτό πρέπει να τα μελετούμε, γι’ αυτό πρέπει να τα ξέρομε παιδιά. Να ξέρομε τουλάχιστον τι είναι η αληθής αγάπη, πιες είναι οι ενέργειές της, και πώς κτίζομε. Και αυτό είναι το μεγάλο… η μεγάλη επιτυχία και το μεγάλο γεγονός του γάμου. Ότι μέσα στο γάμο ο άνθρωπος ολοκληρώνεται όχι διότι έχει σεξουαλικές επαφές με τη γυναίκα του, αλλά ολοκληρώνεται διότι μέσα στο γάμο μαθαίνει να υπερβαίνει τον εαυτό του και να αγαπά τον άλλον άνθρωπο ως έκφρασης αληθής και ανιδιοτελούς αγάπης. Που αυτό είναι η έκφρασης του του ανθρώπου. Ο άνθρωπος δεν εκφράζεται ως σεξουαλικό ον αλλά εκφράζεται ως ον αγαπητικό ως ον ερωτικόν, το οποίο κινείται με αγάπη προς τον άλλον άνθρωπο. Αυτή είναι η αληθής έκφραση του ανθρώπου, για αυτό τον σκοπό ο γάμος μπορεί να είναι τόπος σωτηρίας και τόπος ολοκληρώσεως του ανθρώπου και για κανέναν άλλο λόγο.
00:55:01
[ανακοινώσεις, προσευχή και απόλυση]
Sofia Orthi 