Η Εκκλησία δίδει ως δώρο τη Χάρη του Αγίου Πνεύματος η οποία έρχεται σε μας και δεν αφορά αυτό το πράγμα μόνο την ψυχή μας αλλά αφορά όλο το είναι μας. Αγιάζεται δηλαδή ολόκληρος ο άνθρωπος, αγιάζεται η ψυχή μας και το σώμα μας και ο νους μας και η καρδιά μας και οι αισθήσεις μας και τα μέλη μας και οι νεφροί μας και η καρδιά μας όλα. (Περίπου 8000 λέξεις)
Λεπτομέρειες
Τίτλος: 1061 Ο αγιασμός του ανθρώπου από την Εκκλησία
Σειρά: Ομιλίες Στο Πανεπιστήμιο Κύπρου (Λευκωσία)
Ομιλητής: Μητροπολίτης Λεμεσού Αθανάσιος
Αρχείο: 1061_O_AGIASMOS_TOY_ANTHROPOY.mp3
Ηχογραφήθηκε: Δευτέρα, 25 Ιανουαρίου 1999
Διάρκεια: 61’30”
Επιλογές λήψης
Απευθείας: Αρχείο
Podcast: iTunes Spotify
Κείμενο
00:00:00
[Προσευχή]
00:00:38
Είχαμε μπει παιδιά την προηγούμενη φορά στη μελέτη του κειμένου του Αγίου Βαπτίσματος, του μυστηρίου, του καθεαυτού μυστηρίου του Αγίου Βαπτίσματος, και είχαμε πει όλα αυτά τα… τις ενέργειες του Αγίου Πνεύματος που δίδονται μέσα στο… μέσα στο νερό, το οποίο βέβαια εν συνεχεία δέχεται τον άνθρωπο βαπτιζόμενο και του δίδει… δίδει στον άνθρωπο όλες αυτές τις ενέργειες.
00:01:08
Μετά αφού τελειώσουν οι εκφωνήσεις του διακόνου, λέει εδώ η ακολουθία του μυστηρίου ότι, ο ιερέας προσεύχεται μυστικός, έχει μία προσευχή μεγάλη την οποία λέει ο ιερέας τη στιγμή που ο διάκονος λέει τις δικές σου αιτήσεις, ο ιερέας λέει μία προσευχή για τον εαυτόν του, και παρακαλεί τον Θεό να… να τον συγχωρέσει, να συγχωρέσει τις δικές του αμαρτίες, που έχει ως άνθρωπος, και να δώσει ώστε η αδυναμία η ανθρώπινη, η δική του, να μη γίνει εμπόδιο εις την Χάρη του Αγίου Πνεύματος, αλλά αντίθετα να συνεργήσει αυτή η Χάρις εις το προκείμενο μέγα μυστήριο και να μορφώσει τον Χριστό εις τον άνθρωπο ο οποίος βαφτίζεται, και να τον οικοδομήσει στο θεμέλιο των Αποστόλων, και να του φυτέψει σαν φύτευμα αληθείας την Αγίαν Καθολικήν Εκκλησίαν. Και εν συνεχεία ο άνθρωπος να προκόπτει η συνεργασία των εντολών του Θεού στην ευσέβεια, ώστε να δοξάζεται και το όνομα του Θεού, το όνομα της Αγίας Τριάδος.
00:02:25
Είναι μία προσευχή η οποία αφορά τον ιερέα βέβαια, αλλά δείχνει ότι… βλέπετε όπως συμβαίνει και στη Θεία Λειτουργία και σε όλα τα μυστήρια, έχομε αυτές τις δύο διαστάσεις, έχομε αυτές τις δύο διαστάσεις μέσα στην Εκκλησία, οι οποίες είναι η μια η προσωπική αδυναμία αυτού του ανθρώπου ο οποίος λειτουργεί το μυστήριο…
00:02:55
[παύση]
00:03:04
… ναι, μην έχετε περιέργεια,
[ακροατήριο γελά]
μετά θα μάθετε τι… τι είναι.
00:03:15
Είναι λοιπόν το πρόσωπο, ο ιερέας, ο όποιος τελεί το μυστήριο, και από την άλλη είναι η Χάρις του Αγίου Πνεύματος η οποία ενεργεί και εδίδει την εγκυρότητα στις ενέργειες της Εκκλησίας, στις ενέργειες της ιεροσύνης.
00:03:34
Και αυτό είναι πολύ βασικό μέσα στην Εκκλησία μας, στην Ορθόδοξη Εκκλησία, το οποίο πρέπει να γνωρίζομε, ότι η Εκκλησία σαφώς ξεχωρίζει αυτά τα δύο πράγματα. Άλλο πράγμα είναι ο άνθρωπος και άλλο πράγμα είναι η Εκκλησία. Ο άνθρωπος εδώ, ο άνθρωπος ιερέας εδώ, προσεύχεται και ομολογεί ενώπιον του Θεού τη δική του αδυναμία, τα δικά του πάθη, την δίκη του ας πούμε ανθρώπινη ταλαιπωρία. Και παρακαλεί τον Θεό ώστε να μη γίνουν αιτία τα πάθη του και οι αμαρτίες του να εμποδιστεί η Χάρις του Αγίου Πνεύματος.
00:04:15
Και από την άλλη προχωρεί εις την… εις την ενέργεια του μυστηρίου πιστεύοντας και γνωρίζοντας ότι ο Θεός είναι ο ενεργών τα πάντα, και όχι ο άνθρωπος. Αυτό γίνεται σε κάθε μυστήριο, σε κάθε ενέργεια της Εκκλησίας, δηλαδή έχομε μία προσευχή η οποία αφορά των λειτουργών της Εκκλησίας, και μετά έχομε τις ευχές της Εκκλησίας οι οποίες είναι ανεξάρτητες από την ποιότητα αυτού που ενεργεί το μυστήριο.
00:04:48
Διότι υπάρχει αυτή η αντίληψης, πολλές φορές, και κυρίως… κυρίως οι αιρετικοί, οι αιρετικοί οι οποίοι προέρχονται από Προτεσταντικές παραφυάδες, είναι αυτοί οι οποίοι χτυπούν την Εκκλησία, την Ορθόδοξη Εκκλησία, έχοντας σαν βασικό επιχείρημα τις πολλές αδυναμίες που φαίνονται ανθρωπίνως μέσα στο σώμα της Εκκλησίας.
00:05:16
Είτε αυτές οι αδυναμίες αφορούν τους κληρικούς, είτε αφορούν ακόμα τον πιστό λαό της Εκκλησίας. Δηλαδή λένε παραδείγματος χάρη, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά λένε, πως είναι δυνατόν η Εκκλησία σας να είναι ορθή Εκκλησία τη στιγμή που εσείς έχετε τόσα σκάνδαλα, οι Χριστιανοί Ορθόδοξοι χωρίζονται, σκοτώνονται, γέμισαν οι φυλακές από Ορθοδόξους Χριστιανούς, είναι κλέφτες, ψεύτες ας πούμε, το ίδιο και οι παπάδες σας οι δεσποτάδες σας το ίδιο πράγμα είναι, άρα λοιπόν δεν είστε σωστή Εκκλησία. Διότι ο Χριστός λέει, ότι από τους καρπούς τους θα τους καταλάβετε. Αφού οι καρποί σας λοιπόν δεν είναι καλοί, άρα, και η Εκκλησία την οποία έχετε δεν είναι καλή, δεν είναι γνήσια Εκκλησία του Χριστού.
00:06:04
Βέβαια άμα ακούσει κανείς έτσι απλώς το θέμα, μπορεί κάπως να σκανδαλιστεί. Να πει ότι, κοίταξε, πράγματι, ενώ εμείς, λένε βέβαια, ενώ εμείς, δεν έχομε αυτά τα πράγματα. Οι μάρτυρες του Ιεχωβά είναι πάντοτε ας πούμε χαμογελαστοί, καλοί άνθρωποι, ευγενικότατοι, φρεσκοχτενισμένοι ας πούμε, φρεσκοπλυμένοι, με καλούς τρόπους, είναι στις συναθροίσεις τους δεν είναι σαν και ‘μας που ξέρω ‘γω γίνεται χάβρα πολλές φορές η Εκκλησία, είναι πολύ ευγενικοί άνθρωποι. Και κάνουν και καλά έργα. Τραγουδούν…
[ακροατήριο γελά]
Άμα πάτε στις συναθροίσεις… εγώ πήγαινα από μικρός διότι ένα διάστημα… δεν ήξερα τι μου γινόταν, οπόταν πήγαινα και στη… πήγαινα και σε αυτούς. Ναι, ξέρετε είναι μία βιτρίνα παιδιά, πράγματι είναι μια βιτρίνα. Έχουν μια βιτρίνα. Δηλαδή λες, μα τι καλοί άνθρωποι που είναι, κοίταξε τι καλοί άνθρωποι που είναι.
00:07:06
Όμως το ερώτημα είναι ότι η Εκκλησία στέκει πάνω στην ηθική ποιότητα των μελών της; Δηλαδή, εμείς σώζομε την Εκκλησία, εμείς αγιάζομε την Εκκλησία; Δηλαδή αν εμείς είμαστε άγιοι, αγιάζομε την Εκκλησία με τη δική μας αγιότητα ή η Εκκλησία αγιάζει μας; Η Εκκλησία είναι αγία, η Εκκλησία είναι η νύφη του Χριστού, είναι το σώμα του Χριστού, είναι αγία, και η Εκκλησία αγιάζει τον άνθρωπο. Δεν είναι ο άνθρωπος που αγιάζει την Εκκλησία. Εμείς ξέρομε και ομολογούμε και δεν το κρύβομε, ότι είμαστε άνθρωποι αδύνατοι, με πολλές αδυναμίες, με πολλά πάθη, με πολλές αμαρτίες, πάρα πολλά πράγματα τέτοια.
00:07:49
Τώρα να πιστέψω ή… ότι ξέρω ‘γω μες στους αιρετικούς δεν υπάρχουν αδυναμίες; [ασαφής φράση] Δεν είναι ίδιοι άνθρωποι όπως εμείς; Τι διαφορά έχουν; Είμαστε όλοι άνθρωποι. Ποιος μπορεί να καυχηθεί ότι είναι τέλειος, είναι αλάνθαστος; Το να κρύβομε τις αδυναμίες μας και να εμφανίζομε μία βιτρίνα άλλη αυτό δεν είναι Ορθόδοξο.
00:08:13
Δεν σας κάνει εντύπωση παιδιά ότι και στις πράξεις των Αποστόλων ακόμα, και στο Γεροντικό άμα διαβάσετε βίους αγίων και το Γεροντικό, τα βιβλία των αγίων θα δείτε ότι οι άγιοι έγραφαν τα πράγματα όπως ήταν. Και στις πράξεις των Αποστόλων οι ίδιοι οι Απόστολοι περιγράφουν μέσα πράγματα τα οποία ήταν υποτιμητικά για την Εκκλησία. Και το Ευαγγέλιο, λέει ας πούμε εκεί το Ευαγγέλιο για τον Ιούδα, ότι ήταν κλέπτης λέει, ότι είχε το… είχε το ταμείο, και είπε μία κουβέντα για εκείνη τη γυναίκα που άλειψε τα πόδια του Χριστού με το μύρο, και λέει ο Ιωάννης ο Θεολόγος, το είπε αυτό λέει όχι διότι τον ένοιαζε για τους φτωχούς αλλά γιατί ήταν κλέφτης και έκλεβε τα χρήματα. Δηλαδή φανταστείτε, μες στις 12 μαθητές, αυτοί βάζαν τα λεφτά τους ας πούμε… είχα έναν να τους φυλάει τα λεφτά και τους τα έκλεβε, τους τα ‘τρωγε. Φανταστείτε τι… τι ποιότητα υπήρχε.
00:09:07
Και την ώρα που ο Χριστός μιλούσε για το Πάθος, λίγες μέρες πριν το Πάθος, τότε αυτοί οι δύο οι πρώτοι, ο Ιάκωβος και ο Ιωάννης, επιάσαν’ τη μάνα τους που ήταν συγγένισσα του Χριστού, και την βάλανε μπροστά εκεί να πάει να πει του Χριστού ότι κοίταξε, τώρα που θα γίνεις βασιλιάς, να πεις να κάτσουν αυτοί δεξιά σου και αριστερά σου, οι δυο, οι πρώτοι. Δηλαδή πράγματα ας πούμε ανθρώπινα, αυτά που κάμνομε και εμείς, έτσι; Να βάλομε μέσα, μέχρι και στον παράδεισο.
[ακροατήριο γελά]
Μέχρι και εκεί πηγαίνει η μάνα μπροστά να τακτοποιήσει τις θέσεις.
00:09:47
Και όπως τα λέει το Ευαγγέλιο. Οι πράξεις των Αποστόλων συνέχεια. Σκάνδαλα, αδυναμίες, αντεγκλήσεις μεταξύ τον Χριστιανών, μεταξύ των Αποστόλων, μεταξύ των Αποστόλων διαφωνίες, και τα περιγράφει, δεν τα κρύβουν. Γιατί δεν τα κρύβει; Ακριβώς διότι η Εκκλησία δεν στέκει πάνω εις την υποτιθέμενη ηθικήν τελειότητα των μελών της. Αλλά στέκει εφ’ εαυτού της η Εκκλησίας, πάνω στην αγιότητα την οποία της δίνει το Πνεύμα το Άγιο, και εν συνεχεία η Εκκλησία αγιάζει τον κόσμο. Φανταστείτε λοιπόν ένα νοσοκομείο το οποίο μέσα στο νοσοκομείο να λέει αυτό το νοσοκομείο είναι τόσο καλό που δεν έχει κανέναν άρρωστο, είναι όλοι οι άρρωστοι υγιείς.
00:10:33
Είχαμε ένα γεροντάκι στο Άγιον Όρος, ο γερο Δημόκλητος στη Νέα Σκήτη. Αυτός ήταν βοηθός νοσοκόμος στο δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Και ήταν τόσο περίφημο πρόσωπο στο Άγιον Όρος που λεγόταν ο γερο Δημόκλητος ο γιατρός, ο γιατρός. Όταν του… εντωμεταξύ δεν… ήταν σε μία εποχή ας πούμε που έλαμπε εις το Άγιον Όρος τότε που ήταν οι μοναχοί… ήταν… δεν είχε ας πούμε έτσι πολλούς μορφωμένους, μετά από τη δεκαετία του ‘75 ‘80 το Άγιον Όρος γέμισε και είχε μπορεί και 30 40 γιατρούς. Είχε πάρα πολλούς γιατρούς, μέχρι και καθηγητές Πανεπιστημίου ιατρικής που είναι μοναχοί. Οπόταν τέλος πάντων ο παππούς αισθανόταν λίγο δύσκολα, διότι οι ιατρική μέθοδοί του ήταν λίγο απαρχαιωμένες. Οπόταν όταν του έλεγες καμιά φορά, μάλλον όταν διηγόταν ας πούμε ότι πόσο καλός γιατρός ήταν έλεγε, εγώ λέει τον μακαρίτη τον γερο Νέστορα εγώ τον… τον θεράπευσα, τον μακαρίτη τον άλλο… ο άλλος μακαρίτης…
[ακροατήριο γελά]
Όλους τους μακαρίτες τους είχε ταχτοποιήσει… ένα ζωντανό δεν είχε.
[ακροατήριο γελά]
00:11:50
Θέλω να πω ότι αφού η Εκκλησία είναι νοσοκομείο, είναι νοσοκομείο η Εκκλησία, η οποία θεραπεύει τον άνθρωπο, τότε δηλαδή τι θα… θα καυχηθεί ένα νοσοκομείο; Ότι στο νοσοκομείο το δικό μας είναι όλοι ας πούμε τέλειοι; Τι νοσοκομείο είναι τούτο; Εμείς θέλομε νοσοκομείο που να ‘χει αρρώστους μέσα. Να έχει αρρώστους, να ‘χει ετοιμοθάνατους, να ‘χει ξέρω ‘γω όλα αυτά τα πράματα το οποίον αποδεικνύει το νοσοκομείο αυτό ότι, αυτούς τους ετοιμοθάνατους όλους τους θεραπεύει, και τους περιθάλπει και τους συντηρεί και τους κράτα, δε τους πετάζει έξω γιατί να πεθάνουν, επειδή είναι καταδικασμένοι εις θάνατον άρα τους αποκόπτει τους πετάσει. Όχι, του κρατεί και τους συντηρεί. Δεν κρίνεται δηλαδή το νοσοκομείο από το πλήθος των αρρώστων. Ίσα-ίσα, όσο πιο πολλούς αρρώστους έχει μέσα, τόσο πιο πολύ καλό νοσοκομείο θεωρείται. Ενώ άμα δεν πάει κανένας στο νοσοκομείο, είναι όλοι νοσοκόμες και γιατροί, και αρρώστους στα κρεβάτια δεν έχει, ε τότε λες κάτι συμβαίνει εδώ ας πούμε, μήπως είναι τίποτα άλλο, δεν είναι νοσοκομείο.
00:12:51
Για αυτόν το λόγο πρέπει να το ξέρετε γιατί… αφού είμαστε μέλη της Εκκλησίας, και ζούμε σ’ αυτό τον κόσμο, όχι μόνο από τους αιρετικούς θα ακούμε συνεχώς αυτές τις προκλήσεις οι οποίες τέλος πάντων μας… θέλουν να μας ταπεινώσουν, ότι εμείς είμαστε ξέρω ‘γω εξευτελισμένοι ανθρωπίνως, αλλά και δόξα τω Θεώ είμαστε τόσο ζωντανός οργανισμός που κάθε λίγον γίνεται και ένα… μία φασαρία μες στην Εκκλησία ας πούμε, οπόταν βλέπετε το ένα μετά το άλλο διαδέχονται τα… οι αδυναμίες, τα σκάνδαλα ξέρω ‘γω, και ερχόμαστε, στεκόμαστε αντιμέτωποι με το ερώτημα αυτό το οποίον θέτει και η ίδια συνείδησής μας καμιά φορά. Τι γίνεται, λένε οι άνθρωποι, εάν αυτοί που είναι άνθρωποι της Εκκλησίας ενεργούν κατά αυτόν τον τρόπον, τότε εμείς τι να πούμε πλέον; Εμείς τι θα κάνομε; Άρα… άρα δεν έχει τίποτα. Δεν στέκουν, είναι όλα ψέματα. Βέβαια αυτά είναι πρόχειρες απαντήσεις, δεν είναι έτσι, το θέμα είναι ότι πρέπει να ξέρομε ότι μέσα στην Εκκλησία υπάρχει αυτή η ανθρώπινη κατάστασης.
00:14:01
Και εφόσον η Εκκλησία αποτελείται από ένα σύνολο ανθρώπων, άρα πάντοτε υπήρχαν, υπάρχουν, και θα υπάρχουν, οι ανθρώπινες ατέλειες, αλλά η Εκκλησία παραμένει αμέτοχος των ανθρωπίνων κακιών και των ανθρωπίνων παθών.
00:14:17
Γι’ αυτόν τον λόγον, και όταν… όταν και ο ιερέας ακόμα θέλει να προχωρήσει στην ενέργεια των μυστηρίων, τότε θεωρεί υποχρέωση, καθήκον, να παρακαλέσει τον Θεόν για τον εαυτόν του πρώτα. Όπως λέμε και στη Θεία Λειτουργία, «ὑπὲρ τῶν ἡμετέρων ἁμαρτημάτων καὶ τῶν τοῦ λαοῦ ἀγνοημάτων». Δηλαδή πρώτα παρακαλούμε για τις δικές μας αμαρτίες που είναι πάρα πολλές, και εν συνεχεία προχωρούμε να κάνομε το έργο αυτό το οποίο ο Θεός μας έταξε με τη Χάρη του Αγίου Πνεύματος.
00:14:49
Και αφού λοιπόν τελειώσει αυτή η προσευχή, τότε προχωρά κανονικά πλέον όπως λέει εδώ η ακολουθία του Αγίου Βαπτίσματος, λέγει την ευχή την πιο κάτω, «μεγαλοφώνως καὶ μετὰ φόβου Θεοῦ καὶ ἐξ ὅλης ψυχῆς καὶ συντετριμμένης καρδίας». Δηλαδή λέει την προσευχή η οποία πλέον στέκει και είναι εδρασμένη πάνω στην Χάρη της ιερωσύνης, και όχι πάνω στη δική του αγιότητα, μετά φόβου Θεού, μεγαλοφώνως να ακούνε οι άνθρωποι, και εξ όλης της ψυχής και συντετριμμένης καρδίας. Βλέπετε πως προσεύχεται ένας άνθρωπος; Δηλαδή αυτά είναι τα γνωρίσματα της προσευχής.
00:15:38
Όταν προσευχόμαστε, έχομε φόβο Θεού. Δηλαδή όταν λέμε φόβο Θεού παιδιά δεν εννοούμε ότι φοβόμαστε τον Θεόν όπως φοβόμαστε ένα… κλέφτη ας πούμε ή φοβάστε ξέρω ‘γω μη μας τιμωρήσει. Ο φόβος του Θεού, και όταν λέμε στην Εκκλησία «Μετὰ φόβου Θεοῦ», ή να έχομε φόβο Θεού, «ἀρχὴ σοφίας φόβος Κυρίου» και τα λοιπά, ο φόβος του Θεού στην πνευματική ζωή είναι… η αίσθησης, η αίσθησης, του ίδιου του Θεού, η οποία αίσθησης δημιουργεί μες την ψυχή του ανθρώπου την πραγματικότητα της υπάρξεως του Θεού, όπως είναι. Δεν φοβόμαστε τον Θεόν, δεν τρέμομε, δεν δειλιάζομε μπροστά στον Θεό, αλλά ξέρομε, αισθανόμαστε μέσα μας, ότι σ’ αυτόν που μιλούμε, αυτός που είναι μαζί ενώπιόν μας, και απευθύνομε σε αυτόν τέλος πάντων πέντε λόγια, αυτός είναι ο Θεός ο οποίος διήκει την χτίση ολόκληρη.
00:16:43
Και… δεν ξέρω πώς μπορώ να σας δώσω να το καταλάβετε αλλά όταν… όταν η ψυχή του ανθρώπου έρθει σ’ αυτή την αίσθηση του Θεού, τότε συμβαίνουν δύο πράγματα ταυτόχρονα και παράδοξα. Από τη μια ο άνθρωπος θλίβεται, γιατί αισθάνεται το πόσο απέχει από τον Θεό, και από την άλλη πάλι, θλιβόμενος όπως λέει και ο γερο Παΐσιος, αισθάνεται μια γλυκιά παρηγορία, ένα γλυκό πόνο μες στην καρδία του, γιατί ταυτόχρονα αισθάνεται ότι αυτός ο Θεός, ο οποίος είναι τόσο ας πούμε απέραντος και τόσον δυνατός, τόσον τέλειος, τόσο γεμάτος αγάπη, αγάπα τον άνθρωπο σαν πατέρας του. Και είναι… είναι πατέρας μας, είναι όντως πατέρας μας ο Θεός, και εμείς είμαστε τέκνα του Θεού, είμαστε παιδιά του Θεού. Και αυτή η αίσθησης είναι αυτό που λέμε φόβος Κυρίου. Δηλαδή ούτε… α ο Θεός είναι πατέρας μας και κάμνομε ό,τι θέλομε, όπως τα άταχτα παιδιά που ξέρω ‘γω μπαίνουν σπίτι τους και πετάσουν τις κλάτσες τους και τα παπούτσια τους έτσι; Αλλά ούτε από την άλλη να τρέμομε, να μας πιάνει ψυχολογικός φόβος και να μην αισθανόμαστε άνετα γιατί πρέπει να φοβόμαστε τον Θεό.
00:18:03
Και πρέπει να ξέρετε ότι και μέσα στην Εκκλησία, πολλές… πολλά πράγματα τα οποία λέγονται, δεν είναι όπως εννοούμε εμείς σήμερα. Έχουν έναν άλλο νόημα, όπως εδώ το νόημα του φόβο, ή το νόημα του «δούλος Θεού» έτσι; Όταν λέμε δούλος του Θεού, τι σημαίνει δούλος; Είμαστε δούλοι; Δεν θέλομε να ‘μαστε δούλοι, αλλά δεν είναι ότι είμαστε δούλοι του Θεού, αλλά είμαστε τέκνα του Θεού και η δουλεία στον Θεό είναι αυτή η οποία μας οδηγεί στο να αισθανόμαστε και να είμαστε πραγματικά τέκνα του Θεού. Αυτό θα το δούμε λίγο αργότερα.
00:18:37
Αρχίζει λοιπόν μία ευχή εδώ παιδιά η οποία είναι πολύ σημαντική και πολύ ωραία, η οποία έχει σαν πρόλογο το εξής. Είναι ένας… ένας έπαινος, ας το πω έτσι, μία δοξολογία του Θεού, και διηγείται όλα τα στοιχεία της δημιουργίας. Δηλαδή ότι ο Θεός είναι μέγας και είναι θαυμαστά τα έργα του, και κανένας λόγος δεν μπορεί να είναι ικανός να διηγηθεί θα μεγαλεία του Θεού, ότι εκ του μη όντως έκαμε τα πάντα, ότι με την δύναμη του συνέχει την χτίση και διήκει τον κόσμο, ότι εσυνάρμοσε την χτίσιν και έδωσε τους καιρούς και της εποχές, και είναι ενώπιον του Θεού, τρέμουν οι δυνάμεις, τον υμνεί ο ήλιος, η σελήνη, τα άστρα, το φως, η άβυσσοι, οι πηγές, ότι εξέτειναν τον ουρανό σαν δέρμα, σαν ένα μεγάλο δέρμα τρόπον τινά όπως τον καταλάβαιναν οι άνθρωποι, και εστερέωσε την γη πάνω στα νερά και περιτοίχισε την θάλασσα με τον άμμο, και ότι έδωκε τον αέρα να κινείται κανονικά εις υγείαν, και τις δυνάμεις των αγγέλων, των αρχαγγέλων, των Σεραφείμ, των Χερουβείμ, τα οποία υπηρετούν και δοξολογούν τον Θεόν, και ότι αυτός ο Θεός ο οποίος διηγείται εδώ, ο οποίος είναι απερίγραπτος, είναι άναρχος, είναι ανέκφραστος, ήρθε στην γη και έλαβε μορφήν δούλου, και έγινεν με μας κατά πάντα ομοίως, και λέει ένα ωραίο λόγο εδώ η ευχή παιδιά, και σας συνιστώ να αγοράσετε να βρείτε αυτή την ακολουθία του βαπτίσματος να τη διαβάσετε να την μελετήσετε να δείτε πόσον ωραία πράματα ποσόν… πόσο σπουδαίο πράγμα είναι, και για να καταλάβετε με το πόσα… πόσο πλούσιους η Εκκλησία μας έκαμε όταν μας εβάπτισε.
00:20:38
Και να καταλάβομε από την άλλη πόσο φτωχοί είμαστε σήμερα που το μόνο που μας νοιάζει στο βάπτισμα είναι το βίντεο, και τίποτα άλλο. Και βλέπει κανείς κάτι χαμόγελα ας πούμε… Έτυχε να δω τελευταία… κάπου ήμουν, και επειδή εγώ δεν πάω σε βαπτίσεις τέλος πάντων, κάποιος συγγενής μου λέει να σου δείξομε την ταινία που βαφτίσαμε το παιδάκι μας, κάποιο συγγενικό μου μωρό. Ε λέω δείξε μου να δω και εγώ τι έγινε. Είδα εκεί όλη την τραγωδία του βαπτίσματος.
[ακροατήριο γελά]
00:21:16
[παύση]
00:21:20
Τι να πούμε ρε παιδί μου. Πραγματικά είναι… μία αηδία ας πούμε το… το πως είμαστε δηλαδή, το τι γίνεται και το τι κάμνομε. Έβλεπες τον καημένο τον ιερέα εκεί να προσεύχεται να λέει όλα αυτά πράγματα, και όλοι κοίταζαν στο βίντεο. Χαμόγελα απ’ εδώ χαμόγελα από εκεί, τραγικότητα η οποία δεν ξέρομε… πραγματικά διερωτάται κανείς, άραγε τούτα πράγματα έχουν… έχουν διόρθωση; Μπορεί να τα διορθώσει κανένας; Πώς να τα διορθώσεις; Ποιος τολμά τώρα… πες τώρα της… [ασαφής] πώς τη λένε εκεί… αυτής μη βγάλει βίντεο. Θα σου βγάλει τα μάτια σου. Που να… τολμήσεις να πεις τέτοια πράγματα. Ή να πεις στο γάμο να μην γίνει αυτή η φασαρία όλη.
00:22:09
Τέλος πάντων, τουλάχιστον παιδιά εσείς είστε καλλιεργημένα παιδιά, μορφωμένα παιδιά. Όταν πάτε να παντρευτείτε, να βαπτίσετε τα παιδιά σας, προσέχετε. Εντάξει δεν λέω ας πούμε… αν θέλετε να βγάλετε μία ταινία αναμνηστική ας βγει μ’ έναν τρόπο σεμνό όμως, έτσι να μην είναι το κέντρο του βάρους η ταινία αλλά το κέντρο του βάρους να ‘ναι το μυστήριο. Καλά, το καταλαβαίνω, ότι μπορεί εις ανάμνηση να χρειάζεται κανείς… καλόν είναι, εντάξει αφού υπάρχουν τα μέσα, αλλά με ένα τρόπο διακριτικό, διακριτικό να μην είναι ας πούμε… το κέντρο του μυστηρίου να ‘ναι το μηχάνημα εκείνο.
00:22:42
Λοιπόν, λέει εδώ ότι… αυτός ο Θεός ο οποίος έκανε πάντα και διοικεί την κτίσιν…
[απευθύνεται στο κοινό]
00:23:13
Λοιπόν, αυτός ο Θεός λέει,
«οὐ γὰρ ἔφερες, Δέσποτα, διὰ σπλάγχνα ἐλέους σου, θεᾶσθαι ὑπὸ τοῦ διαβόλου τυραννούμενον τὸ γένος τῶν ἀνθρώπων, ἀλλ’ ἦλθες καὶ ἔσωσας ἡμᾶς».
Αναφέρεται στο Θεό λοιπόν και λέει ότι, εσύ ο οποίος έκαμε όλη αυτήν την δημιουργία, όλα αυτά τα μεγαλεία,
«οὐ γὰρ ἔφερες, Δέσποτα, διὰ σπλάγχνα ἐλέους σου, θεᾶσθαι ὑπὸ τοῦ διαβόλου τυραννούμενον τὸ γένος τῶν ἀνθρώπων».
Δηλαδή δεν μπορούσες, δεν… ήταν κάτι ενώ μπορείς να κάμεις τα πάντα, είσαι παντοδύναμος, εντούτοις δεν μπορούσες να ανεχθείς τρόπο τινά, δεν μπορούσες να υποφέρεις, δεν μπορούσε να αποφέρεις, να υποφέρεις – για ποιο λόγο δεν μπορούσες να αποφέρεις; Δια σπλάχνα έλεος σου. Διότι έχεις σπλάχνα ελέους, έχεις τέτοια καρδιά ας το πούμε έτσι, τέτοια καρδιά γεμάτη έλεος και γεμάτη αγάπη, που αυτή η θεϊκή σου καρδιά δεν μπορούσε να βλέπει, δεν μπορούσε να ανεχθεί να βλέπει «θεᾶσθαι ὑπὸ τοῦ διαβόλου τυραννούμενον τὸ γένος τῶν ἀνθρώπων». Δεν μπορούσε να βλέπει να τυραννιέται το γένος των ανθρώπων από τον διάβολο, αλλά ήρθες και έσωσας ημάς. Αλλά ήρθες και μας έσωσες.
00:24:35
Ξέρετε ότι αυτές οι ευχές οι οποίες εγράφησαν με το Πνεύμα το Άγιον, και γράφτηκαν σαν… σαν το ξεχείλισμα αυτής της καρδιάς των αγίων, ακριβώς μιλούν με έναν πολύ έτσι συνταραχτικόν τρόπον. Όμως, χρειάζεται παιδιά για να καταλάβομε τις ευχές, να τις ζήσομε, να είμαστε σε αυτήν την συχνότητα των αγίων. Όπως βλέπετε καμιά φορά κάτι ποιήματα σύγχρονα που γράφονται ας πούμε. Και φέρνουν κάτι συλλογές… κάτι συλλογές να πούμε. Και τώρα έχει πολλούς ποιητές πλέον. Όλοι οι άνθρωποι γράφουν ποιήματα συνήθως και εκδίδουν κιόλας. Και μπορεί να… ανοίξεις ξέρω ‘γω… μου φέρνουν και μένα κάτι ποιητικές συλλογές, έχουν γούστο είναι ωραίες δηλαδή μερικές, αλλά είναι… ανοίγεις μια σελίδα ας πούμε και γράφει καλησπέρα σας. Ποίημα. Ανοίγεις άλλη, λέει καλημέρα. Ανοίγεις άλλη λέει καληνύχτα, και μία ολόκληρη σελίδα… και είναι βέβαια κάτι θα έχει να πει ας πούμε, αλλά πρέπει να μπεις στη συχνότητα αυτού του ανθρώπου.
00:25:51
Το ίδιο πράμα και οι ευχές της Εκκλησίας. Πρέπει να μπούμε στη συχνότητα των αγίων για να καταλάβομε πως οι άγιοι είχαν αυτή την… αυτή την αίσθηση του Θεού, και ακριβώς έχοντας την αίσθηση μπορούσαν και εξέφραζαν το περιεχόμενο της καρδίας τους είτε δια των κειμένων των ευχών είτε δια των ύμνων.
00:26:12
Όπως και τα τραγούδια. Τα τραγούδια που κυκλοφορούν σήμερα είναι έκφρασης ακριβώς αυτού του… του… του περιεχομένου του ανθρώπου.
[ακροατήριο γελά]
Να σας πω [ασαφής φράση] να τα ακούσετε εσείς τούτο πράμα.
00:26:31
Πήγαινα μία μέρα στη Λεμεσό οπόταν κάποιος άνθρωπος είχε το ραδιόφωνο μέχρι που να βρω το θάρρος να του πω να το κλείσει, είχε ένα τραγούδι – δεν ξέρω αν… το ακούσατε; Ένα τραγούδι που λέγεται «μοναξιά». Το ξέρετε;
Ακροατήριο: [ασαφής]
Μ. Αθανάσιος: Ακούστε το λοιπόν, είναι ένα πολύ ωραίο τραγούδι. Δηλαδή… δεν ξέρω ποιος το τραγουδά αλλά… μοναξιά λέγεται.
[ακροατήριο γελά]
Μιλάει εκεί… μιλάει… δεν είναι… είναι σύγχρονο τραγούδι δηλαδή. Μα να ακούσετε, από τη μία σου έρχεται να γελάσεις. Εγώ που το θυμάμαι γελάω διότι λέει η μοναξιά και έκανε ένα α…α…α… και όπως τον πιάνουν από τον λαιμό και τον…
[ακροατήριο γελά]
… για να δείξει, για να δείξει, κοιτάξτε, εγώ νομίζω έτσι είναι, έτσι το ερμήνευσα, βέβαια δεν ξέρω. Νομίζω το ερμήνευσα ότι είναι τόσο… δηλαδή τόσο αποπνιχτική ας πούμε η μοναξιά που σαν να βγάζει μιαν τελευταία κραυγή ας πούμε ο άνθρωπος.
00:27:30
Όμως, αυτό το πράγμα, αυτό το τραγούδι, φανταστείτε να το ακούσει ένας μοναξιασμένος άνθρωπος τα μεσάνυχτα,
[ακροατήριο γελά]
να σαι μόνος σου, να είσαι μόνος σου, να έχεις πρόβλημα μοναξιάς, να ακούς εκείνο το τραγούδι, τελείωσες.
[ακροατήριο γελά]
00:27:57
Ε λέει… του λέω ασ’ το να δούμε που θα πάει, να δούμε μήπως μας πει κάποια… λύση δηλαδή αυτού του προβλήματος.
[ακροατήριο γελά]
Λέω μήπως στο τέλος… στο τέλος της μοναξιάς βρεθεί κάτι… αλλά πραγματικά παιδιά βλέπετε αυτήν την… ένας κύκλος, ένας κύκλος απόγνωσης δηλαδή. Φοβερό πράγμα. Όταν ένας άνθρωπος νέος, ο οποίος βιώνει αυτά τα προβλήματα σήμερα, και όλα αυτά τα οποία έλεγε το τραγούδι – ήταν αλήθεια δηλαδή, ήταν αλήθεια – όταν βιώνει όλα εκείνα τα πράματα, και ακούς και αυτά όλα τα οποία τραγουδιούνται και υποτεθείτε τα τραγουδούν για να ακούμε να ευχαριστιόμαστε, ε όταν τα ακούς τούτα τα πράματα πραγματικά βυθίζεσαι πλέον.
00:28:44
Σας είπα και άλλη φορά ότι εάν δείτε τους ύμνους της Εκκλησίας, θα δείτε ότι οι ύμνοι της Εκκλησίας πάντοτε καταλήγουν και οδηγούν τον άνθρωπο σε ένα… ένα φως. Και σας είπα πως είναι η νεκρώσιμη ακολουθία, η κηδεία. Όταν πάτε σε μια κηδεία ακούστε τι λέει η κηδεία. Είναι από τις πιο ωραίες ακολουθίες της Εκκλησίας. Είναι πραγματική. Μιλάει, λέει εκεί ξέρω ‘γω πόσο φοβερό πράμα είναι ο θάνατος, φοβερότατον πράμα, θα πεθάνει ο άνθρωπος ξέρω ‘γω σκουλήκια θα μας φάνε και τα λοιπά το ένα το άλλο, και μετά αμέσως δεν σε αφήνει μες στον τάφο, δεν σε αφήνει ας πούμε μες στο χώμα, αλλά σε οδηγά ακριβώς μετά εις το ανέσπερο φως της βασιλείας του Θεού.
00:29:35
Και μας εξάγει από το σκότος στο φως, μας εξάγει από το θάνατο στη ζωή. Μας εξάγει από τον τάφο στην Ανάσταση. Και έχομε μία πορεία η οποία καταλήγει σε ένα… μια χαρά, και μας δίδει λύση η Εκκλησία, και δίδει λύση σ’ αυτό το πρόβλημα που έχομε. Ενώ ένα τραγούδι δεν δίδει λύση, τουλάχιστον δεν ξέρω αυτά τα οποία λέγονται, αυτά που ακούγονται. Απλώς τραγούδα την τραγωδία, την τραγωδία του ανθρώπου.
00:30:09
Ενώ ξέρετε ακόμα έλεγα… και αυτό το παιδί που τραγουδούσε τη μοναξιά ας πούμε, εάν ήταν ερημίτης – εγώ έζησα στο Άγιον Όρος μόνος μου. Ένα διάστημα έμεινα μόνος μου τελείως. Τελείως μόνος μου. Ξέρετε πόση γλυκύτητα είχε εκείνη η έρημος; Φοβερό πράγμα, είναι ωραιότατη η έρημος. Είναι σπουδαίο πράγμα να είσαι μόνος σου. Αλλά ποτέ να σαι μόνος σου; Όχι να σαι μόνος σου και να σε πιάσει ψυχοπλάκωμα, αλλά να είσαι μόνος σου και να είναι παρών ο Θεός.
00:30:40
Όταν είσαι μόνος σου και έχεις σχέση με τον Θεό, τότε η έρημος γίνεται πολύ γλυκό πράγμα, γλυκυτάτη. Έχει και ένα τραγούδι μοναχικό που λέει, ο γλυκυτάτη έρημος. Λοιπόν, που να το πεις τούτο πράγμα ας πούμε σήμερα; Που ζούμε σε 200.000 κόσμο μιας πόλης, ή εκατομμύρια ας πούμε ξέρω ‘γω στην Ελλάδα, και όμως πάσχουν από μοναξιά οι άνθρωποι, γιατί δεν έχουν κοινωνία. Δεν υπάρχει κοινωνία.
00:31:05
Όταν είσαι μόνος σου μες στην έρημο και έχεις κοινωνία με τον Θεό, τότε λύνεται το πρόβλημα διότι αποκτάς προσωπική σχέση, και με τον Θεόν, και δια του Θεού με τον κόσμον όλον. Όταν δεν έχεις σχέση με τον Θεό, μπορείς να ζεις μέσα σε εκατομμύρια κόσμο, και όμως να βιώνεις αυτή την τραγωδία της μοναξιάς η οποία πνίγει τον άνθρωπο. Σε συνθλίβει, και δεν σου βρίσκει λύση, και η μόνη λύσης είναι… το χάος, το κενό, το μηδέν.
00:31:37
Και… πραγματικά δηλαδή… νομίζω παιδιά ότι όταν κανείς ακούει τα τραγούδια, δεν ξέρω, κάτι παθαίνει. Εγώ τουλάχιστον παθαίνω δηλαδή… έτσι με πιάνει μελαγχολία… Θέλω ένα δυο ώρες να συνέλθω. Θέλω ένα δυο ώρες να συνέλθω… άμα ακούσω αυτά τα τραγούδια, με πιάνει μία κατάθλιψης… δεν ξέρω. Θυμάμαι που είμαστε μικροί, σπίτι μας βάζαν… ξέρω τώρα αν υπάρχουν ας πούμε, βάζαν… μια εκπομπή νομίζω το ΡΙΚ τότε, που έλεγε τραγούδια δωματίου. Αυτά υπάρχουν ακόμα; Μουσική δωματίου;
Ακροατήριο: [ασαφής]
Μ. Αθανάσιος: Ξεπεράστηκε τώρα. Πριν 30 χρόνια δηλαδή. Παναγία μου! Θυμάμαι τι φοβερό πράγμα ήταν, φρίκη. Κλασική μουσική. Ήταν φρίκη. Δεν μπορούσε να την αντέξει ο άνθρωπος. Δεν μπορούσε να την αντέξει. Ενώ… πράγματι, εάν μυηθείτε παιδιά, εάν μάθετε αυτόν τον πλούτον των προσευχών, θα δείτε τεράστια διαφορά, μία άλλη ατμόσφαιρα, έναν άλλον ήθος το οποίον αγγίζει απόλυτα την ψυχή του ανθρώπου. Και μας εξάγει κάπου, δεν μας αφήνει μες το… μες τον τάφο ρε παιδί μου, είναι φοβερό πράγμα δηλαδή να βυθίζεσαι και να μείνεις εκεί.
00:32:50
Και φοβερότερο ακόμα να βλέπει κανείς νέα παιδιά να ψάχνουν τον εαυτό τους, και να μην ανοίξει ποιος είναι, και να σου λέει, δεν ξέρω ποιος είμαι, δεν ξέρω ούτε ποιος είμαι ούτε τι μου γίνεται ούτε τι θέλω ούτε τι σκέφτομαι. Δηλαδή ο εαυτός του είναι ο μεγάλος άγνωστος. Ε τότε που θα πάει παρακεί εκείνος ο άνθρωπος; Πως αυτός ο άνθρωπος αύριο θα μπορέσει να κοινωνήσει με τον άλλον άνθρωπο, αφού δεν ξέρει αυτόν του;
00:33:20
Δεν μπορεί να καταλάβει το είναι του, δεν μπορεί να κοινωνήσει με τον εαυτόν του. Έχασε τον εαυτόν του. Έχει χαθεί. Ψάχνει να βρει τον εαυτό του. Είναι τραγικό, και είναι ένα φαινόμενο το οποίο δυστυχώς αφορά τους νέους ανθρώπους σήμερα.
00:33:39
Λέει και ένας λόγος των Πατέρων, «ει βούλει γνώναι Θεόν, προλαβών γνώθι σαυτόν». Δηλαδή εάν θέλεις να γνωρίσεις τον Θεόν, πριν γνωρίσεις τον Θεό γνώρισε τον εαυτό σου. Εάν λοιπόν δεν ξέρεις τον εαυτό σου, φαντάσου λοιπόν που θα πας μετά; Όμως, όμως εδώ έχομε μία ελπίδα. Μέσα σ’ αυτό το χάος όλο, μέσα αυτόν το… το σκότος όλο, υπάρχει μία ελπίδα. Υπάρχει αυτή η κραυγή του τραγουδιού, που δεν μπορώ να σας την παραστήσω γιατί… να γελάσετε, αλλά… αν καμιά φορά σας – νομίζω ρώτησα, μετά μου είπανε σύγχρονο, τώρα βγήκε, τέλος πάντων μπορεί να το ακούσετε καμιά φορά.
00:34:24
Λοιπόν, υπάρχει μία ελπίδα, και λέω ότι αν ας πούμε εκείνη η κραυγή, η… η εναγώνια κραυγή του που σε πιάνει από το λαρύγγι και σου σφίγγει να σου βγάλει την ψυχή σου, ήταν μία προσευχή προς τον Θεό, δηλαδή ας πούμε αν έλεγε την προσευχή με αυτόν τον τρόπον, τότε, πραγματικά, η ευχή, η προσευχή, γίνεται η όντως ελπίδα.
00:34:49
Και δεν μπορούμε να δεχτούμε παιδιά εμείς σαν… πώς να πούμε, σαν άνθρωποι του Θεού, της Εκκλησίας, δεν μπορούμε να δεχτούμε ότι υπάρχει πρόβλημα, ή θέμα, το οποίο παραμένει άλυτο για τον Θεό. Δηλαδή όσος σκότος και αν υπάρχει, και όση σύγχυση και αν υπάρχει, είναι αδύνατον αυτό το πράγμα να φέρει τον Θεό σε αδιέξοδο.
00:35:11
Όλα αυτά τα λύει… τα λύει αυτή η προσευχή. Εάν ο άνθρωπος μεταστρέψει όλη την αγωνία του, όλο εκείνο το χάος που έχει μέσα του, όλη αυτήν την καταπίεση των πραγμάτων, των συναισθημάτων του, του κενού του μηδέν που βιώνει, εάν όλα αυτά τα πράγματα τα πιάσει και να μεταβάλει σε μία αγωνιώδη προσευχή, τότε οπωσδήποτε η προσευχή δίδει μια λύση, δίδει την όντως λύση, δίδει σχέση με τον Θεό.
00:35:39
Και μπορώ να πω ότι αυτή η απελπισία είναι και ένα προνόμιο ελπίδας. Δηλαδή θυμάστε ο Άγιος Σιλουανός είδε τον Θεό όταν έφτασε στο έσχατο όριο της απελπισίας του. Δηλαδή όταν εβίωσε εκείνη την τραγωδία της αβύσσου, της υπάρξεώς του, και εκείνη την ώρα δεν είχε άλλο να πάει, και επικαλέστηκε τον Θεό, έστω και με τον τρόπο εκεί που επικαλέστηκε, τότε αμέσως είδε τον ζώντα Θεό μπροστά του.
00:36:14
Και νομίζω ότι σήμερα οι νέοι άνθρωποι έχουν αυτό το προνόμιο επειδή ακριβώς ζουν αυτά τα όρια της απελπισίας πολλές φορές, και βιώνουν όλη αυτή την κατάσταση της… δυστυχίας ψυχικής μέσα τους, υπάρχει η λύσης, και η λύσης ακριβώς είναι ο άνθρωπος να πιάσει αυτό το σχοινί της προσευχής.
00:36:36
Εάν δεν καταφύγομε στην προσευχή παιδιά, και προσπαθήσομε να λύσομε το πρόβλημα της υπάρξεώς μας με οιονδήποτε άλλον τρόπον, τότε είναι κίνδυνος μέγας, και πειράματα να κάνομε, αλλά και να παραμείνομε μέσα στο χάος.
00:36:53
Και ξέρετε ότι το χάος δεν έχει καλούς καρπούς. Δεν μας βγάζει πουθενά. Είναι πραγματικά απερίγραπτη η δυστυχία του ανθρώπου ο όποιος δεν έμαθε, δεν έχει σχέση με τον ζώντα Θεό, και ψάχνει ψάχνει και δεν βρίσκει τίποτα.
00:37:15
Τέλος πάντων να πάμε πιο κάτω. Ομολογούμε λοιπόν την Χάρη, λέει η προσευχή, κηρύττομε το έλαιον, δεν κρύπτομε την ευεργεσία του Θεού, και μιλάει για όλη την… την δημιουργία. Και μετά λέει για τα Ιορδανία ρείθρα, τα νερά του Ιορδάνη τα οποία αγίασεν όταν έστελνε το Πνεύμα το Άγιον και συνέτριψε τας κεφαλάς των δρακόντων, και μετά λέει, φτάνει στην ώρα ακριβώς της επικλήσεως του Αγίου Πνεύματος.
Αυτός λοιπόν εσύ, ο μεγάλος, ο θαυμαστός, ο εξαίσιος, ο απερίγραπτος, ο ακατάληπτος, όλα… όλος αυτός ο Θεός, έλα και τώρα με την επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος και αγίασον το νερό αυτό.
00:38:13
Βλέπετε λοιπόν παιδιά ότι η Εκκλησία όπως είπαμε κι άλλες φορές έχει μία δύναμη μεταμορφωτική. Έχει μία δύναμη η οποία αγιάζει τα πάντα. Προσλαμβάνει την ύλη όπως είναι, και δεν την αφήνει ύλη, ούτε την αποστρέφεται, ούτε την εκμηδενίζει, αλλά την αγιάζει. Έτσι με τη Χάρη του Αγίου Πνεύματος, αγιάζει το νερό, το οποίο γίνεται λέει εδώ πιο κάτω, ως εξής.
00:38:45
«Ποίησον αὐτὸ ἀφθαρσίας πηγήν, ἁγιασμοῦ δῶρον, ἁμαρτημάτων λυτήριον …» καταλαβαίνετε Ελληνικά; Ε;
[ακροατήριο γελά]
Έχει και Εγγλέζικα αν θέλετε να σας το πω.
«… ἁμαρτημάτων λυτήριον, νοσημάτων ἀλεξιτήριον … »
Τι σημαίνει «ἀλεξιτήριον»; Ε;
Αλεξιτήριο παιδιά, αυτό που διώχνουν τους… τας αρρώστιες.
«… δαίμοσιν ὀλέθριον, ταῖς ἐναντίαις δυνάμεσιν ἀπρόσιτον, ἀγγελικῆς ἰσχύος πεπληρωμένον. Φυγέτωσαν ἀπ’ αὐτοῦ οἱ ἐπιβουλεύοντες τῷ πλάσματί σοι· ὅτι τὸ ὄνομά σου, Κύριε, ἐπεκαλεσάμην …»
00:39:28
Λοιπόν, και κάμε αυτό το νερό να γίνει πηγή αφθαρσίας, να γίνει δώρον αγιασμού, να γίνει λύσης των αμαρτημάτων, να γίνει… πως να πούμε, αλεξιτήριον, αυτό που διώχνει τας ασθένειες, να γίνει όλεθρος για τους δαίμονες, να γίνει απρόσιτον σε κάθε εναντία δύναμη, και να πληρωθεί με αγγελική δύναμη, με αγγελική ισχύν. Και να… έτσι να φύγει απ’ αυτό… απ’ αυτό και από το πλάσμα σου όλοι οι επιβουλεύοντες διότι επικαλεσθήκαμε το όνομα το φοβερό του Θεού.
00:40:09
Εδώ θέλω να πω ότι όπως στο νερό και όπως στην ύλη παιδιά αγιάζομε αυτά τα πράματα, και βαπτίζομε τον άνθρωπο μέσα σ’ αυτό το νερό το φορτισμένο, με όλες αυτές τις ευχές της Εκκλησίας, το ίδιο συμβαίνει για όλα τα θέματά μας.
00:40:32
Με ρώτησαν πριν λίγες μέρες, τι γίνεται με τους νέους, με τους νέους, και με τις σεξουαλικές σχέσεις των νέων. Και αν ας πούμε τρόπον τινά έχουν πρόβλημα ξέρω ‘γω… πώς… αν τηρούν ας πούμε τις εντολές της Εκκλησίας ή αν οι εντολές του Θεού είναι δύσκολες για τους νέους διότι αφορούν και το θέμα ας πούμε της εγκρατείας. Και εφόσον οι νέοι είναι νέοι και έχουν πολλά πάθη και είναι ξέρω ‘γω… είναι εκτεθειμένοι ας πούμε, πώς λύνονται όλα αυτά τα πράγματα.
00:41:07
Σας είπα και άλλη φορά αλλά πρέπει να το καταλάβετε παιδιά ότι, μέσα στην Εκκλησία, κατεξοχήν μέσα στην Ορθόδοξη Εκκλησία, υπάρχει μία θαυμαστή αρμονία των πραγμάτων. Η Ορθόδοξος Εκκλησία προσφέρει μία ισορροπία στον άνθρωπον, και αυτή η ισορροπία αφορά όλες τις σχέσεις του ανθρώπου. Και στη σχέση του με τον εαυτό του και με το Θεό και με την ύλη και με τον άνθρωπο και με τα ζώα και με την… με τα άστρα με τα πάντα. Για αυτό και είναι σύγχρονη η Ορθόδοξος Εκκλησία.
00:41:41
Τώρα όσον αφορά τον άνθρωπο με τα πάθη του, και με τα σαρκικά πάθη. Τα πάθη αυτά τα σαρκικά, η Εκκλησία δεν διδάσκει την απώθηση των παθών, ούτε την άρνηση των παθών, ούτε ξέρω ‘γω ας πούμε… πώς να πούμε, μια ψυχολογική έτσι… ένα ψυχολογικό καταναγκασμό στο να μην κάμεις αυτό το πράγμα.
00:42:07
Βέβαια μπορεί να φαίνεται εκ πρώτης όψεως ότι μια εντολή είναι, μη κάμεις αυτό το πράγμα, να μην κάμεις αυτό. Αλλά στην εξέλιξη της εντολής δεν παραμένει εκεί. Γιατί η Εκκλησία είναι θέσης δεν είναι άρνησης. Και προσλαμβάνει τον άνθρωπο, ερχόμαστε όλοι μες στην Εκκλησία όπως είπαμε προηγουμένως, κουβαλώντας μέσα μας ο κάθε ένας μας τον εαυτό μας, αυτόν τον εαυτόν που έχομε, με τα πάθη τα συγκεκριμένα. Και τώρα η Εκκλησία δίδει ως δώρο, ως αντίδωρο, τη Χάρη του Αγίου Πνεύματος η οποία έρχεται σε μας και δεν αφορά αυτό το πράγμα μόνο την ψυχή μας αλλά αφορά όλο το είναι μας. Αγιάζεται δηλαδή ολόκληρος ο άνθρωπος, αγιάζεται η ψυχή μας και το σώμα μας και ο νους μας και η καρδιά μας και οι αισθήσεις μας και τα μέλη μας και οι νεφροί μας και η καρδιά μας όλα.
00:43:04
Αν διάβασε την ευχαριστία της Θείας Κοινωνίας, όταν κοινωνούμε, λέει εκεί ακριβώς ότι μιλάει για το σώμα και το αίμα του Χριστού το όποιον αγκαλιάζει και ευεργετεί όλο τον άνθρωπο, όλο το είναι του ανθρώπου, ολόκληρο τον άνθρωπο, μέχρι μυελού οστέων ας πούμε.
00:43:24
[διακοπή ηχογράφησης]
00:43:28
… αλλά έχομε μεταμόρφωση, και έχομε αγιασμόν, αγιάζομε όλες τις κινήσεις της ψυχής και του σώματός μας, όπως αγιάζομε το νερό, όπως αγιάζομε ξέρω ‘γω το ψωμί, όπως αγιάζομε κάθε πράγμα που έρχεται κοντά μας, και αυτό το οποίο είναι άγιο μετά έχει και άγιες και ευεργετικές επιδράσεις και στους γύρω μας.
00:43:49
Εάν λοιπόν παιδιά μάθομε έτσι, ότι όταν προσευχόμαστε – γιατί λέμε ξέρω ‘γω… ρωτάμε, προσεύχεσαι; Προσεύχομαι. Τι κάμνεις; Λέω το Πάτερ Υμών πριν κοιμηθώ. Αυτό δεν είναι προσευχή παιδιά, αυτό είναι καθηκοντολογία ας πούμε. Λέμε το Πάτερ Υμών που το μάθαμε, γιατί ξέρω ‘γω αν δεν το πούμε μπορεί να φοβόμαστε να κοιμηθούμε ή… κάτι μας [ασαφής] τη συνείδησή μας. Βέβαια είναι προσευχή παρά τίποτε, έστω και το Πάτερ Υμών πέστε το, αλλά όμως, αυτή η προσευχή η οποία έχει αποτελέσματα, είναι αυτή η προσευχή η οποία επιδρά στην ψυχή και στο σώμα μας, και είναι προσευχή που κοινωνά μέσα μας. Εντάξει, ξέρω ότι είναι δύσκολο πράγμα η προσευχή, ούτε είναι εύκολο από την πρώτη στιγμή ο άνθρωπος να προσεύχεται μ’ όλο του το είναι, αλλά θέλει έναν αγώνα, θέλει ένα αγώνα θέλει μία δύναμη. Θέλει μία πίεση ας πούμε μία… μία βία στον εαυτό μας ώστε να παραμένομε στην προσευχή για ποιο λόγο; Γιατί όσο πιο πολύ προσευχόμαστε, τόσο πιο πολύ έρχεται η Χάρις του Αγίου Πνεύματος μέσα μας, και αγιάζεται ολόκληρο το είναι μας.
00:44:58
Και είναι δεδομένο και παρατηρημένο παιδιά ότι ο νους μας, ο οποίος είναι τόσο άστατος και τρέχει εδώ εκεί, όταν μάθει να προσεύχεται ο νους του ανθρώπου, τότε παύει πλέον να αρέσκεται στο να κολλά ας πούμε στην αμαρτία, αλλά έχει…. αποκτά μία πνευματική υγεία ο νους, και η διάνοια και όλη η καρδιά μας, και δεν θέλει την αμαρτία. Και… και… πως να πούμε, ο ίδιος ο άνθρωπος εάν επιμένει ξέρω ‘γω να δώσει στον νου του μια αισχρή εικόνα ή μια κακή ξέρω ‘γω έννοια, τότε από μόνος του, υπάρχει ένας μηχανισμός ψυχικός, που αποβάλλει αυτό το πράγμα και δεν το δέχεται. Γιατί; Γιατί απέκτησε μία υγεία, απέκτησε μία σχέση, ζώσα σχέση με τη Χάρη του Αγίου Πνεύματος. Έτσι ξέρετε όλος… όλο το είναι του ανθρώπου παιδιά αγιάζεται.
00:45:51
Και τότε μπορούμε να πούμε ότι έχομε αυτές τις ωραίες, τις καλές, τις άγιες, σχέσεις με όλους τους ανθρώπους γύρω μας, και είμαστε πράγματι ελεύθεροι. Γιατί ελεύθερος είναι ο απαθής άνθρωπος, ο οποίος βλέπει τον άλλο σαν άνθρωπο, δεν το βλέπει τον άλλον ούτε σαν άντρα ούτε σαν γυναίκα, ούτε σαν μαύρο ούτε στα άσπρο, ούτε σαν εχθρό ούτε σαν φίλο, ούτε σαν γερο ούτε σαν νέο, ούτε σαν σοφόν ούτε σαν ξέρω ‘γω αφελή, αλλά βλέπει τον άλλο σαν άνθρωπο. Και έτσι κινείται ελεύθερα, δεν έχει πρόβλημα. Ούτε φοβάται, ούτε υποπτεύεται, ούτε κινδυνεύει, ούτε αισθάνεται ξέρω ‘γω ότι θέλουν να τον φάνε, ούτε τίποτα. Έχει μίαν ελευθερία. Γιατί; Διότι διαβλέπει… έμαθε, δια της Χάριτος που εξοικειώθη η ψυχή του, μαθαίνει ο άνθρωπος να βλέπει πίσω από τα σύννεφα.
00:46:45
Γιατί όλοι μας ξέρετε, όλοι μας παιδιά, είμαστε συννεφιασμένοι. Η ψυχή μας, ας το πω κάπως έτσι ανθρώπινα, είναι περιβεβλημένη με πολλά νέφη. Όλα αυτά τα οποία έχομε, οι κακίες μας, τα πάθη μας, οι ζήλιες μας, οι ζήλιες μας, οι μικρότητες μας, η κακολογία μας, να πούμε μία κουβέντα με χίλια αλλά, ας πούμε να μη θέλομε το καλό του άλλου, όλα αυτά είναι τα νέφη που καλύπτουν την ψυχή μας. Και το πρόβλημα σήμερα είναι ότι εμείς οι άνθρωποι βλέπομε τον άλλον όπως… όπως μας εμφανίζεται. Τον βλέπομε τον άλλο που μας μισά, και αφού μας μισά άρα τουλάχιστον ξέρω ‘γω αισθάνομαι την ανάγκη να αμυνθώ απέναντί του, να είμαι σε στάση άμυνας. Μα όταν είμαι σε άμυνα τότε δεν μπορώ να τον αγαπώ τον άλλον άνθρωπο.
00:47:39
Βέβαια πως θα τον αγαπήσω λέμε, αφού εκείνος πάει να με κακοποιήσει; Με μισά με κατηγορά με… ξέρω ‘γω με κακοποιά ας πούμε.
00:47:49
Μόνο όταν ο άνθρωπος καθαρίσει την ψυχή του, τότε φεύγει αυτή… αυτά τα νέφη, από μόνος του ο άνθρωπος, και βλέπει τον άλλον άνθρωπο σαν εικόνα Θεού. Και δεν τον βλέπει ότι τον μισά, δεν το βλέπει… όχι πως είναι βλάκας και το βλέπει, τα βλέπει, τα ξέρει, όλα τα βλέπει, αλλά έχει ας πούμε μια άλλη αίσθηση του ανθρώπου, και έχει πολύ ωραίες σχέσεις μετά, από τον άλλον άνθρωπο, δεν έχει πρόβλημα, και καταλαβαίνει αυτό που λέει ο Χριστός ότι, αυτό που είπε και το λέμε συνέχεια, να αγαπούμε ο ένας τον άλλο, και νομίζομε ότι είναι τόσο απλό, ότι τελικά είναι το κλειδί του Ευαγγελίου ολόκληρου. Διότι αν δεν υπερβείς αυτά τα ανθρώπινα πράγματα, εάν δεν αποκτήσεις την… την αίσθηση της σωστής σχέσης με τον άλλον άνθρωπο και με τον Θεόν, τότε δεν μπορείς να λειτουργήσεις σαν άνθρωπος.
00:48:37
Εάν δεν υπερβεί ακόμα δηλαδή και αυτή τη διάκριση του φίλου, εάν εξακολουθείς να βλέπεις τον άλλο σαν γυναίκα, ή εξακολουθείς να βλέπεις τον άλλο σαν άνδρα, τότε ακόμα είσαι… είσαι χαμηλά, δεν υπερέβεις τούτα τα πράγματα.
00:48:51
Και η Εκκλησία ακριβώς και για δια του γάμου ακόμα, μας καλεί να υπερβούμε τις διακρίσεις αυτές. Αυτό είναι το… ήθελα να σας το φυλάξω για το γάμο αυτό αλλά έτσι που πάμε θα μείνομε στο βάπτισμα.
[ακροατήριο γελά]
Ακριβώς παιδιά ο γάμος είναι μέγα μυστήριον, είναι μέγα μυστήριο λέει ο Απόστολος Παύλος, εις Χριστόν και εις την Εκκλησία. Που τι σημαίνει αυτό; Μας παντρεύει δηλαδή η Εκκλησία, όχι για να βλέπομε τον άλλον σαν το αντίθετο φύλο, όχι. Μας παντρεύει η Εκκλησία για να υπερβούμε το φίλο, και να υπερβούμε τις διακρίσεις αυτές, και να γίνει ο γάμος μας εις Χριστόν και εις την Εκκλησία να γίνει μέγα μυστήριο κοινωνίας δύο ανθρώπων, οι οποίοι υπερβαίνουν τα ανθρώπινα πράγματα.
00:49:37
Γι’ αυτό και σώζει ο γάμος, για αυτό και ο γάμος είναι ένα μυστήριο το οποίο προσφέρει σωτηρία κατ’ ακρίβεια. Όπως και το βάπτισμα όπως και όλα τα μυστήρια. Δεν είναι ο γάμος μία… δεν είναι ότι ευλογεί η Εκκλησία ξέρω ‘γω μία παράνομη σχέση που προ του γάμου είναι παράνομη και μετά το γάμο ευλογημένη. Δεν ευλογεί αυτό το πράγμα. Η Εκκλησία ευλογεί αυτήν την ένωση των δύο ανθρώπων, εν Χριστώ, η οποία έχει σκοπό ακριβώς την τελείωση αυτών των ανθρώπων. Και όλη όλη η σχέση της Εκκλησίας.
00:50:10
Αυτός λοιπόν ο αγιασμός του νερού, των υδάτων, της κτίσης, των πάντων, αγιάζομε τις πέτρες, αγιάζομε το χώμα, αγιάζομε τα δέντρα, αγιάζομε τα φρούτα, αγιάζομε τα ρούχα μας, αγιάζομε τα πάντα μες στην Εκκλησία παιδιά έτσι; Όλος αυτός ο αγιασμός της ύλης μας κάμνει ακριβώς να αισθανόμαστε αυτή την την όμορφη σχέση με το περιβάλλοντα κόσμο.
00:50:35
Και αισθανόμαστε οικείοι του Θεού, αισθανόμαστε ότι όλα αυτά τα πράγματα γίνονται για μας πηγή ευλογιάς. Βλέπετε, πάμε να φάμε, κάνομε την προσευχή μας, κάνομε τον σταυρό μας, πίνομε ένα ποτήρι νερό και κάνομε τον σταυρό μας, ευλογούμε αυτό και γίνεται ευλογία για μας. Ενώ όταν πάμε να φάμε και φωνάζομε και βρίζομε, τσακωνόμαστε, σκεφτείτε τι γίνεται. Αλλά πώς δε θα τσακωθούμε παιδιά όταν δεν ευχαριστούμε τον Θεό; Όταν δε προσευχόμαστε. Καταργήθηκαν αυτά τα απλά πράγματα και στην οικογένεια. Τι σπουδαίο πράγμα είναι. Εγώ βλέπω μερικές φορές κάποια παιδιά που έρχονται στο μοναστήρι, και βλέπετε στο μοναστήρι τρώμε όλοι μαζί στα μοναστήρια. Τώρα θα μείνει σαν δείγμα πλέον τούτο πράγμα στις οικογένειες. Και πάμε να φάμε, και είμαστε όλοι μαζί. Και έχομε… τρώμε ας πούμε σ’ αυτή την ώρα.
00:51:30
Και κάνομε προσευχή, γίνεται ολόκληρη ακολουθία, ιδίως άμα είναι και καμιά μεγάλη έτσι… πάμε να φάμε και διαβάζομε τους βίους των αγίων και είμαστε όλοι εκεί. Πολλές φορές μου είπαν αρκετά παιδιά, πάτερ θέλομε να ‘ρθομε στο μοναστήρι αλλά να μας πείτε τι ώρα είναι η τράπεζα. Όχι γιατί θέλουν να ρθουν να φάνε, τι έχομε, παλιοφαγητά έχομε, δεν έχομε ας πούμε… σουβλάκια, αλλά…
[ακροατήριο γελά]
… αισθάνονται την ανάγκη να βρεθούν κάπου που τρώνε όλοι μαζί, γιατί στο σπίτι τους τρώνε μόνοι τους, ή πιάνουν από ένα πιάτο και κάθονται στον καναπέ και τρώνε, βλέποντας τηλεόραση, ή τσακώνονται που πάνε να φάνε.
00:52:07
Μα ξέρετε τι τραγωδία είναι παιδιά, είναι τραγωδία. Ο Θεός να σε φυλάει. Τουλάχιστον να παντρευτείτε, προσέξετε αυτά τα πράγματα. Να τρώτε όλοι μαζί, με την οικογένειά σας. Και να τρώτε όμορφα. Είναι ευλογημένη ώρα ας πούμε. Ξέρετε τι ωραίο πράγμα είναι; Είναι σπουδαίο πράγμα αυτό. Είναι κοινωνία και… να τρώμε ευχαριστώντας τον Θεό. Και να επικοινωνούμε μεταξύ μας.
00:52:35
Λοιπόν μάθετε έτσι… κάθε πράγμα, κάθε [ασαφής] της ζωή σας παιδιά, να την προσφέρεται ως ευχαριστία στον Θεό. Η Εκκλησία ακριβώς δίδει αυτή την ιερουργία της χτίσεως. Όλοι μας είμαστε ιερείς που ιερουργούμε, ιερουργούμε αυτή την ευχαριστία που προσφέρεται στον Θεό, η οποία πιάνει από το απλό πράγμα, από το απλό ρούχο, από το απλό… από το απλό ποτήρι νερό που θα πιούμε, από το απλό πιάτο φαγητό, μέχρι το ποιο σύνθετο και το πιο πολύπλοκο. Εάν μάθομε όλα αυτά τα πράγματα να τα αγιάζομε, να τα προσφέρομε στον Θεό, τότε ξέρετε πόσο ωραία θα είναι;
00:53:15
Εγώ θυμάμαι στα χωριά μας μέχρι και όταν άνοιγαν το ερμάρι τους η γιαγιά μου, εσταύρωνε το ερμάρι. Το προλάβατε εσείς; Δεν το προλάβετε.
Ακροατήριο: [ασαφής]
Μ. Αθανάσιος: Ε το σταύρωνε το ερμάρι της η γιαγιά μου. Για να φυλάει τα ρούχα της.
[ακροατήριο γελά]
Διότι, η γιαγιά μου είχε δυο ζευγάρια παπούτσια, δεν είχε 40 που έχουν σήμερα κάτι σαρανταποδαρούσες.
[ακροατήριο γελά]
Σαράντα ζευγάρια παπούτσια, 60, 80. 50 φορέματα. 50 φορέματα! Ε βέβαια, άμα έχεις 50 φορέματα σε πιάνουν τα νεύρα διότι δεν ξέρεις πιο να φορέσεις.
[ακροατήριο γελά]
Έτσι είναι. Πας και νευριάζεις… αν είχες τρία, ή δύο, ή ένα, θα ήσουν πολύ ευχαριστημένη και θα πρόσεχες εκείνο το ένα, να το φυλάς ας πούμε μετά πάσης ευλάβειας. Να το φυλάς ας πούμε μετά φόβου Θεού. Ενώ τώρα το βγάζεις, το πετάς στη άκρη ας πούμε γιατί ξέρω ‘γω δεν είναι, ή δεν το θέλεις, είναι αυτή η… αυτή παιδιά, αυτή η σχέσης με την ύλη, ή σχέσης… η κακή σχέσης, η μη σχέσης ευχαριστίας προς τον Θεό.
00:54:24
Έτσι είναι. Αυτή η πληθώρα των υλικών πραγμάτων, καταργεί και τη σχέση με τον Θεό. Διότι δεν αξιοποιάς τίποτα. Οι παλιοί άνθρωποι βέβαια, άνοιγαν το ερμάρι τους, και το σταύρωναν, για να φυλάει ο Θεός τα πράματα που είχαν μέσα. Γιατί τι είχαν; Είχαν δύο-τρία φορέματα. Και όταν πήγαιναν να πάρουν… να πάρουν ξέρω ‘γω λάδι από το πιθάρι, το σταύρωναν. Γιατί ήξεραν ότι το πιθάρι δεν πρέπει να τελειώσει. Αυτό είχαν.
00:54:50
Σήμερα η σχέση μας είναι ότι δεν τους ενδιαφέρει αν έχει ελιές ή αν δεν έχει. Θα πας στον μπακάλη θα πάρεις ξέρω ‘γω σακί να φέρεις σπίτι σου. Ή η μόνη μας σχέση με τις ντομάτες είναι… εγώ ρωτώ καμιά φορά τους μοναχούς εκεί… τους σύγχρονους, είδες καμιά φορά μπροστά σου φυτό ντομάτας; Όχι. Η μόνη σχέση με τη ντομάτα είναι μέσα στο συνεργατικό, στο… σούπερ-μάρκετ.
00:55:12
Γιατί κόβει… κόβεται η φυσική σχέσης. Δεν τον ενδιαφέρει. Ποιον ενδιαφέρει από σας παιδιά εάν βρέχει ή δεν βρέχει; Μάλιστα άμα βρέχει μπορεί να θυμώνετε κιόλας γιατί λασπώνει και ο τόπος. Ναι. Ενώ όταν έχετε σχέση με τη φύση, και προσφέρετε την φύση σαν ευλογία στον Θεό, τότε Θα προσευχόμαστε να βρέξει, κοιτάζομε αν έχει ελιές, αν έχουν οι ελιές λάδι, αν έχουν ξέρω ‘γω τα φρούτα τους καρπούς τους, διότι έχομε άλλη σχέση. Δηλαδή έχομε αυτή την ωραία τη φυσική σχέση η οποία έχει σημασία και συνέπεια και στην πνευματική μας ζωή.
00:55:50
Για αυτό η Εκκλησία η Ορθόδοξος παιδιά έχει αυτή τη δυνατότητα σήμερα, ειδικά σήμερα, να δίδει την Χάρη στον άνθρωπο, να αγκαλιάζει όλο τον κόσμο του, και να κοιτάζει το χρόνο, να κοιτάζει τι έχει γύρω του, να αξιοποιεί τα πάντα, να σέβεται τα πάντα, να ευχαριστά τον Θεό για αυτά που έχει. Και όταν ευχαριστεί τον Θεό τότε παύουν ας πούμε αυτές οι κακές οι οξύτητες. Και να ευχάριστα για το παραμικρόν πράγμα.
00:56:21
Εάν διαβάσετε του βίους των αγίων, θα δείτε ότι οι άνθρωποι ήσαν άνθρωποι της λεπτομέρειας παιδιά, εκοίταζαν τη λεπτομέρεια. Και… δεν ξέρω αν ήταν εσάς που το είπα αλλά θα σας το ξαναπώ για να το ξανακούσετε, εγώ είδα στο Άγιον Όρος γεροντάκια τα οποία ας πούμε για ένα φασόλι, το οποίο έπεσε μες στη χαραμάδα, έκαμαν ένα ολόκληρο αγώνα να το βγάλουν. Θυμάμαι ένα γεροντάκι το οποίο για να γονατίσει κάτω έπρεπε… έπρεπε να πονέσει δέκα φορές, να βγάλει το φασόλι που έπεσε. Και του λέω, ασ’ το βρε γέροντα εκεί πέρα το φασόλι, τι το… Όχι! Να μην το περιφρονήσομε. Όχι ότι τον ένοιαζε το φασόλι, ήταν τσιγκούνης το φασόλι, δεν είναι αυτό, αλλά εθεωρείτο περιφρόνησης της συνείδησής του. Αυτό το φασόλι να μη χαθεί, να μην περιφρονήσει αυτό το οποίο του έδωσε ο Θεός.
00:57:15
Και να μην περιφρονήσει τίποτα, τίποτα. Μέχρι ξέρετε στο Άγιο Όρος που έδιναν σύνταξη και στα ζώα. Εγώ γέλασα την πρώτη φορά που το άκουσα, βέβαια. Είχαμε μουλάρια στο Άγιον Όρος, τα οποία στα 30 χρόνια έπαιρναν σύνταξη.
[ακροατήριο γελά]
Γελάτε, γελάτε.
00:57:36
Βέβαια, ήταν τα συνταξιούχα ζώα,
[ακροατήριο γελά]
ομιλώ επί τετραπόδων ζώων βέβαια, και έβλεπες ας πούμε ότι κοίταξε λέει, δούλεψε 30 χρόνια, ασ’ το. Ούτε το σκοτώναν ούτε το πέταγαν ούτε τίποτα. Το φύλαγαν εκεί να πεθάνει από μόνο του. Δεν το φόρτωναν, το σέβονταν. Οι γάτοι, τα ζώα, τα μουλάρια, τα φίδια, όλα. Είχαν και αυτά τη σημασία τους.
00:58:06
Έλεγαν στο γερο Παΐσιο, του έλεγε ένας για να τελειώσομε, ξέρετε εκεί… που να ξέρετε, τέλος πάντων,
[ακροατήριο γελά]
στο Άγιον Όρος, στο Άγιον Όρος, ένα από τα πιο πολύτιμα… ας πούμε έτσι ήταν τα ζώα, τα μουλάρια, με τα οποία κουβαλούσαμε τα πράγματά μας. Κάθε συνοδεία μοναχών είχε συνήθως ένα μουλάρι, δυο μουλάρια. Κάποιοι δεν είχαν καθόλου και δανειζόντουσαν από τους άλλους πατέρες.
00:58:33
Όταν ρώτησαν τον γέρο Παΐσιο, γέροντα έχετε πολλά χρόνια στο Άγιον Όρος; Έλεγε ότι, εγώ ήρθα τη νέα χρονιά με το μουλάρι του γέρο Ζήτου, του γείτονά του. Με το μουλάρι του γέρου Άνθιμου δίπλα, ήρθαμε την ίδια χρονιά. Και πράγματι, την ίδια χρονιά αγόρασε και ο παππούς εκείνος το μουλάρι του. Και ο γέροντας το έλεγε ακριβώς αυτό για να δείξει ότι δεν είναι τα χρόνια στο Άγιον Όρος τα οποία κάνουν έναν άνθρωπο άγιο ας πούμε ή καλό μονάχο γιατί και ένα μουλάρι μπορεί να έχει 40 χρόνια στο Άγιον Όρος αλλά… παρέμεινε το ίδιο ας πούμε, δεν έγινε κανένα μεγάλο άγιο μουλάρι ας πούμε.
[ακροατήριο γελά]
Να παίρνομε την ευχή του. Έμεινε εκεί που ήταν.
00:59:17
Λοιπόν παιδιά κάτι ανακοινώσεις εδώ.
[ανακοινώνεις, προσευχή και απόλυση]
Sofia Orthi 